Το απαιτούμε, δεν ζητάμε χάρη... (σχολιάζοντας μια επιστολή)

Αφορμή για τα σχόλια μας αυτά, ήταν μια επιστολή του κ. Δημητρίου Τύμπα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 19/1/2021) και οι αναφορές του για τα έργα Αχελώου.

Εδώ και πολλά χρόνια ζούμε μια παράλογη κατάσταση στασιμότητας στο μεγάλο οικολογικό και ταυτόχρονα αναπτυξιακό θέμα των υδάτων της Θεσσαλίας.

Σχέδια που εκπονούνται, θεσμοθετημένα εργαλεία (Υπουργικές αποφάσεις κλπ.), οδηγίες της ΕΕ, όλα αυτά "φωτίζουν" άπλετα την δραματική πραγματικότητα και ταυτόχρονα έχουν πρακτικά διαμορφώσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης, το οποίο πλέον δεν αμφισβητείται από κανέναν.

Συνοπτικά οι κατευθύνσεις για την επίλυση του προβλήματος συνίσταται στην μείωση των καταναλώσεων νερού (σημ. : από ποσοτικής απόψεως ίσως είναι το πιο μεγάλο έργο...), στην επίλυση του διαθέσιμου υδατικού δυναμικού εντός της λεκάνης απορροής ποταμού (ΛΑΠ) Πηνειού με κατασκευή ταμιευτήρων (σημ. : σε αυτούς - ορθώς - αναφέρεται ο επιστολογράφος κ. Τύμπας), στην εξασφάλιση αποθεμάτων για περίπτωση ξηρασίας, κυρίως μέσω του ταμιευτήρα Συκιάς επί του Άνω Αχελώου, και τέλος στην μεταφορά αποθηκευμένων χειμερινών (κυρίως) υδάτων από την Συκιά για οικολογική αποκατάσταση των ελλειμματικών υπόγειων υδροφορέων του θεσσαλικού κάμπου, με ταυτόχρονη ενίσχυση των διαθέσιμων για αρδευτικούς σκοπούς σε συγκεκριμένες περιοχές.

Τα έργα και οι δράσεις κάθε μιας από τις κατευθύνσεις που περιγράψαμε είναι απολύτως διακριτά και η σκοπιμότητα και η αναγκαιότητα του καθενός από αυτά δεν τίθεται υπό συζήτηση και δεν επιδέχεται συμψηφισμών.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο ο επιστολογράφος ας μας επιτρέψει να διαφωνήσουμε με το πνεύμα της επιστολής του.

Τα έργα ταμίευσης τα οποία - ορθώς - υποδεικνύει (όπως η Σκοπιά) δεν βρίσκονται σε «αντιδιαστολή» με εκείνα του Αχελώου, τα νερά του οποίου άλλωστε (όταν ολοκληρωθούν τα έργα μεταφοράς) δεν προβλέπεται να φθάσουν στην περιοχή Φαρσάλων.

Επίσης ας μας επιτρέψει ο επιστολογράφος να διαφωνήσουμε και με τις εκτιμήσεις του για το εάν είναι «εφικτή» η πραγματοποίηση των έργων Αχελώου. Ολόκληρο αγώνα έκαναν οι διάφοροι ετερόκλητοι «αντίπαλοι» των έργων για να μην αρχίσουν καν τα έργα αυτά και, όταν δεν το πέτυχαν, προσπάθησαν να καλλιεργήσουν ένα κλίμα απογοήτευσης και προσφάτως την αίσθηση ότι τα έργα αυτά «τελείωσαν». Το κάνουν για δικούς τους μικροπολιτικούς λόγους, για τοπικιστικούς ή/και ιδεολογικούς σκοπούς.

Όμως, παρόλα αυτά δεν πέτυχαν να απογοητεύσουν τον κόσμο, ενώ η πραγματικότητα τους διαψεύδει καθημερινά.

Όλο και περισσότεροι πολίτες ανά την Ελλάδα αντιλαμβάνονται ότι τα έργα αυτά, παρά τα εμπόδια και την ατολμία της σημερινής Κυβέρνησης, πρέπει να ολοκληρωθούν. Άλλη εναλλακτική σε αυτό δεν υπάρχει (παρά μόνο η κατεδάφισή τους, την οποία ούτε οι αντίπαλοί τους δεν αποτολμούν να προτείνουν).

Εξάλλου, όπως προείπαμε, η συνεισφορά των υδάτων της Συκιάς στην επίλυση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας (δες προηγούμενα) ΔΕΝ υποκαθίσταται από άλλες «πηγές» διαθέσιμων υδάτων και διαψεύδουν καθημερινά τους μίζερους και ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς (της προηγούμενης Κυβέρνησης) για «εναλλακτικές» λύσεις δήθεν με πολλά «μικρά» έργα, λιμνοδεξαμενές στον κάμπο κ.α.

Και μια τελευταία παρατήρηση : εφόσον η επιστολή απευθύνεται στην Κυβέρνηση, μήπως θα έπρεπε ο επιστολογράφος, αντί ευγενώς να τους «προσφέρει» τα άλλοθι που αναφέρει στην επιστολή (πχ εάν είναι ή όχι εφικτή η ολοκλήρωση των έργων ή ότι υπάρχουν πολλά εμπόδια), να τους υπενθυμίζει τις υποσχέσεις των κυβερνώντων και ειδικά του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τα έργα του Αχελώου ;

Δεν πέρασε δα και πολύς καιρός από τις υποσχέσεις αυτές για να τις ξεχάσουμε τόσο γρήγορα.

Ειδικά τώρα που τα προβλήματα με τα νερά στη Θεσσαλία επιδεινώνονται με ταχείς ρυθμούς και κανένας δεν νοιάζεται.

Δεν «παρακαλούμε» λοιπόν, αντίθετα «απαιτούμε» και «διεκδικούμε» το δίκαιο.

Ο αιρετικός