Το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Του Άγγελου Ζαχαρόπουλου*

Μετά από την πρόσφατη ανάρτησή μας με τίτλο «40 χρόνια στην Ε.Ο.Κ. - Ε.Ε.» και  την  ενδιαφέρουσα αναδρομή του κ. Άγγελου Ζαχαρόπουλου στην περίοδο των διαπραγματεύσεων της χώρας μας με την τότε Ε.Ο.Κ, σήμερα συνεχίζουμε με άλλα δύο εξίσου ενδιαφέροντα θέματα για τα οποία αρθρογραφεί ο ίδιος στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Το ένα με τίτλο :  «Το πρόγραμμα ανάπτυξης της ορεινής ηπειρωτικής Ελλάδας» αναφέρεται στην περίοδο των διαπραγματεύσεων και ειδικότερα στο παρασκήνιο της προετοιμασίας για την υποβολή ενός προγράμματος ενίσχυσης των ορεινών περιοχών της χώρας, ύψους 200 εκατ. ECU ή ΕΛΜ (Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα). Περιγράφει λεπτομέρειες του παρασκηνίου εκείνης της περιόδου (1978 - 1981), πως μια «προβληματική» περιοχή της Ιρλανδίας άλλαξε το μέλλον της «ξεχασμένης» Ελλάδας, καθώς και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε η εναέρια επίσκεψη των Ευρωκρατών με τη βοήθεια του τότε Υπουργού Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ και των ελικοπτέρων του.
Το άλλο με τίτλο «Το Παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης" ασχολείται με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η Ε.Ε, τόσο από την αδυναμία να προχωρήσει η οικονομική και πολιτική ολοκλήρωσης (εξαιτίας και της απόρριψης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, από την Γαλλία το 2005), όσο και από τα προβλήματα που δημιουργούν οι ευρωσκεπτικιστές, ο μεγάλος αριθμός κρατών  και η εφαρμογή της ομοφωνίας. Τέλος αναφέρεται στο μέλλον της Ε.Ε και στην ανάγκη να θεσμοθετηθεί μια νέα συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση (ΕΠΕ), προκειμένου να εξελιχθεί σε ολοκληρωμένη οικονομική και πολιτική ένωση, στις προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά και στην στάση της χώρας μας σε μια ενδεχόμενη τέτοια προοπτική.
Εκτιμήσαμε ότι θα είναι χρήσιμο να παραθέσουμε, επιλεκτικά, ορισμένες παραγράφους του κειμένου, για να αντιληφθεί ο αναγνώστης την σημασία που έχει για την χώρα μας, το μέλλον και η πορεία  της οικονομικής και πολιτικής  ολοκλήρωσης της Ε.Ε. :

«…Αφορμή ζητούσαν οι απανταχού Κασσάνδρες να προσυπογράψουν το τέλος της Ε.Ε. Η απάντηση στις Κασσάνδρες είναι ότι, το πολιτικό σύστημα της Ε.Ε. είναι μοναδικό στην ιστορία και εξελίσσεται συνεχώς εδώ και 60 χρόνια. Έχει λοιπόν αποκτήσει πολύ βαθιές ρίζες, θεμέλιά του είναι οι συνθήκες, οι κοινές πολιτικές και οι νόμοι (κανονισμοί, οδηγίες, κ.λπ. που τις υλοποιούν). Νομοτελειακά δε, η σημερινή Ε.Ε. δεν μπορεί παρά να εξελιχθεί σε μία Ολοκληρωμένη Οικονομική και Πολιτική Ένωση, υπό τις προϋποθέσεις που παραθέτω παρακάτω. Είναι ζήτημα χρόνου..

Οι χαιρέκακοι αυτοί αντιευρωπαϊστές δεν έχουν βιώσει εμπόλεμες καταστάσεις και δε γνωρίζουν ή δε θέλουν να μάθουν τι ήταν η Ευρώπη πριν από τη δημιουργία της Ε.Ε., που γεννήθηκε και στέριωσε στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Ας συγκρίνουν οι επιχαίροντες με μια προοπτική γκρεμίσματος της Ε.Ε. την περίοδο που αυτή υπάρχει με εκείνη του πρώτου ημίσεως του 20ού αιώνα που δεν υπήρχε.

Μια πολύ σημαντική περίοδος της πορείας της Ε.Ε. ήταν η δεκαετία 1985 – 1995 κατά την οποία προήδρευσε της Επιτροπής ο χαρισματικός ηγέτης Ζακ Ντελόρ. Συνέπεσε δε αυτήν την περίοδο να ηγούνται του Γαλλογερμανικού άξονα οι άξιοι ηγέτες Μιττεράν και Κολ.

Παράλληλα, θεσμοθετήθηκε  με σαφήνεια η αρχή της «οικονομικής και κοινωνικής συνοχής». Ταυτόχρονα, δόθηκε προτεραιότητα για τη διάθεση των πόρων αυτών στις περιοχές της Ε.Ο.Κ. με Α.Ε.Π. μικρότερο του 75% του κοινοτικού. Στις περιοχές αυτές εντάχθηκε ολόκληρη η Ελλάδα με αποτέλεσμα να εισπράξει η χώρα μας μέχρι τώρα, μόνο για τις υποδομές της, δωρεάν βοήθεια κοντά στα 100 δισ. ευρώ.

Επί προεδρίας Ντελόρ, επίσης, δημιουργήθηκε η Νομισματική Ένωση που ισχύει από το 1993. Από τότε, σχεδόν κανένα βήμα δεν έγινε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας κοινής οικονομικής πολιτικής, μιας πραγματικής οικονομικής διακυβέρνησης. Η Ευρωζώνη ήταν μια πλήρης νομισματική ένωση, αλλά μια ατελής οικονομική και δημοσιονομική ένωση. Έτσι, βρέθηκε ανέτοιμη μπροστά στη χρηματοπιστωτική κρίση και αποτέλεσε αντικείμενο της παγκόσμιας προσοχής. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι η δημοσιονομική κατάσταση της Ευρωζώνης η χειρότερη, σε σχέση π.χ. με τις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία.

Το συμπέρασμα είναι ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται οικονομική διακυβέρνηση και πολιτική ολοκλήρωση.

Όμως, η οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση εμποδίζονται από :
- Τον μεγάλο αριθμό των κρατών-μελών.
- Το γεγονός ότι μεταξύ των 27 υπάρχουν κράτη ευρωφοβικά ή εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα.
- Την εφαρμογή της αρχής της ομοφωνίας για κάθε αλλαγή των συνθηκών.
- Τη δυνατότητα που δίδεται στα κράτη-μέλη να προσφεύγουν για επικύρωση σε δημοψηφίσματα.

Για να φθάσουμε σε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση, θα πρέπει οι χώρες που το επιθυμούν και ανήκουν στην Ευρωζώνη να αποφασίσουν να προχωρήσουν μόνες τους, αφήνοντας έξω τις χώρες που δεν το επιθυμούν. Θα χρειαστεί λοιπόν, οι χώρες αυτές, στις οποίες θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα, να εκπονήσουν και να θεσμοθετήσουν μια «Νέα Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση» (Ε.Π.Ε.)…..

Για να πραγματοποιηθεί η δημιουργία της Ε.Π.Ε., απαιτείται μία πολύ ισχυρή πολιτική βούληση, απαιτούνται ιδιαίτερα ισχυροί ηγέτες. Είναι αλήθεια ότι, τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται σοβαρή έλλειψη μεγάλων ηγετών στην Ευρώπη και όχι μόνον……»

Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

*Ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος είναι επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρ. γενικός διευθυντής Υπουργείου Γεωργίας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ.

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb