Με άλλα τρία συνεχόμενα (κάθε εβδομάδα) κείμενα του, ο «Όμηρος» συνέχισε την παρέμβασή του για το θέμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με τις γνωστές, αμφισβητούμενης αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας αποφάσεις του, καθώς και σε άλλες πτυχές που επηρέασαν την πορεία των έργων «εκτροπής Αχελώου».
Πραγματικά μια σειρά από απολαυστικά και διαφωτιστικά κείμενα, τα οποία κατά χρονολογική σειρά είναι :
«Ιστορία μου, Αμαρτία μου» I, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (1/2/2022).
«Ιστορία μου, Αμαρτία μου» IΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (8/2/2022).
«Ιστορία μου, Αμαρτία μου» IΙΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (15/2/2022).
«Ιστορία μου, Αμαρτία μου» ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (22/2/2022).
«Ιστορία μου, Αμαρτία μου» V, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (1/3/2022).
Με λόγο σαρωτικό αλλά και
τεκμηριωμένα επιχειρήματα ο συντάκτης του (Α.Β, έγκριτος νομικός), ξετυλίγει το
"κουβάρι" των νομικών ακροβατισμών και αποδομεί το σκεπτικό αποφάσεων
του ΣτΕ, ενώ αφήνει την αγανάκτησή του να ξεπηδήσει για τις πρακτικές του
Δικαστηρίου, τις «συνέργειες» των οργανώσεων που με τον «οικολογικό» δογματισμό
τους προκαλούν (μέσω προσφυγών) όλες αυτές τις αποφάσεις, και επισημαίνει την
απουσία παρεμβάσεων από τις κυβερνήσεις που αδυνατούν (ή μήπως δεν επιθυμούν ;)
να διαχειριστούν τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της δυστοπίας.
Απόσπασμα κειμένου 15/2/2022 :
[Το πρώτο σχέδιο διαχείρισης λεκάνης απορροής της Θεσσαλίας του 2014, που βρίσκεται σήμερα στο στάδιο της 2ης αναθεώρησής του, προβλέπει:
α) μείωση της μερικής εκτροπής από 600 στα
250 χιλ. μ3/έτος. β) μ ε ί ω σ η των αρδευόμενων εκτάσεων στη Θεσσαλία ώστε
μέρος τους να γίνουν ξηρικές. γ) πρόβλεψη εκτέλεσης έργων ταμίευσης νερών στη
Θεσσαλία. {σ.σ. σε πόσα χρόνια και με ποια χρήματα}. δ) Απεμπλέκεται η Μεσοχώρα
από το όλο εγχείρημα. ε) επανασχεδιάζεται η Συκιά, ώστε να δημιουργηθεί εκεί
μικρότερη ενεργειακή μονάδα. Τίποτα δεν πείθει για την επιστημονική επάρκεια
και δεν υπακούει στην κοινή λογική σ' αυτό το σχέδιο.
Η κ. Σακελλαροπούλου που εισηγήθηκε την έκδοση της πλειοψηφικής πλην καθηλωτικής απόφασης 26/2014 εναντίον της εκτροπής, μεταξύ των επιχειρημάτων της (που δεν έπεισαν την ισχυρή μειοψηφία της Ολομέλειας) προέβαλε και το εξής : Αφού τόσο πολύ μειώνονται με το ΣΔΛΑΠ οι ποσότητες του εκτρεπόμενου νερού, η ωφέλεια που θα προκύψει στη Θεσσαλία είναι ελάχιστη και πάντως μικρότερη από τη βλάβη στο περιβάλλον της περιοχής της εκτροπής και στη βιώσιμη ανάπτυξη (παρ.14 της απόφασης). Είναι έτσι ή όχι ; Πού να γνώριζε βέβαια η κ. εισηγήτρια και το ΣτΕ το ύστερο κατόρθωμα του κ. Φάμελλου, που έδωσε εντολή στους μελετητές του ΣΔΛΑΠ του 2017 να αφαιρέσουν από τη μελέτη την εκτροπή. Έτσι εκπονήθηκε το φαμέλλειο ΣΔΛΑΠ που απέκλειε την οποιαδήποτε μεταφορά νερού από τον Αχελώο και που ασμένως αποδέχτηκε ο Δήμος Λαρισαίων στον προγραμματισμό της μελλοντικής ύδρευσης της Λάρισας. Τέτοια πράγματα έχουν συμβεί και αναγραφεί, δεν είναι τα μόνα, αποτελούν δε ειδικότερη έκφραση του γενικότερου φαινομένου του εξουσιαστικού η μη νεοελληνικού τραγέλαφου.
Τη μελέτη λοιπόν αυτή (σ.σ. «είπατε εκτροπή ;
Όχι βέβαια») η απόφαση του 2014 την καταχωρεί σε μεγάλο μέρος της και την
ενσωματώνει στο σκεπτικό της. Η «μελέτη» από μια πρώτη ματιά κινείται σε
εικονική πραγματικότητα. Λες και πρόκειται για έργο, που σχεδιάζεται για το
μέλλον και όχι για μισοτελειωμένο εδώ και δεκαετίες. Θυμίζει το ερωτηματολόγιο
του ΣτΕ από το 2009 (απόφ. 3053/09) προς το Δικαστήριο της Ε.Ε., που έγραφε για
«σχεδιαζόμενο» έργο στον άνω Αχελώο, παρότι τότε, δηλ. το 2009, ήταν κατά 70%
κατασκευασμένο. Είχα και τότε απορήσει. Αν και διαβάζοντας τα 14 ερωτήματα της
απόφασης προς του Δ.Ε.Ε. είδα, πως όλα κατέτειναν, στο να υπάρξει απάντηση
εναντίον της εκτροπής στο «σχεδιαζόμενο» έργο. Το Δ.Ε.Ε. όμως έκρινε, πως η
εκτροπή είναι εφικτή. Αυτό επισήμανε στην Ολομέλεια του 2014 η μειοψηφία και η
άποψή της καταχωρήθηκε στο κείμενο της απόφασης.
20.1.2022 αργά το βράδυ.} Είναι πολλά της «μελέτης» της αναπτυξιακής εταιρείας (Μ.Κ.Ο.) Αιτωλοακαρνανίας του 2004, που θα ήθελα να μοιραστώ με τον αναγνώστη. Παίρνω μόνον από την απόφαση μια τυχαία παράγραφο: «Οι δυσμενείς επιπτώσεις των έργων θα αλλοιώσουν τους χώρους γύρω από το φράγμα και τη σήραγγα εκτροπής» . Αυτά όμως έχουν κατασκευαστεί, αν και δεν έχουν τελειοποιηθεί, 20 χρόνια πριν το ’14, ώστε να προβάλλονται το '14 ως επιχείρημα για τη... μη κατασκευή του φράγματος και της σήραγγας που ήταν κατασκευασμένα. !
Σοβαρά τώρα ; Το λεηλατημένο τοπίο από τα καθηλωμένα
έργα, που έχει καθηλώσει το ΣτΕ, αποτελεί ενδιαφέρον σήμερα τοπίο, που πρέπει
να διαφυλαχτεί, και οι λίμνες-υδροβιότοποι που θα το αποκαταστήσουν δεν είναι;
Διαβάζοντας τις πολλές σελίδες της απόφασης 26/2014 του ΣτΕ, που υιοθετεί σε
πολυσέλιδη αντιγραφή της τη μελέτη των Ακαρνάνων, έμαθα και για τα είδη της
ιχθυοπανίδας, που θα θιγεί από τα έργα του. Έμαθα για τη saleria fluviatilis,το
barhus albenikus,το barhus peloponnesius,τον lenciskus if svallize και το
salmon trutta.* Ολα αυτά ένα προς ένα στην πολυσέλιδη 21η παράγραφο. Έψαξα
σελίδα-σελίδα την απόφαση να βρω και κάτι για την απειλούμενη ερημοποίηση
εκατομμυρίων στρεμμάτων στην κεντρική και ανατολική Θεσσαλία, τα εκατοντάδες
εκατομμύρια ευρώ που έχουν δαπανηθεί μέχρι τώρα, τα ανασκαμμένα από δεκαετίες
βουνά στις περιοχές των έργων, την έτοιμη και απαξιούμενη ΥΗ μονάδα στη
Μεσοχώρα, τη μέχρι τώρα ζημιά της ΔΕΗ από την εγκατάλειψη μόνον του σταθμού της
Μεσοχώρας, που η ίδια η ΔΕΗ την υπολογίζει σε πάνω από 1 δισ. ευρώ, την
απειλούμενη έμφραξη της σήραγγας των 7 χιλιομέτρων που ρέει προσωρινά ο Αχελώος
στην περιοχή της Μεσοχώρας, στις αντλήσεις υφάλμυρων νερών από τα 300 μέτρα στη
Θεσσαλία, τις ακραία πλεονασματικές σε νερά περιοχές στα διαμερίσματα Αρτας και
Αιτωλοακαρνανίας, την υποστήριξη του Ευρωδικαστηρίου στην εκτροπή και τόσα
άλλα. Τίποτα. Εκκωφαντική σιωπή.
Απόσπασμα κειμένου 22/2/2022 :
[...Είναι άλλωστε γνωστό, πως εδώ και πάρα πολλά χρόνια η σήραγγα εκτροπής είναι έτοιμη, χωρίς όμως να είναι ευρύτερα γνωστό, ότι στις 11.2.2010 η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ αποφάσισε την άμεση διακοπή όλων των έργων ως προς την εκτροπή, καθώς και τη μη λειτουργία όσων έργων ήταν ολοκληρωμένα (!), μέχρις ότου εκδοθεί η απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. επί των ερωτημάτων που υποβλήθηκαν σ’ αυτό. Και το σημαντικότερο. Αρχές Μαρτίου του 2011 το ίδιο απέρριψε αίτημα του Υπουργείου για ολοκλήρωση της ένδυσης της σήραγγας εκτροπής, για να μην καταρρεύσει. Σαν να έλεγε, αφήστε να καταρρεύσει. Τέτοια «πρόνοια» για τη δημόσια περιουσία δεν έχω ξαναζήσει στην 50ετή δικηγορία μου. Η φράση ότι «ενδέχεται να κατεδαφιστούν» της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ είχε προδικάσει και την ισχυρή βούληση αποτροπής της εκτροπής, παρότι επιχειρήθηκε να αποδοθεί αυτή στο ΔΕΕ.
Η καθήλωση και το «όχι» στα έργα Αχελώου έρχεται σε απόλυτη αντίθεση στους ίδιους ακριβώς χρόνους με το «ναι» στα έργα της Eldorado Gold στην ανατολική Χαλκιδική (αποφ. 217 και 218/16,1531 1532,1533/17) που κρίθηκαν συμβατά με τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η ίδια εισηγήτρια και εκεί. Στην ανατολική Χαλκιδική αποδασώνονται 4.000 στρέμματα και κρίνεται εκεί βιώσιμη η ανάπτυξη, ενώ στον Αχελώο όπου προκύπτει μεγάλο εθνικό όφελος από καθαρή πράσινη ενέργεια, δημιουργούνται υδροβιότοποι και ελκυστικό τοπίο με την κατάκλυση των σκαμμένων βουνών και την κατασκευή τεχνικών λιμνών, όπως στον Μέγδοβα -που ανήκει στην ίδια λεκάνη του Αχελώου- κρίνεται μη βιώσιμη η ανάπτυξη. Υπάρχουν αρκετοί, που μπορεί να προσλαμβάνουν διαφορετικά τη δικαστική πορεία των έργων του Αχελώου και μπορεί να διαθέτουν ισχυρότερο του προσωπικού μου ΙQ. Να διαθέτουν επίσης ισχυρότερο και από τον αείμνηστο Νίκο Μάργαρη, πρόεδρο του πρώτου τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Εκείνος ήταν που έγραψε, πως ο χειρότερος ακτιβιστής για το περιβάλλον είναι το ΣτΕ.
Ας δούμε τι είχε δεχθεί η ίδια Ολομέλεια με άλλη σύνθεση το έτος 2000 με την υπ’ αριθ. 3478/2000 απόφασή της. Είχε δεχτεί, ότι για ένα μεγάλο έργο εθνικής σημασίας συνάδει η εκτροπή 600 χιλ. κ.μ. τον χρόνο επί του 7πλάσιου όγκου νερού των 4 δισεκατ. κ.μ. / έτος. Στη συνέχεια η απόφαση αυτή δέχτηκε πως «σε εξαιρετικές περιπτώσεις που αφορούν μεγάλα έργα απαραίτητα για την άμυνα και την εθνική οικονομία της χώρας και ζωτικής σημασίας για το κοινωνικό σύνολο είναι δυνατόν να επιτρέπονται επεμβάσεις στο περιβάλλον, φυσικό και πολιτιστικό, εφ’ όσον δεν υπάρχουν άλλες λύσεις»...]
Απόσπασμα κειμένου 1/3/2022 :
[Το 1994 το Ε’ τμήμα του ΣτΕ με τις 1769 και 1770 αποφάσεις του καθηλώνει το έργα της Μεσοχώρας και της Συκιάς αξιώνοντας αντί των δύο χωριστών, ενιαία μελέτη. Καθηλώνει λοιπόν τα έργα. Το 2014 η Ολομέλεια του ίδιου Δικαστηρίου αλλάζει γραμμή πλεύσης και με την υπ’ αριθ. 26 απόφασή της αξιώνει δύο χωριστές μελέτες, όπως είχαν από το ‘86 συνταχθεί με εντολή Δημοσίου και ΔΕΗ.
Επανακαθηλώνει λοιπόν τα έργα. Το 2000 με την 3478 απόφασή της η Ολομέλεια εγκρίνει την εκτροπή προς Θεσσαλία 600 εκατ. κ.μ./ έτος, αλλά το 2005 με την 1688 απόφασή της η ίδια σταματά πάλι τα έργα και «αναπέμπει στη Διοίκηση να αποφανθεί, εάν εμμένει στην εκτέλεση του όλου έργου, ή όχι ενόψει του ν. 3199/2003 και των νέων δεδομένων για μεταφορά της οδηγίας 2.000/60/Ε.Κ». Η πρόσληψη αυτή μιας διαρκώς και για το μέλλον εφαρμοζόμενης νομοθετικής ρύθμισης για έργα του παρελθόντος είναι ακατανόητη. Σκεφτείτε. Σας χορηγείται νόμιμη άδεια ανέγερσης οικοδομής και αφού την ολοκληρώσετε, ή έστω κι αν την έχετε μισοτελειωμένη, αλλάζει η πολεοδομική νομοθεσία και μειώνει το ύψος των ορόφων, εκεί που χτίζετε. Είναι δυνατόν να πάψει να ισχύει η άδειά σας ;
Γνωρίζω τη θετική συμβολή του στον έλεγχο νομιμότητας των πράξεων της ελληνικής Διοίκησης πολλαπλώς άλλωστε αμαρτάνουσας. Γι’ αυτό και απορώ με την ασύγχρονη όσμωση πολλών ανωτάτων διοικητικών δικαστών σε περιβαλλοντικά ζητήματα, που έχουν πολύ δυσάρεστα αποτυπωθεί και στην υπόθεση των έργων του άνω Αχελώου. Είναι και δυσάρεστο να εκλαμβάνεται από μέγα μέρος του νομικού κόσμου και από το σύνολο των ειδικών επιστημόνων ως ένα είδος βεντέτας μεταξύ πολιτικής και δικαστικής εξουσίας η υπόθεση «Αχελώος». Δυστοπικό δε, αρκετοί να γράφουν για εμμονή του ΣτΕ στην κατεδάφιση εθνικής σημασίας και περιβαλλοντικού οφέλους εγχειρήματος στην οροσειρά της Πίνδου. Είναι έτσι ή όχι; Ας δούμε.
Η απόφαση 26/2014 της Ολομέλειας του ΣτΕ που απέκλεισε την εκτροπή άφησε ανοιχτό υποτίθεται το θέμα για το έργο της Μεσοχώρας. Αλλά μη γελιέστε. Έρχεται πάλι το 5ο τμήμα του Δικαστηρίου αυτού το 2020 και με την 2230/20 απόφασή του ακυρώνει ακόμα μία φορά τη μελέτη περιβ. όρων (Μ.Π.Ο.) για το αμιγώς υδροηλεκτρικό έργο της Μεσοχώρας ! ]
ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας
Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :
- Από την σελίδα μας στο fb
- Από την ομάδα μας στο fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας για το blog ή/ και τις αναρτήσεις εδώ :