Η εφαρμογή αισθητήρων σε μηλεώνες της Αγιάς για υποβοήθηση στην άρδευσή τους - Του Φάνη Γέμτου*

 

Το Πρόγραμμα ATLAS είχε και μια σειρά εφαρμογών «έξυπνης» διαχείρισης της άρδευσης οπωρώνων της περιοχής. Είχα τη χαρά να ξεναγηθώ σε έναν από τους πιλοτικούς αγρούς και να δω τις εφαρμογές. Ήταν ένας υπέροχος μηλεώνας με τα δέντρα

κατάφορτα από μήλα. Είχε έξι ποικιλίες μήλων με δέντρα περιποιημένα, αραιωμένοι καρποί με αναμενόμενη παραγωγή κοντά στους 5 τόνους το στρέμμα. Το έδαφος καλυμμένο με βλάστηση ώστε να περιορίζεται η διάβρωση. Ο έλεγχος της βλάστησης με χορτοκοπτικά. Ο παραγωγός μας είπε ότι δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα με τον παρατεταμένο καύσωνα στην περιοχή, καθώς είναι σε κάποιο υψόμετρο (δίπλα από το Μεταξοχώρι) και επηρεάζεται από την εγγύτητα της θάλασσας.

Στον οπωρώνα είχαν εγκατασταθεί μια σειρά από αισθητήρες που κατέγραφαν την υδατική κατάσταση του οπωρώνα. Όλοι οι αισθητήρες μαζί με εγκατεστημένους στην περιοχή μετεωρολογικούς σταθμούς ήταν συνδεδεμένοι και αποτελούσαν ένα σύστημα IoT (Internet of Things).

Δεν έχω βρει το όρο στα Ελληνικά, αλλά υποθέτω θα ήταν ιντερνέτ ή διαδίκτυο των πραγμάτων ή των μηχανών. Τι είναι αυτό ;

Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω. Στο διαδίκτυο που όλοι χρησιμοποιούμε συνδέονται άνθρωποι μεταξύ τους ή με μια μηχανή και αλληλοεπιδρούν. Π.χ. μιλάμε με τα παιδιά μας στο εξωτερικό. Ή αναζητούμε μια πληροφορία και η μηχανή της Google μας βρίσκει ό,τι υπάρχει στο διαδίκτυο. Με το IoT οι μηχανές επικοινωνούν και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους.

Αισθητήρες συγκεντρώνουν δεδομένα, τα μεταδίδουν σε κάποια άλλη μηχανή που τα επεξεργάζεται και μπορεί να δίνει εντολές π.χ. να τους ρυθμίσει ή να επεξεργάζεται τα στοιχεία και να δίνει εντολή πότε πρέπει να ποτιστεί το χωράφι και με ποια ποσότητα. Μπορεί να μετρά την ποιότητα του νερού, καθώς και τη στάθμη του νερού στις γεωτρήσεις. Αυτό μπορεί να πάει στον παραγωγό που θα ενεργοποιήσει το αρδευτικό σύστημα ή να ποτίσει το σύστημα μόνο του.

Το Πρόγραμμα ATLAS έχει χαρτογραφήσει μια περιοχή με τις καλλιέργειες (στην περίπτωση μηλιές), τύπους εδάφους κ.λπ., όπου έχει εγκαταστήσει αισθητήρες και μετεωρολογικούς σταθμούς. Τα δεδομένα με κάρτες κινητού τηλεφώνου μεταφέρονται στο σύννεφο. Εκεί επεξεργάζονται και δίνουν στοιχεία για το πότε πρέπει να ποτίσει ο αγρότης. Ο αγρότης μπορεί να το δει αυτό μπαίνοντας στον ιστότοπο των υπηρεσιών, ο οποίος θα γίνει ευρέως διαθέσιμος την επόμενη καλλιεργητική περίοδο. Βάζοντας το βελάκι στο χωράφι του μπορεί να πάρει την πληροφορία και να προγραμματίσει την άρδευση. Πραγματικά εντυπωσιακό. Η Ελληνική εφαρμογή είναι το Υδρολογικό Παρατηρητήριο του Πηνειού και σε αυτό συνεργάζονται και άλλα χρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε. ερευνητικά προγράμματα.

Ας δούμε όμως τι αισθητήρες έχουν εγκαταστήσει στο αγρόκτημα που επισκέφτηκα. Αρχικά και το πιο απλό είναι αισθητήρες υγρασίας του εδάφους. Είναι κάτι κάρτες σαν σπαθάκια που τοποθετούνται σε διαφορετικά βάθη στο έδαφος και καταγράφουν την υγρασία του. Είναι συνδεδεμένα με όργανο που τα ελέγχει και στέλνει τις μετρήσεις στο σύννεφο. Η χρήση της μετάδοσης με κάρτες τηλεφώνου τεχνολογίας ΝΒ - ΙοΤ έλυσε το πρόβλημα που είχαμε παλαιότερα με την ασύρματη μετάδοση που δεν μπορούσε να λειτουργήσει, καθώς τα φυτά εμπόδιζαν τη μετάδοση.

Ένας άλλος αισθητήρας μετρούσε τη ροή του νερού και επομένως την ποσότητα του νερού που εφαρμοζόταν. Το υδρόμετρο που φαίνεται στη φωτογραφία μετρά παροχή και μεταδίδει άμεσα στο σύννεφο. Η διεύθυνση υδάτων θα μπορούσε ίσως να βάλει τέτοια υδρόμετρα στις γεωργήσεις αντί για τα μηχανικά που βάζει και να έχει άμεση πληροφορία για τη χρήση νερού. Υποθέτω ότι δεν θα κλέβονται και εύκολα, καθώς με τα συστήματα που έχουν θα παρακολουθούνται καλύτερα. Με βάση την υγρασία του εδάφους υπολογίζεται το έλλειμα νερού και η ανάγκη άρδευσης. Σε συνδυασμό με τα μετεωρολογικά στοιχεία εκτιμάται ο χρόνος άρδευσης και η ποσότητα νερού που ο παραγωγός μπορεί να δει στο διαδίκτυο.

Για την εκτίμηση της διαθέσιμης υγρασίας στο έδαφος υπάρχει και ένα όργανο νετρονίων. Tα ταχέα νετρόνια επιβραδύνονται από το υδρογόνο, οπότε η έντασή τους σχετίζεται αρνητικά με την υγρασία στο έδαφος. Έτσι, το όργανο αυτό μετράει την κοσμική ακτινοβολία σε μια ακτίνα περίπου 150 μέτρων και συσχετίζοντάς τη με μετρήσεις υγρασίας έχουμε τελικά μια μέση υγρασία εδάφους για όλο τον αγρό..
Ένα άλλο στοιχείο μετρά τη ροή των χυμών στον κορμό των δέντρων.

Η ιδέα είναι να βάλουμε ένα θερμόμετρο (θερμοζεύγος) στον κορμό του δέντρου και ένα εκτός. Η ροή των χυμών του φυτού ψύχει το θερμόμετρο και δημιουργεί διαφορά θερμοκρασίας με το εξωτερικό θερμόμετρο. Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά θερμοκρασίας, τόσο μεγαλύτερη είναι η κυκλοφορία των χυμών και τόσο καλύτερη είναι η υδατική κατάσταση του φυτού. Άρα δεν χρειάζεται πότισμα. Το αντίθετο όταν η διαφορά θερμοκρασίας μειώνεται.

Το Πρόγραμμα χρησιμοποιεί και άλλα εργαλεία, όπως πρότυπα (μοντέλα) εκτίμησης της άρδευσης, όπως ένα του FAO που εκτιμά τη ποσότητα νερού που πρέπει να εφαρμόσουμε. Όλα αυτά συνδυάζονται και επεξεργάζονται στο σύννεφο και δίνουν άμεσα στοιχεία που βοηθούν τον παραγωγό να διαχειριστεί την άρδευση του χωραφιού του. Θα ποτίσει όταν πρέπει και θα εφαρμόσει την ποσότητα του νερού που χρειάζεται βελτιώνοντας την παραγωγή του, εξοικονομώντας νερό και κόστος. Μια ιδιαίτερα χρήσιμη εφαρμογή νέων τεχνολογιών που μας έρχονται με γρήγορους ρυθμούς για να συμβάλλουν στους στόχους ενός εθνικού προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης.

*Ο Φάνης Γέμτος, είναι γεωπόνος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb 

Ξεπερασμένο το θεσμικό πλαίσιο, ανύπαρκτη η στήριξη των ΤΟΕΒ/ΓΟΕΒ - (Του Κώστα Γκούμα)*

 

Στον τομέα διαχείρισης του αρδευτικού νερού - το οποίο ως γνωστό ανέρχεται στο 95% (!) του συνόλου της ετήσιας ζήτησης - συμμετέχουν και οι αυτοδιοικούμενοι Τοπικοί Οργανισμοί (ΤΟΕΒ/ΓΟΕΒ). Πρόκειται για διοικητικά σχήματα που συγκροτήθηκαν τη δεκαετία 1950 (!), με ξεπερασμένο πλέον θεσμικό πλαίσιο, με περιορισμένες λειτουργικές δυνατότητες και, δυστυχώς, με ελάχιστο έως ανύπαρκτο ουσιαστικό έλεγχο, συντονισμό και στήριξη (τα τελευταία χρόνια) από τα υπερκείμενα αρμόδια όργανα διαχείρισης νερού (Γενική Γραμματεία Υδάτων, ΥΠΕΝ, Περιφερειακές Δ/νσεις Υδάτων κ.λπ.).

Αυτό υποστηρίζει η ΕΔΥΘΕ, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της «ΕτΔ» για το ποια είναι η κατάσταση σήμερα στον τομέα διαχείρισης του νερού στη Θεσσαλία, αλλά και ευρύτερα, ποια η θέση των κυβερνήσεων και για το πόσο εφικτή είναι η υλοποίηση των Σχεδίων Διαχείρισης.

Όλες τις ερωτήσεις της «Ε.τ.Δ.» (από 20/9/2021) με τις σχετικές απαντήσεις μπορείτε να βρείτε εδώ

Ερώτηση της ΕτΔ :

Μια σταθερή διεκδίκησή σας είναι ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου διαχείρισης υδάτων. Ποια είναι η κατάσταση στον τομέα αυτόν ; Ποια είναι η θέση των κυβερνήσεων που έχουν την ευθύνη υλοποίησης του ΣΔΥ; Πόσο εφικτή είναι η υλοποίησή του στις παρούσες συνθήκες;

Απάντηση της ΕΔΥΘΕ :

Η εικόνα που έχει σχηματίσει η κοινή γνώμη για τον τρόπο διαχείρισης των υδάτων στη χώρα μας είναι κάκιστη.

Και αυτό απόλυτα δικαιολογημένα, αφού σχεδόν σε όλα τα υδατικά διαμερίσματα (ΥΔ) δεν έχει επιτευχθεί έως σήμερα ούτε η ισορροπία ανάμεσα στα νερά που κάθε χρόνο διατίθενται (προσφορά με μέση περιβαλλοντική κάλυψη) και εκείνα που καταναλώνονται (ζήτηση), ούτε η βελτίωση της οικολογικής κατάστασης των υδάτινων οικοσυστημάτων, όπως (πολύ ορθά) απαιτεί η εφαρμογής της Οδηγίας 60/2000 της ΕΕ.
Στη Θεσσαλία και ειδικότερα στο ένα από τα δύο ΥΔ, τα οποία περιλαμβάνονται στα διοικητικά όριά της, δηλαδή τη λεκάνη απορροής ποταμού (ΛΑΠ) Πηνειού, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Τα υδατικά ελλείμματα συνεχώς διευρύνονται, ενώ η οικολογική κατάσταση διαρκώς επιδεινώνεται.

Επιβάλλεται επειγόντως λοιπόν να υπάρξει αποφασιστική πολιτική βούληση, πολιτικό σχέδιο, διοικητικός συντονισμός στην κατεύθυνση μιας υγιούς και ορθολογικής διαχείρισης των υδάτων, παράλληλα με τον αναγκαίο θεσμικό εκσυγχρονισμό και βελτίωση της λειτουργίας του τομέα διαχείρισης υδάτων, καθώς και δημιουργία κρατικού φορέα διαχείρισης με συμμετοχή των χρηστών (ύδρευση, άρδευση βιομηχανία κ.λπ.), όπως συμβαίνει σε πλήθος άλλων χωρών στην Ε.Ε. και τον κόσμο ολόκληρο (ακόμη και σε χώρες απλώς υποψήφιες για ένταξη στην Ε.Ε., με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς πόρους, όπως π.χ. η Τουρκία, Σερβία), έτσι ώστε και η Ελλάδα, στον τομέα της διαχείρισης υδάτων, να γίνει επιτέλους μία φυσιολογική χώρα.

Μόνο έτσι θα αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο και οι μελέτες που εκπονούνται για το Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων, που, όπως είπε πρόσφατα στη Βουλή η πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής κατά της Ερημοποίησης, στη χώρα «έχουμε σχέδια διαχείρισης υδατικών διαμερισμάτων, έχουμε τις μελέτες, αλλά προφανώς έχουμε μείνει στο σχέδιο».
Ένας ισχυρισμός απόλυτα εύστοχος, δεδομένου ότι στο Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας, όπου υπάρχει εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων και το υδατικό ισοζύγιο κινείται στα επίπεδα των 1.100 – 1450 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού ανά έτος, απουσιάζει ο στοιχειώδης έλεγχος, οι απαραίτητες μετρήσεις κατανάλωσης νερού, ο ετήσιος απολογισμός σύμφωνα με την οδηγία 60/2000 και φυσικά ούτε η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου, ούτε η κεντρική διοίκηση (κυρίως), ούτε ίσως οι τοπικές υπηρεσίες δείχνουν να συνειδητοποιούν την άθλια κατάσταση που βιώνουμε.

Ειδικότερα πάντως στον τομέα του αρδευτικού νερού, το οποίο ως γνωστό ανέρχεται στο 95% (!) του συνόλου της ετήσιας ζήτησης, στη διαχείριση του νερού συμμετέχουν και οι αυτοδιοικούμενοι Τοπικοί Οργανισμοί (ΤΟΕΒ/ΓΟΕΒ).

Πρόκειται για διοικητικά σχήματα που συγκροτήθηκαν τη δεκαετία 1950 (!), με ξεπερασμένο πλέον θεσμικό πλαίσιο, με περιορισμένες λειτουργικές δυνατότητες και, δυστυχώς, με ελάχιστο έως ανύπαρκτο ουσιαστικό έλεγχο, συντονισμό και στήριξη (τα τελευταία χρόνια) από τα υπερκείμενα αρμόδια όργανα διαχείρισης νερού (Γενική Γραμματεία Υδάτων, ΥΠΕΝ, Περιφερειακές Δ/νσεις Υδάτων κ.λπ.).
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι ΤΟΕΒ γίνονται γνωστοί στην κοινή γνώμη κυρίως για τα μεγάλα οικονομικά ελλείμματα που παρουσιάζουν, την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις μεγάλου ύψους οφειλές τους στη ΔΕΗ και σε άλλα διαχειριστικά προβλήματα.

Συμπερασματικά, στο ευαίσθητο πρόβλημα των υδατικών πόρων στη Θεσσαλία, η Πολιτεία δεν έχει ακόμη αποκτήσει τον κατάλληλο βηματισμό, δρα και κινείται αποσπασματικά, χωρίς να «διαβάζει» συνολικά την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή.

Είναι ενθαρρυντικό ότι την περίοδο αυτήν υπάρχουν κάποιες εξελίξεις προς την κατεύθυνση αλλαγών στους φορείς δημοσίων δικτύων άρδευσης, τόσο με τις προτάσεις επιστημόνων, με επικεφαλής τον καθηγητή Γεωπονικής Υδραυλικής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ν. Δέρκα, όσο και με σχετική μελέτη που χρηματοδοτεί το ΥΠΑΑΤ.
Εκτός λοιπόν από την κατασκευή νέων έργων (ταμιευτήρες, δίκτυα μεταφοράς – διανομής νερού κ.λπ.) και την εφαρμογή πολιτικών που επιβάλλονται για βελτίωση της κατάστασης, κρίσιμος παράγοντας είναι και η αναμόρφωση της διοίκησης στα νερά και ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου (απόλυτα εφικτός) σε όλα τα επίπεδα.

Για την ΕΔΥΘΕ : Κώστας Γκούμας, γεωπόνος, πρώην διευθυντής της ΥΕΒ Λάρισας και πρώην πρόεδρος του τοπικού ΓΕΩΤΕΕ.

Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Αύξηση κατά 200% στο εισόδημα των αρδευτών της Καρδίτσας θα επιφέρει το έργο των κλειστών δικτύων του ΤΟΕΒ Ταυρωπού – Οι δηλώσεις του προέδρου του ΤΟΕΒ Θανάση Μαρκινού

Τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021 πραγματοποιήθηκε από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ειδική εκδήλωση παρουσίασης του «Ολοκληρωμένου Προγράμματος Υποδομών Αγροτικής Ανάπτυξης και Μετριασμού των Επιπτώσεων της Κλιματικής Κρίσης μέσω Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)» στο ξενοδοχείο HILTON στην Αθήνα, στην οποία παρευρέθηκαν, κατόπιν σχετικής πρόσκλησης, ο Προέδρος Δ.Σ. ΤΟΕΒ Ταυρωπού Καρδίτσας, κ. Αθανάσιος Μαρκινός και οι συνεργάτες του Οργανισμού.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ανακοινώθηκαν από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Σπήλιο Λιβανό, παρουσία του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη και Υπουργών της Κυβέρνησης, τα πρώτα μεγάλα εγγειοβελτιωτικά έργα της χώρας που προωθούνται από την Κυβέρνηση.

Σε συνέχεια των παραπάνω εξελίξεων, ο Προέδρος Δ.Σ. ΤΟΕΒ Ταυρωπού Καρδίτσας, κ. Αθανάσιος Μαρκινός δήλωσε:

«Θα ήθελα να εκφράσω τη χαρά και την ικανοποίησή μου για αυτή την πολύ σημαντική εξέλιξη, για τα χιλιάδες μέλη - παραγωγούς του δικτύου μας, καθώς ένα όνειρο γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. 

Η προτεραιοποίηση της υλοποίησης του έργου μας από την πλευρά της Κυβέρνησης, δικαιώνει τον αγώνα των ανθρώπων που πίστεψαν και μόχθησαν για αυτό τα τελευταία χρόνια, και ταυτόχρονα αναδεικνύει τη σημασία του έργου αυτού για την ευρύτερη ανάπτυξη της περιοχής μας. Ο εκσυγχρονισμός του δικτύου άρδευσης του ΤΟΕΒ Ταυρωπού με την κατασκευή του νέου κλειστού υπό πίεση δικτύου άρδευσης εντάσσεται στην πρώτη δέσμη έργων ενός συνεκτικού και πολύ σημαντικού αναπτυξιακού σχεδίου (ΥΔΩΡ 2.0), τέτοιου που δεν έχει ξαναγίνει από τη δεκαετία του 1960, όπως τόνισε ο πρωθυπουργός. Το νέο κλειστό αρδευτικό έργο Ταυρωπού αποτελεί ένα έργο συνολικού κόστους κατασκευής 129 εκ. ευρώ, το οποίο αφορά στην άρδευση 115.000 στρεμμάτων και από το οποίο θα ωφεληθούν πάνω από 8.000 αγρότες στην ευρύτερη περιοχή της Καρδίτσας.
Είχα την τιμή να παρευρεθώ στην επίσημη εκδήλωση παρουσίασης των πρώτων έργων και κατά την άποψή μου, είναι από τις ελάχιστες φορές που ο Ν. Καρδίτσας και ιδιαίτερα η περιοχή μας βρέθηκαν στο κέντρο μιας μεγάλης δέσμης αναπτυξιακών έργων που αφορούν όλη την Ελληνική επικράτεια και ιδιαίτερα τις αγροτικές περιοχές. Το νομό μας αφορούν δύο μεγάλα έργα από τα οκτώ που ανακοινώθηκαν, εκ των οποίων αυτό του ΤΟΕΒ Ταυρωπού να είναι «πολύ μεγάλο» και «εμβληματικό» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Γ.Γ. Ενωσιακών Πόρων και Υποδομών κ. Δ. Παπαγιαννίδης.

Το εν λόγω έργο είναι το πρώτο αρδευτικό του είδους στη χώρα, με βάση τη νέα λογική υλοποίησης των έργων, όπως αυτή σχεδιάζεται από την Κυβέρνηση.

Αναφέρθηκε επίσης, ότι σύμφωνα με σχετική έρευνα παγκοσμίου φήμης χρηματοοικονομικού οίκου, το νέο έργο του ΤΟΕΒ Ταυρωπού θα δημιουργήσει τεράστιο όφελος και θα οδηγήσει σε αύξηση του εισοδήματος των παραγωγών της περιοχής μας που θα προσεγγίσει το ποσοστό του 200%. Αν αναλύσει κάποιος τα επιμέρους ποσοτικά στοιχεία του κάθε έργου, θα κατανοήσει εύκολα τον χαρακτηρισμό «εμβληματικό», καθώς τα εξυπηρετούμενα στρέμματα γης, ο αριθμός των ωφελούμενων παραγωγών και η συνολική οικονομική ωφέλεια λόγω μηδενισμού της ενέργειας που απαιτείται για την άρδευση σε σχέση με το ποσό που θα δαπανηθεί για την κατασκευή του, δημιουργούν έναν υψηλό συντελεστή απόδοσης. 

Μην ξεχνάμε ότι η περιοχή μας έχει μικρές κατά κανόνα εκμεταλλεύσεις και η τοπική οικονομία εξαρτάται όσο καμία άλλη από τον πρωτογενή τομέα. Παράλληλα, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του νέου έργου θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς σχετίζεται με έναν σημαντικό φυσικό πόρο, όπως η Λίμνη Ν. Πλαστήρα και εξυπηρετεί μια μεγάλη αγροτική περιοχή που βρίσκεται κατά κύριο λόγο στην ανώτερη κατηγορία (κόκκινη) του χάρτη των ευπρόσβλητων από νιτρορύπανση ζωνών.
Σημειώθηκε επίσης, ότι το νέο έργο του Ταυρωπού αποτελεί το πρώτο εκ των δύο μεγαλύτερων έργων για τα οποία έχει εξασφαλιστεί, για πρώτη φορά, η συνδρομή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), όσον αφορά στις διαδικασίες δημοπράτησης και παρακολούθησης της πορείας υλοποίησής του.
Αναφέρεται ως έργο εκσυγχρονισμού υφιστάμενου δικτύου, όμως κατά τη γνώμη μου, αν το θέσουμε στην πραγματική του διάσταση, πρόκειται για ένα εξολοκλήρου νέο έργο σύγχρονου σχεδιασμού και λογικής, το οποίο όμως εκμεταλλεύεται τα πλεονεκτήματα της παρουσίας του παλαιού (απουσία απαλλοτριώσεων, όδευση επί των υφιστάμενων ζωνών έργου, ελάχιστη περιβαλλοντική επιβάρυνση κατά την κατασκευή).

Το επόμενο χρονικό διάστημα, θεωρώ ότι θα μας δοθεί αρκετές φορές η δυνατότητα να παρουσιάσουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες του νέου έργου για την ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας και ιδιαίτερα των χρηστών - μελών του Οργανισμού, όμως περιληπτικά μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής :

- Πρόκειται για ένα πλήρως κλειστό δίκτυο από την κεφαλή στην αναρρυθμιστική λίμνη μέχρι το κάθε αγροτεμάχιο, το μεγαλύτερο έργο κλειστών δικτύων, αφού συνολικά ξεπερνά τα 800 χλμ, καθώς μόνο τα δίκτυα διανομής (τριτεύοντα) αποτελούν μια τεράστια απόσταση (μεγαλύτερη από την απόσταση Αθήνα-Σέρρες όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Γ.Γ. στην παρουσίαση του).
- Θα εκμεταλλεύεται πλήρως την γεωμορφολογία της περιοχής, γεγονός που θα εξασφαλίζει την υπό πίεση λειτουργία του και θα οδηγεί σε φυσική ελάχιστη πίεση λειτουργίας τουλάχιστον 4 atm στην υδροληψία στο χωράφι του κάθε παραγωγού την περίοδο αιχμής και αυξημένης ζήτησης, με δυνατότητα αύξησης της, αν ο Οργανισμός το απαιτήσει με την δαπάνη ελάχιστης επιπλέον ενέργειας.
- Θα περιλαμβάνει συνολικά 5.650 υδροληψίες που θα είναι ενεργειακά αυτόνομες και θα ελέγχονται ηλεκτρονικά και από απόσταση μέσω του νέου υψηλών ταχυτήτων διαδικτύου των πραγμάτων (IοT). Αυτό θα επιτρέψει στους καλλιεργητές μελλοντικά να βελτιώσουν τον έλεγχο των αρδευτικών συστημάτων, ακόμη και να τα αυτοματοποιήσουν πλήρως, χωρίς την φυσική τους παρουσία, όσο κι αν αυτό φαίνεται σήμερα δύσκολο και μακρινό.

- Οδηγεί, από την κατασκευή του, σε άμεση εξοικονόμηση τουλάχιστον του 35% του νερού, σε σχέση με αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα και χάνεται από εξάτμιση, ανεξέλεγκτη ροή και διαρροές στον κάθε αρδευτικό τομέα.

- Η εξοικονόμηση νερού μελλοντικά και με το πέρασμα των ετών θα γίνεται βαθμιαία μεγαλύτερη, με την επιλογή εκ μέρους των παραγωγών μεθόδων άρδευσης υψηλότερης απόδοσης, ώστε να μπορούν τα φυτά να αξιοποιούν καλύτερα το νερό. Η μετάβαση αυτή δεν θα γίνει με υποχρεωτικότητα, αλλά σταδιακά ως επενδυτική επιλογή, αφού όσοι παραγωγοί τις χρησιμοποιήσουν θα έχουν αυξημένη απόδοση παραγωγής και οικονομικού αποτελέσματος.
- Θα προστατευθεί η γονιμότητα των εδαφών, η ποιότητα του νερού του υπόγειου υδροφορέα και σταδιακά θα βελτιωθούν.
- Η χρέωση των παραγωγών – χρηστών δεν θα αλλάξει με βάση τα όσα σχεδιάζονται, ιδιαίτερα για όσους κάνουν ορθολογική χρήση του αρδευτικού νερού που είναι η πλειοψηφία των μελών μας.
- Σύμφωνα με τις σχετικές ανακοινώσεις δεν θα διακοπεί η άρδευση κατά την κατασκευή του, καθώς στον χρονοπρογραμματισμό των εργασιών έχει προβλεφθεί να μην παρεμποδίζεται η άρδευση κατά την καλλιεργητική περίοδο.

Για τους παραπάνω λόγους δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα αρδευτικά δίκτυα της χώρας και ένα από τα πιο σύγχρονα στην Ευρώπη και δικαίως χαρακτηρίστηκε «εμβληματικό» και έργο «πιλότος».

Ως Διοίκηση οφείλουμε να ευχαριστήσουμε την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη για την ανακοίνωση αυτού του μεγάλου έργου.

Επιθυμούμε επίσης να τον συγχαρούμε και να επισημάνουμε τη συνέπεια του λόγου του, καθώς όταν στις 30 Ιανουαρίου 2021 επισκέφθηκε την Καρδίτσα μετά την καταστροφή του Ιανού και μετά την παρέμβασή μας για την ανάγκη δημιουργίας του νέου δικτύου, ανακοίνωσε δημοσίως ότι το κλειστό δίκτυο του Ταυρωπού θα είναι ένα από τα πρώτα αρδευτικά έργα που θα προωθηθούν.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες αποδίδουμε στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Σπήλιο Λιβανό, για την επιτάχυνση των διαδικασιών ωρίμανσης του νέου έργου, στον συντοπίτη Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Κωνσταντίνο Τσιάρα που στήριξε διαχρονικά το αίτημα του Οργανισμού μας στην Κυβέρνηση και τον Υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Χρήστο Τριαντόπουλο. 

Τέλος, οφείλουμε να επισημάνουμε και να ευχαριστήσουμε όσους συνέδραμαν από την θέση τους στο ΥΠΑΑΤ ώστε να υπάρξει αυτή η τελική θετική εξέλιξη, τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Κωνσταντίνο Σκρέκα, τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, κ. Ιωάννη Οικονόμου και τον Γ.Γ. Ενωσιακών Πόρων και Υποδομών κ Δημήτριο Παπαγιαννίδη».

Πηγή : thessaliatv.gr

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Μεσοχώρα : Μια διδακτική ιστορία …….. (Γκούμας Κώστας)*

Για το υδροηλεκτρικό έργο (ΥΗΕ) Μεσοχώρας έχουν γραφεί τα τελευταία 40 χρόνια (!) τόσα πολλά που καθιστούν περιττό να επαναλάβει κάποιος την ιστορία αυτής της  υπόθεσης, που βεβαίως μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη.

Ο λόγος που επανέρχομαι είναι το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα ολοκληρώθηκε η διαβούλευση για την «περιβαλλοντική αδειοδότηση» του έργου (για πολλοστή φορά…), με πιο ενδιαφέρουσες και χαρακτηριστικές στιγμές (όπως προκύπτει από τα πρακτικά) αυτής της διαδικασίας, τις συνεδριάσεις των Περιφερειακών Συμβουλίων, Θεσσαλίας (στη Λάρισα, 22 Οκτωβρίου) και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας (στο Αγρίνιο, 1 Νοεμβρίου).

Ας σημειωθεί  ότι η διαδικασία της «νέας» αυτής αδειοδότησης του έργου αποτελεί ουσιαστικά επανάληψη εκείνης του 2015, η οποία ως γνωστόν είχε οδηγήσει το 2017  την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  στην έγκριση των περιβαλλοντικών όρων  ολοκλήρωσης και λειτουργίας του ΥΗ έργου.

Δυστυχώς, κατά της σχετικής υπουργικής απόφασης του υπουργού Σ. Φάμελλου, ασκήθηκε και πάλι προσφυγή στο ΣτΕ, το οποίο για τυπικούς λόγους που σχεδόν κανείς δεν κατάλαβε, ακύρωσε την απόφαση και …άντε πάλι από την αρχή !

Και εγώ, σαν απλός πολίτης που νοιάζεται για το μέλλον αυτής της χώρας αναρωτιέμαι : άραγε αυτοί οι δικαστές είχαν αντιληφθεί ότι το έργο είναι ολοκληρωμένο από το 2001, σχεδόν έτοιμο για λειτουργία και ότι η ακυρωτική τους απόφαση, μόνο για αυτά τα χρόνια που χάθηκαν από το 2015, επιβάρυνε πάνω από 100 εκατ. ευρώ τη ΔΕΗ, τα δημόσια οικονομικά και κατ’ επέκταση τον Ελληνικό λαό ;

Και πως να χαρακτηρίσουμε άλλες παλαιότερες αποφάσεις του ΣτΕ που ακύρωσαν την δημιουργία της τεχνητής λίμνης Μεσοχώρας, δήθεν για ένα μοναστήρι που θα κατακλυζόταν, το οποίο όμως, όλως τυχαία (!),  βρίσκονταν σε άλλη (υπό δημιουργία) τεχνητή λίμνη (εκείνη της Συκιάς) και καθόλου δεν επηρεαζόταν από το ΥΗΕ Μεσοχώρας ; Απροσεξία η λάθος ; Υπερβάλλον πάθος κατά του έργου η μήπως υποκρυπτόμενη πολιτική αντίληψη για την σκοπιμότητα του ΥΕ Μεσοχώρας ; Ο καθένας ας κρίνει.

Ας έλθουμε όμως στις πρόσφατες αποφάσεις (γνωμοδοτικού χαρακτήρα) των δύο Περιφερειακών Συμβουλίων (ΠΣ) και στα … διδάγματα που προκύπτουν από αυτές,

Βασική παρατήρηση είναι ότι τα δύο ΠΣ έλαβαν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις. 

Στη Θεσσαλία ψήφισαν θετικά για την ολοκλήρωση και λειτουργία του έργου ενώ στη Δυτ. Στερεά ψήφισαν εναντίον της. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι, παρότι και οι δύο αποφάσεις δεν υπήρξαν ομόφωνες, οι πλειοψηφίες ήταν τόσο συντριπτικές, με μόνο μία ψήφο σε κάθε ΠΣ να είναι αρνητική ως προς την πλειοψηφία, κάτι που καταδεικνύει τον βαθμό πόλωσης των δύο περιοχών στο επίμαχο αυτό ζήτημα.

Εάν όμως αναλύσουμε τα αποτελέσματα των δύο ψηφοφοριών από την σκοπιά των θέσεων της κάθε παράταξης θα διαπιστώσουμε επίσης σε πόσο χαμηλό επίπεδο κινείται ο πολιτικός διάλογος στον τόπο μας και πόση έλλειψη ευθύνης και σοβαρότητας χαρακτηρίζει αρκετές από τις πολιτικές παρατάξεις που μας εκπροσωπούν στα ΠΣ.

Αρχίζουμε από την αρνητική γνωμοδότηση που κυριάρχησε στο ΠΣ Δυτ. Στερεάς. Τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει στην πράξη η απόφαση για έναν καλόπιστο παρατηρητή ; Πολύ απλά ότι το έργο ΔΕΝ είναι χρήσιμο, ΔΕΝ πρέπει να λειτουργήσει και, εφόσον δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί ως έχει, οφείλει η ΔΕΗ, με ευθύνη του Υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος που την εποπτεύει, ΝΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ( δηλαδή το φράγμα Μεσοχώρας, τον αγωγό προσαγωγής διαμέτρου 6 μ. και το ΥΗ εργοστάσιο, πλήρως εξοπλισμένο για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικής αξίας μεγαλύτερης των 600 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές).

Και όσο καλή διάθεση να έχει κανείς, εάν γίνει δεκτή μια τέτοια απόφαση, άλλη εναλλακτική λύση δεν μπορεί να υπάρξει.

Από τη θέση  αυτή του ΠΣ Δυτ. Στερεάς ανακύπτουν και πολλά ερωτήματα.

Πως θα αντιδρούσαν οι φίλοι της Αιτωλοακαρνανίας εάν μια οργανωμένη ομάδα τοπικιστικών ή άλλων συμφερόντων έθετε δημόσια  και πιεστικά ως στόχο της την κατεδάφιση μιας σημαντικής ενεργειακής υποδομής στον τόπο τους ;

Πως αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι αυτοί την έννοια του δημοκρατικού διαλόγου ή της διαβούλευσης για την δημιουργία και λειτουργία ενός έργου, εφόσον δεν είναι σε θέση να αποδεχθούν   ότι ένας τέτοιος  διάλογος κάποια στιγμή «κλείνει», με μια τελική απόφαση και με την έναρξη  του  έργου ;

Πόσο ανεύθυνοι μπορούν να γίνουν οι παράγοντες αυτοί όταν, ακόμη και τώρα που το έργο έχει ολοκληρωθεί,  επιμένουν να το «μπλοκάρουν» στο όνομα μιας τοπικιστικής θύελλας που οι ίδιοι προκάλεσαν εδώ και πολλά χρόνια και τώρα αναγκάζονται να προβάλλουν  άκρως ανεδαφικές προτάσεις και με προσχηματικά επιχειρήματα να υπερασπίζονται θέσεις που αγγίζουν τα όρια του γελοίου ;

Προφανώς δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες για την επιχειρηματολογία των γειτόνων μας σχετικά με τα έργα Αχελώου και το ΥΗΕ Μεσοχώρας. 

Παρατηρούμε όμως επιπλέον την εξής αντίφαση : Η χώρα μας, ως γνωστόν ανέκαθεν αντιμετωπίζει, κατά κανόνα επιτυχώς, πολλά θέματα συν-διαχείρισης υδάτων με γειτονικές χώρες στα βόρεια και ανατολικά σύνορα της (Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Τουρκία), σε ποταμούς όπως ο Αώος, Στρυμόνας, Αξιός, Έβρος κλπ. και μάλιστα σε διάφορες ιστορικές περιόδους, όπου, για γεωπολιτικούς λόγους, οι συνεργασίες ανάμεσα σε ορισμένες χώρες ήταν δυσχερής. Ας σημειωθεί επίσης ότι από το 2000, με βάση την Οδηγία 60 της ΕΕ, τα ζητήματα των όμορων λεκανών απορροής ποταμών (ΛΑΠ) και των (όμορων) υδατικών διαμερισμάτων (ΥΔ) αντιμετωπίζονται ενιαία, με διαβούλευση επί των προτεινόμενων Σχεδίων Διαχείρισης Υδάτων, πριν από την έκδοση των σχετικών Υπουργικών αποφάσεων.

Συνεπώς το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των δύο όμορων ΥΔ (Θεσσαλίας και Δυτικής Στερεάς), δεν  έχουν πραγματοποιήσει (με ευθύνη εκατέρωθεν, αλλά και του ΥΠΕΝ/ Γραμματεία Υδάτων), την αναγκαία διαβούλευση και συχνά (συνεχίζουν να) επιδίδονται σε «πολεμικού» τύπου ανακοινώσεις, υπερβαίνει τα όρια του παράδοξου και κρίνεται απαράδεκτη.

Θα πρέπει λοιπόν, χωρίς καμμιά καθυστέρηση και υπό την αιγίδα της Γραμματείας Υδάτων, να υπάρξει για τα θέματα αυτά  συνάντηση των δύο πλευρών και  από κοινού σύνταξη σχετικού πορίσματος (έστω με διατύπωση των τυχόν διαφορών που δεν θα ξεπεραστούν), το οποίο θα ληφθεί υπόψη από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ ως προς τις επόμενες κινήσεις του. Προφανώς οι συναντήσεις αυτές θα πρέπει να επαναλαμβάνονται σε τακτά διαστήματα, όπως ταιριάζει σε κάθε ευνομούμενη χώρα.

Ας έλθουμε τώρα στην πρόσφατη απόφαση του ΠΣ Θεσσαλίας και ας εξετάσουμε χωριστά τις τοποθετήσεις των επί μέρους παρατάξεων.

Ο χώρος της πλειοψηφίας (που στηρίζεται από την ΝΔ) σταθερά εδώ και δεκαετίες, στηρίζει την Μεσοχώρα, και όταν αυτή είχε συμπεριληφθεί στα έργα μεταφοράς (εκτροπής), αλλά και στην συνέχεια, μετά το 1995, όταν η ΔΕΗ αποδεσμεύτηκε από την υποχρέωση να «συγκρατεί» μέρος των υδάτων για τις αρδεύσεις στο θεσσαλικό κάμπο.

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι γιατί ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης ανέχεται στη Δυτική Στερεά αυτήν την οβιδιακή παραμόρφωση των θέσεων του κόμματός του και (κυρίως) της Κυβέρνησής του, από κάποιους λαϊκιστές τοπικούς παράγοντες; Δεν θεωρεί ότι αυτή η κατάσταση βλάπτει την εικόνα της Κυβέρνησής του ;

Πως μπορεί να ανέχεται βουλευτές, ακόμη και Υπουργούς του, για φθηνούς τοπικιστικούς και πελατειακούς λόγους, να αντιτίθενται στην επίσημη κυβερνητική θέση ;

Και να σκεφθεί κανείς ότι πριν λίγο καιρό διέγραψε από ...τηλεοράσεως βουλευτή του κόμματος του για «απόκλιση» από μια θέση της κυβέρνησης σε κάποια αποστροφή μιας τοποθέτησής του μέσα στη Βουλή.

Και για να κλείσουμε το θέμα αυτό, ο Κυρ. Μητσοτάκης μάλλον την δική του πολιτική εικόνα θρυμματίζει με την ανοχή του στο θέμα της Μεσοχώρας και βεβαίως επιβεβαιώνει την πολιτική του αναξιοπιστία ως προς τα έργα μεταφοράς νερού από τον Αχελώο (φράγμα Συκιάς, σήραγγα), τα οποία, χωρίς εξηγήσεις στο λαό, τα έχει εγκαταλείψει.

Ένας άλλος πολιτικός χώρος που κρίνεται από τις τοποθετήσεις του στα δύο ΠΣ είναι εκείνος του ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ). Ας σημειωθεί ότι το ΥΗΕ Μεσοχώρας κατασκευάστηκε από το 1985 έως το 2001, δηλαδή την περίοδο της πολύχρονης κυριαρχίας του κόμματος αυτού στην πολιτική ζωή και δικαίως θεωρείται ένα από τα βασικά του επιτεύγματα. Θεωρούμε συνεπώς ότι, σχετικά με τις δυο διαφορετικές θέσεις στο ίδιο ζήτημα, ισχύουν και εδώ όσα αναφέραμε προηγουμένως για την ΝΔ. Επιπλέον όμως αποτελεί υποκρισία να επαίρονται στο ΚΙΝΑΛ από την μία μεριά για τα «έργα» του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη, κάποιοι ανεύθυνοι μεταξύ αυτών, να επιδιώκουν ακόμη και σήμερα να τα κατεδαφίσουν !

Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο θέμα της Μεσοχώρας, έχει ένα μακρύ και αντιφατικό παρελθόν.

Ας αρχίσουμε από την περασμένη δεκαετία όταν συγκροτήθηκε ως το κόμμα εξουσίας που γνώρισε ο Ελληνικός λαός μετά το 2010. Πριν το 2015, δηλαδή στην αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ πολεμούσε με νύχια και με δόντια συνολικά την ολοκλήρωση των έργων Άνω Αχελώου και στην πολιτική του επιχειρηματολογία επέμενε ότι η Μεσοχώρα κατασκευάζεται για να συμβάλλει (μαζί με την Συκιά) στην εξυπηρέτηση αρδευτικών αναγκών του θεσσαλικού κάμπου, άρα πρέπει να κατεδαφιστεί.

Το γεγονός ότι το έργο Μεσοχώρας ολοκληρώθηκε από το 2001 δεν αποτέλεσε αιτία να μειώσουν την μαχητικότητά τους εναντίον του έργου, ούτε να σταματήσουν να συνδράμουν ανοικτά κάποιους  ανεύθυνους ακτιβιστές, που κάθε χρόνο οργάνωναν «γιορτή» μίσους κατά του έργου ζητώντας την κατεδάφισή του.

Και μιας και αναφερόμαστε στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας, το 2015 η παράταξή του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε την αδειοδότηση της Μεσοχώρας, αν και είχαν παρέλθει δεκατέσσερα χρόνια από  την ολοκλήρωσή της (!!).

Όμως η ΔΕΗ επέμενε (δικαίως) στο θέμα της έγκρισης του έργου και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στην Κυβέρνηση πλέον, έπρεπε να πάρουν μια τελική απόφαση για αδειοδότηση ή κατεδάφιση. Τότε ζύγισαν ξανά τα δεδομένα, αντιλήφθηκαν το μέγεθος της ανευθυνότητας αλλά και το πολιτικό κόστος από την έως τότε πολιτική τους πρακτική.

Τελικά  «ανέκρουσαν πρύμναν» και αποδέχθηκαν την λειτουργία του έργου, έχοντας βεβαίως ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό τους (έως και δημόσιες αποχωρήσεις επώνυμων στελεχών) και φυσικά «αδειάζοντας» τους συντρόφους τους εκείνους οι οποίοι στο ΠΣ Θεσσαλίας είχαν υπερασπιστεί τις έως τότε θέσεις του κόμματός τους.

Ερχόμενοι στο σήμερα, παρατηρούμε για τον ΣΥΡΙΖΑ δύο πράγματα :

α) Και αυτό το κόμμα, όπως και τα άλλα κόμματα που προαναφέραμε, ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται, παρουσιάζεται με δυο αντίθετες θέσεις  στο θέμα της Μεσοχώρας, παρότι υποτίθεται ότι είναι «κόμμα αρχών»  και

β) Οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, κεντρικά, τοπικά ή στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, ουδέποτε αισθάνθηκαν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την αλλαγή της στάσης τους, να παραδεχθούν το σφάλμα τους (έως το 2015) και να αναγνωρίσουν τις ευθύνες (στο μέρος που τους αντιστοιχούν) για την απαράδεκτη ομηρία της Μεσοχώρας επί είκοσι ολόκληρα χρόνια και την απώλεια εκατοντάδων εκατ. ευρώ από την ΔΕΗ (δημόσιο χρήμα επί της ουσίας) από την μη λειτουργία του ΥΗ έργου. [ σημ. για θέματα απώλειας ή σπατάλης δημοσίου χρήματος, σε άλλες περιπτώσεις και δη ως αντιπολίτευση, πετούν την σκούφια τους για αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Φαίνεται ότι αυτή η ευαισθησία τους ενεργοποιείται επιλεκτικά…].

Ο χώρος του ΚΚΕ έχει και αυτός μακρά ιστορία και παρουσία στα έργα Αχελώου και φυσικά στη Μεσοχώρα.

Ας μου επιτραπεί στο σημείο αυτό ένας πιο προσωπικός τόνος στην παρέμβασή μου, δεδομένου ότι όλα αυτά τα χρόνια που ασχολήθηκα με τα θέματα αυτά (από την δεκαετία του 1980), με τα στελέχη του ΚΚΕ, από τα πιο επώνυμα (Λαμπρούλης, Πατάκης, Αρχοντής, βουλευτές κλπ.) έως τα λιγότερο γνωστά  που δρούσαν σε τοπικούς φορείς (αυτοδιοίκηση, επιστημονικοί σύλλογοι, επιμελητήρια, συνεταιρισμοί, αγροτιστές, εργάτες κλπ.), συνεργάστηκα άψογα και (παρά τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις) είχα τύχει σεβασμού και ειλικρινούς εκτίμησης (ιδιαίτερα από τον Λαμπρούλη ως επικεφαλής της σχετικής επιτροπής αγώνα και όχι μόνο).

Με όλα αυτά δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι μου προκάλεσε έκπληξη και θλίψη ταυτόχρονα η αλλαγή πορείας του ΚΚΕ, που διαπιστώθηκε από όλους μας στις πρόσφατες αποφάσεις των ΠΣ Δυτ. Στερεάς και Θεσσαλίας (σημ. προς τιμήν τους διατύπωσαν  κοινή θέση και στις δύο περιοχές, όπως εξάλλου έκαναν πάντοτε και όπως επιβάλλεται όταν ένα κόμμα έχει αρχές και σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες).

Το ΚΚΕ λοιπόν τούτη τη φορά ψήφισε «λευκό» στην αδειοδότηση της Μεσοχώρας (!), έστω και εάν θεωρεί το έργο «αναγκαίο».

Οι αιτιάσεις που παραθέτουν στην γραπτή ανακοίνωση τους (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας, 2/11/2021) λιγότερο φωτίζουν ή εξηγούν το «δια ταύτα» της ψήφου τους και περισσότερο επιτείνουν την απορία μας. Ισχυρίζονται ότι «συμφωνούμε με την κατασκευή του έργου» και  «ότι αγωνιζόμαστε….και για την ολοκλήρωση του Υ/Η  της Μεσοχώρας και άλλων Υ/Η έργων στη Θεσσαλία και τη χώρα μας».

Εάν όμως ισχύουν αυτά, πως γίνεται να μην αποδέχονται την αδειοδότηση του και να τροφοδοτούν (άθελά τους προφανώς) το μίσος διαφόρων ανεύθυνων παρατάξεων και ομάδων κατά της ΥΗ ενέργειας και να δίνουν αέρα στα πανιά εκείνων που οραματίζονται την κατεδάφισή του ;

Και πως οι επόμενες γενιές θα μπορέσουν να δούνε  να πραγματοποιούνται νέα ΥΗ έργα, όταν οι φίλοι του ΚΚΕ καλλιεργούν απογοήτευση και αμφιβολίες, δηλώνοντας πως τα έργα αυτά «μόνο στο πλαίσιο του σοσιαλιστικού τρόπου…..ανάπτυξης της χώρας …(και) έξω από την ΕΕ … μπορούν να κατοχυρώσουν την ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό…» ;

Δηλαδή έως ότου υλοποιηθεί το όραμα τους αυτό, οι πολίτες πρέπει να αποστασιοποιούνται η να στέκονται παθητικά απέναντι στην διεκδίκηση τέτοιων έργων και να μην στηρίζουν την αδειοδότησή τους ;

Ή μήπως, έως ότου ανατραπούν οι ισχύουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, η ηλεκτρική ενέργεια «χάνει» τα κοινωνικά της χαρακτηριστικά ; Και επιπλέον, όσοι αγωνιζόμαστε για τα έργα αυτά και άλλα ανάλογης σημασίας για το μέλλον των παιδιών μας, πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε κοινό ιδεολογικοπολιτικό όραμα με τους φίλους του ΚΚΕ ;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι απόψεις αυτές είναι καινοφανείς και ουδέποτε στα τόσα χρόνια κοινής δράσης με τα στελέχη αυτού του χώρου έτυχε, έστω και ως υποψία, να αισθανθώ «ξένο σώμα» σε αυτόν τον κοινό αγώνα, όπως αισθάνθηκα διαβάζοντας αυτή την ανακοίνωση. Και επιτέλους θα μπορούσαν κάλλιστα να αποδεχθούν την αδειοδότηση της Μεσοχώρας και ταυτόχρονα να κάνουν γνωστές τις γενικότερες απόψεις τους, μέσα από μια ξεχωριστή ανακοίνωση (όπως άλλωστε συνέβη).

Μακάρι να κάνω λάθος σε όσα ισχυρίζομαι γιατί δυστυχώς ο αγώνας για την Μεσοχώρα και τα υπόλοιπα έργα Αχελώου συνεχίζεται και κανείς δεν περισσεύει.

Τέλος, για να κλείσουμε με το ΠΣ Θεσσαλίας οι παρατάξεις των κ.κ. Κουρέτα και Ακρίβου ψήφισαν θετικά, ενώ η παράταξη της «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», σταθερά όπως και το 2015, χωρίς να εξετάσει τις συντριπτικά περισσότερες θετικές πλευρές του ζητήματος, τάχθηκε δογματικά υπέρ της κατεδάφισης του έργου. Ήταν άλλωστε η μοναδική εξαίρεση παράταξης στο ΠΣ Θεσσαλίας που συντάχθηκε με την πολεμικού τύπου θέση των Αιτωλοακαρνάνων εναντίον της λειτουργίας του έργου.

Από την ολοκλήρωση της κοινής αυτής διαβούλευσης για το ΥΗΕ Μεσοχώρας στις δύο γειτονικές περιφέρειες προέκυψαν και ορισμένα ακόμη συμπεράσματα.

Ένα από αυτά είναι ο μαχητικός τρόπος που αγωνίζονται οι Αιτωλοακαρνάνες.

Εκεί ο αγώνας τους και η διαβούλευση δεν περιορίστηκε μόνο στο ΠΣ αλλά επεκτάθηκε σε όλο το βάθος της κοινωνίας τους και των φορέων. Για παράδειγμα ο Δήμαρχος Αγρινίου ηγείται της σχετικής επιτροπής αγώνα και όλοι οι δήμαρχοι και η ΠΕΔ συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή, όπως παλαιότερα συνέβαινε στη Θεσσαλία με τον Λαμπρούλη, τον Τζανακούλη, τον Κ. Παπαστεργίου, τον Αρχοντή, τον Κανταρτζή, τους αιρετους  Νομάρχες, ακόμα και τον (νεότερο) δήμαρχο Γ. Κωτσό, ως πρόεδρο της ΠΕΔ κατά την περασμένη περίοδο.

Άραγε πόσοι ΟΤΑ και ειδικά εκείνοι των μεγάλων πόλεων  έφεραν αυτή τη φορά για συζήτηση την Μεσοχώρα στα δικά τους όργανα ;

Πόσοι έκαναν έστω και μια σχετική δήλωση για τον νέο κύκλο διαβούλευσης ;

Πόσοι από αυτούς παρέστησαν, έστω συμβολικά, στην συνεδρίαση του ΠΣ για να δώσουν την απαραίτητη ισχύ στην απόφαση που προέκυψε ;

Τέλος, εάν  αναζητήσουμε ποια ήταν η  συνδρομή  στην υπόθεση της Μεσοχώρας και από άλλους φορείς της Θεσσαλίας, μόνο απογοήτευση θα προκαλέσουμε  στον κόσμο που παρακολουθεί.

Δεν είναι όμως αυτός ο στόχος της παρέμβασής μας ενώ παράλληλα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι ο δρόμος που ακολουθεί  είναι  ακόμη μακρύς και δύσκολος.

Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτά και ας ελπίσουμε ότι τα διδάγματα από την υπόθεση της Μεσοχώρας θα βοηθήσουν ώστε στο μέλλον η προσπάθεια μας να είναι καλύτερα συντονισμένη και πιο αποτελεσματική.

 

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας,

 

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Τα ενεργειακά και υδατικά ζητήματα Θεσσαλίας απαιτούν καθαρές θέσεις και ειλικρινή διάθεση από όλους (Κ. Γιαννακός - Κ. Γκούμας - Τ. Μπαρμπούτης)*

 

Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν δημόσιες τοποθετήσεις από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα ενέργειας (φυσικό αέριο, υδροηλεκτρική ενέργεια κ.α) καθώς και για το υδατικό της Θεσσαλίας.

Παρότι οι τοποθετήσεις αυτές αποπνέουν έναν έντονο αντιπολιτευτικό χαρακτήρα (για την Κυβέρνηση και την Περιφέρεια Θεσσαλίας), τα ζητήματα που θίγουν είναι επίκαιρα και πολύ σημαντικά.

Θεωρήσαμε λοιπόν χρήσιμο να παραθέσουμε και τα δικά μας σχόλια σε ορισμένα από αυτά.

1. Ας αρχίσουμε με το φυσικό αέριο (ΦΑ) και την αναμφισβήτητη κυριαρχία του στο μείγμα ηλεκτροπαραγωγής στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Συμμεριζόμαστε την ανησυχία των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ για τις επιπτώσεις στην κοινωνία και κυρίως στα πιο ευάλωτα νοικοκυριά από την ανεξέλεγκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την εκτόξευση των τιμών ενέργειας και ειδικά του ΦΑ.

Θα συμφωνήσουμε επίσης ότι στο θέμα αυτό παίζεται «χοντρό παιχνίδι» από «μεγάλα συμφέροντα» με στόχο την αύξηση των δικών τους κερδών, δημιουργώντας στη χώρας μας (σε συνδυασμό με γεωπολιτικά παιχνίδια) μια κατάσταση μη «βιώσιμη».

Εξάλλου αρκετοί φορείς, εδώ και χρόνια, έχουν αναδείξει (χωρίς όμως ανταπόκριση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ) τα προβλήματα που δημιουργεί η  παραγωγή ενέργειας από το ΦΑ (αυξημένες τιμές, οικολογική επιβάρυνση/μεθάνιο, κατακόρυφη αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης κλπ.), προβάλλοντας επίσης την ανάγκη παράτασης για ένα διάστημα της λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και την παράλληλη ενίσχυση των ΑΠΕ, με κύρια αιχμή την υδροηλεκτρική ενέργεια (ΥΗΕ), η οποία ταιριάζει απόλυτα στην γεωμορφολογία της χώρας μας, καλύπτει ιδανικά τις αιχμές της ζήτησης (χωρίς εισαγωγές), εξασφαλίζει χαμηλότερες και σταθερές τιμές στους καταναλωτές, ενισχύει την ενεργειακή μας αυτονομία και με απόλυτα οικολογικό τρόπο προσφέρεται για αποθήκευση ενέργειας (με το σύστημα άντλησης/ταμίευσης - δες σχετική εκδήλωση στο ΓΕΩΤΕΕ/Κ.Ε για την ΥΗ Ενέργεια, Οκτώβριος, 2020).

Και στο σημείο αυτό οι αναγνώστες θα αναρωτηθούν, μα πως τελικά επικράτησε αυτή η καταστροφική επιλογή να στηριχθούμε στο ΦΑ ως «μεταβατική» πηγή ενέργειας απέναντι στο λιγνίτη ; Άραγε οι αποφάσεις αυτές πάρθηκαν επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «αθεράπευτα νεοφιλελεύθερος» ;

Εμείς δεν πρόκειται να εμπλακούμε σε ιδεολογικές διαμάχες. Θα θυμίσουμε όμως ότι ο βασικός σχεδιασμός για την ενέργεια και το κλίμα (ΕΣΕΚ) έγινε πριν λίγα χρόνια από τον τότε Υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ  Γ. Σταθάκη και η Κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη τον αποδέχθηκε χωρίς ουσιαστικές μεταβολές. Η μόνη ουσιαστική αλλαγή ήταν η απόφαση να κλείσουν οι λιγνιτικές μονάδες 2 – 3 χρόνια νωρίτερα !

Δυστυχώς και οι δύο κυβερνήσεις των τελευταίων ετών επέτρεψαν – λανθασμένα κατά την άποψή μας – την κυριαρχία του «χρηματιστηριακού» ΦΑ και την παραγωγή ενέργειας από ιδιώτες, την εκτός κάθε λογικής εσπευσμένη διακοπή της λιγνιτικής παραγωγής από την ΔΕΗ (σημ. η Γερμανία θα διακόψει την αντίστοιχη λιγνιτική παραγωγή το 2038 !), την διαμόρφωση ενός νέου Ελντοράντο στα αιολικά και φωτοβολταϊκά συστήματα και μάλιστα χωρίς σχεδιασμό και χωροταξικούς περιορισμούς και φυσικά τον πλήρη εξοβελισμό της ΥΗΕ, για την οποία ο  Γ. Σταθάκης κατηγορηματικά απέρριψε την ένταξη οποιουδήποτε νέου έργου, συμπεριλαμβανομένου και του  ΥΗΕ Συκιάς, «αδειάζοντας» ακόμη και τον Αλ. Τσίπρα, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα (Λάρισα, 2018) είχε υποσχεθεί ότι «θα εξετάσει» την υλοποίηση του ΥΗΕ Συκιάς, έστω χωρίς μεταφορά υδάτων προς τον κάμπο….

Τώρα, με όλα αυτά, ποιος έχει μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση που δημιουργήθηκε, ποιος είναι πιο «νεοφιλελεύθερος» και ποιος ταυτίζεται περισσότερο με την ΕΕ και τα «μεγάλα συμφέροντα», έχει  ελάχιστη σημασία  και το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών.

2. Ο Δ. Γελαλής στην δική του παρέμβαση κάνει μια αναδρομή στο υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας και επισημαίνει βασικά και αδιαμφισβήτητα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν (κακοδιαχείριση, αλόγιστη χρήση νερού, αναχρονιστικό πλαίσιο, απουσία ελέγχων κλπ.).

Και εδώ οι διαπιστώσεις μας αρχικά συμπίπτουν. Επί δεκαετίες τα προβλήματα παραμένουν και τώρα με την κλιματική κρίση τείνουν να επιδεινωθούν.

Και για να παραμείνουμε μόνο στα τελευταία χρόνια, όπως και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η κυβέρνηση ΝΔ κινείται  με αργούς ρυθμούς, αντιστρόφως ανάλογους από το μέγεθος του προβλήματος και τους κινδύνους (οικολογικούς, ασφάλειας κ.α) που απειλούν την Θεσσαλία.

Επιπρόσθετα θα θυμίσουμε πως από το 2014 είχε εκπονηθεί και εγκριθεί το Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων (ΣΔΥ) για την Θεσσαλία (και γενικά για όλα τα υδατικά διαμερίσματα της χώρας). Το ΣΔΥ περιείχε ένα πλήθος προτάσεων για έργα, δράσεις και μέτρα (με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση) που θα μπορούσαν άμεσα να εφαρμοστούν ή έστω να αρχίσει σε κάποια από αυτά η δρομολόγησή τους.

Δυστυχώς όμως, τα τεσσεράμισι χρόνια της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ παρήλθαν ανεκμετάλλευτα. Ούτε έργα προχώρησαν (ή έστω «ωρίμασαν» μελετητικά), ούτε δράσεις με στόχους διαπιστώσαμε να υλοποιούνται.

Και επειδή ο Δ. Γελαλής αναφέρεται στον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου υδάτων και των ΤΟΕΒ/ΓΟΕΒ, θα πούμε πως επρόκειτο για ένα υπερώριμο ζήτημα και θα μπορούσαν να έχουν γίνει σημαντικά βήματα, χωρίς οικονομικό κόστος και χωρίς εμπόδια από μνημόνια ή άλλου τύπου δεσμεύσεις.

Δυστυχώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά της Θεσσαλίας, όπως όφειλαν κατά την άποψή μας, δεν κατέθεσαν έστω κάποιο σχέδιο νόμου για όλα τα παραπάνω και δεν πίεσαν την Κυβέρνησή τους για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας. Η ίδια κατάσταση σε γενικές γραμμές συνεχίζεται και από την σημερινή κυβέρνηση….

Όσο για τους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς που «πρέπει να εμπλακούν» στα ζητήματα αυτά, θα θυμίσουμε στο φίλο Δ. Γελαλή ότι ήδη αρκετοί από αυτούς (συλλογικά ή μεμονωμένα) και άσχετα με το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση, το πράττουν εδώ και πολλά χρόνια με υπευθυνότητα και επιμονή (δες  εδώ σχετικό κείμενο), χωρίς δυστυχώς ανάλογη ανταπόκριση από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους και, με όλο το σεβασμό, ούτε από τον ίδιο τον Δ. Γελαλή κατά την βουλευτική του θητεία…

3. Όπως φαίνεται, στις τοποθετήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να απουσιάζει η …. «Εκτροπή Αχελώου».

Βασικός τους ισχυρισμός είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης άλλα έλεγε παλαιότερα (ότι δηλαδή συμφωνεί με την ενίσχυση του υδατικού δυναμικού της Θεσσαλίας μέσω  της ολοκλήρωσης του ταμιευτήρα Συκιάς και της σήραγγας μεταφοράς του νερού προς Μουζάκι) και άλλα πράττει σήμερα ως πρωθυπουργός.

Στο θέμα αυτό έχουν δίκιο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι γεγονός ότι ο κυρ. Μητσοτάκης «ανέκρουσε πρύμναν» και επί της ουσίας «μπλοκάρει» την ολοκλήρωση των έργων Αχελώου, έχοντας μάλιστα καθιερώσει «σιγή» επί του θέματος αυτού στους  Υπουργούς  του (Κ. Καραμανλής κ.α), οι οποίοι αναδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων.

Το ίδιο συμβαίνει  και με τους κυβερνητικούς βουλευτές Θεσσαλίας, που επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ «έβγαιναν στα κάγκελα» για τα έργα Αχελώου, ενώ σήμερα αποδεικνύονται αναξιόπιστοι και επιλήσμονες των δεσμεύσεών τους απέναντι στον θεσσαλικό λαό.

Ας μας επιτρέψουν όμως οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαταστήσουμε κάποιες ανακρίβειες και υπερβολές που χρησιμοποίησαν στην επιχειρηματολογία τους.

Δεν είναι ακριβές ότι «Εδώ και 30 – 40 χρόνια …κάποιοι ανακάλυψαν θέμα για συζήτηση μόνο (σημ. η υπογράμμιση δική μας) και όχι έργα».

Το ακριβώς αντίθετο συνέβη !

Οι συζητήσεις για την μεταφορά (εκτροπή υδάτων) από τον ταμιευτήρα Συκιάς επί του Άνω Αχελώου άρχισαν την δεκαετία 1970, κορυφώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας 1980 και η πολιτική απόφαση για την υλοποίηση των έργων «έκλεισε» το 1984. Από τότε έως το 2009, δηλαδή επί 25 έτη, τα έργα (έστω με προβλήματα και διακοπές)  προχώρησαν σε σημαντικό βαθμό (σήραγγα κατά 85%, φράγμα Συκιάς κατά 65%), έως ότου και πάλι σταμάτησαν προσωρινά λόγω μιας ακόμη ακυρωτικής απόφασης του ΣτΕ (στην οποία συμπεριλήφθηκε  και το ΥΗΕ Μεσοχώρας).

Τον Ιανουάριο του 2014 το ΣτΕ εξέδωσε νέα απόφαση με βάση την οποία οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ προχώρησαν μεν σε αδειοδότηση της Μεσοχώρας (ορθώς), αγνόησαν όμως τα υπόλοιπα έργα Αχελώου (Συκιά και σήραγγα), τα οποία συνδέονται με την εκτροπή και δυστυχώς παραμένουν σε εκκρεμότητα και κινδυνεύουν με κατάρρευση !

Τώρα πλέον δεν χωρούν άλλες συζητήσεις, αντιπαραθέσεις και …προβληματισμοί.

Ο ποταμός Αχελώος στο ύψος της Συκιάς παραμένει επί δεκαετίες μπαζωμένος και τα εργοτάξια επί δώδεκα χρόνια αδρανοποιημένα. Είναι  λοιπόν ώρα για ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες.

Η Ε.Δ.Υ.ΘΕ υπέβαλε αναφορά στη Βουλή καλώντας όλα τα κόμματα και ειδικά τους βουλευτές της Θεσσαλίας να απαιτήσουν μια συζήτηση στη Βουλή για την τύχη των έργων Αχελώου, με στόχο την «απελευθέρωση» του πολύπαθου ποταμού. Αυτό σημαίνει ότι τα έργα αυτά είτε θα συνεχιστούν, ως ωφέλιμα και αναγκαία, και θα δημιουργηθεί η τεχνητή λίμνη Συκιάς με το ομώνυμο ΥΗ έργο, με παράλληλη  υλοποίηση της μεταφοράς υδάτων προς τον θεσσαλικό κάμπο, είτε θα αποφασιστεί η οριστική διακοπή και η κατεδάφιση τους  με ότι αυτό σημαίνει λόγω της απώλειας εκατοντάδων εκατ. ευρώ που έχουν επενδυθεί έως σήμερα, συν τους σημαντικούς πρόσθετους οικονομικούς πόρους που θα απαιτηθούν για την κατεδάφιση και την αποκατάσταση του τοπίου.

Και με την ευκαιρία,  προκαλείται  εύλογη  απορία από το γεγονός ότι επί τεσσεράμισι χρόνια κυβέρνηση, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διατύπωναν την θέση τους «κατά» της μεταφοράς (εκτροπής) και επέλεγαν να περιορίζονται μόνο στην άρνηση τους, αποφεύγοντας  να προτείνουν και κατά μείζονα λόγο να δρομολογήσουν την κατεδάφιση των έργων, μια πολιτική επιλογή απόλυτα συμβατή με τις θέσεις τους και το πάθος που εκδήλωναν στο θέμα αυτό !

Κλείνοντας, καλούμε τα στελέχη και τους βουλευτές όλων των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, να στηρίξουν την πρότασή μας για συζήτηση και λήψη μιας οριστικής απόφασης σχετικά με τα έργα εκτροπής Αχελώου, δεδομένου ότι η συνεχιζόμενη αδράνεια μόνο κινδύνους μπορεί να προκαλέσει  (καταστροφές από πλημμύρες, οικολογική υποβάθμιση κλπ).

*Γιαννακός Κώστας, Πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας,

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας,

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔ-Θ

 

Μέλη της Επιτροπής Διεκδίκησης επίλυσης Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ)

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb