Υδροηλεκτρικά Έργα Αχελώου

Η παραγωγή ενέργειας από υδατικούς πόρους (ΥΗΕ) παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα. Καταρχήν το νερό, ως ανανεώσιμος φυσικός πόρος, οδηγεί στον περιορισμό χρήσης των αποθεμάτων των ορυκτών καυσίμων καθώς και σε εξοικονόμηση συναλλάγματος. Επίσης η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας ως επί το πλείστο χρησιμοποιείται για κάλυψη των αναγκών στην αιχμή της κατανάλωσης (γι’ αυτό και η υψηλή της αξία που καθορίζει την βιωσιμότητα των ΥΗΕ) με θετικό αντίστοιχο αποτέλεσμα στον περιορισμό ή/και εξάλειψη των πανάκριβων εισαγωγών ηλεκτρικού ρεύματος.

Η ταμίευση του νερού προσφέρει επίσης την δυνατότητα ανταπόκρισης σε πολλαπλούς σκοπούς (ύδρευση, άρδευση, βιομηχανία, τουρισμό κλπ.). Τυπικό μοντέλο εφαρμογής το υδροηλεκτρικό έργο Ν. Πλαστήρα στην λεκάνη του Αχελώου, όπου και κατασκευάσθηκαν από την 10ετία του 1960. Επιπλέον η ταμίευση νερού επιτρέπει την αντιμετώπιση προβλημάτων ξηρασίας, λειψυδρίας αλλά και έλεγχο των πλημμυρών. Οι πρόσφατες πλημμύρες το 2015 στη Θεσσαλία και οι συνακόλουθες καταστροφές μας υπενθυμίζουν με δραματικό τρόπο την αξία των ταμιευτήρων.

Υδροηλεκτρικά Έργα Άνω Αχελώου

Φράγμα Μεσοχώρας - Άποψη κατάντη πλευράς

Υδροηλεκτρικό Έργο Μεσοχώρας

Το Υδροηλεκτρικό Έργο Μεσοχώρας βρίσκεται στον άνω ρου του ποταμού Αχελώου, κοντά στο χωριό Μεσοχώρα, και αποτελεί την πρώτη βαθμίδα αξιοποιήσεώς του. Το έργο της Μεσοχώρας είναι υδροενεργειακό και μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα και ανεξάρτητα από την εκτροπή ή όχι του Αχελώου προς τη Θεσσαλική πεδιάδα. Υπολείπονται ορισμένα συμπληρωματικά έργα για το κλείσιμο του φράγματος καθώς και η μεταφορά του οικισμού Μεσοχώρας.

Δημοσιεύματα σχετικά με την υπογραφή της ΑΕΠΟ της Μεσοχώρας

Υδροηλεκτρικό Έργο Συκιάς

Το έργο κατασκευάζεται επί του ποταμού Αχελώου στο σημείο συμβολής του με τον παραπόταμο - ρέμα Κουμπουργιανίτη, στα όρια των νομών Καρδίτσας και Άρτας και ξεκίνησε το 1996 με εργολαβία που ανατέθηκε στη μειοδότρια κοινοπραξία «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ – ΑΤΕΜΚΕ – ΑΤΤΙΚΑΤ – ΑΒΑΞ» για ποσό 18.912.421.415 δρχ. και υπογράφηκε την 19.8.1996. Η εργολαβία διαλύθηκε τον Απρίλιο του 2001. Με νέα εργολαβία οι εργασίες στο φράγμα Συκιάς άρχισαν ξανά στις αρχές του 2006 και συνεχίστηκαν μέχρι τα τέλη του 2009, οπότε και σταμάτησαν - με απόφαση του ΣτΕ - μετά από σχετικές προσφυγές φορέων της Αιτωλοακαρνανίας και οικολογικών οργανώσεων.

Σήραγγα μεταφοράς νερού προς Θεσσαλία

Η σήραγγα μεταφοράς του νερού (από τον Άνω Αχελώο προς την Θεσσαλία) βρίσκεται στον νομό Καρδίτσας και έχει μήκος 17.315 μ. Η υδροληψία της σήραγγας εκτροπής ξεκινάει από τον ταμιευτήρα του έργου Συκιάς (στην περιοχή Πετρωτού)και αφού διασχίσει την οροσειρά της Πίνδου πλησιάζει την επιφάνεια του εδάφους στην Θεσσαλία (στην περιοχή Πευκοφύτου - Δρακότρυπας Μουζακίου). Το έργο ανατέθηκε στην κοινοπραξία «IMPREGILO – ΤΕΓΚ – ΓΝΩΜΩΝ» και η σύμβαση ποσού 23.684.912.258 δρχ. υπογράφηκε την 20.3.1997. Η οριστική μελέτη της σήραγγας εκπονήθηκε από την Ανάδοχο, η δε διάνοιξή της έγινε με μηχάνημα ολομέτωπης κοπής (ΤΒΜ) από το μέτωπο εξόδου και με συμβατικά μέσα από το μέτωπο εισόδου. Έχουν γίνει εργασίες ύψους 185 εκατομ. ευρώ και φυσικό αντικείμενο περίπου 85%.
Όσο καθυστερεί η ολοκλήρωσή των εργασιών επένδυσης της σήραγγας, ο κίνδυνος καταρρεύσεων είναι υπαρκτός. Από το 2010 έχουν σταματήσει οι εργασίες στην σήραγγα λόγω της εμπλοκής με το ΣτΕ, απομένει η επένδυση της σήραγγας για 12 χιλιόμετρα (από τα συνολικά 17,315) και απαιτούνται για την ολοκλήρωση της άλλα 65 εκατ. €.

Υδροηλεκτρικό Έργο Ν. Πλαστήρα (Ταυρωπού)

Πρόκειται για ένα θεσσαλικό έργο πολλαπλού σκοπού, που ένα τμήμα του (Φράγμα-τεχνητή λίμνη) βρίσκεται στα Άγραφα, στην κεντρική και ανατολική Πίνδο και αξιοποιεί υδατικούς πόρους της λεκάνης Αχελώου (ΛΑΠ GR15), ενώ ένα άλλο τμήμα του (Υδροηλεκτρικός σταθμός και αρδευτικό έργο) βρίσκεται στη λεκάνη Πηνειού (ΛΑΠ GR16) του υδατικού διαμερίσματος Θεσσαλίας (ΥΔ 08).
Ο ταµιευτήρας του Ταυρωπού (ή Μέγδοβα), είναι πιο γνωστός ως λίµνη Πλαστήρα. Το νερό του χρησιµοποιείται για παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, για την ύδρευση της Καρδίτσας και άλλων οικισµών και για την άρδευση τμήματος του θεσσαλικού κάµπου, κυρίως στο Νοµό Καρδίτσας.

Στη δεκαετία του 1990 η λίµνη, λόγω της φυσικής οµορφιάς του τοπίου της, άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά και έτσι προστέθηκε και η τουριστική - χρήση αναψυχής, µε αποτέλεσµα να απαιτείται ιδιαίτερη διαχείριση του ταµιευτήρα.