Κλιματική κρίση : Πως η ερήμωση της υπαίθρου οδηγεί σε φυσικές καταστροφές στη Θεσσαλία - Του Γιάννη Κολλάτου*

 

Οι φυσικές καταστροφές από την κλιματική κρίση τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, εδράζονται και στο δημογραφικό της πρόβλημα, αλλά και στην ανυπαρξία χωροτοταξικού σχεδιασμού. Σε ότι έχει να κάνει με τις μεγάλες φωτιές που έχουμε κάθε καλοκαίρι στην Αττική και τις συνεπακόλουθες πλημμύρες στην περιοχή το φθινόπωρο (βλέπε Μάνδρα) αυτές εδράζονται στο γεγονός ότι υπάρχει αστική πύκνωση τις τελευταίες δεκαετίες σε δασικές εκτάσεις.

Την ίδια ώρα η πληθυσμιακή αιμορραγία στην ύπαιθρο αφήνει αποδεκατισμένες τις ημιορεινές περιοχές της χώρας από πληθυσμό, εκεί που στο παρελθόν ανθούσαν των Ελλήνων οι κοινότητες και φρόντιζαν για τα δάση, την ορεινή υδρονομία και συγκρατούσαν τα επικλινή εδάφη με τις αναβαθμίδες, βάζοντας φυσικά εμπόδια στις πλημμύρες.

Ο «Ιανός» μας ανέδειξε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο, πως η ερήμωση των χωριών στην Αργιθέα, στα Άγραφα και την Όθρυ (από όπου πηγάζουν ο Πάμισος, ο Καλέντζης και ο Ενιπέας) , με δεδομένη την απουσία των δασικών υπηρεσιών από το φυσικό τους έργο, μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες και να βυθίζει στη λάσπη ολόκληρες πόλεις όπως συνέβη με την Καρδίτσα, καταδικάζοντας σε μαρασμό για μεγάλο διάστημα τοπικές οικονομίες.
Η ερήμωση των χωριών και γενικότερα της υπαίθρου φαίνεται πλέον και από τις εκτιμήσεις για τη νέα απογραφή που αναμένεται το Νοέμβρη και δίνει μείωση του πληθυσμού της χώρας (κατά 500.000 κατοίκους, ή -3,7%) , ακόμη πιο δραματική μείωση της Θεσσαλίας (μείον 32.575 κατοίκους, ή -5,1%) μέσα σε μια δεκαετία και ειδικότερα της Καρδίτσας, όπου η μείωση του πληθυσμού της υπερβαίνει το 10% (μείωση κατά 11.823 κατοίκους σε σχέση με την απογραφή του 2011)…

Αυτό είναι απόρροια ενός στρεβλού τριτοκοσμικού τρόπου ανάπτυξης της χώρας ιδιαίτερα στη μεταπολεμική Ελλάδα, που η αντιπαροχή ήρθε να καλύψει και να «επουλώσει τα τραύματα του εμφυλίου» με την ανωνυμία των μεγάλων πόλεων και ιδιαίτερα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια αυτά τα δύο μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα συγκέντρωσαν το 70% σχεδόν του πληθυσμού της χώρας και απαιτήθηκε η οικιστική τους επέκταση εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος που περιέβαλε την Αθήνα κυρίως… Η αστυφιλία όμως αυξάνει τις αποστάσεις για τη δουλειά, το κόστος της στέγης και αυτό δεν ευνοεί τη δημιουργία οικογένειας. Έτσι το φυσικό ισοζύγιο θανάτων -γεννήσεων μετατρέπεται δραματικά σε αρνητικό και αυτό δείχνει ότι ο τόπος μας δεν έχει μέλλον

Η οικονομία της χώρας βαθιά μεταπρατική, ως κατάλοιπο και της «οθωμανοκρατίας» που ευνοούσε μόνον το εμπόριο και τη ναυτιλία, αφού οι παραγωγικές δυνάμεις (βιοτεχνίες, αγροτική παραγωγή και κτηνοτροφία) καταδυναστεύονταν από τους μπέηδες, ευνόησε την περεταίρω αστικοποίησή της
Το λεγόμενο «κράτος των Αθηνών» φροντίζει έκτοτε για τη διαιώνιση αυτού του τρόπου ανάπτυξης των εγχώριων οικονομικών δυνάμεων, δημιουργώντας τα λεγόμενα «τζάκια» που από την Αττική απομυζούν τον πλούτο που παράγει η χώρα.

Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ευθύνες για τη στρεβλή ανάπτυξη που οδήγησε στην απαξίωση και ερήμωση της υπαίθρου, στη μετανάστευση και την αστυφιλία, έχουν και οι τοπικές αυτοδιοικήσεις και ο τεχνικός κόσμος της χώρας, που αναλώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που η χώρα μπήκε στην ΕΟΚ (άρα ξεκίνησαν τα κοινοτικά πακέτα στήριξης) στα «εύκολα» έργα οδοποιίας και άφησε στη λήθη τα δύσκολα που σχετίζονται με την κλιματική κρίση, όπως τα αντιπλημμυρικά, τα έργα άρδευσης και ύδρευσης και κυρίως τα έργα ορεινής υδρονομίας, τα οποία είναι εξόχως έργα πολιτικής προστασίας. Και φυσικά η ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής για τη συγκρότηση του πρωτογενούς τομέα και την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με βάση τι ζητά η αγορά και όχι τα λόμπι τω Βρυξελλών, αφού όλα αφέθηκαν στην ΚΑΠ…
Έτσι έφτασε ο τόπος μας να θυμίζει Νότια Αφρική υπό καθεστώς «απαρχάϊντ». Οι μεταπράτες της Αθήνας, απομυζούν τον πλούτο που παράγουν οι ολοένα και λιγότεροι παραγωγοί στην περιφέρεια (αγρότες, κτηνοτρόφοι, βιοτέχνες, εργάτες σε φάμπρικες).
Οι τελευταίοι προκειμένου να ανταπεξέλθουν στα εγγενή προβλήματα διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας που τους αφήνει απροστάτευτους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό εκμεταλλεύονται ληστρικά το περιβάλλον, γη και υδάτινους πόρους για να επιβιώσουν.

Αυτό πηγάζει από την ανυπαρξία έργων υποδομής και υποβοήθησης της παραγωγικής διαδικασίας (έργα συλλογικά άρδευσης, έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης κλπ.) αλλά και του υψηλού κόστους ενέργειας και καυσίμων, ως κατάλοιπου των μνημονίων (τριπλάσιος ο ειδικός φόρος κατανάλωσης από το μέσο ευρωπαϊκό όρο) και της ανυπαρξίας τραπεζικής πίστης.
Έτσι στο τέλος, όταν θα έχει στερέψει ο ευλογημένος κάμπος της Θεσσαλίας από νερά και η γη του θα έχει απαξιωθεί από τη διάβρωση και την υπερεκμετάλλευση που οδηγεί σε υπογονιμότητα , θα έρθει η γενικευμένη εγκατάλειψη.

Τότε οι «Αφρικάνερς», αφού θα έχουν στερέψει οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, θα μας επιστρέψουν τον τόπο μας φτωχοποιημένο και ερημοποιημένο κοινώς «ρημαγμένο» , να τον διαχειριστούμε, όπως συνέβη με τη Νότια Αφρική που παραδόθηκε στους γηγενείς από τους αποικιοκράτες Μπόερς και τους Αφρικάνερς, όταν στέρεψαν τα ορυχεία διαμαντιών και χρυσού…

Υ.Γ. Στο χέρι μα είναι αυτή η εξέλιξη να αλλάξει. Στην ελληνική περιφέρεια εξακολουθούν να υπάρχουν οι υγιείς δυνάμεις παραγωγής της χώρας. Θα πρέπει από εδώ και στο εξής να αναγκάσουμε το πολιτικό μας προσωπικό να μας μετρά όχι μόνο ως ψήφους που κάθε δεκαετία λιγοστεύουν, αλλά κυρίως ως παραγωγούς εθνικού πλούτου, δίχως τον οποίο δεν θα έχουν και οι ίδιοι πολιτικό μέλλον…

*Ο Γιάννης Κολλάτος είναι δημοσιογράφος

Πηγή : thessaliatv.gr

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb