Απόλυτα θετικό το ενεργειακό αποτύπωμα από τη συνδυαστική αξιοποίηση των υδάτων - Ε.Δ.Υ.ΘΕ*

 

ΕΡΩΤΗΣΗ «Ε»: Με δεδομένη τη θέση της Ε.Δ.Υ.ΘΕ. για τη διεκδίκηση συνδυαστικής αξιοποίησης των υδάτων της Θεσσαλίας (και) στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και την παρατηρούμενη έντονη κινητικότητα προώθησης πολλών νέων μονάδων ενέργειας στην περιοχή μας από άλλες πηγές (αέριο, αιολικά, φωτοβολταϊκά κ.λπ.), θα θέλαμε τον σχολιασμό σας για την κατάσταση που διαμορφώνεται και τις σχετικές επιπτώσεις, τοπικά και γενικότερα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ. (Β’ ΜΕΡΟΣ) :

Η ΥΔΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Μετά τα όσα είπαμε στο πρώτο μέρος του σημειώματός μας (8/8/2022) για το φυσικό αέριο (Φ.Α.) και τις «ευνοούμενες» ΑΠΕ (αιολικά και φωτοβολταϊκά), δεν πρέπει να απορούμε γιατί με τη συστηματική ΜΟΝΟΜΕΡΗ υποστήριξή τους θυσιάζονται τόσο βασικά για τη χώρα ζητήματα (ενεργειακή και οικονομική εξάρτηση, ανάγκη εισαγωγών τεχνολογικού εξοπλισμού και κατ’ επέκταση πολύ χαμηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία, περί το 20% μόνο, αυξημένες τιμές καταναλωτή, περιβάλλον, βιοποικιλότητα κ.ο.κ.).

Ας μην απορούμε επίσης γιατί η Υδροηλεκτρική Ενέργεια (ΥΗΕ), η οποία ιστορικά και αντικειμενικά «ανήκει» στη ΔΕΗ, έχει σχεδόν τεθεί υπό διωγμό από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν εντάσσονται νέα (ΥΗ) έργα και την «παραμερίζουν», παρά τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματά της (χαμηλό κόστος παραγωγής, απόλυτα οικολογική, μεγάλη εγχώρια προστιθέμενη αξία από τα έργα αυτά-πάνω από 80%, κάλυψη αναγκών αιχμής που σταθεροποιεί το σύστημα, «αντίδοτο» στη φυσική μεταβλητότητα των άλλων ΑΠΕ, μοναδική δυνατότητα αποθήκευσης ενέργειας με το σύστημα άντλησης - ταμίευσης, πολλαπλή συμπληρωματική αξιοποίηση των υδάτων των (ΥΗ) ταμιευτήρων για αντιπλημμυρικούς σκοπούς-υδρεύσεις-αρδεύσεις-αποθέματα για την ξηρασία κ.λπ.).
Και όπως εύκολα αποδεικνύεται από την παράθεση αυτών των πλεονεκτημάτων, η συνδυαστική αξιοποίηση των υδάτων κατά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας προσφέρει ένα απόλυτα θετικό «κοινωνικό» αποτύπωμα.

Το γεγονός αυτό από μόνο του δίνει απάντηση σε ορισμένους που αντιμετωπίζουν τις διεκδικήσεις μας για ΥΗ έργα σαν κάποιο ...φετίχ ή κάποια τεχνοκρατική εμμονή !

Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα, με την έξαρση ενεργειακών έργων και ιδιαίτερα των πολυδιαφημισμένων ΑΠΕ (ΦΒ και αιολικών), τα οποία, με την αμέριστη πολιτική συνδρομή των κομμάτων εξουσίας, εγκαθίστανται σταδιακά σε όλες τις περιοχές της χώρας, αλλά και τη βελτιωμένη πλέον πληροφόρηση που υπάρχει, οι πολίτες συνειδητοποιούν πως, παρά τη γνωστή προπαγάνδα της «πράσινης» ενέργειας, τελικά όλες οι μορφές που περιέχονται στο ενεργειακό μείγμα (και όχι μόνο ο λιγνίτης...) έχουν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, περιβαλλοντικές επιπτώσεις (που φυσικά ποικίλλουν) και είναι φυσιολογικό να καταγράφονται αντιδράσεις όταν διαπιστώνονται κίνδυνοι για το περιβάλλον, την οικονομία, αλλά και τη φυσιογνωμία σε μια περιοχή.

Έτσι πέφτει στο κενό και η φτηνή προπαγάνδα για τις «μεγάλες» οικολογικές επιπτώσεις (και μάλιστα συλλήβδην) από τα …«φαραωνικά» ΥΗ έργα και ξεφτίζει η ψεύτικη εικόνα που καλλιεργήθηκε συστηματικά και επίμονα πως δήθεν ΦΒ και αιολικά θα έδιναν λύση στη συγκράτηση των τιμών στους καταναλωτές.

[Σημείωση: Τελευταία, εμφανίζεται «δειλά» ένα ενδιαφέρον από κάποιες ιδιωτικές ενεργειακές εταιρείες για παραγωγή ΥΗΕ και κατασκευή αντίστοιχων έργων.
Πρόκειται όμως για επιλεγμένα έργα που ανταποκρίνονται σε δύο τουλάχιστον συγκεκριμένες προϋποθέσεις :

α) Σε αυτά δεν τίθεται θέμα συνδιαχείρισης με άλλους χρήστες, π.χ. αρδεύσεις, υδρεύσεις, όπως συμβαίνει με το έργο Ν. Πλαστήρα, που συνδυάζει ενέργεια με «κοινωνικούς» σκοπούς.

Αντίθετα, για τους ιδιώτες είναι «επιλέξιμα» έργα αποκλειστικής εκμετάλλευσης, όπως π.χ. αυτά της ΤΕΡΝΑ στη Δαφνοζωνάρα (λειτουργεί εδώ και μερικά χρόνια) επί του Αχελώου και το υπό αδειοδότηση έργο στο Αυλάκι (επίσης επί του Αχελώου).
β) Να διασφαλίζεται πρόσθετη (όχι μόνο από δικά τους κεφάλαια) προνομιακή χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς ή δημόσιους πόρους, όπως π.χ. συνέβη και πάλι με την ΤΕΡΝΑ στο έργο άντλησης - ταμίευσης της Αμφιλοχίας, που εξασφάλισε επιχορήγηση 250 εκατ. ευρώ από ευρωπαϊκούς πόρους ].

Μια άλλη βασική παράμετρος σε ένα βιώσιμο σύστημα παραγωγής ενέργειας είναι η «αποκέντρωση» της παραγωγής.
Δυστυχώς, στη Θεσσαλία, παρά τις μεγάλες δυνατότητες αποκεντρωμένης παραγωγής ενέργειας, η παράμετρος αυτή αγνοείται συστηματικά [σημ. : δεν υπολογίζεται η μονάδα «γίγαντας» του Φ.Α. (δες Α’ μέρος), η οποία, λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων και της αναγκαίας στροφής στις χώρες της Ε.Ε., ίσως δεν πραγματοποιηθεί].
Και ας σημειωθεί ότι οι ειδικοί στον ενεργειακό και περιβαλλοντικό τομέα θεωρούν ως «κλειδί» στο ενεργειακό ζήτημα την «ενίσχυση της αποκέντρωσης» και τη «διασπορά της παραγόμενης ενέργειας στις περιφέρειες της χώρας μέσω ισχυρών αντισταθμισμάτων στις τοπικές κοινωνίες» (δείτε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,10/4/22, καθηγητής Νικ. Φαραντούρης, σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα).

Παρόλα αυτά, όταν οι αρχές αυτές πρόκειται να εφαρμοστούν στη Θεσσαλία μέσω της ΥΗΕ και της ολοκλήρωσης των ημιτελών έργων Άνω Αχελώου, τότε η επιστήμη, οι απόψεις των ειδικών, ακόμη και των συμβούλων της πολιτικής ηγεσίας (!), παρακάμπτονται και οι ηγεσίες αυτές, μικροπολιτικά σκεπτόμενες, υποτάσσονται στις οικοδογματικές εμμονές των κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη, στην ανάγκη δημιουργίας του «φιλοπεριβαλλοντικού» τους προφίλ, στην «υποχώρηση» (λόγω πιθανού πολιτικού κόστους) απέναντι στους κραυγάζοντες τοπικιστές της γείτονος Αιτωλοακαρνανίας κ.ο.κ.

Και προφανώς η συνεχιζόμενη πολιτική στασιμότητας των έργων Αχελώου και της τεράστιας οικονομικής επένδυσης που έχει γίνει σε αυτά, δεν έχει άλλη διέξοδο παρά μόνο την κατεδάφιση των έργων που πλέον, όπως βρίσκονται εγκαταλελειμμένα για πάνω από δέκα χρόνια, μόνο καταστροφή στο περιβάλλον προκαλούν και μόνο κινδύνους από μεγάλες πλημμύρες αναμένεται να επιφέρουν.

Κανείς όμως από τους πολιτικούς μας ηγέτες, για ευνόητους λόγους, δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε μια τέτοια επώδυνη (και προφανώς χωρίς διέξοδο) συζήτηση.

Γι’ αυτό και οι κατά τα άλλα δημοκράτες ηγέτες (και τα …λαλίστατα στελέχη) των δύο αυτών κομμάτων, στα σχεδόν οκτώ χρόνια άσκησης διακυβέρνησης απέφυγαν συστηματικά (σαν ο διάολος το λιβάνι…) να πραγματοποιήσουν μια ολοκληρωμένη συζήτηση στη Βουλή, ώστε να επικυρώσουν ή (εάν έτσι κρίνουν…) να ακυρώσουν τις παλαιότερες δημοκρατικά ειλημμένες αποφάσεις για την υλοποίηση των έργων Άνω Αχελώου, την ΥΗ παραγωγή, τη μεταφορά μέρους των υδάτων από τη δυτική (ορεινή) στην κεντροανατολική Θεσσαλία και επιτέλους να θέσουν τα έργα αυτά (εάν κρίνουν ότι παρέλκει η κατασκευή και λειτουργία τους) εκτός του κρατικού προϋπολογισμού.

[Σημ.: Και για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, ούτε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ανέλαβαν κάποια σοβαρή πρωτοβουλία στην κατεύθυνση αυτή, ανεξάρτητα από τις θέσεις που το καθένα διακηρύσσει].
Αντί λοιπόν για τέτοιου είδους σοβαρές και επιβεβλημένες συζητήσεις, βλέπουμε τους «μονομάχους» να είναι ικανοί για ασήμαντα θέματα, για ψύλλου πήδημα όπως λέμε, να προκαλέσουν στη Βουλή οξύτατες προσωπικές αντιπαραθέσεις, που συνήθως δεν οδηγούν ούτε σε ουσιαστικές αποφάσεις, ούτε φυσικά προάγουν τη βιώσιμη ανάπτυξη για το καλό των ανθρώπων της δουλειάς και του τόπου.
Και σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, οι «φίλοι» τους στην περιοχή μας (αυτοδιοικητικοί, κομματικά στελέχη κ.λπ.), συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, ανέχονται την κατάστασή αυτή, συγκαλύπτουν ουσιαστικά τους «ηγέτες», ενώ ο κόσμος παρακολουθεί απογοητευμένος (έτσι τον προτιμούν οι «σωτήρες» του...), αμήχανος, βυθισμένος στη σύγχυση και την απορία για τη στασιμότητα και οι κυβερνητικές τετραετίες «φεύγουν» σαν το νερό στο ποτάμι...

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

Όλες τις ερωτήσεις της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της Δευτέρας («Ε.τ.Δ.»), από 20/9/2021 μέχρι σήμερα, με τις σχετικές απαντήσεις της Επιτροπής για την Διεκδίκηση επίλυσης  Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.) μπορείτε να βρείτε εδώ

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb

​- Από την ομάδα μας στο fb  

Συναγερμός στην Ευρώπη : Η χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 500 ετών μετατρέπει τα εμβληματικά ποτάμια σε ρυάκια

 

Κατά τόπους, ο Λίγηρας μπορεί πλέον να διασχιστεί με τα πόδια - ο μακρύτερος ποταμός της Γαλλίας δεν έχει ξαναρεύσει τόσο αργά. Ο Ρήνος γίνεται γρήγορα αδιάβατος για την κυκλοφορία πλωτών φορτηγίδων. Στην Ιταλία, η στάθμη του Πάδου είναι 2 μέτρα χαμηλότερη από το κανονικό, γεγονός που καταστρέφει τις καλλιέργειες.

Τα εμβληματικά ποτάμια της Ευρώπης έγιναν ρυάκια

Σε όλη την Ευρώπη, η ξηρασία μειώνει τα άλλοτε κραταιά ποτάμια σε ρυάκια, με δυνητικά δραματικές συνέπειες για τη βιομηχανία, τις εμπορευματικές μεταφορές, την ενέργεια και την παραγωγή τροφίμων - την ώρα που οι ελλείψεις εφοδιασμού και οι αυξήσεις των τιμών λόγω της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μεγαλύτερες από ποτέ, μεταδίδει ο Guardian.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, ενός ασυνήθιστα ξηρού χειμώνα και άνοιξης που ακολουθήθηκαν από θερμοκρασίες ρεκόρ το καλοκαίρι και επαναλαμβανόμενους καύσωνες. Πλέον οι βασικές υδάτινες οδοί της Ευρώπης υπολειτουργούν.

Καθώς δεν έχει καταγραφεί καμία σημαντική βροχόπτωση για σχεδόν δύο μήνες στη δυτική, κεντρική και νότια Ευρώπη και δεν προβλέπεται καμία στο εγγύς μέλλον, οι μετεωρολόγοι λένε ότι η ξηρασία θα μπορούσε να γίνει η χειρότερη της ηπείρου εδώ και περισσότερα από 500 χρόνια.

«Δεν έχουμε αναλύσει πλήρως το φετινό φαινόμενο, επειδή βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη», δήλωσε ο Andrea Toreti από το Κοινό Κέντρο Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. «Δεν υπήρξαν άλλα γεγονότα τα τελευταία 500 [χρόνια] παρόμοια με την ξηρασία του 2018. Αλλά φέτος, νομίζω ότι είναι χειρότερη».

Είπε ότι υπάρχει «πολύ υψηλός κίνδυνος να συνεχιστούν οι ξηρές συνθήκες» τους επόμενους τρεις μήνες, προσθέτοντας ότι χωρίς αποτελεσματικό μετριασμό η ένταση και η συχνότητα της ξηρασίας θα «αυξηθεί δραματικά σε όλη την Ευρώπη, τόσο στο βορρά όσο και στο νότο».

Το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Υδρολογίας της Γερμανίας (BfG) δήλωσε ότι η στάθμη του Ρήνου, τα νερά του οποίου χρησιμοποιούνται για εμπορευματικές μεταφορές, άρδευση, μεταποίηση, παραγωγή ενέργειας και πόση, θα συνεχίσει να πέφτει τουλάχιστον μέχρι τις αρχές της επόμενης εβδομάδας.

Πολλές φορτηγίδες, οι οποίες μεταφέρουν άνθρακα για σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και ζωτικής σημασίας πρώτες ύλες για βιομηχανικούς κολοσσούς όπως η χαλυβουργία Thyssen και ο χημικός γίγαντας BASF, λειτουργούν ήδη με δυναμικότητα περίπου 25% για να μειώσουν το βύθισμά τους, αυξάνοντας το κόστος μεταφοράς έως και πενταπλάσιο.

Ο Ρήνος, που αποτελεί ζωτικό μέρος της οικονομίας της βορειοδυτικής Ευρώπης εδώ και αιώνες, διανύει 760 μίλια (1.233 χλμ.) από την Ελβετία μέσω της βιομηχανικής ενδοχώρας της Γερμανίας, πριν καταλήξει στη Βόρεια Θάλασσα στο στρατηγικής σημασίας λιμάνι του Ρότερνταμ.

Μια ολική διακοπή της κυκλοφορίας των φορτηγίδων του Ρήνου θα έπληττε σκληρά τη γερμανική - και την ευρωπαϊκή - οικονομία: οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ότι μια εξάμηνη διακοπή το 2018 θα κόστιζε περίπου 5 δισ. ευρώ, ενώ η χαμηλή στάθμη των υδάτων προβλέπεται να κοστίσει στη Γερμανία 0,2 μονάδες οικονομικής ανάπτυξης φέτος.

Ενώ η ΕΕ έχει δηλώσει ότι η ενίσχυση των πλωτών εμπορευματικών μεταφορών κατά 25% αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της πράσινης μετάβασης του μπλοκ, η Γερμανία εργάζεται τώρα για την εκτροπή τους σε σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές - αν και απαιτούνται 40 έως 100 φορτηγά για να αντικαταστήσουν ένα τυπικό φορτίο φορτηγού.

Τα ποτάμια της Γαλλίας μπορεί να μην είναι τόσο βασικές αρτηρίες μεταφοράς εμπορευμάτων, αλλά χρησιμεύουν για την ψύξη των πυρηνικών εργοστασίων που παράγουν το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Καθώς οι τιμές έφτασαν σε υψηλά επίπεδα όλων των εποχών, ο γίγαντας της ηλεκτρικής ενέργειας EDF αναγκάστηκε να μειώσει την παραγωγή λόγω της ξηρασίας.

Αυστηροί κανόνες ρυθμίζουν πόσο μπορούν να αυξήσουν τις θερμοκρασίες του ποταμού οι πυρηνικοί σταθμοί όταν απορρίπτουν νερό ψύξης - και αν τα χαμηλά επίπεδα νερού που έχουν σημειώσει ρεκόρ και οι υψηλές θερμοκρασίες του αέρα σημαίνουν ότι ο ποταμός έχει ήδη υπερθερμανθεί, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μειώσουν την παραγωγή. Με τη διαφαινόμενη ενεργειακή κρίση της Ευρώπης να εντείνεται και τους ποταμούς Garonne, Rhone και Loire να είναι ήδη πολύ θερμοί για να επιτρέψουν την απόρριψη νερού ψύξης, η γαλλική ρυθμιστική αρχή για τα πυρηνικά επέτρεψε την περασμένη εβδομάδα σε πέντε εργοστάσια να παραβούν προσωρινά τους κανόνες.

Στην Ιταλία, η ροή του ξεραμένου Πάδου, του μεγαλύτερου ποταμού της χώρας, έχει μειωθεί στο ένα δέκατο του συνήθους ρυθμού της και η στάθμη των υδάτων είναι 2 μέτρα κάτω από το κανονικό. Καθώς δεν υπάρχουν συνεχείς βροχοπτώσεις στην περιοχή από τον Νοέμβριο, η παραγωγή καλαμποκιού και ρυζιού ριζότο έχει πληγεί σκληρά.

Η κοιλάδα του Πάδου αντιπροσωπεύει το 30% έως 40% της γεωργικής παραγωγής της Ιταλίας, αλλά οι παραγωγοί ρυζιού ειδικότερα έχουν προειδοποιήσει ότι μπορεί να χαθεί έως και το 60% της σοδειάς τους, καθώς οι ορυζώνες ξηραίνονται και αλλοιώνονται από το θαλασσινό νερό που απορροφάται από τη χαμηλή στάθμη του ποταμού.

Στους προστατευόμενους υγροβιότοπους του δέλτα του ποταμού, κοντά στη Βενετία, η υψηλή θερμοκρασία και η υποτονική ροή του έχουν μειώσει την περιεκτικότητα του νερού σε οξυγόνο σε βαθμό που εκτιμάται ότι το 30% των μυδιών που αναπτύσσονται στη λιμνοθάλασσα έχουν ήδη νεκρωθεί.

Δούναβης - Ουγγαρία

Η χαμηλή στάθμη του ποταμού και οι υψηλές θερμοκρασίες του νερού μπορούν να αποβούν μοιραίες για πολλά είδη. Στη Βαυαρία, ο Δούναβης έφτασε τους 25 βαθμούς Κελσίου την περασμένη εβδομάδα και μπορεί να φτάσει τους 26,5 βαθμούς Κελσίου μέχρι τα μέσα του μήνα, πράγμα που σημαίνει ότι η περιεκτικότητά του σε οξυγόνο θα πέσει κάτω από τα έξι μέρη ανά εκατομμύριο - μοιραία για τις πέστροφες.

Οι εμπορευματικές μεταφορές στα 2.850 χιλιόμετρα του Δούναβη έχουν επίσης διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που ώθησε τις αρχές της Σερβίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας να αρχίσουν την εκβάθυνση βαθύτερων καναλιών, ενώ οι φορτηγίδες που μεταφέρουν κυρίως καύσιμα για τις γεννήτριες ενέργειας περιμένουν να προχωρήσουν.

Ακόμη και η Νορβηγία, η οποία βασίζεται στην υδροηλεκτρική ενέργεια για περίπου το 90% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, δήλωσε ότι τα ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα των ταμιευτήρων της μπορεί τελικά να την υποχρεώσουν να περιορίσει τις εξαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας.

ΠΗΓΗ : thessaliatv.gr

 Eνημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb

​- Από την ομάδα μας στο fb  

Η καλή διαχείριση των επιφανειακών νερών, μπορεί να σώσει τη Θεσσαλία - Του Φάνη Γέμτου*

 

Το νερό είναι ένας φυσικός πόρος σε στενότητα σε πολλές περιοχές του Πλανήτη. Ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Μεσόγειος, η έλλειψη νερού μπορεί να μειώσει ουσιαστικά τις καλλιεργούμενες εκτάσεις, τα είδη των καλλιεργειών και τις αποδόσεις τους.

Η χώρα μας έχει τα χαρακτηριστικά των Μεσογειακών χωρών με βροχές συγκεντρωμένες τον χειμώνα και ξηρά καλοκαίρια. Έχει όμως και πολλά βουνά, όπου θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ταμιευτήρες νερού που θα συγκέντρωναν τα χειμερινά νερά για να καλύψουν τις ανάγκες των καλοκαιρινών καλλιεργειών. Οι ταμιευτήρες αυτοί θα προσέφεραν επί πλέον ρύθμιση των ροών νερού και αποτροπή πλημυρών, και σημαντική παραγωγή καθαρής (χωρίς παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου, όπως το φυσικό αέριο και με τοπική πρώτη ύλη) υδροηλεκτρικής ενέργειας. 

Δυστυχώς η χώρα διαθέτει ένα ισχυρό «οικολογικό» κίνημα και άτολμους πολιτικούς. Και ενώ η απάντηση στην ενεργειακή, αλλά και στην κλιματική κρίση θα ήταν στροφή σε ΑΠΕ και χρήση της ΥΗ ενέργειας για κάλυψη φορτίων αιχμής, αλλά και αποθήκευση ενέργειας με αντλησιοταμίευση, το πολιτικό σύστημα παραμένει κολλημένο στο φυσικό αέριο που είναι εισαγόμενο και παράγει αέρια του θερμοκηπίου.

Δεν αμφισβητώ ότι το σύστημα ηλεκτροδότησης της χώρας χρειάζεται μονάδες βάσης, όπως αυτές με το φυσικό αέριο, αλλά θα μπορούσαν να είναι λιγότερες και ένα μέρος να καλυφθεί με ΥΗ που έχουμε καλύψει μόνο το 35% του δυναμικού μας.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο κ. Στεφανάκος ανέφερε ότι με 8 δισ. ευρώ θα μπορούσαμε να κάνουμε 25 ΥΗ που θα κάλυπταν το 10% της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουμε, κυρίως όμως να ισορροπήσουμε το σύστημα με αιολική και ηλιακή ενέργεια και να έχουμε αποθέματα ασφάλειας νερού.

Ιδιαίτερα για τη Θεσσαλία η επάρκεια και το κόστος του νερού σε συνδυασμό με τη χωρίς μέτρα ελέγχου και περιορισμού διάβρωση των εδαφών και τη μειωμένη οργανική ουσία του εδάφους απειλούν να ερημοποιήσουν την περιοχή, κάνοντας αδύνατη την επιβίωση του πληθυσμού στο μέλλον.

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι οι αρδευόμενες καλλιέργειες δίνουν κύκλο εργασιών τουλάχιστον πενταπλάσιο από τις ξηρικές. Αρδεύοντας 2.500.00 στρ. (θεωρητικά) εξασφαλίζουμε το μεγαλύτερο κύκλο εργασιών ανά στρέμμα της χώρας με περίπου 300 ευρώ/στρ. έναντι 200 ευρώ/στρ. Μεταφορά 1.000.000 στρ. από ποτιστικά σε ξερικά θα μείωνε το εισόδημα της περιοχής κατά τουλάχιστον 200.000.000 ευρώ τον χρόνο. Επομένως είναι κρίσιμο να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τις αρδευόμενες καλλιέργειες.
Η Θεσσαλία αρδεύει το 70% των εκτάσεων από υπόγεια μη ανανεώσιμα ύδατα. Ποσοστό αντίστροφο της υπόλοιπης χώρας, όπου έχουν γίνει σημαντικά έργα ταμίευσης και μεταφοράς νερού στα χωράφια.

Εμείς ποτίζουμε με γεωτρήσεις που έγιναν κυρίως με χρήματα των αγροτών και συνεχίζουν να συντηρούνται από τους ίδιους. Σε συνδυασμό με το υψηλό ενεργειακό και οικονομικό κόστος άντλησης του νερού, κάνει σε πολλές περιπτώσεις ασύμφορη την καλλιέργεια.

Επιπλέον η συνεχής άντληση υδάτων από τους υπόγειους υδροφορείς δεν είναι πλέον ανανεώσιμη και ήδη εκτιμάται ότι έχει δημιουργηθεί έλλειμμα της τάξεως των 3 δισεκατομμυρίων κ. μ. με κίνδυνο εισόδου θαλασσινού νερού.

Η λύση του προβλήματος μπορεί να υπάρξει από δύο πλευρές. Από τη μια πλευρά ταμίευσης των χειμερινών υδάτων και διάθεσή τους το καλοκαίρι ως επιφανειακά νερά με χαμηλό κόστος εφαρμογής στο χωράφι.

Δυστυχώς η οικο-τρομοκρατία κατά της ταμίευσης υδάτων και της παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας μας έχουν στερήσει τέτοια έργα, όπως οι ταμιευτήρες Μουζακίου, Πύλης, Νεοχωρίτη, Ελασσονίτη κ.λπ., ενώ ημιτελή ή σχεδόν τελειωμένα έργα στη Μεσοχώρα και στη Συκιά παραμένουν ερείπια στα βουνά της Θεσσαλίας εδώ και είκοσι χρόνια.
Είναι γνωστό ότι η Θεσσαλία καταναλώνει κάθε χρόνο κοντά στο 1,5 δισ. κ. μ. νερού, με το 90% περίπου να καταναλώνεται από τη γεωργία. Περισσότερο από τα μισά αντλούνται από τα υπόγεια αποθέματα που εξαντλούνται.

Η κατασκευή των ταμιευτήρων που ανέφερα θα εξασφάλιζε περισσότερα από 250.000.000 κ. μ., ενώ η μεταφορά άλλων τόσων από τον Θεσσαλικό Αχελώο θα εξασφάλιζε την ισορροπία του συστήματος με καλής ποιότητας επιφανειακά νερά να αντικαθιστούν τις γεωτρήσεις και να εξασφαλίζουν την αποκατάσταση των υπόγειων υδροφορέων σε λίγα χρόνια θα είναι απόθεμα ασφαλείας.

Αυτά έπρεπε να είναι τα αιτήματα των όλων των Θεσσαλών (όχι μόνο των αγροτών) που πρέπει να θέσουμε επιτακτικά στα πολιτικά κόμματα και να πάρουμε θετικές δεσμεύσεις (όχι σαν τις προεκλογικές του κ. Μητσοτάκη). Σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να συνεργαστούν όλοι οι επαγγελματικοί φορείς της Θεσσαλίας, με επικεφαλής τον Περιφερειάρχη και τους Δημάρχους και να εξασφαλίσουν τις δεσμεύσεις. Γιατί η αποτυχία του αγροτικού τομέα θα είναι αποτυχία όλων των παραγωγικών τομέων της Θεσσαλίας.

Για την ώρα δεν φαίνεται να υπάρχει ανταπόκριση σε μια τέτοια ομαδική προσπάθεια, κάτι που απομακρύνει την πιθανότητα επιτυχίας όταν άλλες πλευρές που αντιτίθενται στα έργα (Αιτωλοακαρνάνες, «οικολόγοι») μπορούν να κάνουν αρκετό θόρυβο για να πείθουν τις πολιτικές ηγεσίες ότι το κόστος σε ψήφους είναι μικρό. Και η χώρα με μια τεράστια ενεργειακή κρίση μπροστά της ψάχνει λύσεις στο ακριβό υγροποιημένο φυσικό αέριο και όχι στην άμεση πλήρωση του ταμιευτήρα της Μεσοχώρας (αλλά και εκκίνηση πολλών άλλων ΥΗ) που θα μπορούσε να ξεκινήσει η πλήρωσή του με νερό, με ρύθμιση των αποζημιώσεων των θιγόμενων ιδιοκτητών της περιοχής.

Με την ανασφάλεια που προκαλεί η έλλειψη των αποθεμάτων νερού να περιμένει την πρώτη ξηρασία για να μας φανερώσει την αφροσύνη μας.

 *Ο Φάνης Γέμτος, γεωπόνος, ομότιμος καθηγητής  του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

 Eνημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb

​- Από την ομάδα μας στο fb  

Τα προβλήματα άρδευσης και οι κινητοποιήσεις των αγροτών στο Ερμήτσι Καρδίτσας

 

«Αγανάκτηση» και απόγνωση για τους καλλιεργητές στο Ερμήτσι Καρδίτσας (δες σχετικό ρεπορτάζ από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους, 4/8/2022) που δεν κατάφεραν να ποτίσουν τα χωράφια τους και κινδυνεύουν με απώλεια της σοδειάς τους. 

Τις επόμενες ημέρες που «Δεν είδαν νερό στα χωράφια τους οι αγρότες της περιοχής Ερμητσίου…», η «αγανάκτηση» τους επικεντρώθηκε στην μη τήρηση μιας προσωρινής συμφωνίας με άλλους καλλιεργητές η/και ΤΟΕΒ που «προλαβαίνουν» και χρησιμοποιούν το νερό για τις δικές τους ανάγκες πριν φθάσει στο Ερμήτσι !

Και η δική μας σκέψη οδηγείται στο ΤΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ τελικά οι αγρότες στο χωριό αυτό, οι συνδικαλιστές - εκπρόσωποι τους και γενικότερα το αγροτικό κίνημα στον ταλανισμένο από προβλήματα θεσσαλικό κάμπο.

Για μας το ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των «έκτακτων» συνθηκών (που η συχνότατη εμφάνιση τους κάθε χρόνο τις έχει μετατρέψει σε ....φυσιολογικές), ούτε στην τήρηση των «συμφωνιών», ούτε στις συνηθισμένες υποσχέσεις των πολιτικών της περιοχής.

Εξάλλου, όποια εξέλιξη και να έχει η εφετινή υπόθεση στο Ερμήτσι, είναι απολύτως βέβαιο ότι παρόμοια προβλήματα θα υπάρχουν σε όλο τον κάμπο  και διαρκώς θα οξύνονται.

Είναι λοιπόν υπερώριμο το αγροτικό κίνημα να διατυπώσει συγκεκριμένες και χειροπιαστές ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ για το ΑΡΔΕΥΤΙΚΟ, για ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑ  υδάτων στα δυο υδατικά διαμερίσματα της περιφέρειας μας (λεκάνη Πηνειού και λεκάνη Αχελώου), μακριά από γενικότητες και διατύπωση σχετικών αιτημάτων, συνήθως  στις τελευταίες θέσεις ενός μακροσκελούς καταλόγου, που πρακτικά υποβαθμίζουν το μέιζον πρόβλημα του νερού.

Είναι η ώρα, αυτές τις τεκμηριωμένες διεκδικήσεις, να τις «προσθέσει» σε εκείνες που προβάλλει για τα επαγγελματικά του ζητήματα (πετρέλαιο, κόστος προμήθειας αγροτικών εφοδίων - λιπασμάτων, τιμές προϊόντων, οικονομική στήριξη κλπ.) και τα οποία (αυτό είναι απολύτως βέβαιο) συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με το υδατικό ζήτημα.

Οι διεκδικήσεις που εδώ και καιρό (με τις περιορισμένες δυνάμεις που διαθέτει) προβάλλει η ΕΔΥΘΕ και οι φορείς που την στηρίζουν, με την συνδρομή του αγροτικού κινήματος, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό και πολύ πιο αποτελεσματικό όπλο για τον λαό της Θεσσαλίας.

Μήπως οι οργανώσεις των αγροτών είναι ώρα να σκεφθούν μια τέτοια προοπτική ;

 Eνημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb

​- Από την ομάδα μας στο fb  

Με σταθερά κριτήρια οι αδειοδοτήσεις στην ενέργεια - Ε.Δ.Υ.ΘΕ*

 

ΕΡΩΤΗΣΗ : Με δεδομένη την θέση της ΕΔΥΘΕ για την διεκδίκηση συνδυαστικής  αξιοποίησης των υδάτων της Θεσσαλίας (και) στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και την παρατηρούμενη έντονη κινητικότητα προώθησης πολλών νέων μονάδων ενέργειας  στην περιοχή μας  από άλλες πηγές (αέριο, αιολικά, φωτοβολταϊκά κλπ.), θα θέλαμε το σχολιασμό σας για την κατάσταση που διαμορφώνεται και τις σχετικές επιπτώσεις, τοπικά και γενικότερα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Μέρος 1^ο) :

Πράγματι, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια έξαρση στην δρομολόγηση η/και κατασκευή νέων μονάδων παραγωγής ενέργειας  στην Θεσσαλία.

Και όπως φαίνεται, εκτός από αιολικά και φωτοβολταϊκά (ΦΒ), είναι πιθανόν το ορυκτό (κατ' ευφημισμό ονομαζόμενο «φυσικό») αέριο (ΦΑ),  να κάνει και αυτό την εμφάνιση του με μια νέα μονάδα παραγωγής στην ΒΙΠΕ Λάρισας.

Επειδή η είδηση αυτή  μας προκάλεσε έκπληξη, θα αρχίσουμε τα σχόλια μας με αυτή τη  μονάδα και γενικότερα με το ΦΑ.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΠΟ  ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ

Όπως λοιπόν διαβάζουμε (δες ypodomes.com, 22/7/22) και έως σήμερα δεν διαψεύσθηκε από κανέναν, δόθηκε από το ΥΠΕΝ «πράσινο φως» και βαδίζει σε «τροχιά κατασκευής» από ιδιωτική  εταιρία ένας  «αεροστροβιλικός σταθμός συνδεδεμένου κύκλου με καύσιμο ΦΑ», μια μονάδα  «γίγαντας» όπως χαρακτηρίζεται στο δημοσίευμα, ισχύος 882 MW (σημ. : 5 φορές μεγαλύτερης από την αντίστοιχη του υπό λειτουργία ΥΗΣ Μεσοχώρας ! ) και αναμενόμενης ετήσιας παραγωγής 5200 GWh (σημ. : σχεδόν 15 φορές περισσότερο από την Μεσοχώρα ! ).

Η  μονάδα αυτή  αναμένεται να λειτουργήσει σε 36  μήνες και θα τροφοδοτεί το «εθνικό δίκτυο» Κοζάνης - Αθήνας του ΑΔΜΗΕ.

Τον βασικό ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό (αεριοστρόβιλο, ατμοστρόβιλο και γεννήτρια) θα προμηθεύσει και θα εγκαταστήσει η πολυεθνική SIEMENS (νομίζουμε πως και αυτό έχει τη σημασία του.....).

Πολλά τα ερωτήματα που ανακύπτουν. Πρώτα από όλα, για ποιους λόγους το Υπουργείο επιμένει να στηρίζει την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από το εισαγόμενο (Ρωσία) ΦΑ, όταν οι υπέρμετρα υψηλές τιμές  και οι γεωπολιτικές  συνθήκες επιβάλλουν τον δραστικό περιορισμό του ;

Και όπως ορθά επισημαίνει ο ακαδημαϊκός κ. Χρ. Ζερεφός (σύμβουλος του πρωθυπουργού) σε πρόσφατο άρθρο του  (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 13/3/22), «...πετρέλαιο και ΦΑ ...για γεωπολιτικούς η οικονομικούς λόγους ...δεν είναι ασφαλείς πηγές τροφοδοσίας....».

Σε ότι μας αφορά, δύσκολα μπορούμε να δώσουμε μια λογική απάντηση, ειδικά όταν γνωρίζουμε πως στην Θεσσαλία προσφέρονται πολλές άλλες εναλλακτικές, ασφαλείς και πιο οικονομικές, ενεργειακές πηγές.

Αντιλαμβανόμαστε βεβαίως  ότι είναι πολύ  ισχυρά  τα (γνωστά) ολιγοπωλιακά επιχειρηματικά συμφέροντα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από  ΦΑ, τα οποία, τουλάχιστον οι δυο τελευταίες κυβερνήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, στήριξαν απεριόριστα, αγνοώντας  τις γεωπολιτικές αβεβαιότητες (πχ την κρίση της Κριμαίας το 2014...),τις υψηλές τιμές, την διαρκή διολίσθηση στην ενεργειακή φτώχεια για μεγάλο μέρος των πολιτών, την επιβάρυνση του εμπορικού ισοζυγίου και την εντεινόμενη εξάρτηση της χώρας.

Παρόλα αυτά, οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων  μηνών   καθιστούν εκτός λογικής την επιλογή  νέας μονάδας «γίγαντα» στην Θεσσαλία με καύση ΦΑ.

[Σημ. : το ΦΑ, αρχικά (και όσο οι τιμές ήταν προσιτές), ήταν ενδεδειγμένο για θέρμανση κτιρίων, ζεστό νερό χρήσης  και καύσιμο στην βιομηχανία. Άλλωστε, οι ενδεδειγμένες αυτές χρήσεις καθιέρωσαν ως αποδεκτή την  πολιτική επιλογή  της  εισαγωγής του. Στη συνέχεια  όμως, οι πολιτικές των κυβερνήσεων  μετέτρεψαν  το ΦΑ  σε «μεταβατικό καύσιμο» για υποκατάσταση της λιγνιτικής παραγωγής, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Τώρα, από τους  υπερασπιστές αυτών των επιλογών, οι μεν τρέχουν και δεν φθάνουν για να «αναστήσουν» την λιγνιτική παραγωγή που τόσο άκαιρα και  αλόγιστα έσπευσαν να διακόψουν, οι δε, εκ του ασφαλούς  και ανεξάρτητα από τα κοινά χαρακτηριστικά της πολιτικής τους που αποτυπώνεται στον «δικό» τους ενεργειακό σχεδιασμό (ΕΣΕΚ 2018, Σταθάκης - Φάμελλος), ως αντιπολίτευση πλέον, απορρίπτουν τις  «...επιδοτήσεις του μη ανανεώσιμου ΦΑ, που μας δεσμεύει ως χώρα σε ιδιωτική ηλεκτροπαραγωγή λίγων που θα ελέγχουν την αγορά...». Ναι, μην απορείτε, είναι ο Σ. Φάμελλος (ΕΦ-ΣΥΝ, στις 24-25/10/20)].

Και, για να μην ξεχνάμε, το  ορυκτό   αέριο      «δεν είναι ....συμβατό με τους κλιματικούς στόχους της ΕΕ», καθώς επίσης «... είναι κατά 90% μεθάνιο, ένα αέριο του θερμοκηπίου πιο επικίνδυνο από το διοξείδιο του άνθρακα (και) κατά 84 φορές πιο δραστικό από το διοξείδιο του άνθρακα 20 χρόνια μετά...» (ΕΦ-ΣΥΝ 20-21/11/21).

ΑΙΟΛΙΚΑ  ΚΑΙ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ ΠΑΡΚΑ

Εκτός του ΦΑ, στην ορεινή Δυτική Θεσσαλία (αυχένας Τυμπάνου) υλοποιείται αυτό το διάστημα με ταχείς ρυθμούς μια άλλη πολυσυζητημένη μονάδα παραγωγής ενέργειας με ανεμογεννήτριες (δες σχετικές φωτογραφίες στην  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας, 27/7/22,), τεράστιου όγκου και βάρους και, όπως σχολιάζει η εφημερίδα, «Ο φυσικός πλούτος προς όφελος των ιδιωτικών εταιριών με τις ευλογίες του κράτους,  ........οι εταιρείες κερδοφορούν, οι καταναλωτές ακριβοπληρώνουν την ενέργεια».

Εμείς ως ΕΔΥΘΕ δεν είμαστε εξ ορισμού αντίθετοι στην αιολική ενέργεια και τις άλλες ΑΠΕ.

Συμφωνούμε εξάλλου και με τον σύμβουλο του πρωθυπουργού κ. Χρ. Ζερεφό, ο οποίος ισχυρίζεται ότι, εκτός από αιολικά και φωτοβολταϊκά, «πρέπει να αναπτύξουμε όλες (τις ΑΠΕ): την γεωθερμία...τα υδροηλεκτρικά, την ενέργεια από θαλάσσια κύματα...» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 13/3/22).

Ζητούμε όμως  από τις κυβερνήσεις να θέτουν ΚΡΙΤΗΡΙΑ στις επιλογές τους και τις αδειοδοτήσεις (συχνά γίνονται χωρίς κανόνες και όρια) στις επενδύσεις αυτές.

Βασικά τέτοια κριτήρια είναι ο δημοκρατικός και μετά από διαβούλευση χωροταξικός σχεδιασμός (σημ. : δεν απέχει από την πραγματικότητα η εικόνα που περιγράφει ο ευρωβουλευτής Στ. Κούλογλου - ΣΥΡΙΖΑ πως «για την χωροθέτηση των ΑΠΕ υπάρχει ο νόμος του Φαρ - Γουέστ ! - δες Θεσσαλία Τηλεόραση, 29/7/22), καθώς επίσης  η σχεδιασμένη και με εξασφαλισμένους πόρους αντιμετώπιση των αναπόφευκτων περιβαλλοντικών επιπτώσεων (σημ. : εκτός εάν  αυτές υπερβαίνουν τα όρια που θέτει η επιστήμη, οπότε πρέπει οι επενδύσεις αυτές να απορριφθούν), η ευρύτερη αποδοχή της κοινωνίας, η τιμή που (δεσμευτικά) θα «φθάσει» τους καταναλωτές, η προστιθέμενη αξία από τα έργα αυτά, η  ασφάλεια τροφοδοσίας, η  μείωση της ενεργειακής εξάρτησης κοκ.

Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις επενδύσεις σε ΦΒ, οι οποίες  τα τελευταία χρόνια, λόγω της απελπισίας από τις χαμηλές αποδόσεις,  οδηγεί τους αγρότες-ιδιοκτήτες σε «παράδοση» της γης τους στους επενδυτές, με την αποδοχή η πιο σωστά την ....συνδρομή των κυβερνήσεων (απουσία περιοριστικών κανόνων, άκριτες  αδειοδοτήσεις, επιδοτήσεις κλπ.), που ....απλά παρατηρούν τις εξελίξεις !

Και φυσικά, παρά την χρησιμότητα της ηλιακής ενέργειας, ας γνωρίζουμε πως και αυτά τα συστήματα δεν είναι απόλυτα «αθώα» από περιβαλλοντικής απόψεως, δεδομένου ότι «...περιέχουν τοξικά βαρέα μέταλλα/μόλυβδο- σελήνιο-κάδμιο....δεν ανακυκλώνονται εύκολα / μόνο 1 στα 10 Φ/Β πάνελ ανακυκλώνονται πραγματικά», η ανακύκλωση τους απαιτεί «εξαιρετικά εξειδικευμένο εξοπλισμό, πχ. ανάκτηση πυριτίου σε ειδικούς φούρνους (με υψηλό κόστος)...» κλπ. (δες  the Analyst, 23/7/22).

Γιατί λοιπόν  αυτή η μονομέρεια στην προώθηση αιολικών και   φωτοβολταϊκών ;

Δείτε την εξήγηση που με παρρησία διατυπώνει ο Ν. Ρουσάνογλου, σε σχετικό άρθρο που αφορά τις επενδύσεις σε ΑΠΕ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10/10/21) : «...τα έργα ΑΠΕ, όπως αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, προσφέρουν σταθερά και επαναλαμβανόμενα έσοδα σε βάθος χρόνου»  καθώς επίσης βελτιώνουν «την μελλοντική ορατότητα των εσόδων και της κερδοφορίας τους και ασφαλώς (θα)  αυξήσουν  σημαντικά και το μεικτό περιθώριο κέρδους τους....», ενώ παρατηρεί ότι  για «....τα  έργα ΑΠΕ ....είναι πολύ ευκολότερη η χρηματοδότηση τους με ευνοϊκούς όρους».

(Το δεύτερο μέρος της απάντησης, που αφορά την Υδροηλεκτρική ενέργεια, την επόμενη Δευτέρα)

Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,

Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

Όλες τις ερωτήσεις της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της Δευτέρας («Ε.τ.Δ.»), από 20/9/2021 μέχρι σήμερα, με τις σχετικές απαντήσεις της Επιτροπής για την Διεκδίκηση επίλυσης  Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.) μπορείτε να βρείτε εδώ

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb

​- Από την ομάδα μας στο fb