Μεσοχώρα : Μια διδακτική ιστορία …….. (Γκούμας Κώστας)*

Για το υδροηλεκτρικό έργο (ΥΗΕ) Μεσοχώρας έχουν γραφεί τα τελευταία 40 χρόνια (!) τόσα πολλά που καθιστούν περιττό να επαναλάβει κάποιος την ιστορία αυτής της  υπόθεσης, που βεβαίως μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη.

Ο λόγος που επανέρχομαι είναι το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα ολοκληρώθηκε η διαβούλευση για την «περιβαλλοντική αδειοδότηση» του έργου (για πολλοστή φορά…), με πιο ενδιαφέρουσες και χαρακτηριστικές στιγμές (όπως προκύπτει από τα πρακτικά) αυτής της διαδικασίας, τις συνεδριάσεις των Περιφερειακών Συμβουλίων, Θεσσαλίας (στη Λάρισα, 22 Οκτωβρίου) και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας (στο Αγρίνιο, 1 Νοεμβρίου).

Ας σημειωθεί  ότι η διαδικασία της «νέας» αυτής αδειοδότησης του έργου αποτελεί ουσιαστικά επανάληψη εκείνης του 2015, η οποία ως γνωστόν είχε οδηγήσει το 2017  την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  στην έγκριση των περιβαλλοντικών όρων  ολοκλήρωσης και λειτουργίας του ΥΗ έργου.

Δυστυχώς, κατά της σχετικής υπουργικής απόφασης του υπουργού Σ. Φάμελλου, ασκήθηκε και πάλι προσφυγή στο ΣτΕ, το οποίο για τυπικούς λόγους που σχεδόν κανείς δεν κατάλαβε, ακύρωσε την απόφαση και …άντε πάλι από την αρχή !

Και εγώ, σαν απλός πολίτης που νοιάζεται για το μέλλον αυτής της χώρας αναρωτιέμαι : άραγε αυτοί οι δικαστές είχαν αντιληφθεί ότι το έργο είναι ολοκληρωμένο από το 2001, σχεδόν έτοιμο για λειτουργία και ότι η ακυρωτική τους απόφαση, μόνο για αυτά τα χρόνια που χάθηκαν από το 2015, επιβάρυνε πάνω από 100 εκατ. ευρώ τη ΔΕΗ, τα δημόσια οικονομικά και κατ’ επέκταση τον Ελληνικό λαό ;

Και πως να χαρακτηρίσουμε άλλες παλαιότερες αποφάσεις του ΣτΕ που ακύρωσαν την δημιουργία της τεχνητής λίμνης Μεσοχώρας, δήθεν για ένα μοναστήρι που θα κατακλυζόταν, το οποίο όμως, όλως τυχαία (!),  βρίσκονταν σε άλλη (υπό δημιουργία) τεχνητή λίμνη (εκείνη της Συκιάς) και καθόλου δεν επηρεαζόταν από το ΥΗΕ Μεσοχώρας ; Απροσεξία η λάθος ; Υπερβάλλον πάθος κατά του έργου η μήπως υποκρυπτόμενη πολιτική αντίληψη για την σκοπιμότητα του ΥΕ Μεσοχώρας ; Ο καθένας ας κρίνει.

Ας έλθουμε όμως στις πρόσφατες αποφάσεις (γνωμοδοτικού χαρακτήρα) των δύο Περιφερειακών Συμβουλίων (ΠΣ) και στα … διδάγματα που προκύπτουν από αυτές,

Βασική παρατήρηση είναι ότι τα δύο ΠΣ έλαβαν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις. 

Στη Θεσσαλία ψήφισαν θετικά για την ολοκλήρωση και λειτουργία του έργου ενώ στη Δυτ. Στερεά ψήφισαν εναντίον της. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι, παρότι και οι δύο αποφάσεις δεν υπήρξαν ομόφωνες, οι πλειοψηφίες ήταν τόσο συντριπτικές, με μόνο μία ψήφο σε κάθε ΠΣ να είναι αρνητική ως προς την πλειοψηφία, κάτι που καταδεικνύει τον βαθμό πόλωσης των δύο περιοχών στο επίμαχο αυτό ζήτημα.

Εάν όμως αναλύσουμε τα αποτελέσματα των δύο ψηφοφοριών από την σκοπιά των θέσεων της κάθε παράταξης θα διαπιστώσουμε επίσης σε πόσο χαμηλό επίπεδο κινείται ο πολιτικός διάλογος στον τόπο μας και πόση έλλειψη ευθύνης και σοβαρότητας χαρακτηρίζει αρκετές από τις πολιτικές παρατάξεις που μας εκπροσωπούν στα ΠΣ.

Αρχίζουμε από την αρνητική γνωμοδότηση που κυριάρχησε στο ΠΣ Δυτ. Στερεάς. Τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει στην πράξη η απόφαση για έναν καλόπιστο παρατηρητή ; Πολύ απλά ότι το έργο ΔΕΝ είναι χρήσιμο, ΔΕΝ πρέπει να λειτουργήσει και, εφόσον δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί ως έχει, οφείλει η ΔΕΗ, με ευθύνη του Υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος που την εποπτεύει, ΝΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ( δηλαδή το φράγμα Μεσοχώρας, τον αγωγό προσαγωγής διαμέτρου 6 μ. και το ΥΗ εργοστάσιο, πλήρως εξοπλισμένο για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικής αξίας μεγαλύτερης των 600 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές).

Και όσο καλή διάθεση να έχει κανείς, εάν γίνει δεκτή μια τέτοια απόφαση, άλλη εναλλακτική λύση δεν μπορεί να υπάρξει.

Από τη θέση  αυτή του ΠΣ Δυτ. Στερεάς ανακύπτουν και πολλά ερωτήματα.

Πως θα αντιδρούσαν οι φίλοι της Αιτωλοακαρνανίας εάν μια οργανωμένη ομάδα τοπικιστικών ή άλλων συμφερόντων έθετε δημόσια  και πιεστικά ως στόχο της την κατεδάφιση μιας σημαντικής ενεργειακής υποδομής στον τόπο τους ;

Πως αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι αυτοί την έννοια του δημοκρατικού διαλόγου ή της διαβούλευσης για την δημιουργία και λειτουργία ενός έργου, εφόσον δεν είναι σε θέση να αποδεχθούν   ότι ένας τέτοιος  διάλογος κάποια στιγμή «κλείνει», με μια τελική απόφαση και με την έναρξη  του  έργου ;

Πόσο ανεύθυνοι μπορούν να γίνουν οι παράγοντες αυτοί όταν, ακόμη και τώρα που το έργο έχει ολοκληρωθεί,  επιμένουν να το «μπλοκάρουν» στο όνομα μιας τοπικιστικής θύελλας που οι ίδιοι προκάλεσαν εδώ και πολλά χρόνια και τώρα αναγκάζονται να προβάλλουν  άκρως ανεδαφικές προτάσεις και με προσχηματικά επιχειρήματα να υπερασπίζονται θέσεις που αγγίζουν τα όρια του γελοίου ;

Προφανώς δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες για την επιχειρηματολογία των γειτόνων μας σχετικά με τα έργα Αχελώου και το ΥΗΕ Μεσοχώρας. 

Παρατηρούμε όμως επιπλέον την εξής αντίφαση : Η χώρα μας, ως γνωστόν ανέκαθεν αντιμετωπίζει, κατά κανόνα επιτυχώς, πολλά θέματα συν-διαχείρισης υδάτων με γειτονικές χώρες στα βόρεια και ανατολικά σύνορα της (Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Τουρκία), σε ποταμούς όπως ο Αώος, Στρυμόνας, Αξιός, Έβρος κλπ. και μάλιστα σε διάφορες ιστορικές περιόδους, όπου, για γεωπολιτικούς λόγους, οι συνεργασίες ανάμεσα σε ορισμένες χώρες ήταν δυσχερής. Ας σημειωθεί επίσης ότι από το 2000, με βάση την Οδηγία 60 της ΕΕ, τα ζητήματα των όμορων λεκανών απορροής ποταμών (ΛΑΠ) και των (όμορων) υδατικών διαμερισμάτων (ΥΔ) αντιμετωπίζονται ενιαία, με διαβούλευση επί των προτεινόμενων Σχεδίων Διαχείρισης Υδάτων, πριν από την έκδοση των σχετικών Υπουργικών αποφάσεων.

Συνεπώς το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των δύο όμορων ΥΔ (Θεσσαλίας και Δυτικής Στερεάς), δεν  έχουν πραγματοποιήσει (με ευθύνη εκατέρωθεν, αλλά και του ΥΠΕΝ/ Γραμματεία Υδάτων), την αναγκαία διαβούλευση και συχνά (συνεχίζουν να) επιδίδονται σε «πολεμικού» τύπου ανακοινώσεις, υπερβαίνει τα όρια του παράδοξου και κρίνεται απαράδεκτη.

Θα πρέπει λοιπόν, χωρίς καμμιά καθυστέρηση και υπό την αιγίδα της Γραμματείας Υδάτων, να υπάρξει για τα θέματα αυτά  συνάντηση των δύο πλευρών και  από κοινού σύνταξη σχετικού πορίσματος (έστω με διατύπωση των τυχόν διαφορών που δεν θα ξεπεραστούν), το οποίο θα ληφθεί υπόψη από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ ως προς τις επόμενες κινήσεις του. Προφανώς οι συναντήσεις αυτές θα πρέπει να επαναλαμβάνονται σε τακτά διαστήματα, όπως ταιριάζει σε κάθε ευνομούμενη χώρα.

Ας έλθουμε τώρα στην πρόσφατη απόφαση του ΠΣ Θεσσαλίας και ας εξετάσουμε χωριστά τις τοποθετήσεις των επί μέρους παρατάξεων.

Ο χώρος της πλειοψηφίας (που στηρίζεται από την ΝΔ) σταθερά εδώ και δεκαετίες, στηρίζει την Μεσοχώρα, και όταν αυτή είχε συμπεριληφθεί στα έργα μεταφοράς (εκτροπής), αλλά και στην συνέχεια, μετά το 1995, όταν η ΔΕΗ αποδεσμεύτηκε από την υποχρέωση να «συγκρατεί» μέρος των υδάτων για τις αρδεύσεις στο θεσσαλικό κάμπο.

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι γιατί ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης ανέχεται στη Δυτική Στερεά αυτήν την οβιδιακή παραμόρφωση των θέσεων του κόμματός του και (κυρίως) της Κυβέρνησής του, από κάποιους λαϊκιστές τοπικούς παράγοντες; Δεν θεωρεί ότι αυτή η κατάσταση βλάπτει την εικόνα της Κυβέρνησής του ;

Πως μπορεί να ανέχεται βουλευτές, ακόμη και Υπουργούς του, για φθηνούς τοπικιστικούς και πελατειακούς λόγους, να αντιτίθενται στην επίσημη κυβερνητική θέση ;

Και να σκεφθεί κανείς ότι πριν λίγο καιρό διέγραψε από ...τηλεοράσεως βουλευτή του κόμματος του για «απόκλιση» από μια θέση της κυβέρνησης σε κάποια αποστροφή μιας τοποθέτησής του μέσα στη Βουλή.

Και για να κλείσουμε το θέμα αυτό, ο Κυρ. Μητσοτάκης μάλλον την δική του πολιτική εικόνα θρυμματίζει με την ανοχή του στο θέμα της Μεσοχώρας και βεβαίως επιβεβαιώνει την πολιτική του αναξιοπιστία ως προς τα έργα μεταφοράς νερού από τον Αχελώο (φράγμα Συκιάς, σήραγγα), τα οποία, χωρίς εξηγήσεις στο λαό, τα έχει εγκαταλείψει.

Ένας άλλος πολιτικός χώρος που κρίνεται από τις τοποθετήσεις του στα δύο ΠΣ είναι εκείνος του ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ). Ας σημειωθεί ότι το ΥΗΕ Μεσοχώρας κατασκευάστηκε από το 1985 έως το 2001, δηλαδή την περίοδο της πολύχρονης κυριαρχίας του κόμματος αυτού στην πολιτική ζωή και δικαίως θεωρείται ένα από τα βασικά του επιτεύγματα. Θεωρούμε συνεπώς ότι, σχετικά με τις δυο διαφορετικές θέσεις στο ίδιο ζήτημα, ισχύουν και εδώ όσα αναφέραμε προηγουμένως για την ΝΔ. Επιπλέον όμως αποτελεί υποκρισία να επαίρονται στο ΚΙΝΑΛ από την μία μεριά για τα «έργα» του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη, κάποιοι ανεύθυνοι μεταξύ αυτών, να επιδιώκουν ακόμη και σήμερα να τα κατεδαφίσουν !

Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο θέμα της Μεσοχώρας, έχει ένα μακρύ και αντιφατικό παρελθόν.

Ας αρχίσουμε από την περασμένη δεκαετία όταν συγκροτήθηκε ως το κόμμα εξουσίας που γνώρισε ο Ελληνικός λαός μετά το 2010. Πριν το 2015, δηλαδή στην αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ πολεμούσε με νύχια και με δόντια συνολικά την ολοκλήρωση των έργων Άνω Αχελώου και στην πολιτική του επιχειρηματολογία επέμενε ότι η Μεσοχώρα κατασκευάζεται για να συμβάλλει (μαζί με την Συκιά) στην εξυπηρέτηση αρδευτικών αναγκών του θεσσαλικού κάμπου, άρα πρέπει να κατεδαφιστεί.

Το γεγονός ότι το έργο Μεσοχώρας ολοκληρώθηκε από το 2001 δεν αποτέλεσε αιτία να μειώσουν την μαχητικότητά τους εναντίον του έργου, ούτε να σταματήσουν να συνδράμουν ανοικτά κάποιους  ανεύθυνους ακτιβιστές, που κάθε χρόνο οργάνωναν «γιορτή» μίσους κατά του έργου ζητώντας την κατεδάφισή του.

Και μιας και αναφερόμαστε στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας, το 2015 η παράταξή του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε την αδειοδότηση της Μεσοχώρας, αν και είχαν παρέλθει δεκατέσσερα χρόνια από  την ολοκλήρωσή της (!!).

Όμως η ΔΕΗ επέμενε (δικαίως) στο θέμα της έγκρισης του έργου και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στην Κυβέρνηση πλέον, έπρεπε να πάρουν μια τελική απόφαση για αδειοδότηση ή κατεδάφιση. Τότε ζύγισαν ξανά τα δεδομένα, αντιλήφθηκαν το μέγεθος της ανευθυνότητας αλλά και το πολιτικό κόστος από την έως τότε πολιτική τους πρακτική.

Τελικά  «ανέκρουσαν πρύμναν» και αποδέχθηκαν την λειτουργία του έργου, έχοντας βεβαίως ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό τους (έως και δημόσιες αποχωρήσεις επώνυμων στελεχών) και φυσικά «αδειάζοντας» τους συντρόφους τους εκείνους οι οποίοι στο ΠΣ Θεσσαλίας είχαν υπερασπιστεί τις έως τότε θέσεις του κόμματός τους.

Ερχόμενοι στο σήμερα, παρατηρούμε για τον ΣΥΡΙΖΑ δύο πράγματα :

α) Και αυτό το κόμμα, όπως και τα άλλα κόμματα που προαναφέραμε, ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται, παρουσιάζεται με δυο αντίθετες θέσεις  στο θέμα της Μεσοχώρας, παρότι υποτίθεται ότι είναι «κόμμα αρχών»  και

β) Οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, κεντρικά, τοπικά ή στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, ουδέποτε αισθάνθηκαν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την αλλαγή της στάσης τους, να παραδεχθούν το σφάλμα τους (έως το 2015) και να αναγνωρίσουν τις ευθύνες (στο μέρος που τους αντιστοιχούν) για την απαράδεκτη ομηρία της Μεσοχώρας επί είκοσι ολόκληρα χρόνια και την απώλεια εκατοντάδων εκατ. ευρώ από την ΔΕΗ (δημόσιο χρήμα επί της ουσίας) από την μη λειτουργία του ΥΗ έργου. [ σημ. για θέματα απώλειας ή σπατάλης δημοσίου χρήματος, σε άλλες περιπτώσεις και δη ως αντιπολίτευση, πετούν την σκούφια τους για αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Φαίνεται ότι αυτή η ευαισθησία τους ενεργοποιείται επιλεκτικά…].

Ο χώρος του ΚΚΕ έχει και αυτός μακρά ιστορία και παρουσία στα έργα Αχελώου και φυσικά στη Μεσοχώρα.

Ας μου επιτραπεί στο σημείο αυτό ένας πιο προσωπικός τόνος στην παρέμβασή μου, δεδομένου ότι όλα αυτά τα χρόνια που ασχολήθηκα με τα θέματα αυτά (από την δεκαετία του 1980), με τα στελέχη του ΚΚΕ, από τα πιο επώνυμα (Λαμπρούλης, Πατάκης, Αρχοντής, βουλευτές κλπ.) έως τα λιγότερο γνωστά  που δρούσαν σε τοπικούς φορείς (αυτοδιοίκηση, επιστημονικοί σύλλογοι, επιμελητήρια, συνεταιρισμοί, αγροτιστές, εργάτες κλπ.), συνεργάστηκα άψογα και (παρά τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις) είχα τύχει σεβασμού και ειλικρινούς εκτίμησης (ιδιαίτερα από τον Λαμπρούλη ως επικεφαλής της σχετικής επιτροπής αγώνα και όχι μόνο).

Με όλα αυτά δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι μου προκάλεσε έκπληξη και θλίψη ταυτόχρονα η αλλαγή πορείας του ΚΚΕ, που διαπιστώθηκε από όλους μας στις πρόσφατες αποφάσεις των ΠΣ Δυτ. Στερεάς και Θεσσαλίας (σημ. προς τιμήν τους διατύπωσαν  κοινή θέση και στις δύο περιοχές, όπως εξάλλου έκαναν πάντοτε και όπως επιβάλλεται όταν ένα κόμμα έχει αρχές και σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες).

Το ΚΚΕ λοιπόν τούτη τη φορά ψήφισε «λευκό» στην αδειοδότηση της Μεσοχώρας (!), έστω και εάν θεωρεί το έργο «αναγκαίο».

Οι αιτιάσεις που παραθέτουν στην γραπτή ανακοίνωση τους (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας, 2/11/2021) λιγότερο φωτίζουν ή εξηγούν το «δια ταύτα» της ψήφου τους και περισσότερο επιτείνουν την απορία μας. Ισχυρίζονται ότι «συμφωνούμε με την κατασκευή του έργου» και  «ότι αγωνιζόμαστε….και για την ολοκλήρωση του Υ/Η  της Μεσοχώρας και άλλων Υ/Η έργων στη Θεσσαλία και τη χώρα μας».

Εάν όμως ισχύουν αυτά, πως γίνεται να μην αποδέχονται την αδειοδότηση του και να τροφοδοτούν (άθελά τους προφανώς) το μίσος διαφόρων ανεύθυνων παρατάξεων και ομάδων κατά της ΥΗ ενέργειας και να δίνουν αέρα στα πανιά εκείνων που οραματίζονται την κατεδάφισή του ;

Και πως οι επόμενες γενιές θα μπορέσουν να δούνε  να πραγματοποιούνται νέα ΥΗ έργα, όταν οι φίλοι του ΚΚΕ καλλιεργούν απογοήτευση και αμφιβολίες, δηλώνοντας πως τα έργα αυτά «μόνο στο πλαίσιο του σοσιαλιστικού τρόπου…..ανάπτυξης της χώρας …(και) έξω από την ΕΕ … μπορούν να κατοχυρώσουν την ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό…» ;

Δηλαδή έως ότου υλοποιηθεί το όραμα τους αυτό, οι πολίτες πρέπει να αποστασιοποιούνται η να στέκονται παθητικά απέναντι στην διεκδίκηση τέτοιων έργων και να μην στηρίζουν την αδειοδότησή τους ;

Ή μήπως, έως ότου ανατραπούν οι ισχύουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, η ηλεκτρική ενέργεια «χάνει» τα κοινωνικά της χαρακτηριστικά ; Και επιπλέον, όσοι αγωνιζόμαστε για τα έργα αυτά και άλλα ανάλογης σημασίας για το μέλλον των παιδιών μας, πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε κοινό ιδεολογικοπολιτικό όραμα με τους φίλους του ΚΚΕ ;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι απόψεις αυτές είναι καινοφανείς και ουδέποτε στα τόσα χρόνια κοινής δράσης με τα στελέχη αυτού του χώρου έτυχε, έστω και ως υποψία, να αισθανθώ «ξένο σώμα» σε αυτόν τον κοινό αγώνα, όπως αισθάνθηκα διαβάζοντας αυτή την ανακοίνωση. Και επιτέλους θα μπορούσαν κάλλιστα να αποδεχθούν την αδειοδότηση της Μεσοχώρας και ταυτόχρονα να κάνουν γνωστές τις γενικότερες απόψεις τους, μέσα από μια ξεχωριστή ανακοίνωση (όπως άλλωστε συνέβη).

Μακάρι να κάνω λάθος σε όσα ισχυρίζομαι γιατί δυστυχώς ο αγώνας για την Μεσοχώρα και τα υπόλοιπα έργα Αχελώου συνεχίζεται και κανείς δεν περισσεύει.

Τέλος, για να κλείσουμε με το ΠΣ Θεσσαλίας οι παρατάξεις των κ.κ. Κουρέτα και Ακρίβου ψήφισαν θετικά, ενώ η παράταξη της «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», σταθερά όπως και το 2015, χωρίς να εξετάσει τις συντριπτικά περισσότερες θετικές πλευρές του ζητήματος, τάχθηκε δογματικά υπέρ της κατεδάφισης του έργου. Ήταν άλλωστε η μοναδική εξαίρεση παράταξης στο ΠΣ Θεσσαλίας που συντάχθηκε με την πολεμικού τύπου θέση των Αιτωλοακαρνάνων εναντίον της λειτουργίας του έργου.

Από την ολοκλήρωση της κοινής αυτής διαβούλευσης για το ΥΗΕ Μεσοχώρας στις δύο γειτονικές περιφέρειες προέκυψαν και ορισμένα ακόμη συμπεράσματα.

Ένα από αυτά είναι ο μαχητικός τρόπος που αγωνίζονται οι Αιτωλοακαρνάνες.

Εκεί ο αγώνας τους και η διαβούλευση δεν περιορίστηκε μόνο στο ΠΣ αλλά επεκτάθηκε σε όλο το βάθος της κοινωνίας τους και των φορέων. Για παράδειγμα ο Δήμαρχος Αγρινίου ηγείται της σχετικής επιτροπής αγώνα και όλοι οι δήμαρχοι και η ΠΕΔ συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή, όπως παλαιότερα συνέβαινε στη Θεσσαλία με τον Λαμπρούλη, τον Τζανακούλη, τον Κ. Παπαστεργίου, τον Αρχοντή, τον Κανταρτζή, τους αιρετους  Νομάρχες, ακόμα και τον (νεότερο) δήμαρχο Γ. Κωτσό, ως πρόεδρο της ΠΕΔ κατά την περασμένη περίοδο.

Άραγε πόσοι ΟΤΑ και ειδικά εκείνοι των μεγάλων πόλεων  έφεραν αυτή τη φορά για συζήτηση την Μεσοχώρα στα δικά τους όργανα ;

Πόσοι έκαναν έστω και μια σχετική δήλωση για τον νέο κύκλο διαβούλευσης ;

Πόσοι από αυτούς παρέστησαν, έστω συμβολικά, στην συνεδρίαση του ΠΣ για να δώσουν την απαραίτητη ισχύ στην απόφαση που προέκυψε ;

Τέλος, εάν  αναζητήσουμε ποια ήταν η  συνδρομή  στην υπόθεση της Μεσοχώρας και από άλλους φορείς της Θεσσαλίας, μόνο απογοήτευση θα προκαλέσουμε  στον κόσμο που παρακολουθεί.

Δεν είναι όμως αυτός ο στόχος της παρέμβασής μας ενώ παράλληλα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι ο δρόμος που ακολουθεί  είναι  ακόμη μακρύς και δύσκολος.

Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτά και ας ελπίσουμε ότι τα διδάγματα από την υπόθεση της Μεσοχώρας θα βοηθήσουν ώστε στο μέλλον η προσπάθεια μας να είναι καλύτερα συντονισμένη και πιο αποτελεσματική.

 

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας,

 

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb