Η «υπεύθυνη δημοσιογραφία» βούλιαξε στη Μεσοχώρα…..

 

 

Στην αιχμή του καλοκαιριού και ενώ η Ελλάδα φλέγεται, κάποιες περιθωριακές συλλογικότητες δήθεν ευαίσθητων «πολιτών» (τα εισαγωγικά λόγω της απύθμενης ανευθυνότητας τους, όπως θα διαπιστώσετε από τα αιτήματα που προβάλλουν), με την συνδρομή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, διοργάνωσαν «τετραήμερο οδοιπορικό για την σωτηρία του Αχελώου», από το Μεσολόγγι έως την Μεσοχώρα !

Το αξιοσημείωτο και αυτό που θα προκαλούσε μια παρέμβασή μας, προφανώς δεν είναι το πανηγυράκι που στήνουν κάθε χρόνο τα άτομα αυτά, αλλά ο τρόπος που το παρουσιάζει (πχ. τρεις χαρακτηριστικές φωτογραφίες με αποκλειστικό περιεχόμενο την κατεδάφιση – «γκρέμισμα» - του φράγματος Μεσοχώρας !), η άμεση στήριξη που τους προσφέρει και τα πολιτικά μηνύματα που εκπέμπει η «Εφημερίδα των Συντακτών» (5 Αυγούστου 2021).

Και εφόσον η Εφ - Συν ενστερνίζεται, χωρίς εξαίρεση και χωρίς την (οφειλόμενη κατά την άποψη μας) αποστασιοποίηση από τα αιτήματα αυτών των συλλογικοτήτων, δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε ποιος είναι τέλος πάντων ο ρόλος που παίζει το συγκεκριμένο έντυπο στα κρίσιμα αυτά ενεργειακά θέματα του τόπου μας.

Θα προσπαθήσουμε στα επόμενα να διαλύσουμε τη «θολούρα» που αποπνέει το δημοσίευμά τους, σχολιάζοντας παράλληλα τις μηδενιστικές θέσεις  που προβάλλει.

Ας κάνουμε την αρχή με τον τρόπο που η Εφ - Συν αποτιμά την ενεργειακή ιστορία του τόπου μας.

Ως «καταστροφή» περιγράφει τα τέσσερα (4) ιστορικά έργα των δεκαετιών 1950 – 1970 της ΔΕΗ (Ν. Πλαστήρας/Μέγδοβας, Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτος) και ως «νέες απειλές» και ολοκλήρωση της καταστροφής θεωρεί τα νέα έργα (Μεσοχώρα, Συκιά, Αμφιλοχία και άλλα μικρότερα), ακόμη και τα μικρά υδροηλεκτρικά !

Προκαλεί μεγάλη εντύπωση η ελαφρότητα και η μειωμένη αίσθηση ευθύνης με την οποία η Εφ - Συν μεταφέρει στις νεότερες γενιές (που δεν έζησαν και δεν γνωρίζουν) την πληροφόρηση για τόσο σημαντικά θέματα και η ευκολία  με την οποία  μειώνει την αξία του αγώνα που, μέσω της ΔΕΗ, έδωσε ο λαός μας για να ανασυγκροτηθεί η κατεστραμμένη μεταπολεμικά Ελλάδα.

Τότε, για παραγωγή ενέργειας, υπήρχε αποκλειστικά και μόνο η δυνατότητα άμεσης αξιοποίησης του λιγνίτη και του υδατικού δυναμικού, με στόχο την ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια, την μείωση των εισαγωγών πετρελαίου, την διαμόρφωση των βασικών αναπτυξιακών βάθρων, την βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών στις πόλεις και την καθημαγμένη ύπαιθρο.

Και όλα αυτά, στις δυσμενείς συνθήκες εκείνης της περιόδου, με μοχλό ανάπτυξης και προόδου την κρατική ΔΕΗ, για την οποία θα έπρεπε η εφημερίδα αυτή να δείχνει περισσότερο σεβασμό (από τις συλλογικότητες του «οικολογικού» σκοταδισμού δεν έχουμε τέτοιες απαιτήσεις…).

Πέρα από την ιστορική αναφορά, έχουμε από την πλευρά μας επανειλημμένα αναδείξει, με δημόσιες τοποθετήσεις, την τεράστια σημασία της ΥΗ ενέργειας για τον τόπομας. 

Πιστεύουμε πως σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ανάγκη ενίσχυσης της ΥΗ παραγωγής στο ενεργειακό μίγμα, με αρκετά νέα έργα, είναι εκ των ουκ άνευ.

Η κατάλληλη μορφολογία της χώρας μας, η μεγαλύτερη από κάθε άλλη μορφή ενέργειας εγχώρια προστιθέμενη αξία των σχετικών έργων, το χαρακτηριστικό της «πράσινης» αυτής ενέργειας να καλύπτει με βέλτιστο τρόπο τις αιχμές ζήτησης (σαν τις μέρες που ζούμε…), η συνεισφορά της στην ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια, η δυνατότητα «αποθήκευσης» ενέργειας μέσω του συστήματος άντλησης/ταμίευσης (όπως αυτό της Αμφιλοχίας που η Εφ - Συν προβάλλει ως απειλή !) και η δυνατότητα πολλαπλής αξιοποίησης των υδάτων που συγκεντρώνουν οι αντίστοιχοι ταμιευτήρες των ΥΗ Σταθμών, είναι μερικά από τα βασικά πλεονεκτήματα της ΥΗ ενέργειας.

Θα μπορούσαμε καλοπροαίρετα να δεχθούμε αντίλογο στους παραπάνω ισχυρισμούς μας και σεβόμαστε την άποψη που επίμονα και προνομιακά προβάλλει η Εφ - Συν για την μη περαιτέρω επέκταση της ΥΗ ενέργειας στη χώρα, όπως άλλωστε έχουν επιλέξει και οι Κυβερνήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, μέσω των Ενεργειακών Σχεδίων (ΕΣΕΚ) που αμφότεροι, σχεδόν πανομοιότυπα, έχουν εγκρίνει. Όμως, από αυτό το σημείο έως την ακύρωση - κατεδάφιση - «γκρέμισμα» υφιστάμενων ή/και δρομολογημένων έργων, όπως το θέλουν στην Εφ - Συν, η απόσταση είναι μεγάλη.

Μας προκαλεί λοιπόν θλίψη όταν βλέπουμε την  Εφ - Συν, που μάλιστα επαγγέλλεται την «υπεύθυνη δημοσιογραφία», να ενθαρρύνει ανεύθυνους «κινηματίες» που συστηματικά καλλιεργούν το μίσος ενάντια σε έργα της ΔΕΗ και του Ελληνικού λαού, χωρίς να σέβονται τους κόπους και τους πόρους που διατέθηκαν για την κατασκευή τους.

Και εάν όλοι αυτοί, τυφλωμένοι από τον δογματισμό τους, δεν είναι σε θέση να σκεφθούν, άραγε ποια είναι, κατά την άποψή της Εφ  - Συν, η δημοκρατική νομιμοποίηση για την κατεδάφιση πχ. της Μεσοχώρας, όταν όλες οι Κυβερνήσεις από το 1985 έως σήμερα, συμπεριλαμβανομένου και του πολιτικού χώρου που η εφημερίδα αυτή στηρίζει, έχουν αποφασίσει μέσα από την Βουλή, με πολύ μεγάλες πλειοψηφίες, να λειτουργήσει το έργο ;

Και ας μην επικαλεστούν, ως «φύλλο συκής», τις αποφάσεις του ΣτΕ, διότι πολύ καλά γνωρίζουν ότι άλλο πράγμα είναι η (ενδεχομένη) παραβίαση της νομιμότητας μιας διαδικασίας, ή ακόμη οι (ενδεχόμενες)  ελλείψεις σε  μια διοικητική απόφαση, λόγοι που  ίσως προκαλέσουν την ακύρωση τους από το Ανώτατο Δικαστήριο, όμως είναι  τελείως διαφορετικό  να θεωρούμε ότι το ΣτΕ δικαιούται  να εγκρίνει ή να απορρίπτει την υλοποίηση ή την ολοκλήρωση ενός έργου, κάτι  που προφανώς βρίσκεται πολύ πέραν της δικαιοδοσίας του.

Και με την ευκαιρία αυτή, τώρα που ήδη τέθηκε σε διαβούλευση η νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) του ΥΗΕ  Μεσοχώρας (προσαρμοσμένη στις παρατηρήσεις της περυσινής  ακυρωτικής απόφασης του ΣτΕ), η Εφ - Συν θα στηρίξει την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου, του λαού και των οργανώσεων του, για οριστική έγκριση και λειτουργία  της Μεσοχώρας ή θα συνεχίσει να την θεωρεί ως «μόνιμη απειλή» για τον Αχελώο,  διοχετεύοντας αρνητικά συναισθήματα (από αμφιβολία έως μίσος) για το σημαντικό αυτό έργο ;

Θα ταυτιστεί με την θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που (υποθέτουμε) ότι αυτή τη φορά θα στηρίξει τη Μεσοχώρα, ή «θα το παίξει σε δύο ταμπλό», προβάλλοντας ισότιμα (για να μην πούμε προνομιακά…..) τους σκοταδιστές της καταστροφής ενός έργου αξίας πάνω από 500 εκατ. ευρώ ;

Ανάλογα ισχύουν και για το ημιτελές έργο της Συκιάς, που, ανεξάρτητα από το γεγονός  ότι αποτελεί τον βασικό ταμιευτήρα για μεταφορά υδάτων στο θεσσαλικό κάμπο, αποτελεί ταυτόχρονα ένα σημαντικό ΥΗ έργο.

Και μια  αναφορά στα ΥΗ έργα της ιδιωτικής εταιρίας ΤΕΡΝΑ στην Αμφιλοχία, τα οποία, ως γνωστόν, έχουν σχεδιαστεί με το σύστημα άντλησης - ταμίευσης, που σημαίνει ότι μετά την παραγωγή ενέργειας, το νερό θα «επιστρέφει» στον ταμιευτήρα Καστρακίου της ΔΕΗ για συνεχείς επαναλαμβανόμενες χρήσεις, αποτελώντας ουσιαστικά ένα καινοτόμο και απολύτως οικολογικό σύστημα αποθήκευσης της ενέργειας.

Όταν αυτά παρουσιάστηκαν  πριν λίγα χρόνια με επισημότητα σε ειδική εκδήλωση στο Ζάππειο, με την παρουσία υψηλόβαθμων αρμόδιων στελεχών της ΕΕ, ο τότε Υπουργός Ανάπτυξης κ. Πιτσιόρλας, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης Τσίπρα, εκφράστηκε με ενθουσιασμό για την σημασία του έργου αυτού. Ανάλογη και η στάση του αντιπροέδρου της ΔΕΗ που επίσης ήταν παρών. 

Τότε δεν διαπιστώσαμε καμία αποστασιοποίηση από την Εφ - Συν, ούτε ως προς την σκοπιμότητα του έργου, ούτε ως προς το ιδιοκτησιακό του καθεστώς. Στην συνέχεια η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αδειοδότησε (περιβαλλοντικά και …πολιτικά) το έργο.

Μήπως για την Εφ - Συν έχει αλλάξει κάτι από τότε ; Και για ποιο λόγο  σήμερα εντάσσει την Αμφιλοχία στα έργα που καταστρέφουν τον ποταμό και το χαρακτηρίζει ως «ανοικτό» θέμα ;

Και κάτι τελευταίο, που θα το λέγαμε «χαριτωμένο» εάν δεν ήταν τόσο τραγικό.

Σε μία από τις συζητήσεις για την «απαλλαγή των ποταμών από τα φράγματα» που οργάνωσαν οι προαναφερθείσες συλλογικότητες, δηλώθηκε και η «διεθνιστική» συμμετοχή εκπροσώπου του EcoAlbania (ονόματι Olsi Nika) .

Ας σημειωθεί ότι η Αλβανία, μετά τον πόλεμο και για πολλές δεκαετίες απομονωμένη οικονομικά και πολιτικά από όλες τις γειτονικές της χώρες, για την κάλυψη των ενεργειακών και αναπτυξιακών της αναγκών στηρίχθηκε αποκλειστικά στην ΥΗ ενέργεια (μέρος της οποίας εξάγει και σήμερα προς την Ελλάδα για κάλυψη αναγκών αιχμής).

Και εμείς ρωτάμε : Πως αλλιώς θα μπορούσε να επιβιώσει ο γειτονικός λαός χωρίς την ΥΗ ενέργεια ;

Τι μπορεί να σημαίνει για τις ενεργειακές υποδομές της γειτονικής μας χώρας το κίνημα αυτό με τους παράλογους στόχους κατεδάφισης έργων ;

Πόσο «υπεύθυνη» μπορούμε να θεωρήσουμε την πολιτική της Εφ - Συν που προβάλλει και αγκαλιάζει με συμπάθεια τέτοιου είδους επιδιώξεις ;

Ας ελπίσουμε πως η εφημερίδα αυτή θα επανεξετάσει τις θέσεις  της σχετικά με την ΥΗ ενέργεια και θα επαναξιολογήσει την στάση της απέναντι στους κήρυκες των «κατεδαφίσεων» υποδομών για την παραγωγή ενέργειας  (που  με πολύ μόχθο δημιούργησε ο Ελληνικός λαός), και μάλιστα χωρίς κανένα σεβασμό στα οριστικά αποτελέσματα του πολυετούς διαλόγου και των δημοκρατικά ειλημμένων αποφάσεων.

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Η εγκατάλειψη της γεωργίας ευνοεί τις δασικές πυρκαγιές – Του Γ. Γκολντάμερ*

 

Είτε στα Βαλκάνια, την Ελλάδα, την Τουρκία ή την Ιταλία, η πυροσβεστική και οι κάτοικοι μάχονται με τις πυρκαγιές σε πολλά μέρη, ωστόσο συχνά μάταια. Οι καταστροφικές πυρκαγιές στα δάση τροφοδοτούνται από τους καύσωνες, την ακραία ξηρασία και τους ισχυρούς ανέμους.

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα γίνονται όλο και πιο συχνά εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, ακόμη και σε περιοχές που μέχρι τώρα είχαν γλυτώσει. Ο αυξημένος κίνδυνος δασικών πυρκαγιών δεν οφείλεται όμως μόνο στην κλιματική αλλαγή, λέει ο οικολόγος πυρκαγιών Γιόχαν Γκέοργκ Γκολντάμερ, επικεφαλής του Κέντρου Παγκόσμιας Παρακολούθησης Πυρκαγιών, σε συνέντευξή του στην DW.

Ειδικότερα στην περιοχή της Μεσογείου, το τοπίο έχει αλλάξει δραματικά σε πολλά μέρη ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης φυγής από την ύπαιθρο με μοιραίες συνέπειες.

Οι εγκαταλελειμμένες περιοχές αυξάνουν τον κίνδυνο πυρκαγιάς

DW : Κύριε καθηγητά, υπήρχαν πάντα σοβαρές δασικές πυρκαγιές στην περιοχή της Μεσογείου. Γιατί η εγκατάλειψη των αγροτικών περιοχών αυξάνει τον κίνδυνο ;

Γιόχαν Γκέοργκ Γκολντάμερ : Στα Βαλκάνια, την Ελλάδα και την Τουρκία η αστυφιλία συνεχίζεται ακάθεκτη. Η νέα γενιά μετακομίζει στις πόλεις για να βρει δουλειά και καλύτερη ποιότητα ζωής εκεί. Με τους νέους να απομακρύνονται, οι αγροτικές περιοχές γερνάνε. Τα χωριά και οι παλιοί οικισμοί σιγά-σιγά εξαφανίζονται. Αυτό σημαίνει ότι η παραδοσιακά πολύ εντατική χρήση της γης θα πάψει να υπάρχει εκεί. Στη γη που δεν καλλιεργείται, σταδιακά εμφανίζονται αγριόχορτα, θάμνοι, μεμονωμένα δέντρα και τέλος δάση, τα οποία παρέχουν στη φωτιά περισσότερη τροφή από τις εντατικά καλλιεργούμενες γεωργικές περιοχές ή βοσκότοπους. Εάν κάποιος θέλει να κάνει κάτι ενάντια στον κίνδυνο αύξησης των πυρκαγιών, θα πρέπει να εστιάσει στη νότια Ευρώπη, στα μέτρα που αντισταθμίζουν την έξοδο από τις  αγροτικές περιοχές.

DW : Ορισμένες χώρες έχουν προχωρήσει σε αναδασώσεις με στοχευμένο τρόπο ως αντιστάθμισμα στην εγκατάλειψη της γης από τους αγρότες. Είναι αυτός ένας σωστός τρόπος ;

Γιόχαν Γκέοργκ Γκολντάμερ : Αυτό εξαρτάται πολύ από το πώς γίνεται η αναδάσωση. Στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, τα ταχέως αναπτυσσόμενα είδη δέντρων καλλιεργούνται σε μεγάλες εκτάσεις για παραγωγή χαρτοπολτού και ξύλου. Είναι πεύκα και ευκάλυπτος, τα οποία κινδυνεύουν ιδιαίτερα επειδή είναι πολύ εύφλεκτα, σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς ελαιώνες ή τις βελανιδιές. Στην Τουρκία, αναδασωμένες περιοχές με πεύκο καίγονται αυτή τη στιγμή. Οι πυρκαγιές σε αυτά τα δάση είναι πολύ δύσκολο να καταπολεμηθούν. Με ισχυρούς, ξηρούς ανέμους είναι μερικές φορές αδύνατο να σταματήσει μια φωτιά.

Τα φυσικά δάση κινδυνεύουν υπερβολικά. Τα τροπικά δάση ίσως δίνουν μια λύση …

DW: Εκτός από αυτή τη μονοκαλλιέργεια αναδάσωσης, υπάρχει επίσης η επιθυμία σε πολλά μέρη να αφήσουμε τα δάση όσο το δυνατόν πιο ανέγγιχτα. Είναι τα «φυσικά» δάση πιο ανθεκτικά σε ακραίες καιρικές συνθήκες και τη φωτιά ;

Γιόχαν Γκέοργκ Γκολντάμερ : Σε ένα ανέγγιχτο δάσος υπάρχει μεγάλη ποικιλία ιθαγενών φυτών και εντόμων αλλά και πολύ νεκρό ξύλο. Σε περίπτωση καύσωνα ή πυρκαγιών, ένα τέτοιο δάσος κινδυνεύει εξαιρετικά. Προκειμένου να καταστούν τα δάση λιγότερο ευαίσθητα στη φωτιά, θα πρέπει να σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε η φωτιά να βρίσκει λιγότερη τροφή εκεί και επομένως να μπορεί να ελεγχθεί ευκολότερα. Αυτό είναι δυνατό πάνω απ’ όλα μέσω της εντατικής γεωργίας και της ελεγχόμενης βοσκής στα δάση.

DW: Τα ακραία καιρικά φαινόμενα εκδηλώνονται τώρα, όχι μόνο στην περιοχή της Μεσογείου, αλλά σε όλο τον κόσμο λόγω της κλιματικής αλλαγής. Πώς πρέπει να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα ;

Γιόχαν Γκέοργκ Γκολντάμερ : Μόλις βιώσαμε εξαιρετικά έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες εδώ στη Γερμανία. Επιπλέον, υπάρχουν ακραία φαινόμενα ισχυρών ανέμων, συμπεριλαμβανομένων των ανεμοστρόβιλων που δεν είχαμε ποτέ πριν ή μεγάλες εποχές ξηρασίας και πυρκαγιών. Φυσικά, όλα αυτά έχουν άμεσο αντίκτυπο στα δάση. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο πρέπει να αποχαιρετήσουμε την εικόνα που είχαμε για τα δάση, όταν κάποτε μπορούσαν να αναπτυχθούν σε ένα πολύ ισορροπημένο κλίμα, στο οποίο τέτοια ακραία φαινόμενα δεν εκδηλώνονταν ή εκδηλώνονταν σπάνια.

Εάν στο μέλλον έχουμε γενικά κλιματολογικές συνθήκες όπως στη Μεσόγειο ή στις υποτροπικές περιοχές, τότε θα πρέπει να κοιτάξουμε τα δάση εκεί.

Πώς είναι ; Είναι εξίσου πυκνά, ψηλά και πλούσια σε βιομάζα όπως τα δάση ερυθρελάτης, ελάτης και της οξιάς μας ; 

Όχι ! Πρόκειται για ανοιχτά δάση με σχετικά λίγα δέντρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν περισσότερο έδαφος να αναπτυχθούν, περισσότερο νερό ενώ οι ρίζες τους απλώνονται πιο βαθιά. 

Κι αυτή η ανθεκτικότητα τα βοηθά απέναντι σε ακραίες ξηρασίες και ανέμους.

Αλεξάντερ Φρόιντ

Πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ - DW

*Ο Γιόχαν Γκολντάμερ, είναι επικεφαλής του Κέντρου Παγκόσμιας Παρακολούθησης Πυρκαγιών

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

 

Όταν συζητάνε για τον «Αχελώο», ας φροντίσουν να έχουν κάτι νεότερο να μας πούνε…. - Του Κώστα Γκούμα*

 

Στις δύσκολες αυτές ημέρες του καύσωνα και της φωτιάς που κατακαίει πολλές περιοχές της χώρας, βλέποντας στα ΜΜΕ τους τίτλους  «Υδάτινα έργα θα “ξεδιψάσουν” τον θεσσαλικό κάμπο», «Δήμος Κιλελέρ : Σε οριστική τροχιά επίλυσης το υδατικό πρόβλημα» κ.α αισθανθήκαμε αρχικά μια ανάσα δροσιάς και ελπίδας.

Διαβάζοντας όμως προσεκτικά το περιεχόμενο του δημοσιεύματος, προσγειωθήκαμε και πάλι στην απογοητευτική πραγματικότητα  και την κατάσταση συναγερμού στην οποία βρίσκεται το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας και την απαράδεκτη τακτική των ψευδαισθήσεων που καλλιεργούν κυβερνητικά και αυτοδιοικητικά στελέχη υπό την «ηχηρή» αποστασιοποίηση της αντιπολίτευσης, κυρίως της μείζονος…

Ας δούμε αρχικά την είδηση σε…πραγματικό μέγεθος.

Την περίοδο 2005-2007, η Περιφέρεια Θεσσαλίας χρηματοδότησε το ΑΠΘ  να εκπονήσει προκαταρκτική μελέτη (Καθηγητής Γ. Σούλιος) εμπλουτισμού του υπόγειου υδροφορέα της ευρύτερης περιοχής Χάλκης  - Κιλελέρ. Η μελέτη που παραδόθηκε το 2007, προβλέπει την άντληση νερού (περίπου 10 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων) από τον Πηνειό,  την μεταφορά του στην περιοχή Χάλκης (μέσω κλειστού αγωγού) και τον εμπλουτισμό του υδροφορέα της ευρύτερης περιοχής με την ανόρυξη (ειδικών) γεωτρήσεων.

Τεχνητός εμπλουτισμός υπόγειων υδροφορέων

Δύο χρόνια αργότερα, έγιναν οι πρώτες προσπάθειες εκπόνησης των απαιτούμενων μελετών από την (τότε) Νομαρχία Λάρισας, οι οποίες όμως δεν ολοκληρώθηκαν.

Μετά από δέκα σχεδόν χρόνια, το 2018 (περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), αποφασίστηκε η χρηματοδότηση της οριστικής μελέτης του έργου αυτού, η οποία ανετέθη στην … «Εγνατία Α.Ε», με τον τότε Υπουργό κ. Φάμελλο να επαίρεται «.. ότι επιλύουν οξύτατα προβλήματα που ήδη εμφανίζονται στην περιοχή, όπως λειψυδρία, καθιζήσεις κ.λπ. » (!) 

Στην συνέχεια και για το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι σήμερα, λόγω αδυναμίας της «Εγνατία Α.Ε» να εκπονήσει την μελέτη, υπήρχε στασιμότητα. Εντέλει με ενέργειες του Δημάρχου Κιλελέρ κ. Θ. Νασακόπουλου και την συνεργασία του ΥΠΕΝ, επιτυγχάνεται η απεμπλοκή του θέματος, όπως αναφέρεται και στο δημοσίευμα, γεγονός που αποτελεί μια θετική εξέλιξη.

Με το εν λόγω έργο ασχοληθήκαμε πολλές φορές στο παρελθόν και εκφράσαμε δημόσια το ενδιαφέρον μας, αλλά και τις επιφυλάξεις για τις δυσκολίες υλοποίησης - λειτουργίας του (δες ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας : 22/10/2018 εδώ & 23/4/2019 εδώ).

Σύμφωνα λοιπόν με τα πρόσφατα δημοσιεύματα, αυτό που ανακοινώθηκε είναι ότι θα υπογραφούν τον Σεπτέμβριο οι συμβάσεις για την μελέτη.

Όταν η μελέτη παραδοθεί, όταν το έργο ενταχθεί σε κάποιο μελλοντικό πρόγραμμα χρηματοδότησης και όταν αυτό ολοκληρωθεί και παραδοθεί σε λειτουργία, ΤΟΤΕ θα υπάρξει κάποια ανακούφιση του καταπονημένου υπόγειου υδροφορέα της περιοχής Χάλκης – Κιλελέρ και βελτίωση των συνθηκών άρδευσης για τους αγρότες.

Λίγες συμπληρωματικές παρατηρήσεις για το έργο αυτό καθαυτό :

v Αποτελεί ένα χρήσιμο τοπικής σημασίας έργο, που έχει όμως μικρή συνεισφορά (αντιπροσωπεύει μόλις το 0,5% από το συσσωρευμένο έλλειμμα των 3 δισ. κυβικών μέτρων υπόγειου νερού που πρέπει να επιστραφεί στους υδροφορείς), στην ενίσχυση του υδατικού δυναμικού της (ανατολικής κυρίως) Θεσσαλίας και στην επίλυση του υδατικού της προβλήματος. Πρόκειται απλώς για μια «εσωτερική» αναδιανομή υδάτων σε μια περιοχή που υπάρχει μεγάλη ανάγκη.

v Πρέπει το ταχύτερο (και ταυτόχρονα με την μελέτη) να υπολογιστεί το ενεργειακό κόστος (άντληση 10-15 εκατ. κ. μ. νερού από τον Πηνειό και μεταφορά στην περιοχή Χάλκης) και κυρίως να εξεταστεί πως θα κατανεμηθεί η σημαντική ενεργειακή επιβάρυνση στους εκατοντάδες ωφελούμενους (θεωρητικά) χρήστες ιδιωτικών γεωτρήσεων της ευρύτερης αυτής περιοχής.

Κανέναν δεν τιμά να ξαναζήσουμε καταστάσεις, όπως αυτή πρόσφατα των απλήρωτων οφειλών του ΤΟΕΒ Μάτι Τυρνάβου ή και άλλων οργανισμών παλαιότερα ή της εγκατάλειψης του φράγματος Αγιονερίου Ελασσόνας, κυρίως λόγω της αδυναμίας των μελετητών να εκτιμήσουν σωστά το υψηλό κόστος κατασκευής του αρδευτικού (αντλιοστασίων και δικτύου μεταφοράς) στον κάμπο Τσαριτσάνης.

v Αναμένουμε όμως με ενδιαφέρον και τον συνολικό προϋπολογισμό του έργου αυτού, μαζί με την ανάλυση των παραμέτρων οικονομικής βιωσιμότητας (κόστος ανά κυβικό μέτρο νερού  στον τελικό χρήστη, βαθμός βελτίωσης της οικολογικής κατάστασης στους υπόγειους υδροφορείς κ.ο.κ).

Και ας έλθουμε τώρα στον τρόπο που προβάλλεται η εξέλιξη και το έργο που περιγράψαμε.

Το Υπουργείο που προΐσταται ο κ. Σκρέκας έχει την αρμοδιότητα για τα θέματα υδάτων στη χώρα.

Μία βασική εκκρεμότητα που έχει παραλάβει για την Θεσσαλία, είναι η αποκατάσταση της κακοποίησης που υπέστη, από τον ΣΥΡΙΖΑ, η 1^η αναθεώρηση του Σχεδίου Διαχείρισης Υδάτων (ΣΔΥ). Το μόνο που τους ενδιέφερε, ήταν πως να βγάλουν εκτός τα ημιτελή έργα του Αχελώου και να εμποδίσουν την επανεκκίνησή τους από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς να έχουν κάνει απολύτως καμία ενέργεια για όσα σημαντικά μέτρα – δράσεις και έργα προέβλεπε το σχέδιο αυτό.

Εύλογα θα ανέμενε κανείς δύο χρόνια τώρα, από την Κυβέρνηση και από τον κ. Σκρέκα, να έχουν επιλύσει το θέμα αυτό. Δυστυχώς όμως δεν έχει ξεκινήσει καν η μελέτη της 2^ης αναθεώρησης του ΣΔΥ (!).

Άραγε κανείς δεν βιάζεται σε αυτήν την Κυβέρνηση να τιμήσει τις υποσχέσεις του κ. Πρωθυπουργού ;

Ή μήπως λειτουργούν δια της αδράνειας, στην κατεύθυνση της στασιμότητας των έργων Αχελώου, όπως επί 4,5 χρόνια έπραξε ανεύθυνα ο ΣΥΡΙΖΑ ;

Δεν ταιριάζουν συνεπώς τα μεγάλα λόγια για τα νερά της Θεσσαλίας, στον θεσσαλό κ. Σκρέκα. Και μάλλον θα έπρεπε να σκέφτεται εάν στο εξής οι φωτογραφίες και η σχετική προβολή για παρόμοια ζητήματα τον ωφελεί ή τον βλάπτει. Σε ότι μας αφορά δεν έχουμε αμφιβολίες…

Κατά μείζονα λόγο που, σύμφωνα με το δημοσίευμα, «τέθηκαν επί τάπητος» τα έργα Αχελώου, χωρίς όμως να ανακοινωθεί από τον κυβερνητικό παράγοντα η παραμικρή πρόοδος γύρω από το θέμα, καθιστώντας εν γνώσει του όλο και περισσότερο ανακόλουθο (ως προς τις υποσχέσεις του) τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη.

Σε ότι αφορά στον Δήμαρχο Κιλελέρ, προφανώς καλώς δρομολόγησε την λήξη μιας εκκρεμότητας για τον Δήμο του.

Όμως, με την ιδιότητα του Προέδρου της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) Θεσσαλίας, θα περιμέναμε να δούμε μια πιο αποφασιστική και διεκδικητική στάση, ιδιαίτερα απέναντι σε έναν Υπουργό που αδρανεί και δεν επιλαμβάνεται των πολλών εκκρεμοτήτων που καθυστερούν την επίλυση του υδατικού της Θεσσαλίας.

Θυμίζουμε επίσης ότι ούτε απέναντι στην πρόσφατη προκλητική τοποθέτηση του Υπουργού κ. Κ. Καραμανλή (ότι εκείνος δήθεν εργάζεται για τα έργα Αχελώου..) είδαμε την παραμικρή αντίδραση, ή έστω και την διατύπωση κάποιας αντίρρησης της ΠΕΔ, στις δηλώσεις αυτές.

Αναμένουμε λοιπόν με ενδιαφέρον από τον κ. Πρόεδρο της ΠΕΔ να ενημερώσει τους Θεσσαλούς, που με αγωνία παρακολουθούν τις εξελίξεις, τι τέλος πάντων έθεσαν «επί τάπητος» για τα έργα Αχελώου.

Εκτός πια εάν, για ακόμη μια φορά, πρόκειται για το τετριμμένο σλόγκαν «υπέρ του Αχελώου», που ακούγεται στις συναντήσεις των πολιτικών, κάτι σαν «ξεκάρφωμα» απέναντι στους Θεσσαλούς ψηφοφόρους, έως ότου «φύγει» άπρακτη αυτή η τετραετία διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, χωρίς όμως σοβαρές συνέπειες για τον πολιτικό χώρο που στηρίζουν (και που τους στηρίζει…).

Σε κάθε περίπτωση αλλιώς αναμέναμε (η μεγάλη πλειοψηφία των θεσσαλών πολιτών), από την σημερινή Κυβέρνηση και από την αυτοδιοίκηση, να λειτουργήσουν μπροστά στις προκλήσεις και την κρισιμότητα των υδατικών προβλημάτων.

Οι «ασπιρίνες» και τα άλλοθι με την δρομολόγηση ορισμένων τοπικής σημασίας έργων κανέναν πια δεν ξεγελάνε….

 *Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Αχ βρε Κώστα, σιγά μην τους τρομάξεις και ενδιαφερθούν για την Θεσσαλία !

 

« Αχ καλέ, τι ωραία που τα λέει ο Κώστας ! » αναφώνησε με ενθουσιασμό η Φρόσω, η γραμματέας του αρχισυντάκτη. 

Μόλις είχε διαβάσει το δημοσίευμα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Λάρισας, για μια μεγάλη σύσκεψη με αφορμή τον καύσωνα, στην οποία ο Αγοραστός εξήγησε στους  Υπουργούς και άλλα στελέχη που συμμετείχαν, «γιατί χρειάζεται ο Αχελώος».

Κάτι πήγα να πω, αλλά εκείνη τη στιγμή πετάγεται ο αρχισυντάκτης : «Πράγματι Φροσάκι, ωραία τα είπε, μίλησε επιστημονικά και τεκμηρίωσε απ’ όλες τις πλευρές το θέμα ! Τι για ασφάλεια τους είπε, τι για οικολογική αποκατάσταση, τι για “πράσινη” ενέργεια, τι για ερημοποίηση…μπράβο ρε Κώστα, μπράβο !».

Προσπάθησα ξανά κάτι να του πω, αλλά ξαφνικά γυρίζει προς εμένα : «Ρε συ, αιρετικέ της πλάκας, γράψε κάτι για τον Κώστα και τον Αχελώο, τώρα που τους έσκισε …». Γνωστός φίλος της παράταξης του Περιφερειάρχη ο αρχισυντάκτης, ήταν και στα πάνω του, τι να πω εγώ τώρα…..

Πήρα μολύβι και χαρτί και σκέφθηκα πως να αρχίσω. Και κει, μια φωνή με έσπρωχνε επίμονα να γράψω σαν «κακοπροαίρετος» !

Η λογική όμως επαναστατούσε : «μα θα σε διώξει, δεν καταλαβαίνεις, αύριο θα ψάχνεις για δουλειά». 

Η άλλη φωνή όμως συνέχιζε να με πιέζει και πρόσκαιρα κέρδισε τη μάχη ! «Πες τα κακοπροαίρετε» με διέταξε : 

Και το μελάνι άρχισε να ρέει, ελεύθερα και συνωμοσιολογικά :

[Πράγματι, πολύ καλή η τοποθέτηση του Κώστα Αγοραστού τις προάλλες. Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει επιχειρήματα κατά του έργου. 

Σφαιρική και πολυεπίπεδη ανάλυση, καταγραφή όλων των πλευρών της ωφελιμότητας των έργων, ανάδειξη της κρίσιμης σημασίας της ενίσχυσης των υδάτων της Θεσσαλίας από τον ταμιευτήρα Συκιάς επί του Αχελώου, αφενός απέναντι στους κινδύνους ερημοποίησης και οικολογικής καταστροφής, αφετέρου για την παραγωγή ενέργειας και παράλληλη στήριξη του πρωτογενούς τομέα.

Με βασανίζει όμως ένα ερώτημα. 

Γιατί μία στις τόσες ο Αγοραστός αισθάνεται την ανάγκη για μια περιστασιακή ανάδειξη του Αχελώου ; 

Σε ποιους απευθύνει το μήνυμα ; Ποια η πολιτική του επιδίωξη ;

Επιχειρώντας μια ανάλυση του πολιτικού πλαισίου, εντός του οποίου «κινείται» (τρόπος του λέγειν….) η υπόθεση ολοκλήρωσης και λειτουργίας των εγκαταλειμμένων έργων Αχελώου σήμερα, παρατηρούμε τα εξής :

 Η όποια διαβούλευση ή διάλογος, με επιχειρήματα (πολιτικά, επιστημονικά, οικολογικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά κλπ.), έχει πλέον ολοκληρωθεί και ιστορικά έχει κλείσει τον κύκλο της. 

Οι απόψεις έχουν καταγραφεί και έχουν κωδικοποιηθεί, ταυτόχρονα όμως έχουν παγιωθεί και οι θέσεις των πλευρών που τάσσονται «υπέρ» ή «κατά» της «εκτροπής Αχελώου». 

Η συνεχής τροφοδότηση, από όλες τις πλευρές, της κοινής γνώμης με τα γνωστά επιχειρήματα δεν αλλάζει πια την ήδη παγιωμένη αντίληψη, ούτε επηρεάζει τους συσχετισμούς. 

Όταν λοιπόν ο Περιφερειάρχης περιορίζεται σε αυτές τις περιστασιακές αναφορές στον Αχελώο, περισσότερο απευθύνεται (ως «άλλοθι») στους ψηφοφόρους και λιγότερο έως καθόλου στην αδρανούσα Κυβέρνηση.

 Η σημερινή Κυβέρνηση, «δεμένη» σε συμφέροντα ή/και «εμπόδια» άγνωστα σε εμάς, έχει καταδικάσει την υπόθεση Αχελώου στην σιωπή και στην ακινησία. 

Είμαι βέβαιος ότι έχει ήδη ετοιμάσει ένα επικοινωνιακό πλάνο ώστε έως τις επόμενες εκλογές να είναι σε θέση να «ταΐσει» τους Θεσσαλούς με κάποια λογικοφανή δικαιολογία για την απραξία της (σημείωση : το έργο το είχε υποσχεθεί ο κ. Μητσοτάκης, όμως το «ξέχασε» ολότελα, παρότι ήδη διανύει το τρίτο έτος της θητείας του…). 

Τα πολιτικά της στελέχη, οι υποψήφιοι για τις εκλογές, οι αντίστοιχοι αυτοδιοικητικοί και πολλά ΜΜΕ - κυρίως του κέντρου – θα προσφέρουν την ανάλογη στήριξη στην Κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό που δεν τηρεί τις υποσχέσεις του…

 Η αντιπολίτευση, σύσσωμη σχεδόν, αδιαφορεί - για διαφορετικούς λόγους ο καθένας - για το θέμα αυτό του Αχελώου :

Στο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετούνται μια χαρά από την κυβερνητική επιλογή. Τι καλύτερο γι’ αυτούς να μην γίνεται ούτε καν συζήτηση για την προοπτική των έργων. Κανείς από την Κυβέρνηση δεν τους θέτει, στη Βουλή ή στον δημόσιο λόγο, (ούτε στο παρελθόν το έκαναν ως αντιπολίτευση) το ερώτημα : Θέλετε τα έργα να ολοκληρωθούν ή να κατεδαφιστούν ; Όλοι στη ΝΔ αποφεύγουν να τους φέρουν σε δύσκολη θέση, γιατί φοβούνται πως το ερώτημα αυτό θα «επιστρέψει» στους ίδιους και ο Μητσοτάκης δεν θα χαρεί και πολύ να δώσουν μια απάντηση. 

Στην ίδια γραμμή με το ΣΥΡΙΖΑ και ο Βαρουφάκης, που δεν τόλμησε καν να αναφέρει τη λέξη «νερό» όταν επισκέφθηκε τη Λάρισα ! 

Το ΚΙΝΑΛ και ο Βελόπουλος δεν ασχολούνται με τέτοια «μικροθέματα». 

Όσο δε για το ΚΚΕ, αναρωτιέται κανείς που βρίσκεται το πάθος των στελεχών που διαδέχθηκαν τον Λαμπρούλη και τον Πατάκη οι οποίοι, ορθώς, έχουν αναδείξει το νερό και τον Αχελώο ως μείζον θέμα για τη Θεσσαλία, για τους αγρότες και συνολικά για τους ανθρώπους της δουλειάς στον τόπο αυτό (μα ούτε μια ερώτηση για λίγη πίεση στη Βουλή ρε παιδιά ;).

 Στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, ο μεν Αγοραστός κινείται ως απόλυτος άρχων και δεν ενοχλεί κανένα, αλλά και η αντιπολίτευση ούτε καν ασχολείται με το υδατικό, έστω με κάποια δημόσια τοποθέτηση για τα μάτια του κόσμου….!

Ούτε μία δήλωση αποδοκιμασίας (από αυτοδιοικητικούς Α' και Β' βαθμού) προς τον Μητσοτάκη και τους Υπουργούς του ! 

Ούτε καν μία διεκδικητική παρέμβαση, παρότι βλέπουν την τρέχουσα κυβερνητική τετραετία να «χάνεται» οριστικά. 

Μία «κακοπροαίρετη» εξήγηση : Ο Αγοραστός που διεκδικεί άλλη μία θητεία στην Περιφέρεια,  έχει απέναντι του (μετά από τρεις θητείες) και άλλα στελέχη της ΝΔ, που πολύ θα ήθελαν να τους δοθεί το χρίσμα και τους οποίους φοβάται…. Πως λοιπόν να αποτολμήσει ο Περιφερειάρχης να τα «χώσει» στην Κυβέρνηση, στον Πρωθυπουργό που μας ξεγέλασε, στον Καραμανλή που κοροϊδεύει τον κόσμο ;

Πως να γίνει, αυτός μόνο, κακός με την εξουσία ; 

Από την άλλη όμως αυτός είναι ο ηγέτης, αυτός οφείλει να εκφράσει την δυσαρέσκεια του λαού και των οργανώσεων, που όλες την εκφράζουν λίγο-πολύ (εάν εξαιρέσεις κάποιους ελάχιστους προέδρους φορέων που το μόνο που νοιάζονται είναι κάποια θεσούλα μελλοντικά, είτε σε ψηφοδέλτιο, είτε σε κάποιο οργανισμό…). 

Ο Κ. Αγοραστός ξέρει καλά ποιο είναι το καθήκον του, αλλά η «λογική» του λέει να κάνει πίσω…

Πραγματικά δύσκολο το δίλλημα για τον περιφερειάρχη……

Και εκεί που τα έγραφα όλα αυτά, ακούω και πάλι τη φωνή του αρχισυντάκτη : «Άντε ρε, το τελείωσες να το τυπώσουμε ; » ]

Και εκεί ξύπνησα….

 Ο αιρετικός 

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Μπλακάουτ στη σκέψη και στις δράσεις στον κάμπο, ενώ έρχεται ο Αρμαγεδδών… - Του Γιάννη Κολλάτου*

 

Αυγουστιάτικες παραφωνίες. Καίγεται η μισή Ελλάδα και φυσικά Αττική και Εύβοια δεν θα μπορούσαν να λείψουν από το «κάδρο», «καίγονται» και οι καλλιέργειες, αφού ο «Ιανός» άφησε πίσω του μπαζωμένα κανάλια και ποτάμια και το νερό της Λίμνης Πλαστήρα δεν φτάνει μέχρι το αγρόκτημα Παλαμά, ενώ λόγω του καύσωνα βγαίνουν εκτός λειτουργία από τις διακοπές ρεύματος επί ώρες τα αντλητικά συγκροτήματα των αρδευτών στη Λάρισα. Κάτι σαν την «κόλαση του Δάντη» αφού στην Αθήνα καίγονται σπίτια και στην περιφέρεια καλλιέργειες. Μάλλον ο Ιταλός ποιητής στο μυαλό του θα είχε την κλιματική αλλαγή του πλανήτη όταν περιέγραφε την κόλασή του…

Οι δασικές πυρκαγιές εν μέσω καύσωνα, το είδαμε άλλωστε και στον Καναδά και τη Σιβηρία όπου ο υδράργυρος έφτασε φέτος το καλοκαίρι τους 49 βαθμούς Κελσίου, δημιουργούν το δικό τους μικροκλίμα και δύσκολα περιορίζονται. Στη Λίμνη Ευβοίας η φωτιά σταμάτησε στη θάλασσα !

Καύσωνας διαρκείας λοιπόν στην Ελλάδα και χιόνια στο νότιο ημισφαίριο στη Βραζιλία που βρίσκεται στη ζώνη του Ισημερινού! Οι ειδικοί επιστήμονες μας προειδοποιούν ότι ο παρατεταμένος φετινός καύσωνας δεν θα είναι η εξαίρεση αλλά θα βιώνουμε πλέον συχνά ανάλογα φαινόμενα, όπως και πλημμύρες και ακραίες χιονοθύελλες και παγετούς.

Ο Χρήστος Ζερεφός, ο καθηγητής Φυσικής της ατμόσφαιρας μιλώντας στη «Θεσσαλία τηλεόραση» μας προειδοποίησε ότι οι ενδείξεις για κλιματική αλλαγή, πλέον γίνονται αποδείξεις…

Τα μελτέμια που ισορροπούσαν τα καυτά κύματα από τη βόρεια Αφρική αυτή την περίοδο εκλείπουν από τη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Η Θεσσαλική πεδιάδα βρίσκεται πλέον στη διακεκαυμένη ζώνη, σημειώνει ο καθηγητής και αντιπρόσωπος της χώρας στα διεθνή φόρα για την κλιματική αλλαγή και ο κίνδυνος ερημοποίησης της είναι κάτι παραπάνω από ορατός.

Ο κ. Ζερεφός τονίζει πως θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως συμβαίνει με τους σεισμούς και να μην σπαταλάμε ειδικά στη Θεσσαλία τα υπόγεια νερά της γιατί τα δανειζόμαστε από τις επόμενες γενιές, καθώς διαχειριζόμαστε έλλειμμα…

Οι αγρότες την ίδια ώρα αγωνιούν στον κάμπο για την τύχη των αρδευόμενων καλλιεργειών, καθώς –τραγική ειρωνεία- τα κανάλια «στεγνώνουν» στις ίδιες περιοχές που πριν από δύο εβδομάδες είχαμε χαλάζι και στις 20 Σεπτέμβρη πέρυσι καταστροφικές πλημμύρες από τον «Ιανό»…

Και φυσικά στον κάμπο οι «ποντικοί του χαλκού» λυμαίνονται μετασχηματιστές, καταστρέφουν αντλητικά συγκροτήματα και αφήνουν σύξυλους τους αρδευτές εν μέσω καύσωνα. Η τιμή του χαλκού βλέπετε εκτοξεύεται καθώς υπάρχει αυξημένη παγκόσμια ζήτηση καθώς αποτελεί την πρώτη ύλη για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που σε λίγα χρόνια θα κυριαρχούν στην αγορά, ως μια αμυντική κίνηση για περιορισμό των ρύπων και των αερίων του θερμοκηπίου.

Γιατί αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στον πλανήτη και τη χώρα δεν χωρούν άλλη παρατήρηση απαιτούν πλέον δράσεις…

Ο Economist μάλιστα δίνει άλλα 20 χρόνια ζωής στον πλανήτη αν δεν δράσουμε τώρα

Και η πολιτική ελίτ πως μας προετοιμάζει για τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται ;

Στην Καρδίτσα στη γέφυρα του Καράμπαλη είχαν να γίνουν έργα καθαρισμού και διαπλάτυνσης από το 1997 (από το ημιτελές πακέτο Λαλιώτη). Αλλά σε τέτοιου είδους έργα δεν κόβονται κορδέλες και ας είναι τα πλέον σημαντικά αφού είναι έργα πολιτικής προστασίας. Και μετά απορούμε γιατί πλημμύρισε η Καρδίτσα….
Ο Τρικαλινός υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας κάνει έκκληση για περιορισμό των κλιματιστικών για αποφυγή μπλακάουτ, ενώ θα μπορούσε επιτέλους να θέσει σε λειτουργία το σχεδόν έτοιμο έργο της Μεσοχώρας (στα ορεινά της εκλογικής του περιφέρειας) που δίνει 160 ΜW ηλεκτρική ισχύ.

Ο αρμόδιος υπουργός Υποδομών Κώστας Καραμανλής δεν έχει ακόμη ξεκινήσει μία μικρή εργολαβία 2 εκατομμυρίων ευρώ για τα έργα αντιστήριξης του φράγματος της Συκιάς που κινδυνεύει με κατάρρευση στην πρώτη μεγάλη θεομηνία στην Αργιθέα. Στον «Ιανό» προλάβαμε τα χειρότερα την τελευταία στιγμή όταν δόθηκε εντολή να κλείσει η σήραγγα στο Πευκόφυτο προς Δρακότρυπα, διαφορετικά θα κατέρρεε το φράγμα της Συκιάς και θα είχαμε φονικές πλημμύρες… Και το υδροηλεκτρικό της Συκιάς αν λειτουργούσε σήμερα θα απέδιδε επίσης 160 MW ηλεκτρικής ενέργειας… Και τα δύο αυτά έργα θα απέτρεπαν ένα πιθανό μπλάκαουτ, ενώ θα λειτουργούσαν και ως πολύτιμες αποθήκες νερού για τα μελλοντικά εφιαλτικά καλοκαίρια που μας περιμένουν και μέσω της αντλησοταμίευσης ως πολύτιμες «μπαταρίες» ενεργείας για την ευστάθεια του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας…

Η συμβολή των υδροηλεκτρικών έργων στην ευστάθεια του συστήματος μεταφοράς ενέργειας, είναι καθοριστική.
Αυγουστιάτικες ιστορίες, ραστώνης και χαλαρότητας αλλά οι θεομηνίες και η πανδημία δοκιμάζουν όλη τη χώρα και την υφήλιο Αν δεν αφήσουμε πίσω αγκυλώσεις, αν δεν σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε ως αρχοντοχωριάτες και δεν βάλουμε μπρος, τις τουρμπίνες στα υδροηλεκτρικά μας εργοστάσια και μπλακάουτ θα έχουμε τα επόμενα καλοκαίρια και θα πούμε το νερό- νεράκι στη θεσσαλική πεδιάδα…

Τελικά το μόνο σίγουρο μπλακάουτ είναι στις σκέψεις μας και στο μυαλό ορισμένων που με τις εμμονές μπλοκάρουν και τις δράσεις για να προλάβουμε το εφιαλτικό μας μέλλον.

* Ο Γιάννης Κολλάτος είναι δημοσιογράφος

Πηγή : thessaliatv.gr

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Ο κίνδυνος μπλακάουτ θα είχε αποφευχθεί αν λειτουργούσαν τα υδροηλεκτρικά σε Μεσοχώρα και Συκιά... - Του Γιάννη Κολλάτου*

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός περί τα ενεργειακά για να κατανοήσει πως όταν έχουμε παρατεταμένο καύσωνα είναι ορατός ο κίνδυνος μπλακάουτ στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας. 

Τα ηλεκτρικά φορτία αυξάνονται κατακόρυφα λόγω κλιματισμού και αρδεύσεων. Ο τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα με δεδομένο ότι η χώρα περνά στην άμεση απεξάρτηση από το λιγνίτη, είναι τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, που αφενός μεν λειτουργούν ως φορτία αιχμής, αφετέρου μετριάζουν τις ανάγκες για κατανάλωση ρεύματος από την άρδευση μέσω των υπόγειων υδάτων (γεωτρήσεων) αφού αυτές καλύπτονται από τα επιφανειακά νερά. 

Έτσι κάνουν όλες οι προηγμένες χώρες της Ευρώπης ( η Γερμανία, η Νορβηγία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Ιταλία κ.α.). 

Στη χώρα μας η κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων έχει σταματήσει από τις αρχές του 2000. Ο λόγος το μεγάλο κόστος κατασκευής των λεγόμενων έργων πολιτικού μηχανικού και η τάση που υπάρχει στην πολιτική ελίτ της χώρας (ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας) για ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Κανένας ιδιώτης δεν αναλαμβάνει π.χ. το κόστος κατασκευής έργων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, όπως εν προκειμένω συνέβη με τα δύο φράγματα στον Αχελώο, της Μεσοχώρας και της Συκιάς. 

Τα έργα αυτά ωστόσο είναι σχεδόν μισοτελειωμένα. Ιδιαίτερα το φράγμα της Μεσοχώρας θα έπρεπε να λειτουργεί από το 2002, ωστόσο δεν έχει ακόμη λειτουργήσει για τους γνωστούς λόγους των αντιδράσεων των τοπικών κοινωνιών, τις απανωτές προσφυγές στο ΣτΕ και την αδιαφορία των κυβερνήσεων να προωθήσουν έργα που μόνο πολιτικό κόστος θα έχουν (βάλτε και τις αντιδράσεις των Αιτωλοακαρνάνων) ενώ δύσκολα ολοκληρώνονται σε βάθος μίας τετραετίας, ώστε ν προσκομίσουν τα όποια πολιτικά οφέλη.
Αν λειτουργούσαν σήμερα αυτά τα δύο φράγματα (και τα αντίστοιχα υδροηλεκτρικά έργα) θα πρόσφεραν από 160 MW ισχύ στο διασυνδεμένο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας και καθώς ιδιαίτερα το έργο της Συκιάς θα είχε και αρδευτικούς σκοπούς, θα βρίσκονταν αυτή την περίοδο του παρατεταμένου καύσωνα σε πλήρη λειτουργία, ομαλοποιώντας το σύστημα μεταφοράς ενέργειας της χώρας, απομακρύνοντας τον όποιο κίνδυνο αποσταθεροποίησης και μπλακάουτ…

Η συμβολή των υδροηλεκτρικών έργων στην ευστάθεια του συστήματος μεταφοράς ενέργειας, είναι καθοριστική.
Οι αυξημένες ανάγκες όμως για ορθολογική διαχείριση των υδατικών μας πόρων και για καθαρή, ανανεώσιμη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που προκύπτουν (και θα προκύψουν ακόμη περισσότερο στο μέλλον) στα πλαίσια της προσπάθειας για βιώσιμη ανάπτυξη και υπό την απειλή της κλιματικής αλλαγής, ενισχύουν το ρόλο και τη συνεισφορά των φραγμάτων στο παρόν και το μέλλον. 

Νέες ιδέες, νέες τεχνικές, με αυξημένο (σε σχέση με το παρελθόν) σεβασμό στο περιβάλλον και στις έννοιες τις βιωσιμότητας, θα καθορίσουν το μέλλον και το ρόλο των φραγμάτων. Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται επίσης εμφανής η ανάγκη κατασκευής φραγμάτων (και λιμνοδεξαμενών) προκειμένου να καταστεί εφικτή η αύξηση του ποσοστού των αιολικών έργων στο ενεργειακό μίγμα, μέσω της δημιουργίας Υβριδικών Έργων (συνδυασμός αιολικών και υδροηλεκτρικών έργων, για τη ρύθμιση της παραγόμενης ενέργειας μέσω της αποθήκευσής της) με τη μορφή Έργων Αντλησοταμίευσης.

Είναι σκόπιμο να τονιστεί εδώ ότι τα υδροηλεκτρικά έργα δίνουν με την κατασκευή τους και μόνο την μεγαλύτερη εγχώρια προστιθέμενη αξία (περί το 80%) σε σχέση με τις λοιπές ΑΠΕ και επιπλέον συμβάλλουν στην μεγιστοποίηση της διείσδυσης των λοιπών ΑΠΕ (Αιολικά Πάρκα και Φωτοβολταϊκά), καθιστώντας τη χώρα μας εν δυνάμει εξαγωγέα πράσινης ενέργειας και όχι εξαρτώμενο εισαγωγέα μη « καθαρών» καυσίμων. 

Πώς θα ισοσκελιστεί το έλλειμμα ισοζυγίου αν συνεχίσουμε με την αντίληψη του αρχοντοχωριάτη ;

Πηγή : thessaliatv.gr

* Ο Γιάννης Κολλάτος είναι δημοσιογράφος

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb