Άλλο ένα άρθρο για την αναγκαία στροφή της χώρας μας στην ενεργειακή της πολιτική,
με ξεκάθαρη άποψη για την σημασία των υδροηλεκτρικών έργων.
Όλο και πληθαίνουν λοιπόν οι φωνές της λογικής μετά το πραγματικό στραπάτσο
της ενεργειακής πολιτικής που είχαν χαράξει τα τελευταία χρόνια, μέσα από τον «Εθνικό
Σχεδιασμό» (ΕΣΕΚ), οι κυβερνήσεις Αλ. Τσίπρα και Κυρ. Μητσοτάκη.
Όταν εμείς, οι μη «ειδικοί», με τις λίγες γνώσεις που διαθέταμε, προσπαθούσαμε
να αναδείξουμε τον παραλογισμό του εξοβελισμού της υδροηλεκτρικής ενέργειας
και της απαράδεκτης εγκατάλειψης των έργων Αχελώου μας λέγανε ότι τα έργα είναι ... Φαραωνικά.
Όταν επισημαίναμε την υπερβολική και εκτός κάθε λογικής (σε μια χώρα σαν
την Ελλάδα με πληθώρα ενεργειακών πηγών) ενεργειακή εξάρτηση και μάλιστα από υδρογονάνθρακες
προερχόμενους από την Ρωσία, με όλες τις γεωπολιτικές αβεβαιότητες (που δυστυχώς
επιβεβαιωθήκαν), τότε μας έλεγαν ότι έχουμε εμμονές με τον ... Αχελώο.
Όταν πιέζαμε την σημερινή κυβέρνηση να ολοκληρώσει τα έργα αυτά (που μεταξύ
άλλων θα υπηρετούσαν και τον διατροφικό τομέα), ο κ. Πρωθυπουργός μιλούσε για ... συνταγματικά προβλήματα !
Τώρα αναζητά πυρηνική ενέργεια από την Βουλγαρία για να καλύψει τις ανάγκες
της χώρας, ενώ παράλληλα όλα τα στελέχη του, με δημόσιες δηλώσεις, προσπαθούν
να καθησυχάσουν τον κόσμο ότι η χώρα δεν κινδυνεύει από έλλειψη βασικών ειδών.....
Άλλος χαμένος χρόνος δεν πρέπει να υπάρξει.
Άμεση επανεκκίνηση των έργων Αχελώου, καθαρές τοποθετήσεις από όλους τι προτίθενται
να πράξουν με την τόσο σοβαρή αυτή εκκρεμότητα. Πρέπει τέλος να σταματήσουν οι δηλώσεις με τοποθετήσεις «υπέρ ή κατά» των έργων,
γιατί αντικειμενικά υπηρετούν την αδράνεια και την εγκληματική εγκατάλειψη των «δικών»
μας χρημάτων που συνολικά επενδυθήκαν εκεί και που ισχυρά συμφέροντα επιδιώκουν
να μην δούμε τα έργα αυτά να λειτουργήσουν.
[ Με την ενεργειακή κρίση να αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη πρόκληση που θα αντιμετωπίσουμε ως χώρα την επόμενη τριετία, ίσως είναι η ώρα να σκεφτούμε όχι μόνο τα σωστά και αναμενόμενα μέτρα που μας έρχονται στο μυαλό, αλλά να ξεφύγουμε και να αναζητήσουμε «λύσεις έξω από το κουτί».
Χρειαζόμαστε τέτοιες
πράξεις για να μπορέσουμε πραγματικά να θωρακίσουμε την Ελλάδα όχι μόνο
απέναντι στο άμεσο πρόβλημα των επόμενων 36 μηνών, αλλά και για μετατρέψουμε το
πρόβλημα σε ευκαιρία που θα μας επιτρέψει να «κτίσουμε» την οικονομία και
κοινωνία μας σε νέες, πραγματικά υγιείς βάσεις.
Μετά από 13 χρόνια ενασχόλησής μου με την Ενέργεια και την τις Ανανεώσιμες
Πηγές, εκ των οποίων 10 χρόνια ως Πρόεδρος του Ρουμανικού Συνδέσμου Βιομάζας
και Βιοαερίου και 4 χρόνια εκλεγμένος στο δ.σ. του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου
Βιοενέργειας (του οργανισμού που εκπροσωπεί το 63% της πράσινης ενέργειας που
καταναλώνεται στην Ευρώπη), επιτρέψτε μου να μοιραστώ μερικές σκέψεις με εσάς,
τους 40.000 αναγνώστες που με διαβάζετε κάθε μήνα, αλλά και να τις θέσω υπόψη
του αρμόδιου υπουργού, του κ. Κώστα Σκρέκα :
1. Θέμα για να τεθεί
στα Ευρωπαϊκά Όργανα: Μείωση του κόστους των δικαιωμάτων εκπομπών CO2
Ίσως λίγοι το θυμούνται, όμως πριν σχεδόν 7 – 8 χρόνια η τιμή των
δικαιωμάτων εκπομπών CO2 είχε καταρρεύσει. Χρειάστηκε να παρέμβει, όπως
λέγεται, η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ για να αλλάξει ο μηχανισμός που
αυτά διαπραγματεύονταν, να αποσυρθούν δικαιώματα κλπ για να στηριχθεί η τιμή
τους. (Η κ. Μέρκελ ήταν πάντα δημόσια υπέρ
της επιβολής κόστους εκπομπής ρύπων CO2). Όμως αυτό το χρήσιμο
εργαλείο για την έμμεση υποστήριξη των ανανεώσιμων πηγών κατέληξε να γίνει
βραχνάς για χώρες, οικονομίες και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους στη
βιομηχανία ενέργειας.
Μετά την απόφαση της Ευρώπης να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία, είναι
άμεση, επείγουσα ανάγκη να ανοίξει το θέμα της μείωσης του κόστους των
δικαιωμάτων εκπομπών CO2. Μη μου πει κάποιος ότι «αυτό δεν γίνεται,
αφήνουμε την αγορά να λειτουργήσει». Όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρενέβη στο
παρελθόν για να διασώσει την τιμή τους, έτσι τώρα οι έκτακτες συνθήκες της
δίνουν το δικαίωμα να παρέμβει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Με αυτόν τον τρόπο
θα πέσουν οι τιμές της πανάκριβης ενέργειας και ίσως επανέλθουμε στον
πραγματικό ρόλο που είχε αυτός ο μηχανισμός, την προώθηση της των εναλλακτικών
πηγών (κάτι που τώρα έχει αντικατασταθεί από ακραία κερδοσκοπία).
Έτσι και αλλιώς η Ευρώπη ρυπαίνει πολύ λιγότερο από τον υπόλοιπο πλανήτη
και η πρόταση αυτή είναι σημαντική για τα επόμενα 3 – 5 χρόνια, μέχρι να βρούμε
ως Ευρώπη λύσεις για την ενεργειακή μας απεξάρτηση, αποφεύγοντας την υποχρέωση
των πολιτών να πληρώσουν πανάκριβα την περίοδο μετάβασης.
2. Υδροηλεκτρικά έργα
παντού
Κατάγομαι από την Κατερίνη, η οποία περιλαμβάνει και βουνά + ποτάμια στα
όριά της. Όποτε ανέφερα σε κάποιον «υπεύθυνο» ότι είναι αμαρτία να αφήνουμε
τόσο νερό να μένει αναξιοποιήτο ενεργειακά, είτε γέλασε, είτε με κατηγόρησε ότι
θέλω να καταστρέψω το περιβάλλον (στην Ελλάδα ίδιον των άσχετων είναι να μην
ακούν και να δαιμονοποιούν ό,τι τους βγάζει από τη νιρβάνα τους).
Καλά και χρήσιμα τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά έργα, για τα οποία μιλάνε
όλοι (και ο κόσμος στην Ελλάδα νομίζει ότι ουσιαστικά μόνο αυτά είναι η πράσινη
ενέργεια, ενώ στην Ευρώπη πρώτα και πάνω από όλα είναι η Βιοενέργεια). Όμως
η χώρα χρειάζεται και σταθερή, προβλέψιμη ενέργεια, baseload energy. Την
προσφέρει ο λιγνίτης, την προσφέρουν τα πυρηνικά, θα την προσφέρουν σε Χ χρόνια
τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά μέσω σταθμών αποθήκευσης ενέργειας. Όμως
σήμερα πρώτα και πάνω από όλα μπορούν να την προσφέρουν η Βιομάζα, το Βιοαέριο
και τα υδροηλεκτρικά έργα.
Η ενέργεια από υδροηλεκτρικά έργα, μικρά και μεγάλα, είναι εξαιρετικά
σημαντική και αναγκαία για τη σταθερότητα του συστήματος. Επίσης συγκεντρώνεται
και καταναλώνεται τοπικά, χωρίς να τη μεταφέρουμε από μακρινά σημεία, με
απώλειες (που πληρώνει ο καταναλωτής στον λογαριασμό του).
Μήπως είναι η ώρα να συνεργαστούν τα αρμόδια υπουργεία και άμεσα να
μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε το υδάτινο δυναμικό που έχουμε, όπου αυτό είναι
εφικτό, με σεβασμό στη φύση και χωρίς… 1.357 φανερά ή κρυφά κωλύματα ; ]
Το πλήρες άρθρο θα βρείτε εδώ
- Από την σελίδα μας στο fb
- Από την ομάδα μας στο fb