Η διαβούλευση για την Μεσοχώρα απαιτεί τεκμηριωμένες τοποθετήσεις και όχι ανυπόστατα επιχειρήματα και ψευτοοικολογικά στερεότυπα - Των Κ. Γκούμα* - Τ. Μπαρμπούτη*

 

Επανερχόμαστε στην διαβούλευση για την νέα περιβαλλοντική μελέτη που υπέβαλλε για έγκριση η ΔΕΗ στο αρμόδιο Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ) για το υδροηλεκτρικό (ΥΗ) έργο Μεσοχώρας.

Και αυτό γιατί παρατηρούμε πως βασικά χαρακτηριστικά αυτού του σύνθετου έργου, δυστυχώς, στρεβλώνονται ή/και εργαλειοποιούνται καταλλήλως από ορισμένους (αυτή τη φορά από το Δίκτυο «Μεσοχώρα - Αχελώος SOS», με  σχετικό δημοσίευμα), με την ελπίδα να «κερδίσουν»  οπαδούς γύρω από την «επαναστατική» διεκδίκησή τους για …κατεδάφιση (!) αντί για την αδειοδότηση του έργου.

Θεωρούμε χρήσιμο συνεπώς να εκθέσουμε τις απόψεις μας  προσδοκώντας ότι θα προσφέρουμε την πραγματική εικόνα του θέματος στην κοινή γνώμη.

 

1.   Για πολλοστή φορά χρησιμοποιούν το αστήρικτο επιχείρημα ότι η Μεσοχώρα δεν αποτελεί αυτοτελές ενεργειακό έργο,  επιμένοντας στον ψεύτικο ισχυρισμό ότι συνδέεται με  την μεταφορά (εκτροπή) υδάτων προς την λεκάνη Πηνειού.

Το θέμα αυτό, ως γνωστόν, έχει «κλείσει» εδώ και πολλά χρόνια. Η παραγωγή της ενέργειας στην Μεσοχωρα θα γίνεται με αποφάσεις ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ του διαχειριστή (ΔΕΗ).

ΔΕΝ υπάρχουν δεσμεύσεις ως προς την ποσότητα υδάτων που θα «φεύγουν» από την τεχνητή λίμνη Μεσοχώρας  και μέσω του αγωγού προσαγωγής (μήκους ~7,5 χλμ. και διαμέτρου 6 μ.) και θα οδηγούνται στον ΥΗ Σταθμό Γλύστρας. Μετά την  παραγωγή ενέργειας  τα νερά θα οδηγούνται στην παρακείμενη κοίτη του ποταμού Αχελώου, συνεχίζοντας την πορεία τους προς νότο (σημ. όταν δημιουργηθεί και η τεχνητή λίμνη Συκιάς θα εισέρχονται σε αυτήν).

Επίσης ΔΕΝ υπάρχουν δεσμεύσεις – και αυτό είναι καθοριστικό – ως προς την χρονική περίοδο κάθε έτους όπου θα απελευθερώνονται τα νερά της λίμνης Μεσοχώρας για παραγωγή ενέργειας, δεδομένου ότι η ΔΕΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να φυλάσσει ποσότητες για την αρδευτική περίοδο. Δηλαδή, ακριβώς το αντίθετο  από εκείνο που θα συμβαίνει (μελλοντικά) στη Συκιά, η οποία θα έχει αυτές τις δεσμεύσεις.

Το ίδιο επίσης συμβαίνει σήμερα με το γνωστό σε όλους ΥΗΕ Ν. Πλαστήρα που έχει δεσμεύσεις, αφενός προς τον ΤΟΕΒ Ταυρωπού (άρδευση για περισσότερα από 115.000 στρ.), αφετέρου προς τον Σύνδεσμο Ύδρευσης Καρδίτσας.  Γι’ αυτό τα δυο αυτά ΥΗ έργα θεωρούνται «πολλαπλού σκοπού» και, σε αντιδιαστολή με την Μεσοχώρα, δεν είναι αμιγώς ενεργειακά.

Συνεπώς, παρότι το έργο Μεσοχώρας προβλέπονταν αρχικά να συμβάλλει στην μεταφορά υδάτων στον Θεσσαλικό κάμπο, μετά το 1995, με την απόφαση μείωσης των ποσοτήτων νερού προς μεταφορά, η Μεσοχώρα, «τεχνικά» αλλά και «διοικητικά», κατέστη ένα αμιγώς υδροηλεκτρικό έργο.

Όσα λέγονται για να συνδέσουν την Μεσοχώρα με την μεταφορά (εκτροπή) υδάτων προς τον κάμπο είναι «εκ του πονηρού», σε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν συγχύσεις και να ενεργοποιηθούν αντανακλαστικά εναντίον της λειτουργίας της.

Ακόμη και το ΣτΕ, το οποίο στο παρελθόν είχε οδηγηθεί σε παράλογες αποφάσεις* σχετικά με την Μεσοχώρα, στην απόφαση 26/2014 αναγνώρισε με σαφήνεια την ΜΗ ΣΥΝΔΕΣΗ της με την μεταφορά νερού (εκτροπή).

Όσο για  τις ευθύνες σχετικά με  την επί 20 χρόνια εγκατάλειψή της σχεδόν ολοκληρωμένης Μεσοχώρας, αν και εύκολα προκύπτουν από την απλή ανάγνωση του ιστορικού της υπόθεσης αυτής, στην σημερινή μας ανάρτηση θα αποφύγουμε να υπεισέλθουμε. Ας σκεφθούμε μόνο ότι με βάση το σημερινό ύψος τιμής (χονδρική) της ενέργειας, το ΥΗΕ Μεσοχώρας θα παράγει έσοδα της τάξης των 30 εκατ. ευρώ ετησίως, κάτι που αποδεικνύει τη ζημία που έγινε στην Εθνική Οικονομία όταν το έργο αυτό παρέμενε εγκαταλειμμένο για είκοσι ολόκληρα χρόνια…

Στο σημείο αυτό θα συμπληρώσουμε πως παρότι  η Μεσοχώρα  δεν σχετίζεται με την άρδευση του Θεσσαλικού κάμπου,  εκείνο που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι ότι η Θεσσαλία δεν είναι ελλειμματική μόνο στα νερά αλλά και στην ενέργεια, δηλαδή η παραγωγή ενέργειας υπολείπεται σαφώς από την κατανάλωση. Το πιο χαρακτηριστικό όμως είναι ότι μόνο για τις 33.000 χιλιάδες γεωτρήσεις που λειτουργούν στον κάμπο καταναλώνεται ενέργεια περίπου 700 GWh ετησίως, δηλαδή σχεδόν διπλάσια από την (αναμενόμενη) παραγωγή του ΥΗΕ Μεσοχώρας !

Με βάση αυτό το δεδομένο, η Μεσοχώρα αναμένεται να επηρεάσει καθοριστικά την γενικότερη κατάσταση στον κάμπο, έστω και εάν τα νερά της δεν θα προσφέρουν το δημόσιο αγαθό της άρδευσης αλλά εκείνο της «πράσινης» ενέργειας για την κάλυψη μέρους των αναγκών.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

* Είναι χαρακτηριστική η τύφλωση ορισμένων δικαστών οι οποίοι στην απόφαση τους 3478/2000 (εισηγητής Κ. Μενουδάκος) ακύρωσαν την απόφαση συνέχισης των έργων, γιατί παρατήρησαν ότι κατακλύζονταν οριακά ένα μοναστήρι στο Μυρόφυλλο (Αγ. Γεώργιος). Μόνο που δεν διάβασαν καλά στον χάρτη ότι η περιοχή αυτή ανήκει στην κατάντη λίμνη Συκιάς και όχι σε εκείνη της Μεσοχώρας, την οποία όμως δυστυχώς, συμπεριέλαβαν στην ακυρωτική τους απόφαση ! Άραγε λάθος ή σκοπιμότητα ; Ίσως η ιστορία δώσει κάποτε απάντηση…….

 

2.  Όμως στην ικανοποίηση του πάθους ορισμένων για την «κατεδάφιση» της Μεσοχώρας είναι αναγκαία και η «τρομοκράτηση» της κοινής γνώμης για το τι θα συμβεί εάν η Θεσσαλία ενισχυθεί, μέσω του ημιτελούς ταμιευτήρα Συκιάς, με επιπλέον νερά  από την ΛΑΠ Ανω Αχελωου (σημ. ήδη από το 1960 ενισχύεται με  νερά του π. Μέγδοβα /ταμιευτήρας Ν. Πλαστήρα). Και πάλι λοιπόν επιστρατεύονται επιχειρήματα για  «υδροβόρες καλλιέργειες της χημικής (;) γεωργίας», για  «κατασπατάληση νερού» κλπ.

Όλοι λοιπόν όσοι αναμασούν τα ξεπερασμένα αυτά επιχειρήματα της τελευταίας 40ετίας, ας γνωρίζουν ότι στις σημερινές συνθήκες (κλιματική κρίση, κίνδυνοι ξηρασίας, έντονες πλημμύρες, ανάγκη οικολογικής αποκατάστασης και προστασίας υπόγειων και επιφανειακών οικοσυστημάτων στην ΛΑΠ Πηνειού κλπ.), κυρίαρχα προβλήματα για την Θεσσαλία αποτελούν η ΑΣΦΑΛΕΙΑ από τα νερά και το τεράστιο ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ζήτημα, θέματα που αμφότερα απαιτούν την μέγιστη δυνατή ταμίευση υδάτων και την δημιουργία επαρκών αποθεμάτων πολλαπλής χρησιμότητας, είτε από την ΛΑΠ Αχελώου (με μεταφορά) είτε από την ΛΑΠ Πηνειού (μικροί και μεσαίοι ταμιευτήρες), χωρίς εξαίρεση.

Η «ζήτηση» υδάτων για τους δύο αυτούς βασικούς σκοπούς είναι απολύτως ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ, ενώ αντίθετα οι αρδευτικές ανάγκες θα προσαρμοστούν (με μια σχετική ελαστικότητα, ανάλογα με τις αρδευόμενες εκτάσεις) ως ένας μόνο από τους σκοπούς αξιοποίησης αυτής της «προσφοράς» νερού που θα επιτευχθεί με την δημιουργία αυτών των έργων ταμίευσης (Συκιά/Αχελώος και έργα στην ΛΑΠ Πηνειού).

 

3. Θα ήταν παράξενο για μας εάν οι «προστάτες» του Αχελώου δεν προσπαθούσαν να προκαλέσουν αντανακλαστικά φόβου και στους φίλους συμπολίτες της Αιτωλοακαρνανίας. Τους ενοχλεί που οι μελετητές της ΜΠΕ Μεσοχώρας διατυπώνουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή από την «…λειτουργία της Μεσοχώρας καμία επίπτωση δεν αναμένεται κατάντη των Κρεμαστών» και ότι «δεν έχει επίπτωση στην Αιτωλοακαρνανία, στις εκβολές Αχελώου».

Και εφόσον οι συντάκτες του δημοσιεύματος παριστάνουν ότι έχουν σεβασμό στις αποφάσεις του ΣτΕ, τους υπενθυμίζουμε ότι αυτές ακριβώς τις διαπιστώσεις (περί μη αρνητικών επιπτώσεων) αποδέχεται και η 3478/2000 απόφαση του ΣτΕ, όπου μία προς μία απορρίφθηκαν όλες οι σχετικές αιτιάσεις των προσφευγόντων (το ακυρωτικό αποτέλεσμα της απόφασης προήλθε από την υπόθεση της μονής Αγ. Γεωργίου Μυροφύλλου, που σχολιάσαμε στα προηγούμενα). Αυτό εξάλλου αποδεικνύει ότι το ΣτΕ ούτε «ακύρωσε» τα έργα μεταφορας (εκτροπής), ούτε ήταν δυνατόν να αποφασίσει σχετικά με την σκοπιμότητα τους, απλά ακύρωσε διοικητικές πράξεις με προβλήματα ή παραλείψεις (όπως πχ. η μη πρόβλεψη της κατάκλυσης της μονής που προστατεύεται από διεθνή συνθήκη).

Τέλος, επειδή οι ίδιοι προβληματισμοί είχαν αναπτυχθεί και κατά την διαβούλευση των μελετών για τα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων (ΣΔΥ), υπενθυμίζουμε ότι και οι μελετητές τότε, απαντώντας σε σχετικά ερωτήματα φορέων της Αιτωλοακαρνανίας, απέδειξαν τεκμηριωμένα και χωρίς τοπικιστικού χαρακτήρα επιρροές, ότι ο «Αχελώος στο κατάντη του τμήμα είναι απολύτως ρυθμισμένο σύστημα και δεν μπορεί να επηρεαστεί  από την απόληψη 250 εκατ. κυβ. μέτρων χειμερινών απορροών του άνω ρου αυτού» και ότι η ποσότητα μεταφοράς προς ΛΑΠ Πηνειού (εκτροπή)  «…στις εκβολές (Αχελώου) αντιστοιχεί στο 6% του μέσου ετήσιου όγκου απορροής» και τέλος καταλήγουν στο «…συμπέρασμα ότι τα όποια τυχόν προβλήματα δεν προκύπτουν από την διαθεσιμότητα γλυκού νερού, αλλά από τον τρόπο διαχείρισής του….. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει περίσσεια διαθέσιμου νερού που μπορεί, αν κριθεί, να εξυπηρετήσει τέτοιες ανάγκες».

Γνωστά βεβαίως όλα αυτά, χρήσιμο όμως να τα υπενθυμίζουμε μιας και κάποιοι έχουν βαλθεί να «κατεδαφίσουν» έργα που πληρώθηκαν από το υστέρημά μας.

Και εδώ προκύπτει ένα ακόμη ερώτημα : Εφόσον, όπως λένε, η Αιτωλοακαρνανία «γνωρίζει από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις από την λειτουργία τεσσάρων μεγάλων φραγμάτων» (σημ. εννοούν ΥΗ έργων), με επιπτώσεις στο «μικροκλίμα, εκβολές (Αχελώου), ψάρια, πουλιά», τι προτίθενται να πράξουν για τα τέσσερα αυτά ιστορικά έργα ; Βρίσκονται και αυτά στο στόχαστρο της βαρβαρότητας για κατεδάφιση, όπως προετοιμάζονται να πράξουν στη Μεσοχώρα ; Και εάν όχι με ποιο σκεπτικό τα εξαιρούν ;

Και αφού, παρότι «κατεδαφιστές» και «επαναστάτες», δείχνουν να σέβονται την θεσμική λειτουργία της χώρας (πχ. αποφάσεις ΣτΕ, συμμετοχή στη διαβούλευση ΜΠΕ Μεσοχώρας κλπ,), ας εξηγήσουν στον Ελληνικό λαό, από πού αντλούν την δημοκρατική νομιμοποίηση για τις βάρβαρες, ανεύθυνες  και παράλογες προθέσεις κατεδάφισης ; Επίσης, τι προτείνουν για την εξασφάλιση των αναγκαίων οικονομικών πόρων για την μελέτη, τις εργασίες κατεδάφισης, την απομάκρυνση των τεράστιων όγκων σκυροδεμάτων και χωματισμών, την καταστροφή του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού και βεβαίως την απαραίτητη αποζημίωση του «κυρίου» των έργων, δηλαδή την ΔΕΗ ; Θα πρέπει αυτές να επιβαρύνουν τον Ελληνικό λαό ή μήπως έχουν σκεφθεί κάποια πιο «υπεύθυνη»  εναλλακτική λύση ;

 

4. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια αποστροφή στους ισχυρισμούς των «κατεδαφιστών», ότι δηλαδή υπάρχουν «κεντρικές πολιτικές αποφάσεις που (τις) υποδεικνύουν τα εργολαβικά ενεργειακά λόμπι».

Μετά τα όσα συμβαίνουν στον ενεργειακό τομέα θα είμασταν οι τελευταίοι που θα αρνηθούμε την επίδραση ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων στις κυβερνητικές επιλογές. Η δική μας όμως οπτική είναι ότι η ΥΗ ενέργεια δεν εμπίπτει στις βασικές προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων, και ότι αρκετοί ολιγάρχες της ενέργειας έχουν ισχυρό ενδιαφέρον να μην τεθεί άμεσα (ίσως και ποτέ) σε λειτουργία η Μεσοχώρα, η οποία αντικειμενικά περιορίζει το δικό τους πεδίο επενδύσεων και κερδοφορίας (πχ. φυσικό αέριο, ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά).

Εξάλλου και οι δύο τουλάχιστον τελευταίες κυβερνήσεις πριμοδοτούν αυτά ακριβώς τα έργα,  έχοντας εξοστρακίσει πλήρως την ΥΗ ενέργεια (πλην της ολοκληρωμένης Μεσοχώρα) από τους ενεργειακούς τους σχεδιασμούς (δες ΕΣΕΚ Σταθάκη/2018 και Χατζηδάκη/2020).

Ας αφήσουν λοιπόν κατά μέρος τις εύκολες «επαναστατικές» και «αντισυστημικές» κορώνες και ας παραδεχθούν το προφανές, ότι δηλαδή οι μόνοι που αντικειμενικά συμπίπτουν με τις δογματικές τους εμμονές να μην λειτουργήσει το ΥΗ συγκρότημα Μεσοχώρας (ιδιαίτερα μετά την σχετική μετατόπιση υπέρ του έργου από τον ΣΥΡΙΖΑ και μέρους των οικολόγων) είναι κάποια ολιγοπώλια του ενεργειακού τομέα και κανείς άλλος.

Ας συνειδητοποιήσουν επίσης  ότι η υπόθεση της Μεσοχώρας δεν γυρίζει πίσω.

Πέραν της λειτουργίας (το ταχύτερο δυνατό) του έργου και απόδοσης του οικονομικού αλλά και οικολογικού οφέλους (παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ) από αυτό, το μείζον θέμα είναι η δίκαιη αποζημίωση των κατοίκων Μεσοχώρας  και η αποκατάσταση των περιουσιών τους.

Εξάλλου, όπως η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων έχει ήδη απομονώσει τους πάσης φύσεως κήρυκες του μίσους κατά του έργου και του διχασμού της τοπικής κοινωνίας, έτσι συνολικά και η κοινή γνώμη της χώρας έχει αντιληφθεί το «παιχνίδι» των αρνητών – κατεδαφιστών και τους έχει οριστικά καταδικάσει σε ανυποληψία και απομόνωση.

 

 *Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κ. Ε

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔ-Θ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Κλιματική κρίση : Πως η ερήμωση της υπαίθρου οδηγεί σε φυσικές καταστροφές στη Θεσσαλία - Του Γιάννη Κολλάτου*

 

Οι φυσικές καταστροφές από την κλιματική κρίση τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, εδράζονται και στο δημογραφικό της πρόβλημα, αλλά και στην ανυπαρξία χωροτοταξικού σχεδιασμού. Σε ότι έχει να κάνει με τις μεγάλες φωτιές που έχουμε κάθε καλοκαίρι στην Αττική και τις συνεπακόλουθες πλημμύρες στην περιοχή το φθινόπωρο (βλέπε Μάνδρα) αυτές εδράζονται στο γεγονός ότι υπάρχει αστική πύκνωση τις τελευταίες δεκαετίες σε δασικές εκτάσεις.

Την ίδια ώρα η πληθυσμιακή αιμορραγία στην ύπαιθρο αφήνει αποδεκατισμένες τις ημιορεινές περιοχές της χώρας από πληθυσμό, εκεί που στο παρελθόν ανθούσαν των Ελλήνων οι κοινότητες και φρόντιζαν για τα δάση, την ορεινή υδρονομία και συγκρατούσαν τα επικλινή εδάφη με τις αναβαθμίδες, βάζοντας φυσικά εμπόδια στις πλημμύρες.

Ο «Ιανός» μας ανέδειξε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο, πως η ερήμωση των χωριών στην Αργιθέα, στα Άγραφα και την Όθρυ (από όπου πηγάζουν ο Πάμισος, ο Καλέντζης και ο Ενιπέας) , με δεδομένη την απουσία των δασικών υπηρεσιών από το φυσικό τους έργο, μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες και να βυθίζει στη λάσπη ολόκληρες πόλεις όπως συνέβη με την Καρδίτσα, καταδικάζοντας σε μαρασμό για μεγάλο διάστημα τοπικές οικονομίες.
Η ερήμωση των χωριών και γενικότερα της υπαίθρου φαίνεται πλέον και από τις εκτιμήσεις για τη νέα απογραφή που αναμένεται το Νοέμβρη και δίνει μείωση του πληθυσμού της χώρας (κατά 500.000 κατοίκους, ή -3,7%) , ακόμη πιο δραματική μείωση της Θεσσαλίας (μείον 32.575 κατοίκους, ή -5,1%) μέσα σε μια δεκαετία και ειδικότερα της Καρδίτσας, όπου η μείωση του πληθυσμού της υπερβαίνει το 10% (μείωση κατά 11.823 κατοίκους σε σχέση με την απογραφή του 2011)…

Αυτό είναι απόρροια ενός στρεβλού τριτοκοσμικού τρόπου ανάπτυξης της χώρας ιδιαίτερα στη μεταπολεμική Ελλάδα, που η αντιπαροχή ήρθε να καλύψει και να «επουλώσει τα τραύματα του εμφυλίου» με την ανωνυμία των μεγάλων πόλεων και ιδιαίτερα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια αυτά τα δύο μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα συγκέντρωσαν το 70% σχεδόν του πληθυσμού της χώρας και απαιτήθηκε η οικιστική τους επέκταση εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος που περιέβαλε την Αθήνα κυρίως… Η αστυφιλία όμως αυξάνει τις αποστάσεις για τη δουλειά, το κόστος της στέγης και αυτό δεν ευνοεί τη δημιουργία οικογένειας. Έτσι το φυσικό ισοζύγιο θανάτων -γεννήσεων μετατρέπεται δραματικά σε αρνητικό και αυτό δείχνει ότι ο τόπος μας δεν έχει μέλλον

Η οικονομία της χώρας βαθιά μεταπρατική, ως κατάλοιπο και της «οθωμανοκρατίας» που ευνοούσε μόνον το εμπόριο και τη ναυτιλία, αφού οι παραγωγικές δυνάμεις (βιοτεχνίες, αγροτική παραγωγή και κτηνοτροφία) καταδυναστεύονταν από τους μπέηδες, ευνόησε την περεταίρω αστικοποίησή της
Το λεγόμενο «κράτος των Αθηνών» φροντίζει έκτοτε για τη διαιώνιση αυτού του τρόπου ανάπτυξης των εγχώριων οικονομικών δυνάμεων, δημιουργώντας τα λεγόμενα «τζάκια» που από την Αττική απομυζούν τον πλούτο που παράγει η χώρα.

Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ευθύνες για τη στρεβλή ανάπτυξη που οδήγησε στην απαξίωση και ερήμωση της υπαίθρου, στη μετανάστευση και την αστυφιλία, έχουν και οι τοπικές αυτοδιοικήσεις και ο τεχνικός κόσμος της χώρας, που αναλώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που η χώρα μπήκε στην ΕΟΚ (άρα ξεκίνησαν τα κοινοτικά πακέτα στήριξης) στα «εύκολα» έργα οδοποιίας και άφησε στη λήθη τα δύσκολα που σχετίζονται με την κλιματική κρίση, όπως τα αντιπλημμυρικά, τα έργα άρδευσης και ύδρευσης και κυρίως τα έργα ορεινής υδρονομίας, τα οποία είναι εξόχως έργα πολιτικής προστασίας. Και φυσικά η ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής για τη συγκρότηση του πρωτογενούς τομέα και την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με βάση τι ζητά η αγορά και όχι τα λόμπι τω Βρυξελλών, αφού όλα αφέθηκαν στην ΚΑΠ…
Έτσι έφτασε ο τόπος μας να θυμίζει Νότια Αφρική υπό καθεστώς «απαρχάϊντ». Οι μεταπράτες της Αθήνας, απομυζούν τον πλούτο που παράγουν οι ολοένα και λιγότεροι παραγωγοί στην περιφέρεια (αγρότες, κτηνοτρόφοι, βιοτέχνες, εργάτες σε φάμπρικες).
Οι τελευταίοι προκειμένου να ανταπεξέλθουν στα εγγενή προβλήματα διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας που τους αφήνει απροστάτευτους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό εκμεταλλεύονται ληστρικά το περιβάλλον, γη και υδάτινους πόρους για να επιβιώσουν.

Αυτό πηγάζει από την ανυπαρξία έργων υποδομής και υποβοήθησης της παραγωγικής διαδικασίας (έργα συλλογικά άρδευσης, έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης κλπ.) αλλά και του υψηλού κόστους ενέργειας και καυσίμων, ως κατάλοιπου των μνημονίων (τριπλάσιος ο ειδικός φόρος κατανάλωσης από το μέσο ευρωπαϊκό όρο) και της ανυπαρξίας τραπεζικής πίστης.
Έτσι στο τέλος, όταν θα έχει στερέψει ο ευλογημένος κάμπος της Θεσσαλίας από νερά και η γη του θα έχει απαξιωθεί από τη διάβρωση και την υπερεκμετάλλευση που οδηγεί σε υπογονιμότητα , θα έρθει η γενικευμένη εγκατάλειψη.

Τότε οι «Αφρικάνερς», αφού θα έχουν στερέψει οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, θα μας επιστρέψουν τον τόπο μας φτωχοποιημένο και ερημοποιημένο κοινώς «ρημαγμένο» , να τον διαχειριστούμε, όπως συνέβη με τη Νότια Αφρική που παραδόθηκε στους γηγενείς από τους αποικιοκράτες Μπόερς και τους Αφρικάνερς, όταν στέρεψαν τα ορυχεία διαμαντιών και χρυσού…

Υ.Γ. Στο χέρι μα είναι αυτή η εξέλιξη να αλλάξει. Στην ελληνική περιφέρεια εξακολουθούν να υπάρχουν οι υγιείς δυνάμεις παραγωγής της χώρας. Θα πρέπει από εδώ και στο εξής να αναγκάσουμε το πολιτικό μας προσωπικό να μας μετρά όχι μόνο ως ψήφους που κάθε δεκαετία λιγοστεύουν, αλλά κυρίως ως παραγωγούς εθνικού πλούτου, δίχως τον οποίο δεν θα έχουν και οι ίδιοι πολιτικό μέλλον…

*Ο Γιάννης Κολλάτος είναι δημοσιογράφος

Πηγή : thessaliatv.gr

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Ένα σχόλιο της Ε.Δ.Υ.ΘΕ για την τοποθέτηση του Χρίστου Τσαντήλα - Του Κώστα Γιαννακού*

 

Με πολύ ενδιαφέρον διαβάσαμε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (4/10/2021) τις απόψεις που κατέθεσε ο φίλος γεωπόνος Χρίστος Τσαντήλας (ΧΤ) για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας.

Παρατηρούμε με ικανοποίηση ότι οι απόψεις του συμβαδίζουν σε γενικές γραμμές με το σκεπτικό των διεκδικήσεων της Επιτροπής μας, ότι πολλές από τις διαπιστώσεις του είναι κοινές και ότι  συμμερίζεται τις ίδιες ανησυχίες που και εμείς επανειλημμένα εκφράσαμε δημοσίως.

Ας μας επιτραπούν κάποιες διευκρινήσεις και λίγα ακόμη σχόλια στην τοποθέτηση του ΧΤ.

1.  Στην Επιτροπή Διεκδίκησης επίλυσης του Υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ) συμμετέχουν, ως γνωστόν, άτομα που δραστηριοποιούνται σε φορείς (επιμελητήρια, επιστημονικά σωματεία, συνεταιρισμούς κ.α), καθηγητές ΑΕΙ, επιστήμονες – επαγγελματίες, αυτοδιοικητικοί, αγρότες κλπ.

Η Ε.Δ.Υ.ΘΕ είναι εξ’ ορισμού «ανοιχτή» και ο ρόλος της είναι να αναδεικνύει τα προβλήματα (όπως εξάλλου πολύ συχνά κάνει και ο ΧΤ) και να προβάλλει τις λύσεις, είτε αυτές περιέχονται σε αποφάσεις που «δεσμεύουν» την διοίκηση και του πολιτικούς (πχ. Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων – ΣΔΥ), είτε ακόμη βασίζονται σε προτάσεις που επανειλημμένα και τεκμηριωμένα έχουν προκύψει από τον πλούσιο διάλογο που αναπτύχθηκε στη Θεσσαλία (και όχι μόνο) τα τελευταία 40 χρόνια (συνέδρια, ημερίδες, μελέτες ΑΕΙ, υπεύθυνη αρθρογραφία, εκδόσεις  κ.ο.κ.).

Με βάση όλα αυτά και επειδή το υδατικό - περιβαλλοντικό πρόβλημα «όχι μόνο δεν λύνεται αλλά συνεχώς επιδεινώνεται» όπως και ο ΧΤ διαπιστώνει, κρίναμε ότι επιβάλλεται ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ η εφαρμογή των ενδεδειγμένων λύσεων στο ζήτημα αυτό.

Επιλέξαμε συνεπώς  ένα πλαίσιο ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ απέναντι στα κέντρα αποφάσεων (Κυβέρνηση, αυτοδιοίκηση, κόμματα κλπ.), προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες.

Η δραστηριοποίηση μας στην κατεύθυνση αυτή θεωρήθηκε αναγκαία δεδομένου ότι (θα συμφωνήσει σε αυτό ο ΧΤ), όσο και εάν αναπτύσσεται ο «οργανωμένος δημόσιος διάλογος», δεν αρκεί από μόνος του, χρειάζεται και πολιτική πίεση με συμμετοχή φορέων και οργανώσεων.

Ναι λοιπόν, δεν είμαστε κάποιος «θεσμοθετημένος» φορέας, ούτε διεκδικήσαμε κάτι τέτοιο. Μας κινητοποιεί η αγωνία για την δραματική κατάσταση στη Θεσσαλία. Πιστεύουμε  στον αγώνα που κάνουμε και πρόσωπα σαν το ΧΤ θα ήταν σημαντικό να συνδράμουν στην προσπάθεια μας.

2.   Ο ΧΤ εκτιμά ότι «θα πρέπει να αναλύσουμε όλες τις παραμέτρους» που συνθέτουν το υδατικό – περιβαλλοντικό πρόβλημα της Θεσσαλίας.

Αυτή είναι και η δική μας αφετηρία. Γι’ αυτό ακριβώς οι αναλύσεις μας ξεκινάνε από τις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί ή αναμένεται στο μέλλον να προκύψουν λόγω της εξελισσόμενης κλιματικής κρίσης. Με βάση αυτές τις αβεβαιότητες αναδείξαμε ως μείζον πρόβλημα για την Θεσσαλία την ΑΣΦΑΛΕΙΑ από σοβαρότατους κινδύνους ξηρασίας (αλλά και πλημμυρών) και την τεράστια ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ καταστροφή στα υδάτινα οικοσυστήματα (υπόγεια και επιφανειακά, που πρέπει να αποκατασταθούν), στην διάβρωση των εδαφών, στην αποτροπή της υφαλμύρυνσης κ.ο.κ.

Αποδείξαμε επίσης ότι «απάντηση» στα δύο βασικά αυτά θέματα αποτελεί η δημιουργία αποθεμάτων με την ταμίευση επιφανειακών υδάτων στη θεσσαλική περιφέρεια, εξαντλώντας «ΟΛΕΣ ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ και χωρίς εξαιρέσεις τις δυνατότητες που μας προσφέρονται» στο σκέλος της «προσφοράς» του υδατικού ισοζυγίου ΛΑΠ Πηνειού.

Παράλληλα, ως προς την «ζήτηση», προβάλλουμε με επιμονή την ανάγκη εξοικονόμησης νερού, περιορισμού των καταναλώσεων κλπ., επισημαίνοντας όμως ότι αυτό απαιτεί σχέδιο, νέες υποδομές μεταφοράς/διανομής νερού, σύγχρονα συστήματα άρδευσης/νέες τεχνολογίες και φυσικά δεν αρκούν τα ευχολόγια.

Εάν δημιουργηθούν οι ταμιευτήρες για τους δύο προαναφερθέντες κυρίαρχους στόχους (ασφάλεια, οικολογική αποκατάσταση), αυτά ως έργα «πολλαπλού σκοπού» θα εξυπηρετήσουν παράλληλα την γεωργία μέσω των αρδεύσεων (που σήμερα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα).

Ας μην μας διαφεύγει ότι από το ΣΔΥ έχει επιλεγεί η εξυπηρέτηση των αρδευτικών αναγκών  2,5 εκ. στρεμμάτων. Επίσης στο ΣΔΥ καθορίζονται και πρόσθετες  οικολογικές απαιτήσεις για αντιμετώπιση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί (πχ. επί πολλά χρόνια σημαντικές ποσότητες νερού θα δεσμεύονται για τεχνητό εμπλουτισμό προς αποκατάσταση ελλειμματικών υπόγειων υδροφορέων - συνολικό ύψος ελλείμματος 3 δις κ. μ. νερού !), καθιστώντας άκρως αναγκαία την ταμίευση όσο το δυνατόν περισσοτέρων ποσοτήτων νερού.

Τέλος οι ταμιεύσεις αυτές θα συμβάλλουν σημαντικά και στην ενεργειακή αυτονόμηση της Θεσσαλίας με ΑΠΕ μέσω της λειτουργίας υδροηλεκτρικών σταθμών (Μεσοχώρα, Συκιά και άλλους μικρότερους), καθώς και στην  πολύτιμη αποθήκευση  ενέργειας (σύστημα άντλησης – ταμίευσης) με βάση τον ταμιευτήρα Συκιάς.

 

3.  Ένα ακόμη βασικό ζήτημα που θίγει η σημαντική τοποθέτηση του ΧΤ είναι η «εκτροπή Αχελώου», που κατά την άποψή μας «τέμνεται» με όλους τους προαναφερθέντες άξονες επίλυσης του υδατικού.

Αρχίζουμε με μια επισήμανση : Δικαιολογημένα χρησιμοποιείται ο όρος «εκτροπή Αχελώου» (από όσους τον επιλέγουν), δεδομένου ότι αυτός ο όρος επικράτησε κατά την περίοδο έναρξης των σχετικών έργων (μέσα δεκαετίας 1980) και αυτός είναι ο επίσημος τίτλος των έργων σε όλες τις διοικητικές αποφάσεις.

Επειδή όμως «εκτροπή» ποταμού στην πράξη δεν υφίσταται, ορθώς κάποιοι επιλέγουν την χρήση του όρου «μεταφορά» υδάτων που, κατά την άποψή μας, ανταποκρίνεται πλήρως στην τεχνική – επιστημονική ορολογία.

Πρακτικά και οι δύο όροι στον διάλογο είναι αποδεκτοί.

Όσον αφορά τώρα στον «απλοποιημένο» τρόπο που ο μέσος συμπολίτης μας προσλαμβάνει την υπόθεση των υδάτων της Θεσσαλίας (συμφωνούμε απόλυτα με τον ΧΤ), αυτό δημιουργεί προβλήματα και συχνά άσκοπες τριβές, στοιχεία που εκμεταλλεύονται κάποιοι ανεύθυνοι πολιτικοί για να κρύψουν τις ευθύνες τους για την απαράδεκτη καταστροφική στασιμότητα στο υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας.

Γι’ αυτό το λόγο η Ε.Δ.Υ.ΘΕ ανέλαβε μια πρωτοβουλία να ζητήσει από το πολιτικό σύστημα (Βουλή, Κυβέρνηση, κόμματα, βουλευτές) την οριστική υπέρβαση της εκκρεμότητας των έργων Αχελώου.

ΟΧΙ λοιπόν άλλη ανοχή στα υπέρ/κατά της «εκτροπής» !

ΑΜΕΣΑ, χωρίς άλλη καθυστέρηση, συζήτηση του θέματος στη Βουλή ώστε, μέσα από δημοκρατικό «θεσμοθετημένο» διάλογο, να καταλήξουν επιτέλους είτε στην επικαιροποίηση της αρχικής απόφασης (την οποία εφάρμοζαν όλες οι Κυβερνήσεις από το 1984 έως το 2010) για ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ των έργων μεταφοράς (Ταμιευτήρας /ΥΗΕ Συκιάς και σήραγγα προς Μουζάκι), είτε να ανατρέψουν την απόφαση αυτή και να δρομολογήσει η Κυβέρνηση την ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ (κατεδάφιση) των έργων, «απελευθέρωση» του μπαζωμένου ποταμού Αχελώου και επαναφορά της φυσιολογικής/οικολογικής λειτουργίας του, με παράλληλη αποκατάσταση του τοπίου της περιοχής.

Άλλη λύση δεν προσφέρεται, ούτε με βάση την τεχνική επιστήμη, ούτε με βάση την οικολογική ευαισθησία, ούτε βεβαίως την πολιτική ηθική.

ΟΧΙ άλλη κοροϊδία στους Θεσσαλούς στο ζήτημα αυτό.

 

Με εκτίμηση

Για την ΕΔΥΘΕ

 *Κώστας Γιαννακός, Πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Η άποψη του Πρωθυπουργού για τα υδατικά της Θεσσαλίας και η αντίδραση της αντιπολίτευσης - Του Φάνη Γέμτου*

Εκεί όμως που ο Πρωθυπουργός (Π) απογοήτευσε τους Θεσσαλούς αγρότες ήταν η απάντησή του στο ερώτημα για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας. Ο Π αναγνώρισε το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, αλλά δεν είπε τι θα κάνει να το αμβλύνει ή ακόμη και να το λύσει. Τι θα κάνει να βελτιώσει την κατάσταση τόσο από πλευρά ζήτησης - κατανάλωσης όσο και από πλευράς προσφοράς.

Για να μειωθεί η ζήτηση πρέπει να ληφθούν μέτρα ορθολογικής άρδευσης, χρήση συστημάτων όπως η στάγδην με μεγάλη απόδοση χρήσης του νερού από τις καλλιέργειες όπου είναι δυνατό (κάτι που πρέπει να κάνουν οι αγρότες γενικότερα και το έχουν κάνει σε μεγάλο ποσοστό της Ανατολικής Θεσσαλίας), αλλά και έργα μείωσης των απωλειών κατά τη μεταφορά του νερού, κάτι που πρέπει να γίνει συντεταγμένα με έργα που πρέπει να σχεδιάσει και εκτελέσει η Πολιτεία. Ακούσατε κάτι σχετικό ;
Αλλά εκεί που μας εξέπληξε ήταν στο σκέλος της προσφοράς του νερού που μπαίνει στο ισοζύγιο.

Η απάντηση δεν αναφέρθηκε στα έργα ταμίευσης που θα έκλειναν τον κύκλο. Η απάντηση όμως για τα έργα Αχελώου και το φράγμα της Συκιάς ήταν τουλάχιστον περίεργη.

Το έργο έχει «συνταγματικής και τεχνικής φύσης δυσκολίες».

Δηλαδή ; Το Σύνταγμα της χώρας ορίζει πώς θα γίνει η ανάπτυξη των χώρας ; Ορίζει ποια έργα μπορούν να γίνουν και ποια όχι ; Ορίζει αν μπορούν να γίνουν ταμιευτήρες και πού ;

Νομικά προβλήματα μπορούν να έχουν οι μελέτες των έργων από παραλήψεις της διοικήσεως, οπότε παρεμβαίνει το ΣτΕ.

Αλλά το Σύνταγμα ; Και τεχνικά προβλήματα ; Ένα έργο κατασκευασμένο κατά 70% έχει τεχνικά προβλήματα ; Ποια είναι ; Να τελειώσει η επένδυση της σήραγγας μεταφοράς με τα στοιχεία που είναι ήδη έτοιμα στο εργοτάξιο στο εξωτερικό της ; Ή να κατασκευαστεί το φράγμα ;

Υπάρχουν θέματα που πρέπει να λυθούν, όπως πού και πόση ΥΕ θα παραχθεί προς κάθε πλευρά ροής (προς τον Αχελώο ή προς τη Θεσσαλία) για να αποσβέσει το έργο, και να αντιμετωπιστεί το θέμα του Μοναστηριού του Μυρόφυλλου.

Βεβαίως χρειάζονται μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ρύθμιση της ροής των υδάτων κ.λπ., αλλά δεν νομίζω ότι αυτά είναι σημαντικά τεχνικά προβλήματα που δεν λύνονται σχετικά εύκολα.

Βέβαια ο Π δεν θυμήθηκε ότι για το έργο αυτό δεσμεύτηκε αρκετές φορές και προεκλογικά και μετεκλογικά.

Τόσο το 2017 σε συνδιάσκεψη της ΝΔ για τη Θεσσαλία δεσμεύτηκε για μια ήπια μεταφορά 250.000.000 κ. μ. νερού (μαζί και ο σημερινός υπουργός Υποδομών που είναι ο ιδιοκτήτης του έργου της Συκιάς), αλλά και στη ΔΕΘ το 2019 και αργότερα στα Τρίκαλα επανέλαβε τη δέσμευση για τη μεταφορά ποσοτήτων νερού από τον θεσσαλικό Αχελώο στη λεκάνη του Πηνειού. Έχει τόσο ασθενή μνήμη ;

Ο Π δεν αναφέρθηκε καθόλου σε άλλα έργα ταμίευσης νερού στη Θεσσαλίας.

Ένα μέρος βέβαια το διόρθωσε την επομένη με τη δέσμευση για το φράγμα του Ενιπέα που θα γίνει με έργο ΣΔΙΤ. Το έργο είχε δεσμευτεί να γίνει όταν επισκέφτηκε την περιοχή μετά τον «Ιανό». Ίσως δεν του θύμισαν ότι είχε υποσχεθεί και το Φράγμα στο Μουζάκι, δηλαδή τα δύο φράγματα, που αν είχαν κατασκευαστεί θα είχαν αποτρέψει μεγάλο μέρος των ζημιών από τον «Ιανό» και φυσικά θα είχαν εξοικονομήσει χρήματα από αποζημιώσεις αρκετά για να κατασκευαστούν τα φράγματα.

Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από τη θεραπεία, αλλά οι πολιτικοί μας προτιμούν τις αποζημιώσεις.

Καθώς τα έγραφα αυτά, βγήκε η αντιπολίτευση για να επιβεβαιώσει την αδυναμία του πολιτικού συστήματος της χώρας να λύσει τα χρόνια προβλήματά της και ιδιαίτερα της Θεσσαλίας που περιλαμβάνουν και τη διαχείριση των υδάτων.

Ένας αγροτο-συνδικαλιστής αναφέρθηκε σε όλα τα προβλήματα τιμών εφοδίων κ.λπ. και ούτε κουβέντα για τα υδατικά προβλήματα.

Εκεί όμως που έμεινα έκπληκτος ήταν η αντίδραση από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Φαίνεται να πιστεύουν ότι από τη στιγμή που θα δημιουργήσεις μια λίστα με πιθανά έργα ταμίευσης, π.χ. με τα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων του 2017 (σχέδια Φάμελλου), από εκεί και πέρα ο σχεδιασμός και η εκτέλεση των έργων είναι δουλειά κάποιου άλλου (Περιφέρειας, Δημάρχων, ίσως του Θεού της Ελλάδος) αλλά όχι της Κυβέρνησης.

Κάτι ανάλογο είχε πει και ο κ. Φάμελλος στην τελευταία του επίσκεψη. Πραγματικά τα ΣΔΥ προτείνουν έργα και υπεύθυνους φορείς για την υλοποίηση της ταμίευσης νερού. Μόνο που έχουν συνήθως 2-3 φορείς και υποθέτω ότι αυτή είναι η συνταγή να μην κάνει κανείς τίποτα. Δεν αμφιβάλλω ότι η Περιφέρεια Θεσσαλίας έστρεψε το ενδιαφέρον της κυρίως σε δρόμους και κόμβους και όχι σε έργα ταμίευσης νερού που προσωπικά θα θεωρούσα εξίσου σημαντικά. Αλλά ο βουλευτής του κυβερνώντος συνασπισμού της χώρας για 4,5 χρόνια, που στα μισά από αυτά ήταν υφυπουργός Γεωργίας της Κυβέρνησης και δεν προώθησε ούτε μία μελέτη για ταμιευτήρα (όπως του Ενιπέα ή του Μουζακίου), ούτε ένα έργο ταμίευσης όπου υπήρχαν μελέτες (π.χ. φράγμα Πύλης ή Φράγμα στα Δελέρια) να εγκαλεί την Περιφέρεια Θεσσαλίας για αυτό και τι έκανε το 2007 είναι τουλάχιστον περίεργο.

Ο αποπροσανατολισμός των Θεσσαλών από τους πολιτικούς μας είναι εμφανής. Φαίνεται ότι μόνο αν δημιουργηθεί ένα ισχυρό κίνημα από τη βάση του θα πιέσει τους πολιτικούς να δράσουν θετικά.

Είναι αναγκαία συνθήκη να αποτρέψουμε την ερημοποίηση της Θεσσαλίας. Θα αποφασίσουμε να κινηθούμε ; Στα χέρια μας είναι.

Η Επιτροπή Διεκδίκησης Επίλυσης των Υδατικών της Θεσσαλίας (ΕΔΥΘΕ) ξεκίνησε μια τέτοια προσπάθεια.

Ελπίζουμε στην ανταπόκριση όλων.

*Φάνης Γέμτος, γεωπόνος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Πότε θα δώσουν απαντήσεις ; Αυτά που δεν είπε η Ρένα Δούρου !

 

Αυτό που συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των υδάτων στη Θεσσαλία σχεδόν δεν έχει προηγούμενο. Σαν να ακούς μια κασέτα να παίζει συνεχώς το ίδιο τραγούδι.

Χθές Παρασκευή (1/10/201), η (εξ Αττικής)  κ. Ρένα Δούρου (ΡΔ), υπεύθυνη του ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον, μιλώντας από την Καρδίτσα σε τηλεοπτική συζήτηση με τον Γιάννη Κολλάτο,  επανάλαβε, ρηχά και μονότονα, όσα εδώ και καιρό ακούμε για την (υποτιθέμενη) πολιτική τους στα νερά και φυσικά την «Εκτροπή Αχελώου», χωρίς βεβαίως να δίνει απαντήσεις σε κρίσιμα θέματα και κυρίως χωρίς να αναλαμβάνει συγκεκριμένες πολίτικες δεσμεύσεις.

1.   Η ΡΔ ισχυρίστηκε ότι η Εκτροπή Αχελώου είναι «καταστροφική» και ότι δεν «αποτελεί λύση» στο υδατικό πρόβλημα Θεσσαλίας.

Ρωτάμε : Τότε γιατί, όταν ήταν κυβέρνηση,  οι υπουργοί της Χρ. Σπίρτζης (στη Βουλή αλλά και σε επίσκεψη του στον Δήμαρχο Καρδίτσας) και Β. Κόκκαλης δεσμεύτηκαν ότι θα ολοκληρώσουν τα έργα, δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις στους Θεσσαλούς ;

Κανείς τέλος πάντων δεν οφείλει μια εξήγηση για αυτή την κοροϊδία ; Και τι εχέγγυα μας δίνει η ΡΔ ότι από δω και στο εξής, σε πιθανή νέα διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα σταματήσουν τις ψευτιές και την εξαπάτηση του κόσμου ;

2.   Η ΡΔ ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δικαιώθηκε» στην υπόθεση της εκτροπής Αχελώου.

Ρωτάμε : Εφόσον κατά την άποψή τους δεν χρειάζεται η εκτροπή Αχελώου, γιατί επί τεσσεράμισι χρόνια δεν εκπόνησαν τεχνικές και περιβαλλοντικές μελέτες για την καθαίρεση των «άχρηστων» και παράλληλα επιβλαβών έργων Αχελώου ;

Γιατί δεν μερίμνησαν να υπολογιστεί το ύψος της απαιτούμενης δαπάνης καθαιρέσεων και οικολογικής αποκατάστασης ;

Γιατί δεν κατεδάφισαν τα ημιτελή έργα και δεν φρόντισαν να αποκαταστήσουν την φυσιολογική λειτουργία του πολύπαθου ποταμού, απομακρύνοντας μπάζα, χώματα και μπετά, ώστε να υπηρετήσουν στην πράξη, έντιμα και ηθικά, τις οικολογικές τους ευαισθησίες ;

Τέλος, γιατί δεν έλαβαν υπόψη τους τις προτάσεις των ειδικών (δες έκθεση εμπειρογνωμόνων 2010 και 2018 στον Χρ. Σπίρτζη), οι οποίοι εντόπισαν τεράστιους κινδύνους για καταστροφές (δυστυχώς πολύ πιθανές) από τυχόν πλημμυρικά φαινόμενα που θα υπάρξουν στην περιοχή των έργων ;

Πόση ανευθυνότητα πια και πόσα ακόμη ψέματα «σηκώνει» αυτή η υπόθεση ;

3.   Η ΡΔ ισχυρίστηκε ότι «είναι ντροπή που επαναφέρουν» την εκτροπή Αχελώου (εννοεί την ΝΔ).

Ρωτάμε : Γιατί δεν αξιοποιούν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες για να αποτρέψουν αυτή την…… ντροπή (!) από την Κυβέρνηση της ΝΔ ;

Γιατί δεν την υποχρεώνουν σε σχετική συζήτηση στη Βουλή, ώστε να ανατραπεί οριστικά το πρόγραμμα εκτέλεσης έργων Αχελώου (εφόσον αυτό προτείνουν) που έρχεται από το παρελθόν και βρίσκεται σε στασιμότητα, ώστε να πάψει πλέον να υφίσταται αυτή η εκκρεμότητα, η τόσο θλιβερή για το κύρος της χώρας και για την αξιοπιστία της πολιτικής ;

Γιατί δεν επιδιώκουν, όπως εξάλλου έχουν δημοκρατικό καθήκον, να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε αυτή την υπόθεση και να κόψουν τον δρόμο στη ΝΔ και προσωπικά στον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη, ώστε να σταματήσει να εμπαίζει και αυτός τους Θεσσαλούς, άλλοτε με υποσχέσεις (παρόμοιες με εκείνες των υπουργών ΣΥΡΙΖΑ….) ότι θα γίνουν τα έργα και άλλοτε με προσχηματικές «διαπιστώσεις» (μετά από είκοσι έξι μήνες διακυβέρνησης !) ότι υπάρχουν «συνταγματικά προβλήματα» ;

4.   Η ΡΔ ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε «σοβαρό σχεδιασμό» (για το υδατικό της Θεσσαλίας).

Ρωτάμε : Γιατί ως κυβέρνηση δεν εφάρμοσε ούτε κατ’ ελάχιστον αυτό το σχεδιασμό ;

Επίσης, ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, ποια συγκεκριμένα έργα ταμίευσης (και όχι αόριστα σχέδιο διαχείρισης κλπ.) ζητά από την κυβέρνηση της ΝΔ  να ενταχθούν ΑΜΕΣΑ προς υλοποίηση στη Θεσσαλία ;  

Ποια έργα ζητά συγκεκριμένα (και όχι αόριστα αντιπλημμυρικά κλπ.) να συμπεριληφθούν στο Ταμείο  Ανάκαμψης ;

Επιπλέον η ΡΔ, ως υπεύθυνη για το περιβάλλον και σε περίπτωση επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση, με ποιες δράσεις, από ποιους ταμιευτήρες νερού και (κυρίως) με ποιο  χρονοδιάγραμμα δεσμεύεται να αποκατασταθούν τα ελλείμματα των μονίμων αποθεμάτων νερού (δες ΣΔΥ 2017),που δημιουργήθηκαν από τις υπεραντλήσεις στους υπόγειους υδροφορείς και που ανέρχονται σε 3 δις κυβικά μέτρα νερού ;

Όλα αυτά τα ερωτήματα τα θέσαμε δημοσίως, σε κεντρικά αλλά και σε τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλοι τους, κατά συνήθεια, τοποθετήθηκαν με την τακτική .... «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».

Προφανώς δεν ελπίζουμε σε κάτι περισσότερο και από την ΡΔ.

Όσο για τους Θεσσαλούς, συνεχίζουν να  βιώνουν την θλίψη από τα πολιτικά παιχνίδια και τις ψεύτικες υποσχέσεις, τουλάχιστον από τις  δύο τελευταίες κυβερνήσεις.

Όμως ας είναι όλοι τους βέβαιοι (ακόμη και για εκείνα τα κόμματα που απέχουν πλήρως από την συζήτηση για το υδατικό και οικολογικό δράμα της Θεσσαλίας), ότι η πολιτική της εξαπάτησης, των ψεύτικων υποσχέσεων και των ανούσιων  καυγάδων τους δεν «πιάνει» πλέον στον κόσμο.

Πολύ σύντομα ο κόσμος αυτός, με τους φορείς και τις οργανώσεις του, θα δείξει την δύναμή του και θα επιβάλλει τις λύσεις που χρειάζεται ο τόπος μας στο πρόβλημα των υδάτων.

 

*Γιαννακός Κώστας, Πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας,

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κ.

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb