 |
| Γενική άποψη φράγματος Μεσοχώρας - Λήψη με drone |
Με τον παραπάνω ευρηματικό τίτλο, ο "Ζ", έμπειρος συντάκτης της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, περιγράφει με απλό, κατανοητό και γλαφυρό τρόπο το πρώτο μέρος της περιπέτειας του ΥΗΕ της Μεσοχώρας (από τα μέσα της δεκαετίας '70 έως τα τέλη της δεκαετίας '90).
Με τον τίτλο "Μεσοχώρα ...είκοσι έτη μετά", συνεχίζει την εξιστόρηση του δεύτερου μέρους (δεκαετία 2000 μέχρι και την σημερινή εμπλοκή του στο ΣτΕ), όταν τα δύο επιμέρους έργα (ΥΗΣ Γλύστρας και φράγμα Μεσοχώρας) έχουν ουσιαστικά ολοκληρωθεί αλλά παραμένουν "παγωμένα" και δεν λειτουργούν.
Μέσα από τις γραμμές του δημοσιεύματος, φωτίζονται οι δυσκολίες, τα εμπόδια, οι παραλείψεις της Διοίκησης, οι νομικές εμπλοκές του με το ΣτΕ, αλλά και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που όλα μαζί είχαν σαν αποτέλεσμα μια παγκόσμια πρωτοτυπία : Την καθυστέρηση επί 20 ολόκληρα χρόνια της λειτουργίας ενός ολοκληρωμένου και ιδιαίτερα πολύτιμου για την ΔΕΗ έργου, που είναι ταυτόχρονα χρήσιμο και παραγωγικό για την Θεσσαλία και την εθνική μας οικονομία.
Διαβάστε παρακάτω μικρά αποσπάσματα των δύο αυτοτελών κειμένων :
 |
| Υδροηλεκτρικός Σταθμός Γλύστρας - Μεσοχώρας |
«Του Κίτσου η μάνα κάθονταν…»
Με τον θόρυβο που προκάλεσε η πρόσφατη
απόφαση του ΣτΕ, με την οποία ακυρώνεται η περιβαλλοντική αδειοδότηση του
υδροηλεκτρικού έργου Μεσοχώρας που είχε εγκριθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση
το 2017, προκύπτει το εύλογο ερώτημα : τι συμβαίνει τέλος πάντων με το έργο αυτό
και γιατί συγκεντρώνει τόσες πολλές ετερόκλητες αντιδράσεις, παρά το γεγονός ότι
βρίσκεται λίγα μόνο βήματα πριν τη λειτουργία του ;
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή, με τη βοήθεια των ειδικών στο θέμα Θεσσαλών, του
γεωπόνου Κώστα Γκούμα και του μηχανικού Τάσου Μπαρμπούτη, οι οποίοι
παρακολουθούν την υπόθεση επί δεκαετίες μαζί με τους θεσσαλικούς φορείς, μπορεί
να φωτίσει κάποιες βασικές πλευρές του θέματος και, στο μέτρο των δυνατοτήτων,
να εξηγηθεί πώς και γιατί βρέθηκε σε αδιέξοδο αυτό το πολύ σημαντικό έργο πάνω
στον ποταμό Αχελώο. Αδιέξοδο για μία ακόμα φορά. Συνέβη τόσες φορές που θυμίζει
έντονα τους στίχους του δημοτικού τραγουδιού: «Του Κίτσου η μάνα κάθονταν στην
άκρια στο ποτάμι... Με το ποτάμι μάλωνε και το πετροβολούσε... Ποτάμι μ’ για
λιγόστεψε, ποτάμι μ’ γύρνα πίσω, για να περάσω αντίπερα...».
Περίπου 3,5 δισ. κυβικών μέτρων. Ο ΥΗ Σταθμός Κρεμαστών αποτέλεσε καθοριστικής σημασίας έργο για κάλυψη των αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας, όχι μόνο στις πόλεις και τα χωριά, αλλά και στη βιομηχανία. Κατά έναν τρόπο αυτά τα νερά της ορεινής Θεσσαλίας δημιούργησαν τις προϋποθέσεις, ώστε να εγκατασταθεί την περίοδο εκείνη στη Βοιωτία η σπουδαία, αλλά ιδιαίτερα ενεργοβόρα, μονάδα αξιοποίησης του βωξίτη, η «ΠΕΣΙΝΕ», που κατέστησε τη χώρα έναν από τους πιο σημαντικούς παραγωγούς αλουμινίου, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις απασχόλησης σε διαδοχικές γενεές.
ΝΕΡΑ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑ
Όπως θυμίζουν συμπυκνωμένα οι δύο
προαναφερθέντες διαχειριστές του site ‘’ypethe.gr’’ (Υδάτινοι Πόροι και
Περιβάλλον Θεσσαλίας), όπου υπάρχει πλήρες και λεπτομερές ιστορικό του έργου,
κατά τις δεκαετίες 1960 - 70, λοιπόν, η ΔΕΗ είχε ολοκληρώσει επιτυχώς αρκετές
βασικές ενεργειακές υποδομές της χώρας, λιγνιτικές μονάδες και μεγάλα
υδροηλεκτρικά έργα.
Στην Αιτωλοακαρνανία, επί του ποταμού Αχελώου, είχε ήδη τεθεί σε λειτουργία το υδροηλεκτρικό έργο Κρεμαστών, το μεγαλύτερο της χώρας, με την ομώνυμη τεχνητή λίμνη να συγκεντρώνει πρακτικά όλα τα νερά του Άνω Αχελώου και των παραποτάμων του (Αγραφιώτης, Ταυρωπός, κ.λπ.), δηλαδή τα νερά της ορεινής Δυτικής Θεσσαλίας κυρίως, αλλά και μέρος εκείνων της Ηπείρου, δίνοντας τη δυνατότητα ενεργειακής αξιοποίησης ενός τεράστιου συγκεντρωμένου όγκου νερού. Ζ
 |
| Κατάντη άποψη φράγματος Μεσοχώρας - Λήψη με drone |
"Μεσοχώρα ...είκοσι έτη μετά"
Στα χρόνια λοιπόν που ακολούθησαν, η ΔΕΗ συνέχισε την προσπάθειά της για νέα αδειοδότηση του έργου, έχοντας μάλιστα επιτύχει μέσω της Βουλής (Ν. 3066/2002) την έγκριση ιδιαίτερα υψηλών τιμών αποζημίωσης, που ικανοποιούσαν απόλυτα τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της Μεσοχώρας. Επίσης, και πάλι μέσω Βουλής, αποφασίσθηκε νέα περιβαλλοντική αδειοδότηση (Ν. 3481/2006). Όμως όλα αυτά δεν ήταν αρκετά.
Ο σκληρός πόλεμος κατά της Μεσοχώρας συνεχίστηκε, με αιτήσεις για διακοπή εργασιών και με αλλεπάλληλες προσφυγές στο ΣτΕ, οι οποίες όλως περιέργως, κυρίως λόγω έλλειψης αποφασιστικής πολιτικής βούλησης από τις κυβερνήσεις, συναντούσαν θετική αποδοχή από τους ανώτατους δικαστές. Απούσα ήταν η κοινωνική ευαισθησία και ο σεβασμός στα δαπανηθέντα κονδύλια, καθώς πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ ήδη είχαν επενδυθεί έως το 2001 στο έργο της Μεσοχώρας.
ΝΕΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
Σήμερα, ‘’Twenty Years After’’, το σίριαλ συνεχίζεται και με πιο χαρακτηριστική επιλογή την πλήρη απαγόρευση του λιγνίτη, προέκυψε τελικά ο ουσιαστικός ακρωτηριασμός της ηλεκτροπαραγωγού ΔΕΗ. Παράλληλα δημιουργήθηκε στον ενεργειακό τομέα ένα νέο τοπίο με βασικούς παίκτες μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Κατά τη δεκαετία του 2010, μέσα σε συνθήκες πολιτικής και οικονομικής αστάθειας, τα πράγματα συνέχισαν να κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι είχαν πλέον παγιοποιήσει την παρουσία τους στον ενεργειακό χώρο. Ένας μάλιστα από αυτούς εδώ και χρόνια, χωρίς κανένα πρόβλημα, κατασκεύασε και λειτουργεί ένα ιδιωτικό υδροηλεκτρικό έργο επί του Αχελώου, νότια της Συκιάς, την ίδια ώρα που τα έργα της ΔΕΗ έμπαιναν «στον πάγο» και η μεγάλη αυτή δημόσια επιχείρηση βρισκόταν στα όρια της χρεωκοπίας. Το 2015 επικράτησε στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαντικό μέρος στελεχών του οποίου ζητούσαν πλέον δημοσίως την κατεδάφιση της Μεσοχώρας, παρότι ήταν απολύτως σαφές ότι αυτό απειλούσε ευθέως την ευστάθεια της επιχείρησης, την οποία υποτίθεται ότι η «κυβερνώσα αριστερά» υπερασπίζονταν.» Ζ
Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας
Δείτε σχετικό video για το Φράγμα Μεσοχώρας
Δείτε σχετικό video για τον ΥΗΣ Γλύστρας
Δείτε εδώ περισσότερα για τα ΥΗΕ Άνω Αχελώου
Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :
- Από την σελίδα μας στο fb
- Από την ομάδα μας στο fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας για το blog ή/ και τις αναρτήσεις εδώ :