Τι γνωρίζουμε για τα Συμβόλαια Μελλοντικής Εκπλήρωσης ; Το νερό ως Χρηματιστηριακή αξία - Του Ζήση Αργυρόπουλου*

 

Συνήθως την ημέρα του νερού - 22 Μαρτίου - διαβάζουμε αφιερώματα που αναφέρονται στην χρησιμότητα και κρισιμότητα αυτού του ύψιστου αγαθού για την επιβίωση του ανθρώπου, τους κινδύνους από την επαπειλούμενη σπανιότητά του αλλά και τη ρύπανσή του ή την κακή του διαχείριση. Τα ‘χουμε ανάγκη όλα αυτά κι οφείλουμε να τα θυμόμαστε και να τα εκτιμούμε καθημερινά !

Ωστόσο, μ’ αυτό μου το σημείωμα, έρχομαι να θίξω ένα ζήτημα που αφορά την ιδιότητα αυτού του αγαθού ως εμπορικής και χρηματιστηριακής αξίας, κάτι που γέννησε η στρεβλή θεώρησή του από τους νόμους της Αγοράς αλλά και οι δυσοίωνες προβλέψεις των κλιματικών μοντέλων για τις απειλές του εγγύς μέλλοντος, με όλα τα συνεπακόλουθά τους που μπορούν να προκύψουν με τη μορφή ντόμινο.

Τί είναι λοιπόν τα Συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης ;

Είναι συμβόλαια μελλοντικής αγοράς και δέσμευσης ποσοτήτων νερού από χρήστες νερού είτε πρόκειται για αγρότες είτε βιομηχανίες μεταποίησης και που οι αγοραστές έχουν σκοπό να προλαμβάνουν πιθανή αύξηση των τιμών είτε λόγω ακραίων φυσικών καταστροφών είτε λόγω έλλειψης του ως αγαθού. Όλα αυτά ήρθαν ως επιστέγασμα μιας ακραίας κατάστασης, καθώς καύσωνες και πυρκαγιές έπληξαν τη δυτική ακτή των ΗΠΑ αναγκάζοντας μισό εκατομμύριο κατοίκων να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στο Όρεγκον, την Καλιφόρνια και την Ουάσιγκτον.

Τα νέα συμβόλαια νερού στο CME (Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων στο Σικάγο) συνδέονται με τον Δείκτη Nasdaq Veles California Water( NQ H₂O) ο οποίος καθιερώθηκε από τον Δεκέμβρη του 2018.

Με πολύ απλά λόγια, το νερό έχει μπει ήδη στο Χρηματιστήριο όπως ο χρυσός και το πετρέλαιο !

Το κάθε συμβόλαιο αντιπροσωπεύει τη δέσμευση ποσοτήτων νερού πάνω από 12.000 m³ και θα επιτρέπει σε κάποιον παραγωγό πρωτογενών προϊόντων ή μεταποιητική μονάδα να διαχειρίζεται μελλοντικούς κινδύνους, που θα συνεπάγονται και το ρίσκο της μελλοντικής αύξησης της τιμής του ιδιότυπου αυτού ...εμπορικού προίόντος. Το κάθε συμβόλαιο θα δεσμεύει ποσότητες νερού προερχόμενες από οργανωμένα συστήματα ταμίευσης- διαχείρισης, δηλ. δε θα περιλαμβάνει τη δέσμευση φυσικών ποσοτήτων.

Όπως διαφαίνεται, τα Συμβόλαια Μελλοντικής Εκπλήρωσης είναι ενταγμένα με τον καλύτερο τρόπο στην καλλιέργεια μεγάλων εκτάσεων, κατά κανόνα μονοκαλλιέργειας και επιδιώκουν να διατηρήσουν το συγκεκριμένο status, καθώς οι προβλέψεις των κλιματικών μοντέλων(το κακό σενάριο) είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για το μέλλον των υδατικών αποθεμάτων σε περιοχές που αναμένεται να πληγούν περισσότερο από ξηρασίες, λειψυδρία, παρατεταμένους καύσωνες κλπ. «...Είναι δύσκολο εκτιμηθούν αυτή τη στιγμή οι αυξήσεις που προκαλούν στην τιμή του νερού τα ακραία φαινόμενα που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια !», διατείνεται ο Patrick Wolf, χρηματιστής με εξειδίκευση στο δείκτη Nasdaq.

Και προφανώς κάποιοι σκέφτονται πριν συμβεί το κακό και τους στερήσει τη δυνατότητα πρόσβασης σ’ ένα αγαθό – πρώτη ύλη που θα σπανίζει. Ήδη, έχουμε διανύσει μεγάλο μέρος  στην Εποχή της Πρόσβασης, όπως τη χαρακτήριζε πριν είκοσι χρόνια ο Αμερικανός διανοητής J. Rifkin, εννοώντας σαφώς την πρόσβαση στην Πληροφορία !

Και ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι η εισαγωγή του νερού στο Χρηματιστήριο δεν είναι μια απόρροια της πρόσβασης στην Πληροφορία, από Επιχειρηματικούς κύκλους  που ξέρουν να διαβάζουν και να υπολογίζουν με βάση το κακό σενάριο ;

Και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η Αγορά δεν προηγείται και σ’ αυτό το ζήτημα από τους κύκλους που μπροστά στις διαφαινόμενες δυσκολίες εξακολουθούν να διαχειρίζονται τους ...ευσεβείς πόθους τους ή αρνούνται να επεξεργαστούν το οποιοδήποτε σενάριο μελλοντικής εξέλιξης ;

«Αν αντιμετωπίσουμε το νερό ως εμπόρευμα, θα πρέπει ν’ αναλογιστούμε τους άμεσους και έμμεσους κινδύνους μιας τέτοιας προσέγγισης», επισημαίνει στους Financial Times o Simon Jones, μέχρι πρότινος επικεφαλής του Αμερικανικού Οργανισμού Futures Industry Association(FIA) στη Ευρώπη.

Κι ο εντεταλμένος των Ηνωμένων Εθνών Pedro Arrojo Aguido, συμπληρώνει: « Αισθάνομαι ιδιαίτερη ανησυχία για το γεγονός ότι το νερό αντιμετωπίζεται ως επενδυτικό προϊόν, όπως ο χρυσός !»

Είναι, λοιπόν, αναπόφευκτο να κυριαρχήσουν οι νόμοι της Αγοράς σε ένα κοινωνικό – δημόσιο αγαθό, όπως το νερό ; Ή κάτι τέτοιο φαντάζει ως «αναγκαίο» κακό για την απαιτούμενη ορθολογιστική διαχείριση των  υδάτινων αποθεμάτων, μπροστά σε μία υδατική κρίση που απειλεί την ανθρωπότητα με επισιτιστικές κρίσεις άγνωστων διαστάσεων ;

Κι εν τέλει θα αποδεχθούμε ως νομοτέλεια τη μη πρόσβαση των μικροκληρούχων αγροτών (που κυριαρχούν στις φτωχές χώρες) στο νερό, την απόσυρσή τους από τη διαδικασία της παραγωγής και την ένταξή τους, εν τέλει, στη βαθύτερη φτώχεια και την ανασφάλεια;

Τα Συμβόλαια Μελλοντικής Εκπλήρωσης δεν είναι κάτι καινούριο που ήρθε από το πουθενά. Ήρθε ως φυσική συνέπεια μιας σειράς ενεργειών που βαθμιαία στέρησαν την πρόσβαση στο νερό, ως κοινωνικού αγαθού, σε εκατοντάδες χιλιάδες μικροπαραγωγούς και κατ’ επέκταση στα προίόντα διατροφής στις φτωχές χώρες του Τρίτου κόσμου, όπως έγινε το 2007 με τις τιμές σταριού και σόγιας, που είχαν ως συνέπεια μεγάλες ελλείψεις και βίαιες ταραχές σ’ αυτές τις χώρες. Προπομπός όλων των παραπάνω υπήρξε η πώληση των υδάτινων αποθεμάτων - για προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων δε συζητάμε καν – κυρίως στη Χιλή, όπου πουλήθηκαν σε Εταιρίες ακόμα και οι θερμοπίδακες, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 4000 μέτρων και γενικότερα στη Νότια Αμερική αλλά και την Κεντρική Αφρική. Αυτό κινητοποίησε τους ορεινούς πληθυσμούς των μικροκληρούχων Ινδιάνων των υψιπέδων, με  πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους φτωχούς αγρότες της Κοτσαμπάμπα στη Βολιβία. Ας μη ξεχνάμε, επίσης, και τις διαπραγματεύσεις μεγάλων εταιριών όπως η Nestle και η Coca Cola, να συνάψουν συμβόλαια για την εκμετάλλευση των υπόγειων υδατικών αποθεμάτων της κοιλάδας του Guarani, της δεύτερης σε μέγεθος κοιλάδας του κόσμου, με έκταση 1,2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, για τα επόμενα 100 χρόνια !

Και φυσικά δεν ξεχνάμε το μεγάλο «σορτάρισμα» του νερού, με την αγορά τεράστιων εκτάσεων και πλούσιων σε υδάτινα αποθέματα,σε φτωχές χώρες του Τρίτου κόσμου. Είναι προφανές το ό,τι ενώ στη δική μας χώρα και κυρίως στη Θεσσαλία, συζητάμε ατέρμονα για τη Διαχείριση του νερού, αγωνιώντας και για τη διάσωση των υδάτινων οικοσυστημάτων, κάποιοι ευφυείς επενδυτές, όπως ο Michael Berry, αντιλαμβάνονται την αναπόδραστη σχέση γης και νερού, επενδύοντας όσο κανείς στην έννοια του «Εικονικού νερού», ως προστιθέμενης αξίας σε κάθε πρωτογενές προϊόν.

«Αυτό που έγινε σαφές σε μένα, τονίζει ο επενδυτής γης – νερού, είναι το ότι τα τρόφιμα είναι το μέσο, ώστε να επενδύσεις στο νερό. Το να καλλιεργείς τρόφιμα σε περιοχές πλούσιες σε νερό και στη συνέχεια να τα πουλάς σε περιοχές που δεν έχουν νερό, για ν’ αναπτύξουν τέτοιες καλλιέργειες, αυτό είναι το ζητούμενο ! Η ενσωμάτωση του νερού στα τρόφιμα είναι αυτό που θεωρώ ενδιαφέρον (συνέντευξη του επενδυτή στο New York Magazine – Δεκ. 2015)». Και λίγο πιο κάτω: «...η μεταφορά νερού από περιοχές πλούσιες σε υδατικά αποθέματα, σε περιοχές φτωχές, είναι μια ξεπερασμένη πρακτική !»

Έτσι λοιπόν είναι τα πράγματα ; Είναι ο Michael Berry τόσο ευφυής που δε θα διστάσει, αν χρειαστεί, να προβάλλει την πρακτική του ως οικολογική επιλογή, καθώς αφήνει αδιατάρακτα τα υδάτινα οικοσυστήματα και δεν εμπλέκει μεταξύ τους, ενδεχόμενα τις λεκάνες απορροής ποταμών ; Μη ξεχνάτε ότι κάποιες επιλογές που σήμερα βαφτίζονται τεχνηέντως οικολογικές, αυτές που προσφυώς αποκαλούμε «Πράσινο ξέπλυμα», ωχριούν μπροστά στα οικολογικά εγκλήματα του παρελθόντος, που εν πάση περιπτώσει είχαν και το άλλοθι της άγνοιας του κινδύνου(ποιος, π.χ θα μπορούσε να φανταστεί ότι τα θαύματα της τεχνολογίας όπως τα πλαστικά και οι χλωριοφθοράνθρακες θα μπορούσαν να προκαλέσουν τις βλάβες που προκάλεσαν ;)

Το Εικονικό νερό, δηλ. το νερό που ενσωματώνεται μέσα σε κάθε προϊόν, πρωτογενές ή βιομηχανικό, σε όλο τον κύκλο παραγωγής του - κάτι ανάλογο με το αποτύπωμα άνθρακα - μπήκε στην παραγωγική αλλά και περιβαλλοντική ορολογία σχετικά πρόσφατα και αποτελεί, και αυτό, ένα μέτρο «Ηθικής» στην κατανάλωση προϊόντων όταν ειδικά αυτά προέρχονται από χώρες, όπου η δέσμευση και χρήση του νερού αποτελεί προϊόν υφαρπαγής ή συναλλαγής με διεφθαρμένα καθεστώτα. Ο τρόπος που αυτό εντάσσεται στην παραγωγική διαδικασία, ως προστιθέμενη αξία πλέον και ως υπεροχή αυτού που προβλέπει τις κρίσεις και δρα αναλόγως, υπακούει στη ρήση του Mc Kenzie Wark(New School) : «Αρχίζουμε να πιάνουμε το νόημα για το πώς σκοπεύει η άρχουσα τάξη να διαχειριστεί τις συσσωρευμένες καταστροφές της Ανθρωπόκαινου· ο καθείς για την πάρτη του !»

Οι πατέρες του σχετικού όρου A. Chapagaine & A. Hoekstra είναι ξεκάθαροι : «Η έννοια του Εικονικού νερού είναι το μέσο, κάτι σαν ιδεολογικό όπλο, με το οποίο είτε μπορείς να υποδουλώσεις την Ανθρωπότητα, στερώντας της τη βάση της επιβίωσης των ανθρώπων και ικανοποιώντας τους νόμους της Αγοράς και του Χρηματοπιστωτικού συστήματος είτε να απονείμεις, όπως οφείλεις, την πραγματική, παγκόσμια αλλά και διαγενεακή δικαιοσύνη !».

Και με πιο τρόπο απονέμεται αυτή η Δικαιοσύνη ; Πολύ απλά, θεωρώντας το νερό αδιαπραγμάτευτα ως κοινωνικό αγαθό, όπου η χρήση του κι η διαχείρισή του δε μπορεί παρά να εντάσσεται στη λογική, αφενός της φέρουσας ικανότητας των υδάτινων οικοσυστημάτων, με προτεραιότητα τη διαφύλαξη της οικολογικής ισορροπίας και της πρόσβασης καθενός σε ποιοτικά κατάλληλο νερό για ύδρευση και παραγωγική διαδικασία, κάτι που αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής :

Τί είναι επείγον σήμερα αλλά και στο μέλλον για τη Θεσσαλία ;

Πρωτίστως η επαναφορά των υδάτινων οικοσυστημάτων στην ισορροπία, μιας και σήμερα, τόσον αυτά όσο και το έδαφός της κείνται μακράν της ! 

Είναι βεβαίως λυπηρό να μην έχουμε πετύχει ως τώρα μια ελάχιστη, έστω, διαχείριση που ακόμα και μακροπρόθεσμα θα καταφέρει την επιθυμητή επαναφορά, με όλα τα ρίσκα που τίθενται για την περιοχή μας από τις κλιματικές προβλέψεις !

Αλλά ακόμα κι επιτευχθεί κάτι αντίστοιχο - τα περιθώρια όλο και στενεύουν - πώς φανταζόμαστε τη μελλοντική διαχείριση γης και υδάτων, αφού πλέον κανείς δε μπορεί να διαρρήξει αυτή τη σχέση ;

Φαντάζουν μακρινά σε μάς όλα όσα περιγράφονται πιο πάνω ; 

Φοβάμαι πως όχι !

Η χώρα μας ευρισκόμενη στη δίνη της οικονομικής κρίσης εξωθήθηκε να παραχωρήσει μεγάλο μέρος του εθνικού πλούτου.

Και δεν είναι μόνον ο χρυσός της Χαλκιδικής ούτε ο άνεμος ούτε ο ήλιος ! Πολύ περισσότερο δεν είναι το Ελληνικό ή τα Αεροδρόμια ! Όχι,

Άλλη οφείλει να είναι η σημαία μας ! Αναλογιστείτε· σε περιόδους υδατικών και επισιτιστικών κρίσεων, υπάρχει πιο κρίσιμος και πολύτιμος πόρος από το νερό και το έδαφος ;

* Ο Ζήσης Αργυρόπουλος είναι Χημικός/Περιβαλλοντολόγος

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

 

Ανησυχία και πάλι για το πόσιμο νερό που προέρχεται από υπόγειους υδροφορείς

 

Το σοβαρό θέμα της ύδρευσης με τις πολλές παραμέτρους, που αφορούν την επάρκεια, την ποιότητα του νερού, καθώς και τις προοπτικές του κρίσιμου αυτού ζητήματος για την υγεία μας και  την ίδια μας τη ζωή, το έχουμε αναδείξει επανειλημμένα στο παρελθόν, αλλά και πρόσφατα σε σχετική ανάρτησή μας με τίτλο " Ένα από τα πολλαπλά μηνύματα του πρόσφατου σεισμού στη Θεσσαλία αφορά στις υδρεύσεις των πόλεων και οικισμών".

Για ενημέρωση παραθέτουμε τόσο το δημοσίευμα που αφορά στην ποσότητα των νιτρικών (και βασίζεται σε σχετικό άρθρο της Real News,13/3/2021), όσο  και την σχετική ανακοίνωση - απάντηση της ΕΔΕΥΑ. 

Σε κάθε περίπτωση επαναλαμβάνουμε για ακόμη μια φορά, ότι  ήρθε η ώρα πλέον για αλλαγή πλεύσης στον τομέα των πηγών υδροδότησης του πόσιμου νερού, χωρίς άλλες αναβολές.

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

 

Παγκόσμια Ημέρα Νερού 2021 : Όχι άλλη ανοχή στην εγκατάλειψη των προβλημάτων της Θεσσαλίας

 

Το φετινό  θέμα :  Τι σημαίνει το νερό για σας ; 

Για άλλη μία χρονιά έρχεται στις 22 Μαρτίου η Παγκόσμια Ημέρα Νερού*  να μας «θυμίσει» την τεράστια αξία** αυτού του φυσικού αγαθού και να μας οδηγήσει και πάλι σε αναστοχασμό για την πορεία της «σχέσης» του με τον άνθρωπο, ουσιαστικά τη σχέση του ανθρώπου με την φύση.

Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού, ως γνωστόν, καθιερώθηκε το 1992, αναδεικνύοντας την αδιάρρηκτη διασύνδεση του νερού με το «περιβάλλον και την ανάπτυξη», δηλαδή τα θέματα που αποτελούσαν το αντικείμενο εκείνης της συνδιάσκεψης του ΟΗΕ στο Ρίο της Βραζιλίας.

Το 2020 επέλεξαν η Παγκόσμια Ημέρα Νερού να αφιερωθεί στο μεγάλο θέμα του καιρού μας, δηλαδή την Κλιματική Αλλαγή, προσδίδοντας με τον τρόπο αυτό ένα πιο ολοκληρωμένο περιεχόμενο στην «ορθή» διαχείριση του νερού και την συνεισφορά της στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Κάθε χρόνο γύρω από την Παγκόσμια Ημέρα Νερού διοργανώνονται εκδηλώσεις, γίνονται αφιερώματα, ανακοινώσεις, ειδικές εκδόσεις από τα ΜΜΕ, ενώ κάθε είδους οργανισμοί (δημόσιοι και ιδιωτικοί), φορείς της Πολιτείας, Υπουργεία, Αυτοδιοίκηση, κλπ. κάνουν τον «απολογισμό» τους, αναφέρονται στα «προβλήματα», προτείνουν γενικές λύσεις – συνήθως με την μορφή … ευχών ! – και καλούν τους πολίτες να  ευαισθητοποιηθούν στην χρήση του νερού και στην προστασία του περιβάλλοντος !

Στη Θεσσαλία βιώνουμε, ως γνωστόν, μια δραματική κατάσταση σχετικά με το υδατικό πρόβλημα.

Με την ευκαιρία λοιπόν της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού δικαιούμαστε να απευθύνουμε προς όλους τους παραπάνω, που κάθε χρόνο «εορτάζουν»  μαζί μας την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, ένα γενικό ερώτημα, εάν πράγματι παρατηρούν κάποια βελτίωση και εάν είναι ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της δράσης τους στον τομέα των υδάτων.

Όμως ας μας επιτραπεί, εν αναμονή τυχόν απαντήσεων (;), να προσεγγίσουμε, συνοπτικά και επιλεκτικά, κάποιες βασικές παραμέτρους που διαμορφώνουν το υδατικό πρόβλημα στο υδατικό διαμέρισμα της Θεσσαλίας και να παραθέσουμε την δική μας άποψη για την πολιτική των κυβερνήσεων και τα αποτελέσματά τους.

• Ας αρχίσουμε με το μεγάλο θέμα της ασφάλειας της ζωής των κατοίκων, των περιουσιών τους και του εισοδήματός τους από (ακραία και μη) φυσικά φαινόμενα. Ζήσαμε πρόσφατα σεισμούς και πλημμύρες. Αμφιβάλλει κανείς, ειδικά με την εντεινόμενη αναταραχή στα κλιματικά φαινόμενα, ότι θα ζήσουμε ξανά και πιο έντονα, και το φαινόμενο της λειψυδρίας – ξηρασίας ; Και τι θα συμβεί σε περίπτωση παρατεταμένης ξηρασίας, όπως επίμονα προειδοποιούν έγκυρες επιστημονικές εργασίες και ανακοινώσεις αξιόπιστων διεθνών οργανισμών ; Στην περίπτωση αυτή, εκτός από αποθεματικό οικονομικών πόρων στον κρατικό προϋπολογισμό, απαιτείται και σημαντικό απόθεμα υδατικών πόρων για έκτακτη κάλυψη αναγκών (πχ. ύδρευσης) και για αποφυγή εκτεταμένων καταστροφών (πχ. στον πρωτογενή τομέα). Ρωτάμε λοιπόν : Υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης της ξηρασίας ; Τι προτείνουν για την δημιουργία υδατικού αποθέματος ; Για εμάς η απάντηση προσφέρεται από το Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων του 2014, το οποίο προέβλεπε ενίσχυση του υδατικού δυναμικού της Θεσσαλίας με την ολοκλήρωση του ταμιευτήρα Συκιάς και την μεταφορά νερών από τον Αχελώο. Η προηγούμενη κυβέρνηση τροποποίησε μεν την επιλογή αυτή, δεν εξασφάλισε  όμως επί της ουσίας κάποια άλλη εναλλακτική λύση για ένα υδατικό απόθεμα, «αμυντικό» ως προς την ξηρασία. Το θέμα είναι σοβαρό, δεν χωράνε μισόλογα, ούτε αναβολές. Και με την ευκαιρία, ειδικά για την σημερινή Κυβέρνηση, παρατηρούμε ότι στην πράξη, παρά τις προεκλογικές και προγραμματικές της δεσμεύσεις, ούτε απέκτησε ένα σαφές πολιτικό σχέδιο για το υδατικό της Θεσσαλίας, ούτε κινείται στην επίλυση των εκκρεμοτήτων που παρέλαβε, όπως αυτή των έργων Αχελώου. Όμως η κοινωνία έχει κουραστεί να ακούει λόγια, απαιτεί αποτελέσματα. Πολύ φοβούμαστε ότι η διστακτικότητα της Κυβέρνησης και η έλλειψη επικοινωνίας με το λαό και τους φορείς της περιοχής οδηγεί, δυστυχώς, σε μια ακόμη χαμένη τετραετία.

• Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι η μείωση των καταναλώσεων νερού στις αρδεύσεις. Το υπαρκτό αυτό ζήτημα χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως εργαλείο δημιουργίας εντυπώσεων, σύγχυσης και αποπροσανατολισμού από εκείνους που, επί της ουσίας, ισχυρίζονται υποκριτικά ότι, για να επέλθει εξισορρόπηση του ελλειμματικού υδατικού ισοζυγίου στη Θεσσαλία, αρκεί η μείωση των καταναλώσεων, με την προσθήκη μόνο κάποιων ακόμη «μικρών» έργων ταμίευσης ! Τα ακούσαμε αυτά από  τους γνωστούς  «οικολόγους», από τον Σ. Φάμελλο, αλλά και από κάποιους που δημοσίως τον σιγοντάριζαν ώστε να κρύψουν την ανύπαρκτη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στον υδατικό τομέα και για να δικαιολογήσουν την ιδεολογικοπολιτική τους εμμονή για ακύρωση των έργων Αχελώου. Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα τα στοιχεία των επίσημων μελετών. Τα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΣΔΥΘ) -  που εγκρίθηκαν με  υπουργικές αποφάσεις - είτε αυτά φέρουν «αριστερό», είτε «δεξιό» πρόσημο, προβλέπουν  την ανάγκη άμεσης σημαντικής μείωσης της κατανάλωσης αρδευτικού νερού, η οποία ετησίως (οφείλει να) ανέρχεται περίπου στα 200 εκατ. κυβικά μέτρα νερού ! Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του «στόχου» αυτού, σημειώνουμε  ότι η ποσότητα αυτή ισούται με το 60% - 70% του συνολικού όγκου νερού που καταναλώνουν κάθε χρόνο οι κάτοικοι της  Αττικής ! Και εμείς ρωτάμε ; Τι έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και τι κάνει η σημερινή κυβέρνηση, ώστε να προετοιμαστεί συστηματικά μια εφαρμόσιμη πολιτική για την επίτευξη ενός τόσο υψηλού και δύσκολα επιτεύξιμου  στόχου ; Εμείς πάντως όλα αυτά τα χρόνια δεν είδαμε ούτε σχεδιασμό, ούτε μέτρα, ούτε μεθοδική δουλειά στην αλλαγή νοοτροπίας των χρηστών, ούτε κίνητρα (πχ. για τεχνολογικές εφαρμογές στην γεωργία) και φυσικά δεν είδαμε (το πιο βασικό) έργα για υποκατάσταση ενός μέρους του νερού των χιλιάδων γεωτρήσεων (όπου πρακτικά δεν ελέγχεται ο καταναλωτής αγρότης) με επιφανειακά νερά (ταμιευτήρες περιμετρικά του κάμπου), που έχει «μαλλιάσει» η γλώσσα μας να προτείνουμε προς κάθε κατεύθυνση. Αυτή την περίοδο γίνεται κάποια προσπάθεια ωρίμανσης – ίσως και ένταξης – ενός από τα έργα αυτά, στην Σκοπιά Φαρσάλων. Ας ελπίσουμε να έχει θετικό αποτέλεσμα. Για όλα τα υπόλοιπα (Πύλη, Μουζάκι, Νεοχώρι, Ελασσόνα κλπ), τίποτε προς το παρόν. Συνοπτικά, ο μεγάλος στόχος της μείωσης των καταναλώσεων (δηλαδή της «ζήτησης» σε νερό), προς εξισορρόπηση του ελλειμματικού υδατικού ισοζυγίου, πρέπει παράλληλα να συνοδεύεται  από την αύξηση της «προσφοράς», δηλαδή τις ταμιεύσεις  που προαναφέραμε. Αλλιώς κάνουμε …μια τρύπα στο νερό !

• Ένα ακόμη κρίσιμο ζήτημα, που, πέραν των άλλων, «μετράει» και την υπευθυνότητα και την ευαισθησία των κυβερνώντων, είναι το μεγάλο οικολογικό πρόβλημα του υδατικού διαμερίσματος Θεσσαλίας. Πρόκειται για την οικολογική καταστροφή των υπόγειων υδροφορέων (ως γνωστόν τεράστιες ποσότητες εκατοντάδων εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού αντλούνται  κάθε χρόνο από μόνιμα – μη ανανεώσιμα – αποθέματα), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα επιφανειακά συστήματα (ποτάμια κλπ.) βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση (κάθε καλοκαίρι «πεθαίνουν» και κάθε χειμώνα «ξαναγεννιούνται»!). Αμφότερες οι υπουργικές αποφάσεις (2014, 2017) που προαναφέραμε, υπολογίζουν το συσσωρευμένο, εδώ και τρεις δεκαετίες, έλλειμμα των υπόγειων υδροφορέων στο ασύλληπτο μέγεθος των 3.000 εκατ. κυβικών μέτρων νερού (!), το οποίο υποχρεούνται τα όργανα της Πολιτείας, με κατάλληλες πολιτικές (συγκέντρωση νέων αποθεμάτων επιφανειακού νερού, έργα τεχνητού εμπλουτισμού κλπ.) να το επαναφέρουν σταδιακά στο οικοσύστημα, αποκαθιστώντας την ισορροπία του. Περιττό να πούμε πως κανείς δεν ασχολήθηκε με το θέμα αυτό, ούτε οι ευαίσθητοι «αριστεροί» κυβερνώντες, ούτε οι σημερινοί «φιλελεύθεροι», που και αυτοί διακρίνονται για  τις ανάλογες υποσχέσεις και όρκους προστασίας του  περιβάλλοντος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά από το 2014, όταν έγινε για πρώτη φορά ένας αξιόπιστος υπολογισμός του ελλείμματος που έχουν δημιουργήσει οι υπεραντλήσεις, ουδείς φρόντισε  έστω και να μετράει (πολύ βασικό), να παρακολουθεί, να ελέγχει κάθε χρόνο τις μεταβολές και την αδιαμφισβήτητη επιδείνωση του προβλήματος, όπως εμείς εκτιμούμε. Όσο για τα αναγκαία αποθέματα που κάθε χρόνο θα χρησιμοποιούνται για αυτόν τον ιερό σκοπό, εμείς προτείνουμε απερίφραστα τα νερά του ταμιευτήρα Συκιάς (Αχελώος) που πρέπει άμεσα να ολοκληρωθεί. Υπάρχει μήπως κάποια άλλη αξιόπιστη και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση ; Και εάν ναι, γιατί δεν την εφαρμόζουν και αφήνουν  τα ήδη προβληματικά υπόγεια οικοσυστήματα στην τύχη τους ; Και μιας και αναφέραμε τα έργα Αχελώου, είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε από την κυβέρνηση και τον υπουργό κ. Κ. Καραμανλή μια λογική εξήγηση για την εγκληματική εγκατάλειψη τους. Εάν στο πολυδιαφημισμένο επιτελείο του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη εκτιμούν ότι τα έργα δεν χρειάζονται, ας το πούνε στο λαό και ας έχουν το πολιτικό θάρρος να τα καθαιρέσουν, γιατί παρατημένα εκεί πάνω στα βουνά, χωρίς αξιοποίηση, μόνο βλάβες προκαλούν στο περιβάλλον και επισύρουν σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια μας. Έκκληση λοιπόν απευθύνουμε στην κυβέρνηση να μην «ανταγωνιστεί» τους προηγούμενους σε ανευθυνότητα και απραξία. Ας θυμούνται επίσης ότι τα έργα αυτά (επί του  Αχελώου) δεν αντέχουν (τεχνικά και πολιτικά) να τα παραπέμψουν σε μια επόμενη κυβερνητική τετραετία ! Εκτός εάν αυτές  ακριβώς τις αντοχές τους επιδιώκουν να «τεστάρουν»…..

 

Ας μην επεκταθούμε και σε άλλες παραμέτρους του υδατικού προβλήματος, δεν το επιτρέπει εξάλλου ο χώρος.

Εμείς επιλέξαμε να τιμήσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, θεωρώντας το σαν μια ευκαιρία  ενημέρωσης των καθημερινών ανθρώπων – καταναλωτών νερού και γενικά του λαού της Θεσσαλίας, που βιώνει μια δύσκολη κατάσταση και έχει να αντιμετωπίσει μεγάλους κινδύνους από την κακή (και συχνά ανύπαρκτη) πολιτική υδάτων και την αντίστοιχη έλλειψη υποδομών.

Σε καμμιά περίπτωση όμως δεν πρόκειται να δώσουμε άλλοθι στον συνήθη βερμπαλισμό περί «έργων», στην υποκρισία κάποιων εκπροσώπων μας που δήθεν «δουλεύουν» για το λαό βγάζοντας καθημερινά φωτογραφίες στα υπουργικά γραφεία, στις ξεπερασμένες επικοινωνιακές τακτικές τους, στην επί χρόνια κυβερνητική αδράνεια, στην κυνική αναλγησία τους μπροστά στην εξελισσόμενη (αφανή δυστυχώς) οικολογική καταστροφή, στην αδιαφορία αντιμετώπισης των κινδύνων που μας απειλούν.

ΟΧΙ λοιπόν  σε ανούσιους εορτασμούς της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού (και μάλιστα από κοινού με όσους ευθύνονται για όσα συμβαίνουν), ούτε ανοχή σε νέες υποσχέσεις που  στοχεύουν αποκλειστικά στον πρόσκαιρο εφησυχασμό των πολίτων.

ΟΧΙ επίσης σε όσους εγκλωβίζουν  τους πολίτες σε τεχνητούς διαχωρισμούς, ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση, στοχεύοντας στην αποδυνάμωση της  δικαιολογημένης αντίδρασης τους.

Αντίθετα, καλούμε τον κάθε συμπολίτη μας να συνειδητοποιήσει την κατάσταση, να διεκδικήσουμε συλλογικά και με επιμονή τις απαιτούμενες λύσεις για την υπέρβαση και τέλος να συντονιστούμε και να αγωνιστούμε από κοινού για μια ουσιαστική αλλαγή πορείας.

*

https://www.worldwaterday.org/learn

https://www.worldwaterday.org/share 

https://www.worldwaterday.org/act

 

**[VALUING WATER

Water means different things to different people.

This conversation is about what water means to you.
How is water important to your home and family life, your livelihood, your cultural practices, your wellbeing, your local environment?
In households, schools and workplaces, water can mean health, hygiene, dignity and productivity.
In cultural, religious and spiritual places, water can mean a connection with creation, community and oneself.
In natural spaces, water can mean peace, harmony and preservation.
Today, water is under extreme threat from a growing population, increasing demands of agriculture and industry, and the worsening impacts of climate change.
Tell us your stories, thoughts and feelings about water.
By recording - and celebrating - all the different ways water benefits our lives, we can value water properly and safeguard it effectively for everyone.
Join the conversation about what water means to you.

**ΑΞΙΑ ΝΕΡΟΥ

Το νερό σημαίνει διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους.
Αυτή η συζήτηση αφορά τι σημαίνει το νερό για εσάς.
Πώς είναι σημαντικό το νερό για το σπίτι και την οικογενειακή σας ζωή, τα προς το ζην, τις πολιτιστικές σας πρακτικές, την ευημερία σας, το τοπικό σας περιβάλλον ;
Στα νοικοκυριά, τα σχολεία και τους χώρους εργασίας, το νερό μπορεί να σημαίνει υγεία, υγιεινή, αξιοπρέπεια και παραγωγικότητα.
Σε πολιτιστικούς, θρησκευτικούς και πνευματικούς χώρους, το νερό μπορεί να σημαίνει σύνδεση με τη δημιουργία, την κοινότητα και τον εαυτό του.
Σε φυσικούς χώρους, το νερό μπορεί να σημαίνει γαλήνη, αρμονία και διατήρηση.
Σήμερα, το νερό απειλείται από τον αυξανόμενο πληθυσμό, τις αυξανόμενες απαιτήσεις της γεωργίας και της βιομηχανίας και τις επιδεινούμενες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Πείτε μας τις ιστορίες, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας για το νερό.

Καταγράφοντας - και γιορτάζοντας - όλους τους διαφορετικούς τρόπους που το νερό ωφελεί τη ζωή μας, μπορούμε να εκτιμήσουμε το νερό σωστά και να το προστατεύσουμε αποτελεσματικά για όλους.

Συμμετάσχετε στη συζήτηση για το τι σημαίνει το νερό για εσάς.]

Σχετικά κείμενα :

1. Άρθρο του κ. Φάνη Γέμτου, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με τίτλο : «Νερό και Γεωργία»,

2. Άρθρο του κ. Ιωάννη Π. Στεφανάκου, τέως επίκουρου  καθηγητή ΕΜΠ με τίτλο : «Ο κυρίαρχος ρόλος των Υδροηλεκτρικών Έργων στην ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων, στην αντιπλημμυρική προστασία και στην παραγωγή ενέργειας»,

3. Ανάρτηση του κ. Στέφανου Πάντου, αρχιτέκτωνα του ΕΜΠ με τίτλο «Πανδημία και υγιεινή του νερού».

4. Απόσπασμα συνέντευξης της περιβαλλοντολόγου – συγγραφέα κας Ελένης Ανδρεάδη στην Εφημερίδα Συντακτών (20-21 Μαρτίου 2021) με τίτλο : «Δεν μπορούμε να ζούμε υγιείς σε ένα άρρωστο πλανήτη».

[ Ερωτάται η κα Ανδρεάδη : «Τη Δευτέρα είναι η Παγκόσμια ημέρα Νερού. Ακόμη έως σήμερα ίσως να μην καταλαβαίνουμε πόσο τυχεροί είμαστε όταν ανοίγουμε τη βρύση και τρέχει νερό (ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ευρώπης, βεδουίνος της Συρίας σε καταγωγή, μου είχε πει πως την πρώτη φορά που το είδε αυτό όταν πήγε να σπουδάσει στη Γαλλία έπαθε τέτοιο σοκ που καθόταν ώρες και το κοίταγε). Ταυτόχρονα ακόμη οι λέξεις “οικολόγος”, “φιλόζωος”, “χορτοφάγος” (για το βίγκαν δεν το συζητάω καν) είναι σχεδόν δαχτυλοδεικτούμενος»

Και η απάντησή της : «όταν πάνω από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές νερό και 6.000 παιδιά πεθαίνουν καθημερινά από ασθένειες που μεταδίδονται από το νερό, το ότι φθάνει στη βρύση μας αυτός ο θησαυρός, θα έπρεπε να κατανοούμε πως είναι όχι μόνο τύχη, αλλά ένα μικρό καθημερινό θαύμα. Αν κάτι μας έχει γίνει βίωμα αυτό τον τελευταίο χρόνο, ελπίζω πως είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορούμε να ζούμε υγιείς σε ένα άρρωστο πλανήτη. Η εξέλιξη της τεχνολογίας μας επιτρέπει να κλείνουμε τα μάτια και να διατηρούμε την αίσθηση πως τρέχουμε με σιγουριά σε ανοιχτό αυτοκινητόδρομο, όταν στην πραγματικότητα το είδος μας αυτή τη στιγμή ισορροπεί στον πλανήτη σαν ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί. Ζούμε μια συλλογική αυταπάτη. Όταν πέσουμε θα είναι αργά» ]

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Πανδημία και υγιεινή του νερού - Από ανάρτηση του Στέφανου Πάντου*

Unicef : Τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν διαθέτουν τρεχούμενο νερό και σαπούνι ενάντια στον κορωνοϊό...

Πολύ απλές συγκρίσεις...

Η Unicef υπολογίζει ότι το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, δεν μπορούν να πλύνουν τα χέρια τους, καθώς δεν έχουν πρόσβαση στα βασικά μέτρα πρόληψης ενάντια στην πανδημία

Την ώρα που η λήψη όλο και πιο δραστικών μέτρων γενικεύεται στον κόσμο για την ανάσχεση του κορωνοϊού, τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν διαθέτουν καν τα στοιχειώδη όπως τρεχούμενο νερό και σαπούνι, για να προστατευθούν.

Μετά την Κίνα, το επίκεντρο της επιδημίας έχει μεταφερθεί στην Ευρώπη.

Αλλά η ανησυχία αυξάνεται για τις επιπτώσεις που θα σημαίνει η εξάπλωσή της στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου με «εύθραυστα» συστήματα υγείας.

Οι ηγέτες των χωρών της Αφρικής και της Ασίας έχουν επιβάλει αυστηρούς ταξιδιωτικούς περιορισμούς και μέτρα καραντίνας σε μία προσπάθεια αποτροπής της εξάπλωσης της επιδημίας.

Ωστόσο, όπως προειδοποιεί ο ΟΗΕ, το συστηματικό πλύσιμο των χεριών, ένα από τα στοιχειώδη μέτρα αντιμετώπισης του κορωνοϊού, δεν είναι εφαρμόσιμο για εκατομμύρια ανθρώπους.

Η Unicef υπολογίζει ότι το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν μπορούν να πλύνουν τα χέρια τους, λόγω έλλειψης πρόσβασης στα βασικά μέτρα πρόληψης ενάντια στον κορωνοϊό.

Ορισμένες περιοχές δεν διαθέτουν τρεχούμενο νερό, δεν έχουν τα μέσα για να αγοράσουν σαπούνι, εξηγεί ο υπεύθυνος της Unicef για το νερό και την υγιεινή για την ΝΑ Αφρική, Σαμ Γκόντφρεϊ.

Την στιγμή που τα πρώτα κρούσματα εμφανίσθηκαν στην ήπειρο μέσω όσων έχουν τα μέσα να ταξιδέψουν στο εξωτερικό , η επιδημία θεωρείται νόσος των πλουσίων στην Αφρική, όμως είναι νόσος που θα καταλήξει να πλήττει ακόμη περισσότερο τους φτωχούς.

Οι κάτοικοι των υπερπληθών παραγκουπόλεων ή των γιγάντιων προσφυγικών καταυλισμών κινδυνεύουν, διότι οι άνθρωποι είναι ήδη θύματα του υποσιτισμού ή άλλων προβλημάτων υγείας, ενώ πλήττονται από έλλειψη καθαρισμού των ακάθαρτων νερών.

Στην υποσαχάρια Αφρική, το 63% των κατοίκων των αστικών περιοχών (258 εκατ. άνθρωποι) δεν μπορούν να πλύνουν τα χέρια τους, σύμφωνα με την Unicef.

Το ίδιο ισχύει για 22% του πληθυσμού (153 εκατ.) της κεντρικής και νότιας Ασίας.

Ανησυχίες εκφράζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για την πορεία προς τις φτωχότερες χώρες της επιδημίας που έχει φέρει στα όρια των δυνατοτήτων τους τις πλουσιότερες χώρες.

Την ώρα που θα ευρωπαϊκά νοσοκομεία αναζητούν αναπνευστήρες, οι αφρικανικές χώρες αναζητούν σαπούνι.

* Από ανάρτηση στο fb του Στέφανου Πάντου (αρχιτέκτωνα του ΕΜΠ)

https://www.facebook.com/stefanos.pantos/posts/10159257996816392

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Ο κυρίαρχος ρόλος των Υδροηλεκτρικών Έργων στην ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων, στην αντιπλημμυρική προστασία και στην παραγωγή ενέργειας - Άρθρο Του Ιωάννη Π. Στεφανάκου* με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού 2021

 

Τα Υδροηλεκτρικά Έργα, έχουν μέγιστη συμμετοχή τόσο στην βελτίωση του ισοζυγίου παραγωγής - φορτίου όσο και στην ρύθμιση φορτίου - συχνότητας. Και αυτό επειδή έχουν την δυνατότητα ταχύτατης μεταβολής της ισχύος λειτουργίας τους, πολύ ταχύτερης αυτής των θερμοηλεκτρικών σταθμών φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα την διατήρηση τόσο της συχνότητας του Συστήματος όσο και του προγράμματος ανταλλαγών ισχύος με τρίτες χώρες.

 

Οι παραπάνω ιδιότητες των Υδροηλεκτρικών Έργων, σε συνδυασμό και με την ικανότητα αποθήκευσης ενέργειας στους ταμιευτήρες τους, μπορούν να συμβάλουν και λόγω της ευελιξίας τους, τόσο στην αντιμετώπιση της στοχαστικότητας των αιολικών και φωτοβολταïκών μονάδων παραγωγής, όσο και στην μείωση της μεγάλης διακύμανσης τιμών στην αγορά εξισορρόπησης του TARGET MODEL. Υπερβολική αύξηση των τιμών αυτών ως γνωστόν διαπιστώθηκε κατά την πρόσφατη εφαρμογή του μοντέλου αυτού στην χώρα μας.

 

Και μία σχετική και ιδιαίτερα σημαντική πληροφορία των τελευταίων ημερών. Με την βοήθεια κυρίως των ΥΗΕ της ΔΕΗ, κατόρθωσε ο ΑΔΜΗΕ να κρατήσει σε ισορροπία το ηλεκτρικό μας σύστημα, κατά το Ευρωπαϊκό (κυρίως Γερμανικό) blackout της 8^ης Ιανουαρίου. Στέλεχος του ΑΔΜΗΕ μάλιστα τονίζει σχετικά ότι, «μέχρι να αναπτυχθούν και άλλοι τρόποι παραγωγής, όπως η αποθήκευση (νέα Υδροηλεκτρικά Έργα και έργα Αντλησοταμίευσης προσθέτουμε εμείς...), δεν θα πρέπει η διείσδυση των ΑΠΕ να ξεπερνάει ένα μέγεθος».

Κρίσιμη λοιπόν και για την παραπέρα ανάπτυξη των ΑΠΕ, η κατασκευή νέων Υδροηλεκτρικών Έργων...

Επιπρόσθετα:

Στην επένδυση σε Υδροηλεκτρικά Έργα, η συμμετοχή των έργων πολιτικού μηχανικού (έργα παραγόμενα κυρίως από Έλληνες μηχανικούς, εργάτες και εξοπλισμό) είναι περίπου σε ποσοστό 80%, δηλαδή έχουν μεγάλη εγχώρια προστιθέμενη αξία, ενώ ο εισαγόμενος ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός είναι σε ποσοστό 20% μόνο.

Και αυτό σε αντίθεση με επένδυση σε θερμοηλεκτρικές μονάδες, όπου η συμμετοχή του εισαγόμενου ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού είναι περίπου 80%. Στις δε αιολικές και φωτοβολταïκές μονάδες το αντίστοιχο ποσοστό είναι ακόμη μεγαλύτερο, περίπου 90%. Μεγέθη που φυσικά επιβαρύνουν το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας μας. 

Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στις μεγάλες Υδροηλεκτρικές Μονάδες, οι οποίες σημειωτέον δεν θεωρούνται ΑΠΕ, ως προς το σκέλος της τιμολόγησης και εξαιρούνται από κάθε επιδότηση, γίνεται με «καύσιμο» το νερό, σε αντίθεση με τις θερμικές μονάδες φυσικού αερίου, όπου το εισαγόμενο καύσιμο έχει ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ενεργειακή εξάρτηση και την αύξηση του εμπορικού ελλείμματος της χώρας μας.

 

Τέλος, με αφορμή την προ ημερών δημοσιευθείσα μελέτη του ΟΗΕ για τους κινδύνους από την παλαιότητα (γήρανση) των μεγάλων φραγμάτων ανά τον κόσμο, να διευκρινήσουμε ότι τα φράγματα των μεγάλων Υδροηλεκτρικών Έργων της ΔΕΗ, είναι σχετικά νέα σε ηλικία. Για τα παλαιότερα από αυτά φράγματα Λάδωνα (1956), Πλαστήρα (1962) και Κρεμαστά (1966), μόλις πέρασαν 65-55 χρόνια αντίστοιχα από την πρώτη λειτουργίας τους.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι συντηρούνται και επιθεωρούνται σχετικά τακτικά και ικανοποιητικά (για τα ελληνικά πάντα δεδομένα βέβαια...), από το επί τόπου προσωπικό της ΔΕΗ, αρμόδιο για την λειτουργία τους και την παραγωγή ενέργειας.

Επιπρόσθετα ας τονιστεί ιδιαίτερα ότι όταν δημιουργούνται μεγάλοι ταμιευτήρας Υδροηλεκτρικών Έργων, παρέχουν άμεσα σημαντική πρόσθετη αντιπλημμυρική προστασία στις κατάντη των έργων περιοχές και πόλεις. Ας μη ξεχνάμε ότι οι ποταμοί Αχελώος και Αλιάκμονας είναι από τους πλέον μεγάλους ποταμούς στην χώρα μας και αν δεν υπήρχαν οι μεγάλοι ταμιευτήρες των ΥΗΕ Κρεμαστών-Καστρακίου και Ιλαρίωνα-Πολυφύτου-Σφηκιάς-Ασωμάτων αντίστοιχα, οι κατάντη παρόχθιες περιοχές και πόλεις θα υφίσταντο σοβαρότατες συνέπειες από μεγάλες πλημμύρες, όπως γινόταν συχνά πριν από την κατασκευή αυτών των έργων (δεκαετίες του ’60 και ’70).

Τέλος φυσικά περιττεύει ίσως να τονιστεί ο ρόλος των ταμιευτήρων των ΥΗΕ στις αρδεύσεις των πεδιάδων, αλλά και την ύδρευση μεγάλων αστικών περιοχών (Αγρίνιο από ΥΗΕ Καστρακίου στον Αχελώο, Θεσσαλονίκη από ΥΗΕ Ασωμάτων στον Αλιάκμονα).

 *Ο Δρ. Ιωάννης Στεφανάκος είναι πολιτικός μηχανικός , τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb