Το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Του Άγγελου Ζαχαρόπουλου*

Μετά από την πρόσφατη ανάρτησή μας με τίτλο «40 χρόνια στην Ε.Ο.Κ. - Ε.Ε.» και  την  ενδιαφέρουσα αναδρομή του κ. Άγγελου Ζαχαρόπουλου στην περίοδο των διαπραγματεύσεων της χώρας μας με την τότε Ε.Ο.Κ, σήμερα συνεχίζουμε με άλλα δύο εξίσου ενδιαφέροντα θέματα για τα οποία αρθρογραφεί ο ίδιος στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Το ένα με τίτλο :  «Το πρόγραμμα ανάπτυξης της ορεινής ηπειρωτικής Ελλάδας» αναφέρεται στην περίοδο των διαπραγματεύσεων και ειδικότερα στο παρασκήνιο της προετοιμασίας για την υποβολή ενός προγράμματος ενίσχυσης των ορεινών περιοχών της χώρας, ύψους 200 εκατ. ECU ή ΕΛΜ (Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα). Περιγράφει λεπτομέρειες του παρασκηνίου εκείνης της περιόδου (1978 - 1981), πως μια «προβληματική» περιοχή της Ιρλανδίας άλλαξε το μέλλον της «ξεχασμένης» Ελλάδας, καθώς και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε η εναέρια επίσκεψη των Ευρωκρατών με τη βοήθεια του τότε Υπουργού Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ και των ελικοπτέρων του.
Το άλλο με τίτλο «Το Παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης" ασχολείται με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η Ε.Ε, τόσο από την αδυναμία να προχωρήσει η οικονομική και πολιτική ολοκλήρωσης (εξαιτίας και της απόρριψης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, από την Γαλλία το 2005), όσο και από τα προβλήματα που δημιουργούν οι ευρωσκεπτικιστές, ο μεγάλος αριθμός κρατών  και η εφαρμογή της ομοφωνίας. Τέλος αναφέρεται στο μέλλον της Ε.Ε και στην ανάγκη να θεσμοθετηθεί μια νέα συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση (ΕΠΕ), προκειμένου να εξελιχθεί σε ολοκληρωμένη οικονομική και πολιτική ένωση, στις προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά και στην στάση της χώρας μας σε μια ενδεχόμενη τέτοια προοπτική.
Εκτιμήσαμε ότι θα είναι χρήσιμο να παραθέσουμε, επιλεκτικά, ορισμένες παραγράφους του κειμένου, για να αντιληφθεί ο αναγνώστης την σημασία που έχει για την χώρα μας, το μέλλον και η πορεία  της οικονομικής και πολιτικής  ολοκλήρωσης της Ε.Ε. :

«…Αφορμή ζητούσαν οι απανταχού Κασσάνδρες να προσυπογράψουν το τέλος της Ε.Ε. Η απάντηση στις Κασσάνδρες είναι ότι, το πολιτικό σύστημα της Ε.Ε. είναι μοναδικό στην ιστορία και εξελίσσεται συνεχώς εδώ και 60 χρόνια. Έχει λοιπόν αποκτήσει πολύ βαθιές ρίζες, θεμέλιά του είναι οι συνθήκες, οι κοινές πολιτικές και οι νόμοι (κανονισμοί, οδηγίες, κ.λπ. που τις υλοποιούν). Νομοτελειακά δε, η σημερινή Ε.Ε. δεν μπορεί παρά να εξελιχθεί σε μία Ολοκληρωμένη Οικονομική και Πολιτική Ένωση, υπό τις προϋποθέσεις που παραθέτω παρακάτω. Είναι ζήτημα χρόνου..

Οι χαιρέκακοι αυτοί αντιευρωπαϊστές δεν έχουν βιώσει εμπόλεμες καταστάσεις και δε γνωρίζουν ή δε θέλουν να μάθουν τι ήταν η Ευρώπη πριν από τη δημιουργία της Ε.Ε., που γεννήθηκε και στέριωσε στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Ας συγκρίνουν οι επιχαίροντες με μια προοπτική γκρεμίσματος της Ε.Ε. την περίοδο που αυτή υπάρχει με εκείνη του πρώτου ημίσεως του 20ού αιώνα που δεν υπήρχε.

Μια πολύ σημαντική περίοδος της πορείας της Ε.Ε. ήταν η δεκαετία 1985 – 1995 κατά την οποία προήδρευσε της Επιτροπής ο χαρισματικός ηγέτης Ζακ Ντελόρ. Συνέπεσε δε αυτήν την περίοδο να ηγούνται του Γαλλογερμανικού άξονα οι άξιοι ηγέτες Μιττεράν και Κολ.

Παράλληλα, θεσμοθετήθηκε  με σαφήνεια η αρχή της «οικονομικής και κοινωνικής συνοχής». Ταυτόχρονα, δόθηκε προτεραιότητα για τη διάθεση των πόρων αυτών στις περιοχές της Ε.Ο.Κ. με Α.Ε.Π. μικρότερο του 75% του κοινοτικού. Στις περιοχές αυτές εντάχθηκε ολόκληρη η Ελλάδα με αποτέλεσμα να εισπράξει η χώρα μας μέχρι τώρα, μόνο για τις υποδομές της, δωρεάν βοήθεια κοντά στα 100 δισ. ευρώ.

Επί προεδρίας Ντελόρ, επίσης, δημιουργήθηκε η Νομισματική Ένωση που ισχύει από το 1993. Από τότε, σχεδόν κανένα βήμα δεν έγινε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας κοινής οικονομικής πολιτικής, μιας πραγματικής οικονομικής διακυβέρνησης. Η Ευρωζώνη ήταν μια πλήρης νομισματική ένωση, αλλά μια ατελής οικονομική και δημοσιονομική ένωση. Έτσι, βρέθηκε ανέτοιμη μπροστά στη χρηματοπιστωτική κρίση και αποτέλεσε αντικείμενο της παγκόσμιας προσοχής. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι η δημοσιονομική κατάσταση της Ευρωζώνης η χειρότερη, σε σχέση π.χ. με τις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία.

Το συμπέρασμα είναι ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται οικονομική διακυβέρνηση και πολιτική ολοκλήρωση.

Όμως, η οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση εμποδίζονται από :
- Τον μεγάλο αριθμό των κρατών-μελών.
- Το γεγονός ότι μεταξύ των 27 υπάρχουν κράτη ευρωφοβικά ή εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα.
- Την εφαρμογή της αρχής της ομοφωνίας για κάθε αλλαγή των συνθηκών.
- Τη δυνατότητα που δίδεται στα κράτη-μέλη να προσφεύγουν για επικύρωση σε δημοψηφίσματα.

Για να φθάσουμε σε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση, θα πρέπει οι χώρες που το επιθυμούν και ανήκουν στην Ευρωζώνη να αποφασίσουν να προχωρήσουν μόνες τους, αφήνοντας έξω τις χώρες που δεν το επιθυμούν. Θα χρειαστεί λοιπόν, οι χώρες αυτές, στις οποίες θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα, να εκπονήσουν και να θεσμοθετήσουν μια «Νέα Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση» (Ε.Π.Ε.)…..

Για να πραγματοποιηθεί η δημιουργία της Ε.Π.Ε., απαιτείται μία πολύ ισχυρή πολιτική βούληση, απαιτούνται ιδιαίτερα ισχυροί ηγέτες. Είναι αλήθεια ότι, τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται σοβαρή έλλειψη μεγάλων ηγετών στην Ευρώπη και όχι μόνον……»

Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

*Ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος είναι επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρ. γενικός διευθυντής Υπουργείου Γεωργίας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ.

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Πανδημία και κλιματική αλλαγή - Του Γιάννη Μανιάτη*

Με άρθρο του στο ΒΗΜΑ και με τον τίτλο "Πανδημία και κλιματική αλλαγή", ο Γιάννης Μανιάτης, Καθηγητής, πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής  διατυπώνει τις απόψεις του σχετικά με τα σύγχρονα διλήμματα των κυβερνήσεων «Υγεία, ή Οικονομία» και  «Περιβάλλον, ή Οικονομία» και την ανάγκη άμεσης ανάληψης πρωτοβουλιών αποτροπής των καταστροφικών αποτελεσμάτων της Κλιματικής Κρίσης.

Επισημαίνει ότι « ...Η τραγωδία της απώλειας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, λειτούργησε υποχρεωτικά και ταυτόχρονα και ως επιταχυντής στενότερης και αποτελεσματικότερης συνεργασίας ψηφιακών εφαρμογών, τεχνητής νοημοσύνης..»  και αναδεικνύει την σημασία των Εθνικών Συστημάτων Υγείας και Πρόνοιας, καθώς και  την «...ανάγκη ενιαίας και αδιαίρετης αντιμετώπισης της υγείας ανθρώπων, ζώων (άγριων και όχι μόνο) και περιβάλλοντος» .
Οι αναφορές του  αρθρογράφου στην «Κλιματική κρίση» και στο «Περιβάλλον και ενέργεια», είναι ζητήματα με ιδιαίτερη σημασία για την χώρα μας και συνδέονται με τους τομείς της Γεωργίας και του Περιβάλλοντος, με τους οποίους ασχολείται κατ’ εξοχήν το ιστολόγιο μας και είναι σκόπιμο να σταθούμε περισσότερο :

• Είναι  πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο «.. θα επενδύσουν πάνω από 20 τρισεκατομμύρια δολάρια για να ανακάμψουν οι οικονομίες και να στηριχτούν οι πολίτες, από τις επιπτώσεις της COVID-19...», και ότι «.... οι επενδύσεις που χρειάζονται για την ενίσχυση της παγκόσμιας Ανθεκτικότητας έναντι της Κλιματικής Κρίσης, φτάνουν τα 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια...».
• Εξίσου ενδιαφέρον είναι ότι για να κατακτήσουμε το επιθυμητό επίπεδο ενέργειας χαμηλού άνθρακα «.....πρέπει μέχρι το 2050 να πενταπλασιάσουμε τη σημερινή παραγωγή ηλεκτρισμού και οι επενδύσεις σε καθαρό ηλεκτρισμό, πρέπει από τα σημερινά $380 δισ. δολάρια, να τετραπλασιαστούν στα $1.6 τρις δολάρια (2050)...» και  ότι «...αν θέλουμε το 2050 το 25% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας να προέρχεται από πράσινο υδρογόνο, θα χρειαστούμε για αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, έκταση ίση με το μέγεθος της Ινδίας...». Θα ήταν όμως χρήσιμο, προσθέτουμε εμείς, να γίνει και η σχετική  αναφορά στην συμμετοχή της υδροηλεκτρικής ενέργειας στην παγκόσμια κατανάλωση (καθώς και σε αυτή της χώρας μας). 
• Τέλος σημειώνουμε τις αναφορές του στα  θέματα που αφορούν  την «Ευφυή Γεωργία» (smart agriculture), «την μείωση κατά έως 80% της κατανάλωσης νερού άρδευσης» «το μέσο αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα Ολλανδία Ισραήλ», αλλά και  « στην εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας από τους ΤΟΕΒ»

Για πολλά από τα παραπάνω θέματα, θα παρακινήσουμε τους φίλους του blog που μας παρακολουθούν, να διευρύνουν τον προβληματισμό τους με τα όσα κατά καιρούς δημόσια υποστηρίξαμε (άρθρα - αναρτήσεις), για τις ΑΠΕ,  το αγροτικό εισόδημα και την νέα ΚΑΠ, το ΕΠΑ και  στη χώρα μας, την έξυπνη Γεωργία, την εξοικονόμηση νερού, τα φωτοβολταϊκά και  τον εκσυγχρονισμό των ΤΟΕΒ.

Πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ

* Ο Γιάννης Μανιάτης, είναι καθηγητής, πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Το σήριαλ του ΥΗΕ Μεσοχώρας και πάλι… - του Δρ. Ιωάννη Π. Στεφανάκου*

Γενική άποψη κατάντη Φράγματος Μεσοχώρας

Υδροενεργειακός επιστήμων από τον χώρο του ΕΜΠ και βαθύς γνώστης των υδροηλεκτρικών έργων όπως αυτό της Μεσοχώρας, ο Δρ. Ιωάννης Π. Στεφανάκος, παρεμβαίνει με άρθρο του στο energypress.gr. 

Άλλη μία έγκυρη φωνή, προστίθεται σε αυτές που υποστηρίζουν εδώ και πολλά χρόνια (και έχει δεχθεί με απόφασή του - ήδη από το 2014 - το ΣτΕ), ότι το έργο αυτό είναι αμιγώς ενεργειακό και ανεξάρτητο της όποιας  «εκτροπής» νερού από τον Αχελώο. 

Διατυπώνει την έκπληξη και τον προβληματισμό του για την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, αφού «...θεωρούσαμε ότι το θέμα Μεσοχώρα είχε τελειώσει και ότι σύντομα θα ολοκληρωνόταν το έργο από την ΔΕΗ, οι γνωστοί «πολέμιοι» του έργου κατόρθωσαν και πάλι να ‘πείσουν‘ το ΣτΕ και να παραπεμφθεί έτσι το θέμα στις καλένδες και πάλι. Και το παράδοξο είναι ότι ενώ στα τρία πρώτα bullets (παραγράφους) της παραπάνω απόφασης τεκμηριώνεται θετικά η ‘νομική’ και τεχνική υπόσταση του έργου, στην επόμενη παράγραφο υπάρχει ένα ‘όμως’ που τα ανατρέπει όλα… Και ακόμη ποιο παράξενο είναι ότι συνδέεται και πάλι το έργο με την λεγόμενη ‘Εκτροπή’ του Αχελώου στην Θεσσαλία, ενώ εδώ και χρόνια το θέμα αυτό έχει ξεκαθαριστεί και με απόφαση του ΣτΕ….»,  ενώ παρακάτω συμπληρώνει ότι «...μετά τον αρχικό, προ ετών, περιορισμό της προβλεπόμενης ετήσιας εκτροπής προς Θεσσαλία από τα 1200 στα 600 hm3 νερού και σήμερα  στα 250 hm3 νερού, σύμφωνα με τα Διαχειριστικά Σχέδια,  η σύνδεση και λειτουργική σχέση του ΥΗΕ Μεσοχώρας με τα έργα της εκτροπής είναι ανύπαρκτη, η μόνη του κακοδαιμονία είναι ότι κατασκευάστηκε επί του Αχελώου...».

 *Ο Δρ. Ιωάννης Π. Στεφανάκος είναι τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ (Dipl. NTUA, DIC, MSc, MBA, PhD) Civil/Hydraulic Engineer 

Πηγή : energypress.gr

Σχετικά κείμενα του Δρ Ιωάννη Στεφανάκου εδώ .

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

https://energypress.gr/news/sirial-toy-yie-mesohoras-kai-pali

40 χρόνια στην Ε.Ο.Κ. - Ε.Ε. - Του Άγγελου Ζαχαρόπουλου*

 Ζάππειο – υπογραφή πράξης προσχώρησης 29.05.1979. 

Πρώτη σειρά : Κ. Καραμανλής, Γ. Ράλλης, Γ. Κοντογιώργης. Πίσω, μεταξύ Κ. Καραμανλή και Γ. Ράλλη, ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος

 

Την 1η Ιανουαρίου του 2021 συμπληρώνονται σαράντα χρόνια αφότου η χώρα μας έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (Ε.Ο.Κ.) η οποία εξελίχτηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.). 

Με την ευκαιρία αυτή, ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος*, μέλος της κεντρικής επιτροπής διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ, παρουσιάζει στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας τρία κομβικά κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. 

Οπαδός της αρχής ότι, όσοι γνωρίζουν την ιστορία ανταμείβονται και όσοι την αγνοούν τιμωρούνται, περιγράφει με γλαφυρό και λεπτομερή τρόπο, άγνωστες λεπτομέρειες από την επίπονη και με πολλές δυσκολίες πορεία της χώρας προς την ένταξη στην τότε Ε.Ο.Κ.  

- Στο πρώτο κεφάλαιο με τίτλο "Η δύσκολη πορεία προς την ένταξη" αναφέρεται στις δυσκολίες των διαπραγματεύσεων και ειδικότερα σε αυτές που αφορούσαν στον κρίσιμο και περίπλοκο τομέα της Γεωργίας, στα Ελληνικά γεωργικά προϊόντα και στα "αγκάθια" της διαπραγμάτευσης λόγω των απαιτήσεων των νότιων περιοχών Γαλλίας και Ιταλίας.

- Στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο "Πώς η Ελλάδα απέφυγε την ομαδοποίηση των διαπραγματεύσεων για την ένταξή μας με εκείνες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας" αναφέρεται στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο αρχικό στάδιο των διαπραγματεύσεων, όταν οι χώρες Πορτογαλία και Ισπανία υπέβαλαν αιτήσεις ένταξης (1977) και άρχισε να δημιουργείται στην ΕΕ και το Συμβούλιο Υπουργών, η σκέψη για ομαδοποίηση των διαπραγματεύσεων, κάτι που δεν επιθυμούσε η Ελλάς γιατί θα είχε ζημιογόνες συνέπειες γι' αυτήν.  

- Στο τρίτο κεφάλαιο με τίτλο "Πώς η Ελλάδα απέφυγε την επιβολή πενταετούς προενταξιακής φάσης"  περιγράφει την διαπραγματευτική τακτική της Ελληνικής αντιπροσωπείας, πως κατορθώσαμε να αποφύγουμε τον σκόπελο της 5ετούς προενταξιακής φάσης και αναφέρει ονομαστικά τους συνεργάτες του στην διαπραγματευτική ομάδα μας και τα εμπόδια που αντιμετώπισαν από την αρμόδια για την διεύρυνση κοινοτική αντιπροσωπεία. Επισημαίνει τέλος, τις σοβαρές οικονομικές συνέπειες που υπέστησαν  Ισπανία και Πορτογαλία (με την επιβάρυνση του εθνικού προϋπολογισμού τους), προκειμένου να στηρίξουν μεγάλο μέρος της γεωργικής τους, σε αντίθεση με την χώρα μας που το απέφυγε χάρις στην "ομπρέλα" της ΚΑΠ.

Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

*Ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος είναι επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρ. γενικός διευθυντής Υπουργείου Γεωργίας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ.

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

ΑΔΜΗΕ : Μοναστήρι εμποδίζει επένδυση 110 εκατ. ευρώ στα Καλάβρυτα

 

Ο τίτλος από ρεπορτάζ που "αλιεύσαμε" πρόσφατα στα ΜΜΕ*. 

Ποιος ξέρει τι μικροσυμφέροντα κρύβονται πίσω από τα ράσα εκεί πάνω στα ορεινά της Πελοποννήσου.....

Ξάφνου οι καλόγριες, επειδή όπως λένε τους κόβει τη θέα (;), αποφάσισαν να σταματήσουν ένα συμφωνημένο, αδειοδοτημένο, σε εξέλιξη ευρισκόμενο, σχεδόν προς ολοκλήρωση, κοινωφελές έργο.

Προφανώς όλες αυτές οι περίεργες αντιδράσεις έχουν επιπτώσεις και βεβαίως δεν εννοούμε στον "εργολάβο", όπως συχνά και απαξιωτικά, οι μη σκεπτόμενοι τους, αποδίδουν με ευκολία  όλα τα κακά της γης !

Εδώ πρόκειται για το δημόσιο συμφέρον, για υποδομές που πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι και αφορούν, όπως λέγεται, στην ευστάθεια του ενεργειακού συστήματος σε μια περιοχή της χώρας.

Μα τώρα, με ρωτάει ένας κάλος φίλος που συνέχεια με "προσγειώνει", τι ψάχνεις, ψύλλους στα άχυρα ;

Εδώ σοβαροί άνθρωποι με μόρφωση και γνώσεις, που τους εμπιστευόμαστε τα πιο σημαντικά θέματα του δημοσίου βίου (πολιτικοί,  αυτοδιοικητικοί κλπ.) και έρχονται στιγμές που μπροστά στα συμφέροντα ή στις ιδεοληψίες τους είναι σε θέση να θυσιάσουν, ακόμη και γκρεμίσουν, ότι με κόπο και ιδρώτα έχει κατακτήσει ένας τόπος, μια τοπική κοινωνία.

Ξεχνάς που ένα ολόκληρο κόμμα, που κυβέρνησε και επιδιώκει να ξανακυβερνήσει τη χώρα, αδιαφορεί (ίσως μάλιστα το ...περιμένει με χαρά να συμβεί) αν κατεδαφιστούν στη Θεσσαλία έργα ολοκληρωμένα ή ημιτελή, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, μόνο και μόνο για να "ικανοποιήσει" ένα δικό του κοινό και να τους έχει υποστηρικτές στην διεκδίκηση της εξουσίας ; Ξεχνάς ότι «σφυρίζει αδιάφορα» για στελέχη του, που οργανώνουν διαδηλώσεις στη Μεσοχώρα, με πολιτικό στόχο "να γκρεμιστεί το έργο" γιατί το πρόγραμμα του ευνοεί  επενδύσεις με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες ;    (σημ. για του λόγου το αληθές δες ενεργειακό  πρόγραμμα του 2018 - Τσίπρας, Σταθάκης - και θα το καταλάβεις, κάτι που δυστυχώς από το 2019 συνεχίζει και η σημερινή Κυβέρνηση).

Ξεχνάς ότι κοτζάμ δικαστές, μορφωμένοι και υπεύθυνοι, στην κρίση των οποίων έχει τεθεί επανειλημμένα ένα έργο της κοινωφελούς ΔΕΗ (αξίας σχεδόν 600 εκ. ευρώ), πάντα βρίσκουν ένα τρόπο να το "μπλοκάρουν" με αποφάσεις, που μερικές φορές δεν μπορούν να τις ερμηνεύσουν ούτε έγκριτοι νομικοί ; Το αποτέλεσμα : το έργο να παραμένει στον αέρα, εδώ και πολλά χρόνια, αναξιοποίητο και κατασυκοφαντημένο ! 

Δεν θα έπρεπε και οι δικαστές  να  λαμβάνουν υπόψη τους  την ΔΕΗ που καταρρέει, η έστω   τους πολίτες που πλήρωσαν (κυριολεκτικά από το υστέρημα τους) για το έργο ;  Πολίτες που, φυσικά, πληρώνουν  τους  μισθούς όλων των δημοσίων λειτουργών – συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της δικαιοσύνης - σε μια περίοδο απίστευτης οικονομικής ανέχειας για τους πολλούς.

Ξεχνάς ότι δήμαρχος, με ευαισθησίες υποτίθεται, του λες ότι ο τόπος χρειάζεται επειγόντως νερό για να μειωθούν τα ελλείμματα του και κείνος, πάρα την τεράστια καταστροφή που συντελείται στο οικοσύστημα, για να έχει την υποστήριξη του κομματικού του φορέα, σου απαντά ότι φταίνε οι αγρότες που το ξοδεύουν ασυλλόγιστα ;

Εντάξει !  Σταμάτησε επιτέλους, του είπα, το κατάλαβα, άντε τώρα, "ζώσε τ΄ άρματα" να πάμε στην Πελοπόννησο να ..."τσακωθούμε" με τις καλόγριες που σταμάτησαν το έργο !

Ας αρχίσει τέλος πάντων από εκεί ο αγώνας ενάντια στην μικροψυχία και την συλλογική μας κακομοιριά....

Ο αιρετικός 

* Πηγή : naftemporiki.gr

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Με σοβαρή προετοιμασία και διεκδίκηση μπορούν να επιλυθούν τα υδατικά προβλήματα των Φαρσάλων - Η περίπτωση του φράγματος Σκοπιάς

 

Θέσεις φραγμάτων στην λεκάνη του Ενιπέα Φαρσάλων

Ένα τυπικό υδατικό έργο πολλαπλού σκοπού, συμβατικό και εφικτό, ακόμη και για τα δύσκολα οικονομικά της χώρας μας, είναι ο ταμιευτήρας Σκοπιάς (Παλιοδερλί) στον  Ενιπέα ποταμό, οι προκαταρκτικές μελέτες του οποίου είχαν ξεκινήσει από τα μέσα της δεκαετίας του 1960  (Electro - Watt ).

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, οι καταστροφικές συνέπειες του «Ιανού», απέδειξαν με τραγικό τρόπο ότι το έργο αυτό θα μπορούσε να συμβάλλει ουσιαστικά στην αντιπλημμυρική προστασία και στην αποφυγή των εκτεταμένων καταστροφών και ταυτόχρονα να συνεισφέρει στην οικολογική αποκατάσταση της ιδιαίτερα επιβαρυμένης περιοχής Φαρσάλων (υποβάθμιση υπόγειων υδροφορέων, επιβάρυνση από νιτρικά, μόλυνση πηγών ύδρευσης, οικονομική επιβάρυνση αγροτών κλπ.).

Εάν είχαμε καταρτίσει ένα master plan για τα υδατικά έργα της Θεσσαλίας, όπως δημόσια υποστηρίζουμε εδώ και καιρό (μαζί και με ελάχιστους φορείς) και όπως κάνει κάθε σοβαρό κράτος (με τις κεντρικές ή περιφερειακές του δομές), είναι βέβαιο ότι το έργο αυτό στην περιοχή Φαρσάλων θα είχε χαρακτηρισθεί ως το  πιο επείγον και ένα από τα πλέον αποδοτικά.

Έστω όμως και χωρίς αυτό (master plan), υπάρχουν σοβαρές προσεγγίσεις για τα κριτήρια προτεραιότητας που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στον προγραμματισμό νέων υδατικών έργων στη Θεσσαλία.

Δυστυχώς όμως προς την κατεύθυνση αυτή δεν σημειώθηκε, εδώ και πολλά χρόνια, καμία πρόοδος.

Από την προηγούμενη Κυβέρνηση, ιδιαίτερα  "ευαίσθητη" σε οικολογικά θέματα δεν έγινε το παραμικρό. Μήπως άγγιξε καθόλου το θέμα ; Μήπως προχώρησε τις αναγκαίες μελέτες ; Μήπως άραγε έδωσαν προτεραιότητα σε κάποιο άλλο ίσης αξίας έργο ; Τίποτε από όλα αυτά, απλά επί 5 χρόνια κινήθηκε με ανούσιες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Αλλά και η νέα Κυβέρνηση, εδώ και 1,5 χρόνο περίπου, παρότι προετοιμασμένη να κυβερνήσει με σοβαρότητα και τεχνοκρατική επάρκεια, όπως δηλώναν τα στελέχη της, δεν σημείωσε καμία πρόοδο στο θέμα αυτό.

Δεν είδαμε και δεν ακούσαμε καμμιά δήλωση για το έργο της Σκοπιάς Φαρσάλων και γενικά για έργα ταμίευσης νερού στη λεκάνη Πηνειού.

Σε ότι δε αφορά τα ημιτελή έργα του Άνω  Αχελώου (φράγμα Συκιάς και σήραγγα), μετά και την πρόσφατη αρνητική εξέλιξη στο ολοκληρωμένο (από το 2001) υδροηλεκτρικό έργο Μεσοχώρας, αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων !

Είναι συνεπώς βάσιμο το συμπέρασμα, ότι δεν έχει ασχοληθεί κανείς σοβαρά και υπεύθυνα για τα νερά, το περιβάλλον και την υγιή ανάπτυξη της Θεσσαλίας και εν προκειμένω με την περιοχή Φαρσάλων !

Με το θάρρος που μου δίνει η ηλικία μου λοιπόν, θα προτείνω στους νέους αγρότες της περιοχής Φαρσάλων και ειδικότερα σε αυτούς της Σκοπιάς Φαρσάλων, που απέδειξαν ότι διαθέτουν  κέφι, χιούμορ και ευρηματικότητα, να συμπεριλάβουν στις δραστηριότητες τους και την διεκδίκηση του σημαντικού αυτού – για τον τόπο τους – έργου, που θα καθορίσει την ζωή τους για τα επόμενα χρόνια.

Το μέλλον τους ανήκει και πρέπει να το πάρουν στα χέρια τους !

 

Κώστας Γκούμας

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Πολιτικά (και όχι μόνο) παιχνίδια, σενάρια φαντασίας και άλλα τινά για το ΣτΕ και τον Αχελώο

 

Τα έργα στον Άνω Αχελώο έχουν μια  μακρά ιστορία με πολύ μεγάλη δημοσιότητα. Όλα αυτά τα χρόνια δόθηκε η ευκαιρία και σε εμάς που το παρακολουθούμε συστηματικά, άλλα και γενικότερα στην κοινή γνώμη, να αποκωδικοποιήσουμε  με ποιον τρόπο   κάθε φορά οι εμπλεκόμενοι  ενεργούν  και συμπεριφέρονται στα διάφορα «επεισόδια» αυτού του σήριαλ.

Πλέον ελάχιστα πράγματα μας προκαλούν έκπληξη. Ίσως από τον κανόνα αυτόν να αποτελεί εξαίρεση η τελευταία ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ για την αδειοδότηση του υδροηλεκτρικού έργου Μεσοχώρας, στο οποίο  επί δεκαετίες παρεμβάλλονται  απανωτά εμπόδια  (παρότι αυτό είναι σχεδόν ολοκληρωμένο από το 2001), λες και κάποιοι επιδιώκουν οπωσδήποτε να την κατεδαφίσουν για να μην  τεθεί ποτέ σε  λειτουργία !

Ας μας επιτραπεί λοιπόν να δούμε  το θέμα  με μια «άλλη ματιά» και να επιχειρήσουμε μια «ελεύθερη μετάφραση» των γεγονότων, αφιερώνοντας  το σημερινό μας σχόλιο σε έναν από τους βασικούς «παίκτες» της υπόθεσης Αχελώου, στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), που με την τελευταία απόφασή του άφησε «άφωνους» ακόμη και νομικούς που σέβονται το θεσμό, χωρίς να έχουν σχέση η ξεχωριστό  ενδιαφέρον  για την  τύχη των έργων Αχελώου.

Μα είναι δυνατόν, λένε οι νομικοί, να ακυρωθεί μια υπουργική απόφαση για  τους περιβαλλοντικούς όρους της σε ένα  ήδη εκτελεσμένο έργο, και μάλιστα  αναδρομικά, επειδή μετά την έκδοσή της τελευταίας (μετά από πολλές προηγούμενες) έγκρισης του κατά το 2017, άλλαξε η πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης, που σε αντίθεση με την προηγούμενη, αποφάσισε ότι πρέπει να μεταφερθούν νερά από τον Αχελώο μέσω του ταμιευτήρα Συκιάς προς τον κάμπο (δηλαδή μια απόφαση άσχετη με το επίδικο θέμα της Μεσοχώρας, όπως δέχθηκε και το ΣτΕ το 2014) ;

Σε ότι μας αφορά δεν πρόκειται για κάτι ανεξήγητο. Επί 30 χρόνια τώρα το ΣτΕ (η έστω κάποιοι δικαστές) φαίνεται να έχει κάποια «εμμονή» με τα έργα Αχελώου συνολικά, παίζοντας, κατά ένα τρόπο, πολιτικό ρόλο στην πορεία του έργου. Κατέληξε το όλο θέμα να είναι κάτι σαν  ένα παιχνίδι με «πάσες» και «γκολ» ανάμεσα σε διάφορες οικολογικές, πολιτικές η τοπικές οργανώσεις, με συγκεκριμένα δικηγορικά γραφεία κλπ., που όλοι μαζί, ενθαρρυμένοι  από τις ακυρωτικές αποφάσεις του δικαστηρίου, υποβάλλουν χωρίς σταματημό προσφυγές σε κάθε βήμα, σε κάθε φάση του έργου, με πανομοιότυπα επιχειρήματα και απλή επικαιροποιηση των γνωστών αιτιάσεων !

Τα τελευταία δέκα χρόνια το πράγμα κάπου ξέφυγε. Επειδή το δικαστήριο αντιλήφθηκε ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις, παρά τα εμπόδια, επιμένουν στην ολοκλήρωση των έργων (που το φυσικό τους αντικείμενο έχει, ανάλογα με το επιμέρους έργο, εκτελεστεί σε ποσοστά 65%, 85% και 90%, παρά τις διακοπές εργασιών και τις πολυετείς καθυστερήσεις), προσπάθησε κάποια στιγμή να πάρει και μια «δεύτερη γνώμη», υποβάλλοντας ορισμένα  (χωρίς νόημα κατά την άποψη μας) ερωτήματα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΕΔ), για να δούνε, ας πούμε, πως κρίνουν  και οι ευρωπαίοι το θέμα των έργων Αχελώου !

Όπως ήταν φυσικό το ΕΔ ούτε «φώτισε» περισσότερο την υπόθεση, ούτε εντόπισε κάτι που θα μπορούσε να ακυρώσει τις αποφάσεις όλων των έως τότε κυβερνήσεων και  «επέστρεψε» το θέμα στο ΣτΕ.

Όμως φαίνεται πως το αποτέλεσμα της κίνησης αυτής ήταν  σημαντικό, γιατί πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια με το έργα «στον πάγο» ! (Και έτσι φθάσαμε στην διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία θα αναφερθούμε σε άλλη ευκαιρία…..)

Στην προτελευταία απόφασή του το 2014,  για μια ακόμη φορά το ΣτΕ επανέφερε αντιρρήσεις σχετικά με την «βιωσιμότητα» των έργων Αχελώου (ας αναρωτηθεί τώρα ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης ποιες γνώσεις μπορεί να έχουν και πόσο ειδικοί μπορεί να είναι  οι δικαστές  σε τεχνοοικονομικά και οικολογικά θέματα). Εκεί όμως  μια ομάδα πιο «ψύχραιμων» δικαστών, ως μειοψηφία φυσικά,  τα είπε δημοσίως στους «πλειοψηφούντες»,  αμφισβητώντας ευθέως, όχι μόνο την ουσία της επιχειρηματολογίας τους στην  εξεταζόμενη υπόθεση, αλλά και στο εάν πράγματι το δικαστήριο τους κινείται «εντός των ορίων της δικαιοδοσίας του» (με απλά Ελληνικά : «παιδιά μήπως ξεφύγαμε» ;), κάτι που  εμάς, το ομολογούμε, μας εκφράζει απόλυτα !

Όπως και να το δει κάνεις, η απόφαση του περασμένου μήνα για την Μεσοχώρα προφανώς  αποτελεί μια φυσιολογική εξέλιξη όλων των παραπάνω. Μάλιστα, από μια άλλη οπτική και σε πολύ «ελεύθερη» μετάφραση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσα από αυτή την απόφαση του ΣτΕ  δόθηκε  ένα  μήνυμα προς τα όργανα της Πολιτείας : «Εάν θέλετε κάποια στιγμή στο μέλλον να υπάρξει περιβαλλοντική αδειοδότηση για την Μεσοχώρα, πρέπει να ξεγράψτε οριστικά τα έργα της εκτροπής».

Μα, θα αναρωτηθεί κανείς, γίνονται αυτά τα πράγματα ; Ακόμη και εάν το  ήθελαν κάποιοι δικαστές, γίνεται το ΣτΕ να έρθει σε τέτοιου είδους «αντιπαράθεση» με μια Κυβέρνηση που, όπως δηλώνει, επιδιώκει να υλοποιήσει το έργο, κάτι το οποίο  έχει επανειλημμένα υποσχεθεί και στο λαό ;

Σωστό και αυτό το ερώτημα, όμως από την άλλη οι δικαστές στο ΣτΕ κατά την άποψη μας είναι σε θέση να  ξεχωρίσουν ποια είναι εκείνα τα θέματα  που κρίνονται ως «εκ των ουκ άνευ» και μια ακυρωτική τους απόφαση θα ενοχλήσει μια κυβέρνηση (όπως π.χ. συνέβη με τα έργα της Ολυμπιάδας, όπου οι προσφυγές απορρίφθηκαν και κανένα έργο δεν ακυρώθηκε !) και ποια είναι ζητήματα πιθανόν χαλαρής πολιτικής βούλησης ή, ας πούμε, «παιζόμενα», στα οποία δεν αναμένεται  το ΣτΕ να δεχθεί κυβερνητικές πιέσεις ή αντιδράσεις σε τυχόν μη επιθυμητές (;) αποφάσεις του.

Και εύλογα μπορούμε να αναρωτηθούμε, μήπως τελικά για την ΝΔ τα έργα Αχελώου υπάγονται  στην δεύτερη περίπτωση ;

Μπα, πολύ τραβηγμένο μου ακούγεται, θα έλεγε ένας καλής πίστεως ορθολογιστής πολίτης !

Ίσως να είναι έτσι, αλλά μήπως και η τελευταία απόφαση του ΣτΕ είναι τόσο  εύκολο να  ερμηνευτεί ; Μήπως και η ΝΔ, ενάμιση χρόνο τώρα, δεν παίζει ένα κρυφτούλι υποσχέσεων και απραξίας με τα έργα ;

Ας κρατήσουμε λοιπόν τις «αιρετικές» ερμηνείες στο πίσω μέρος του μυαλού μας και κάποια στιγμή θα το μάθουμε. 

Όπως λέει και η νεολαία μας .….θα δείξει !

Ο αιρετικός  

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb