Επίκαιρα σχόλια στα «ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ» της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

 

Δύο ενδιαφέροντα και επίκαιρα σχόλια του «Ζ» στα «ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ» της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (21 και 23/2/2024), που αναδεικνύουν την πρόσφατη πρωτοβουλία δεκάδων πολιτών για το Υδατικό της Θεσσαλίας :

21/2/2024

[Όλοι μαζί

* ΕΝΑ μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, 3 πρώην πρυτάνεις ΑΕΙ, 20 καθηγητές Πανεπιστημίων και Πολυτεχνείων, 14 πρώην βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ, οι 4 πρώην υπουργοί, 11 πρώην δήμαρχοι, 5 πρώην νομάρχες, 7 διανοούμενοι συγγραφείς ερευνητές, 5 πρώην πρόεδροι Επιμελητηρίων. Σε μια εντυπωσιακή συσπείρωση δεκάδων διακεκριμένων πολιτών από όλη τη χώρα, που καλύπτουν ταυτόχρονα όλα τα γνωστά πολιτικά ρεύματα της Ελληνικής κοινωνίας. Και όλοι αυτοί ζητούν το αυτονόητο, να συζητηθεί δηλαδή στη Βουλή και να ληφθεί μια οριστική απόφαση για το τι θα γίνει τελικά με τα εγκαταλειμμένα έργα Αχελώου. (Ας αποφασίσουν επιτέλους οι πολιτικοί τι θέλουν να αποφασίσουν...).

* Η πρωτοβουλία φυσικά και θα ενέπνεε τον εκ των ‘’Υδρονομέων της Θεσσαλίας’’, τον Λαρισαίο Κ. Γκ. «Τι ζητούν ; Αυτό δηλαδή που επί χρόνια αποφεύγουν να κάνουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας να παραμυθιάζουν τους Θεσσαλούς με ιστορίες για δράκους, για Φαραώ, για τρομοκράτες κατά της φύσης και άλλα τέτοια. Μήπως ήρθε η ώρα να σοβαρευτούν ; Να πουν επιτέλους τι θα κάνουν με τα έργα; Και εάν δεν τα θέλουν γιατί κρατάνε την υπόθεση «ανοικτή», ταΐζοντας τον κόσμο με ανοησίες και ακαταλαβίστικες δηλώσεις, λες και είναι βγαλμένες από το μαντείο των Δελφών;» (Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται μεταξύ όσων νιώθουν την ίδια αγανάκτηση απέναντι σε παιχνίδια ισορροπιών και εξυπηρέτησης συμφερόντων, που συντηρούν τη σιωπή και την στασιμότητα στα έργα.)

* ΚΑΙ συνεχίζει: Εδώ που τα λέμε, καιρός δεν είναι, εκτός από τους ‘’πρώην’’, να μπουν μπροστά και οι ‘’νυν’’ και να απαιτήσουν από τις ηγεσίες τους τελεσίδικες αποφάσεις; Ένα είναι βέβαιο: Η Θεσσαλία δικαιούται να γνωρίζει ποια θα είναι τα αποθέματα νερού που θα διαθέτει στο μέλλον ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις δύσκολες μέρες της ξηρασίας που πάντα θα την απειλεί. Και τέτοια αποθέματα μόνο ο Αχελώος μπορεί να της εξασφαλίσει. Μπορούν άραγε αυτή την απλή αλήθεια να την αντιληφθούν τα κόμματα που μας κυβερνούν; (Αν πιεστούν, δεν αποκλείεται...) ]

23/2/2024

[«Εμπόλεμοι»

* ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ καμιά φορά το κλίμα που υπήρχε ανάμεσα στην Ελλάδα και τις γειτονικές χώρες στα βόρεια σύνορά μας, μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο έως τη δεκαετία 1990, σημειώνει ο εκ των Υδρονομέων της Θεσσαλίας Κ. Γκ. : Συμμετοχή σε «αντίπαλα» πολεμικά μπλοκ, πολλά οχυρωματικά έργα και συρματοπλέγματα, σχεδόν κλειστά σύνορα, απουσία φυσιολογικών διπλωματικών σχέσεων, καχυποψία ανάμεσα σε κυβερνήσεις αλλά και στους πολίτες. Και όμως, σε ένα ζήτημα, τα πράγματα κινήθηκαν μάλλον φυσιολογικά, χωρίς διαμάχες και ιδιαίτερες εντάσεις. Στο θέμα της διαχείρισης των υδάτων των ποταμών που διασχίζουν και τις γειτονικές χώρες, ο Αώος με Αλβανία, ο Αξιός με Γιουγκοσλαβία, ο Νέστος, ο Στρυμόνας και ο Έβρος με Βουλγαρία. Όπου ουδέποτε αναδείχθηκαν σοβαρά προβλήματα. Κάποιες επιτροπές συνομιλούσαν και συντόνιζαν σε σταθερή βάση την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων. Π.χ. τη διαχείριση πλημμυρών, ενώ τα έργα αξιοποίησης των υδάτων, υδροηλεκτρικά, ταμιευτήρες άρδευσης κλπ, εξελίχθηκαν «ειρηνικά» και στις δυο πλευρές των συνόρων. (Ήταν απλό να το σκεφτεί για να φτάσει στα καθ’ ημάς.)

* ΤΗΝ ίδια στιγμή, στο ίδιο ακριβώς αντικείμενο, στην ίδια χώρα, επί τέσσερις και πλέον δεκαετίες, είναι αδύνατο να υπάρξει συζήτηση για τη διαχείριση των υδάτων του Αχελώου και στοιχειώδης συνεννόηση ανάμεσα σε δυο περιοχές που συνορεύουν, τη Θεσσαλία και την Αιτωλοακαρνανία. Οι διαμάχες αυτές ξεπερνούν κάθε όριο, με πρώτους από όλους στα «κάγκελα» τους πολιτικούς και τους αυτοδιοικητικούς, που αντί να φροντίσουν να υπάρξει μια οργανωμένη και μακριά από εντάσεις συζήτηση, όπου βρεθούν και όπου σταθούν «λύνουν το ζωνάρι» τους για ανούσιους καβγάδες, αναβιώνοντας τον «ψυχρό πόλεμο» στο εσωτερικό της χώρας. Και φυσικά, όλη αυτή την τριτοκοσμική κατάσταση συντηρούν συνειδητά ανεύθυνοι πρωθυπουργοί και υπουργοί, οι οποίοι μια χαρά βολεύονται από τον παράλογο αυτό διχασμό των δύο περιοχών.

Για να δούμε τώρα, εάν ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος και οι δύο Περιφερειάρχες θα αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία, ώστε να αμβλυνθούν οι αντιπαλότητες και να επικρατήσει η λογική. (Αισιόδοξος δείχνει...)

Ζ.

Oι δύσκολοι καιροί απαιτούν και δύσκολες αποφάσεις - (Κώστας Γκούμας - Τάσος Μπαρμπούτης)*

 

Μια σπουδαία πρωτοβουλία έχει αναληφθεί το τελευταίο διάστημα από μεγάλο αριθμό σημαντικών εκπροσώπων του ακαδημαϊκού χώρου, της διανόησης, της πολιτικής, της αυτοδιοίκησης και άλλων κοινωνικών και επιστημονικών οργανώσεων.

Οι διακεκριμένοι αυτοί παράγοντες  συνέταξαν και συνυπέγραψαν μια εξαιρετική ανακοίνωση απαιτώντας από την κυβέρνηση να δώσει ένα τέλος στην νοσηρή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Θεσσαλία από την πολυετή στασιμότητα στην εφαρμογή πολιτικών διαχείρισης των υδάτων και στην παραγωγή αντίστοιχων έργων, είτε εξοικονόμησης είτε ταμίευσης του νερού, με κορυφαία εκκρεμότητα αυτήν των εγκαταλειμμένων έργων Αχελώου.

Η ανακοίνωση αυτή έχει δημοσιευθεί σε πολλά μέσα ενημέρωσης και ήδη οι υπογραφές στήριξης συνεχίζονται σε όλη τη χώρα από πολλούς πολίτες, οι οποίοι αντιλαμβάνονται τους μεγάλους κινδύνους που συνεπάγεται το περιορισμένο ενδιαφέρον και η αναβλητικότητα όλων των κυβερνήσεων στα ζητήματα του υδατικού τομέα.

Ακόμη πιο  σημαντική είναι η προσπάθεια αυτή για τη Θεσσαλία μετά από τα πολλαπλά χτυπήματα που δέχθηκε από τις πλημμύρες, καθώς και από την παράλληλη  συσσώρευση προβλημάτων στον πρωτογενή τομέα, κάτι που οδήγησε αγρότες και κτηνοτρόφους σε μαζικές  κινητοποιήσεις.

Επιχειρώντας να συνοψίσουμε σε μια μόνο φράση το μήνυμα της ανακοίνωσης, θα λέγαμε πως οι συντάκτες της ΑΠΑΙΤΟΥΝ από την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα να αποφασίσουν ΟΡΙΣΤΙΚΑ και ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ για τους όρους με τους οποίους θα πορευτεί η Θεσσαλία στο μέλλον, διαμορφώνοντας ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ απέναντι σε όλους τους κινδύνους που την απειλούν, είτε πρόκειται για τις συχνές έντονες πλημμύρες, είτε για φαινόμενα  παρατεταμένης ξηρασίας, απέναντι στην οποία τα διαθέσιμα αποθέματα νερού είναι εντελώς ανεπαρκή.

Δυστυχώς τα πέντε τελευταία χρόνια είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη υποτίμησε τις δύσκολες για την Θεσσαλία συνθήκες που αναφέραμε και επέλεξε να ρίξει το βάρος περισσότερο σε μια επικοινωνιακή διαχείριση του υδατικού προβλήματος παρά σε οριστικές αποφάσεις και υλοποίηση έργων.

Υπενθυμίζουμε πως πριν ο κ. Μητσοτάκης αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας είχε υποσχεθεί διάφορα έργα και παρεμβάσεις, μεταξύ των οποίων και την ολοκλήρωση των έργων Αχελώου, τα οποία όμως, τουλάχιστον στην πρώτη του θητεία, τα «ξέχασε» εντελώς και συνέχισε την ανεύθυνη πολιτική της στασιμότητας την οποία είχε «παραλάβει» από την κυβέρνηση Αλ. Τσίπρα.

Με αυτή την πολιτική η κυβέρνηση απέφυγε να αντιμετωπίσει ευθέως και αποφασιστικά τα σύνθετα ζητήματα των υδάτων, κάτι  που από την άλλη μεριά την βοήθησε ώστε να μην ανοιχτούν επικίνδυνα πολιτικά «μέτωπα» (πχ. διαμάχες με τοπικιστές στην Αιτωλοακαρνανία, «ενόχληση» κάποιων ανεύθυνων αλλά με ισχυρή στήριξη και επιρροή οικολογικών οργανώσεων, ανατροπή ισορροπιών σε μεγάλα ανταγωνιστικά ενεργειακά συμφέροντα κοκ).

Παράλληλα, με αυτή την τακτική  πέτυχε να κατευθύνει τους διαθέσιμους οικονομικούς πόρους σε άλλες «δικές» της προτεραιότητες.

Όμως όλα αυτά επιδείνωσαν τις ήδη δύσκολες συνθήκες και οι πρόσφατες πλημμύρες απλώς επιβεβαίωσαν το πόσο ανοχύρωτη ήταν τελικά η Θεσσαλία, αλλά και πόσο μεγάλες παραμένουν οι αβεβαιότητες στον πρωτογενή τομέα, ειδικά στον τομέα των αρδεύσεων ο οποίος επηρεάζει καθοριστικά το κόστος παραγωγής.

Ας σημειωθεί πως μετά τον Ιανό ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός (ΠΘ) υποσχέθηκε την κατασκευή του φράγματος πολλαπλού σκοπού (αντιπλημμυρικό, υδρευτικό, υδροηλεκτρικό, αρδευτικό κοκ) στο Μουζάκι, μια υπόσχεση  που αργότερα εγκαταλείφθηκε.

Επίσης  πριν σχεδόν δυο χρόνια η κυβέρνηση υποσχέθηκε την κατασκευή του πολύ σημαντικού έργου, επίσης πολλαπλού σκοπού, στον Ενιπέα Φαρσάλων (Σκοπιά), το οποίο μεταξύ άλλων θα  συγκρατεί σημαντικές ποσότητες υδάτων σε περίπτωση ισχυρής πλημμύρας.

Όπως όμως προκύπτει από τις εξελίξεις και αυτό το έργο δεν φαίνεται να βρίσκεται σε πορεία άμεσης υλοποίησης.

Με άλλα λόγια και χωρίς καμμιά μηδενιστική διάθεση, η σιγή όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με τα έργα Αχελώου, σε συνδυασμό με όσα ενδεικτικά αναφέραμε για Μουζάκι και (ίσως) για Σκοπιά, δεν προμηνύει ασφαλή πορεία της Θεσσαλίας στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται στο μέλλον.

Όλα τα παραπάνω, στον ένα την τον άλλο βαθμό, περιγράφονται και στην ανακοίνωση των προσωπικοτήτων που αναφέραμε στην αρχή της παρέμβασης μας.

Δεν απευθύνονται όμως μόνο προς την κυβέρνηση άλλα και προς την αντιπολίτευση, η οποία αναλογικά έχει  και αυτή μέρος των ευθυνών.

Το περασμένο Σάββατο (10/2/24), στα πλαίσια προσυνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, βρέθηκαν στη Λάρισα ο πρόεδρος και αρκετά στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αρκετοί πολίτες, μέλη και φίλοι του Σ-ΠΣ,   περίμεναν μια πιο διαλλακτική στάση απέναντι στο θέμα των έργων Αχελώου, κατά μείζονα λόγο που στο υπό έγκριση Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων (ΣΔΛΑΠ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος  επανέρχεται και θεσμικά η πρόταση για ολοκλήρωση και λειτουργία του συστήματος έργων μεταφοράς νερού μέγιστου όγκου 250 εκατ. κ. μ. ετησίως.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα μπορούσε να πιεστεί αναλόγως η κυβέρνηση ώστε να δοθεί ένα τέλος στη νοσηρή αυτή κατάσταση της στασιμότητας και της καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων στους θεσσαλούς, που πάντα ελπίζουν πως θα αποκτήσουν, και μάλιστα με διακομματική συναίνεση, τα αναγκαία ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ στις δύσκολες κλιματικές συνθήκες που βιώνουν, με ταυτόχρονη παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας.

Η στάση όμως του προέδρου της Κ.Ο. του κόμματος κ. Σ. Φάμελλου δεν άφησε περιθώρια για μια τέτοια εξέλιξη. Έκανε ότι μπορούσε να αποκλείσει την όποια συζήτηση σχετικά με το θέμα Αχελώου, «αποκρούοντας» την προσπάθεια άλλων παραγόντων (βουλευτής Β. Κόκκαλης, επιστήμονες  ομιλητές σε προγραμματισμένα στρογγυλά τραπέζια κλπ.) που προσπάθησαν να αναφερθούν στο θέμα.

Έτσι, μετά τα πολλαπλά μηνύματα της εκλογικής  ήττας, χάθηκε άλλη μια ευκαιρία για τον Σ-ΠΣ να  «ακούσει» την γνώμη των τοπικών  στελεχών και μελών, που στην μικρή μας τοπική κοινωνία γνωρίζουμε πως πολλοί από αυτούς ασφυκτιούν από τις εμμονές και τις «απαγορεύσεις» κεντρικών στελεχών του κόμματος.

Εξάλλου κανέναν δεν πείθουν οι αμφίσημες τοποθετήσεις του κ. Φάμελλου και των συνοδοιπόρων του σε αυτή την αδιέξοδη θέση περί «ακύρωσης» (;;) των έργων, για την οποία παραλείπουν να εξηγήσουν πως την εννοούν, πόσο θα «μας» κοστίσει, ποιος θα την επιβαρυνθεί, τι περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα επιφέρει, με ποιες διαδικασίες θα δρομολογηθεί κοκ.

Πολύ περισσότερο που όλα τα χρόνια που κυβέρνησαν δεν έκαναν την παραμικρή ενέργεια στην κατεύθυνση αυτή, άλλα και σαν αξιωματική αντιπολίτευση επί πέντε ολόκληρα χρόνια δεν έφεραν στη Βουλή συγκεκριμένη πρόταση, ώστε να απαιτήσουν επιτέλους από την κυβέρνηση να υλοποιήσει την περιβόητη αυτή «ακύρωση», που οι ίδιοι δεν αποτόλμησαν να κάνουν πράξη.

Υπενθυμίζουμε  πως ο Σ-ΠΣ βρέθηκε ξανά μπροστά σε ένα παρόμοιο σταυροδρόμι σε ότι αφορά στα έργα Αχελώου.

Τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Τσίπρα, η διορισμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ διοίκηση της ΔΕΗ, έφερε προς έγκριση την περιβαλλοντική μελέτη για το υδροηλεκτρικό έργο Μεσοχώρας που καρκινοβατούσε επί χρόνια.

Στην σχετική συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο (Σεπτέμβριος 2015) η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε την αδειοδότηση,  ενώ την ίδια περίοδο βουλευτές και στελέχη της ΚΕ του κόμματος αυτού, ξεπερνώντας κάθε όριο παραλογισμού, ζητούσαν την κατεδάφιση του έργου (!), αντίθετα προς την διακαή επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας των τοπικών μελών και στελεχών να λειτουργήσει το έργο και να εγκαταλειφθεί η εξωφρενική θέση περί κατεδάφισής του.

Το 2017 όμως, ο κ. Φάμελλος ως αρμόδιος υπουργός ανέλαβε μια πρωτοβουλία εξομάλυνσης των διαφορών μέσα στο κόμμα του και τελικά, προς τιμή του, πέτυχε να αποδεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να υπογραφεί η αδειοδότηση της Μεσοχώρας [σημ. : το χαιρετίσαμε δημοσίως], επιφέροντας ανακούφιση σε σκεπτόμενους φίλους του Σ-ΠΣ και γενικότερα στην Ελληνική κοινή γνώμη.

Έτσι αποφεύχθηκε ένα αδιανόητο προηγούμενο, όπου μια κυβέρνηση  θα κατεδάφιζε ένα δημόσιο έργο αξίας 600 εκατ. ευρώ μόνο και μόνο επειδή παλαιότερα διαφωνούσε ως προς την σκοπιμότητα του !

Σε ότι μας αφορά, εμείς συμβουλές πολιτικής διαχείρισης δεν συνηθίζουμε να δίνουμε.

Επειδή όμως «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», κρίνουμε πως στην παρούσα φάση, μπροστά στα νέα αδιέξοδα που οδηγείται ο Σ-ΠΣ με τις εμμονές του για τα ημιτελή έργα Αχελώου, για τα οποία ήδη έχουν διατεθεί 500 εκατ. ευρώ, καλό θα ήταν κάποιοι να ενημερώσουν τον νέο αρχηγό τους αναλυτικά και χωρίς προκαταλήψεις, μήπως έστω και τώρα, αποφευχθεί  νέα άτακτη υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα παρόμοιο με τη Μεσοχώρα ζήτημα.

Αυτήν ακριβώς την ελπίδα εκφράζουν και όσοι φίλοι και μέλη του Σ-ΠΣ στηρίζουν με την υπογραφή τους την πρωτοβουλία των προσωπικοτήτων που αναφέραμε, επιδιώκοντας να μην  επιτρέψουν στην ΝΔ να παρατείνει για μια ακόμη τετραετία την παράλογη αυτή εκκρεμότητα.

Και εμείς μαζί τους συνυπογράφουμε την ανακοίνωση αυτή και θα συνδράμουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε στην λήψη μιας οριστικής απόφασης για το θέμα.

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,

 

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog

- Από την σελίδα μας στο fb

- Από την ομάδα μας στο fb 

 

Με κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια θα πρέπει να ασκείται η διαχείριση ενός δημόσιου αγαθού όπως το νερό - (Κώστας Γκούμας - Τάσος Μπαρμπούτης)*

 

Σε προηγούμενη παρέμβαση μας παραθέσαμε τους λόγους για τους οποίους θεωρούμε άκαιρη την επιλογή του Υπουργείου Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ) να δρομολογήσει  την δημιουργία  μιας Ανώνυμης Εταιρίας, που (υποτίθεται) θα αναλάβει να διεκπεραιώσει το δύσκολο έργο στον τόσο σημαντικό και συνάμα ευαίσθητο τομέα της  Διαχείρισης Υδάτων (ΔΥ) στην κατεστραμμένη από τις πλημμύρες Θεσσαλία.

[Δήλωση  υπουργού κ. Θ. Σκυλακάκη  (δες ΜΜΕ 13 Ιαν. 2024, περί δημιουργίας «Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (Ο.Δ.Υ.Θ Α.Ε.)»].

Προφανώς, παρότι η εξέλιξη αυτή μας προβληματίζει, δεν έχουμε πρόθεση να αποδεχθούμε άκριτα όσα ακούγονται ή γράφονται πως κάποιοι από την κυβέρνηση,  μέσα στην γενική αναστάτωση και την απογοήτευση που επικρατεί στην περιοχή, βρίσκουν την ευκαιρία  να «περάσουν» με συνοπτικές διαδικασίες την ιδιωτικοποίηση του νερού στις διάφορες χρήσεις (πόσιμο, άρδευση κλπ.).

Ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε εάν κάτι τέτοιο αποτελεί επιλογή της κυβέρνησης. Θέλουμε όμως να ελπίζουμε πως δεν θα επαναληφθούν όσα είχαν επιχειρηθεί στην ΕΥΔΑΠ, που ως γνωστόν ακυρώθηκαν με απόφαση του ΣτΕ.

Εξάλλου είναι γνωστό πως απέναντι σε μια τέτοια πιθανή απόφαση έχουν ήδη δηλώσει δημόσια την αντίθεση τους και πολιτικοί παράγοντες (αυτοδιοικητικοί κα) που πρόσκεινται στον κυβερνητικό χώρο.

Σε κάθε περίπτωση  μας χαροποιεί το γεγονός πως όλοι πλέον, κυβέρνηση και κόμματα, έχουν συνειδητοποιήσει την αδήριτη ανάγκη δημιουργίας ενός Φορέα Διαχείρισης Υδάτων (ΦΔΥ), κάτι που επί πολλά χρόνια προτείνουν οι θεσσαλικές οργανώσεις χωρίς όμως να ακούγεται η φωνή τους.

Θέλουμε να πιστεύουμε πως πριν τις οριστικές της αποφάσεις η κυβέρνηση θα προσφέρει τον αναγκαίο  χρόνο για έναν ουσιαστικό και σε βάθος διάλογο με επιστήμονες και οργανώσεις των χρηστών νερού.

Και ίσως τότε γίνουν γνωστές και οι θέσεις των αυτοδιοικητικών οργανώσεων της περιοχής μας, που για την ώρα δεν έχουν αντιδράσει στην σχετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.

Στην παρούσα φάση λοιπόν θα περιοριστούμε  να σκιαγραφήσουμε, όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε, τον χαρακτήρα, τους σκοπούς και τις βασικές αρχές λειτουργίας ενός ΦΔΥ,  με βάση τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρας μας και έχοντας μια εικόνα από ανάλογες εμπειρίες  χωρών της Ευρώπης, ελπίζοντας πως έτσι θα συμβάλλουμε στον απαραίτητο διάλογο.

Όμως πριν από αυτό σκόπιμη θα ήταν μια σύντομη αναφορά στον όρο «Διαχείριση Υδάτων».

Η ΔΥ περιλαμβάνει όλα τα μέτρα και τις δραστηριότητες που απαιτούνται ώστε να καλύπτονται με τον καλύτερο τρόπο οι ανάγκες μιας περιοχής σε νερό, για κάθε χρήση. 

Αυτό σημαίνει μέριμνα για :

• την διευθέτηση της φυσικής προσφοράς του νερού σε σχέση με τη ζήτησή του, ομοίως  και για την εξοικονόμηση και αποφυγή απωλειών.
• την αξιοποίηση κατά το δυνατό όλων των πλεονασμάτων με στόχο την δημιουργία αποθεμάτων για την αντιμετώπιση παρατεταμένης ξηρασίας και φαινομένων ερημοποίησης.
• την αντιμετώπιση κινδύνων πλημμυρών.
• την διευθέτηση  των προβλημάτων που δημιουργούν οι ανταγωνιστικές  χρήσεις του νερού σε ομάδες χρηστών, εφαρμόζοντας κατάλληλα τις αρχές της συνεργασίας.
• τον συντονισμό όλων των δραστηριοτήτων και παράλληλα ορθολογική αξιοποίηση των υποδομών που αφορούν  στην χρήση και προστασία των υδατικών πόρων.
• την  εκπαίδευση και την ενημέρωση χρηστών σε σταθερή βάση.

Με βάση τα παραπάνω, στους  βασικούς  σκοπούς ενός  ΦΔΥ πρέπει να περιλαμβάνονται :

1. Η παρακολούθηση  και  έλεγχος  εφαρμογής των στόχων της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60, όπως αυτοί ενσωματώθηκαν στην Ελληνική νομοθεσία με τον Ν.3199/2003.

2. Η συλλογή, ταξινόμηση - παρακολούθηση των υδρολογικών στοιχείων στο ΥΔΘ και ο  συντονισμός των δραστηριοτήτων για επιστημονικές  έρευνες σε σχέση με την  αξιοποίηση και προστασία των υδατικών πόρων στην περιοχή.

3. Η εκπόνηση του Σχεδίου Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) στο ΥΔΘ, καθώς και η παρακολούθηση  και εφαρμογή των μέτρων που προβλέπονται στην εγκριτική του απόφαση.

4. Ομοίως η εκπόνηση του Σχεδίου Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας (ΣΔΚΠ) και  η παρακολούθηση και εφαρμογή των αντίστοιχων μέτρων.

5. Η εκπόνηση και μέριμνα εφαρμογής ενός ΕΝΙΑΙΟΥ εφαρμοστικού Στρατηγικού Σχεδίου (masterplan) για όλα τα έργα και τις υποδομές που σχετίζονται με την ΔΥ και τις πλημμύρες.

6. Ο προγραμματισμός και η εκπόνηση όλων των μελετών (υδρογεωλογικές, υδρολογικές, υδατικά ισοζύγια κλπ.) που απαιτούνται για αειφορική διαχείριση του νερού, την προστασία αλλά και αναβάθμιση υδάτινων οικοσυστημάτων.

7. Η έκδοση αδειών χρήσης νερού και έργων και η τήρηση των σχετικών αρχείων.

8. Η σταδιακή μείωση των αυθαίρετων χρήσεων νερού και των ανεξέλεγκτων γεωτρήσεων.

Ουσιαστικά οι ΦΔΥ πρέπει να ενσωματώνουν την λογική ΔΥ όπως αυτή ορίζεται από την επιστήμη κα την νομοθεσία.  

Πολύτιμο εργαλείο στο έργο των ΦΔΥ  αποτελούν τα σχέδια που περιγράψαμε και που (πρέπει να) εφαρμόζονται ώστε να υπηρετούνται αποτελεσματικά και με συνέπεια οι παραπάνω στόχοι.

Δυστυχώς έως σήμερα διατηρείται η  χρόνια  παθογένεια,  τα σχέδια να παραμένουν πρακτικά «σχέδια επί χάρτου» !

Η ΔΥ σε ένα ΥΔ θα αφορά φυσικά σε όλες τις χρήσεις νερού.

Αυτές, εντελώς συνοπτικά, είναι το πόσιμο νερό  και η αποχέτευση (ΔΕΥΑ, Δήμοι), οι αρδεύσεις (ΤΟΕΒ/ΓΟΕΒ, Δήμοι, ιδιώτες), η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ, ιδιώτες παραγωγοί κλπ.), η βιομηχανία (παραγωγικές ανάγκες, ρύπανσή) και τα προστατευόμενα (υδάτινα) οικοσυστήματα.

Με την λογική αυτή, οι ΦΔΥ θα πρέπει να εποπτεύονται από τα υπουργεία εκείνα που σχετίζονται με την χρήση των υδάτων (επιφανειακών και υπόγειων) και των υγρών αποβλήτων.

Τα υπουργεία αυτά είναι το Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), Εσωτερικών (ΥΠΕΣ).

Αντίστοιχα στην διοίκηση τους πρέπει να συμμετέχουν εκπρόσωπος (οι)  της Αποκεντρωμένης Διοίκησης (εκ μέρους των υπουργείων), καθώς και εκπρόσωπος (οι) της Περιφέρειας Θεσσαλίας, της ΠΕΔ/Θ (δήμαρχοι), των χρηστών νερού, κοινωνικοί φορείς και ειδικοί επιστήμονες.

Και μετά τα όσα προαναφέραμε, γεννάται το ερώτημα εάν όλοι οι παραπάνω σκοποί ενός ΦΔΥ μπορούν να εξυπηρετηθούν με ένα οργανισμό σαν τον Ο.Δ.Υ.Θ Α.Ε. που ανακοίνωσε ο κ. Σκυλακάκης.

Άραγε  η απλή συνένωση των ΤΟΕΒ που προτείνεται (ακόμη και εάν δεχθούμε πως θα προηγηθεί η εξυγίανση τους)  και η δημιουργία μιας εταιρίας που θα εμπορεύεται το αρδευτικό νερό, είναι δυνατόν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις άσκησης πολιτικής στα νερά της περιοχής ;

Πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια ΔΥ βασισμένη σε μια οικονομιστική  λογική «κόστους - οφέλους» ή σε μια  αμιγώς τεχνοκρατική αντίληψη διοίκησης του νέου ιδιωτικού οργανισμού, κατά μείζονα λόγο εάν αυτός θα  έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα ;

Είναι ακόμη λογικό από τον Οργανισμό που προτείνουν και την ΔΥ να «εξαιρείται» το πόσιμο νερό και η αποχέτευση πόλεων και οικισμών που οι αντίστοιχες υπηρεσίες προσφέρονται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση  μέσω των ΔΕΥΑ ;  

Κατά την άποψη μας παρόμοιες αντιλήψεις βρίσκονται σε αντίθεση με τον κοινωνικό χαρακτήρα του νερού.

Η ΔΥ πρέπει να ασκείται με κριτήρια δημοσίου συμφέροντος και προστασίας και αναβάθμισης του  περιβάλλοντος.

Πιστεύουμε πως οι ΦΔΥ θα πρέπει να είναι οργανισμοί δημοσίου χαρακτήρα, με δεδομένο πως και το νερό αποτελεί δημόσιο αγαθό.

Γι’ αυτό άλλωστε, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η ΔΥ υπάγεται στις αρμοδιότητες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και των αντίστοιχων Διευθύνσεων Υδάτων, οι οποίες πλέον θα πρέπει να υπαχθούν στους ΦΔΥ (όταν αυτοί δημιουργηθούν).

Οι ΦΔΥ θα πρέπει να αποτελούν ένα επιτελικό όργανο υπό την εποπτεία του οποίου οι φορείς των χρηστών θα λειτουργούν ανεξάρτητα, διατηρώντας τον αυτοδιοικητικό τους χαρακτήρα.

Αυτό οπωσδήποτε θα ισχύσει για τις επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ).

Το ίδιο πρέπει να γίνει και για τους ΤΟΕΒ, με την προϋπόθεση όμως αναμόρφωσης και εκσυγχρονισμού του ξεπερασμένου θεσμικού τους πλαισίου και την συμμετοχή στις διοικήσεις τους εκπροσώπων της Περιφέρειας και οργανώσεων πολιτών της περιοχής τους, καθότι η διοίκηση τους είναι υπόλογη συνολικά στην κοινωνία  και όχι μόνο στους αρδευτές.

Ας μην ξεχνάμε πως το νερό δεν «ανήκει» στους επιμέρους χρήστες αλλά σε όλους μας, και τα αποτελέσματα τυχόν κακής χρήσης του βαραίνουν το σύνολο των πολιτών και, κυρίως, τις επόμενες γενιές !

Και στο σημείο αυτό κάνουμε την πικρή διαπίστωση ότι όλες οι κυβερνήσεις, ειδικά μετά το 2014 (έγκριση των πρώτων Σχεδίων – ΣΔΛΑΠ – στην ιστορία των υδάτων) αδιαφόρησαν εμφατικά αφενός για την αναμόρφωση και εξυγίανση των ΤΟΕΒ, αφετέρου για την δημιουργία ΦΔΥ, που πρωτίστως θα συνέβαλλαν στην προστασία και αναβάθμιση των υδάτινων οικοσυστημάτων σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, την υπόθεση της ΔΥ και το νερό θα πρέπει να τα σκεφθούμε πέρα και έξω από τους ταμιευτήρες που το συλλέγουν, από τους αγωγούς που το μεταφέρουν, από τα δίκτυα που το διανέμουν.

Αποτελεί ούτως η άλλως ένα αγαθό που επηρεάζει το σύνολο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και καθορίζει την ασφάλεια στο κοινό μας σπίτι, στον πλανήτη που μας «φιλοξενεί».

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,

 

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ

 Eνημερωθείτε για τα νέα του blog

- Από την σελίδα μας στο fb

- Από την ομάδα μας στο fb 

Οι ανακρίβειες για τα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας και η στοχοποίηση των έργων Αχελώου - (Κώστας Γιαννακός)*

 

Είμαι επί αρκετά χρόνια πρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας (του μεγαλύτερου στη χώρα μας) και έχω μάθει να σέβομαι τις διαφορετικές απόψεις, ακόμη και σε θέματα που γνωρίζω καλά, έστω και εάν οι αντίθετες θέσεις προέρχονται από άτομα με περιορισμένη σχέση στο αντικείμενο μου.

Όσα όμως διάβασα την φετινή Πρωτοχρονιά στις φιλόξενες στήλες της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Λάρισας με την υπογραφή του κ. Βασίλη Ζωγράφου σχετικά με το υπό αναθεώρηση Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) του Υδατικού Διαμερίσματος Θεσσαλίας (ΥΔΘ) μου προκάλεσαν μεγάλη έκπληξη και πολλά ερωτηματικά.

Θα αρχίσω από μια σοβαρή ανακρίβεια που περιέχεται στην επιστολή του κ. Ζωγράφου και αφορά στην εντελώς ανυπόστατη πληροφορία πως «η κυβέρνηση έδωσε την εντύπωση πως δεν θα ασκούσε το δικαίωμα (της διαβούλευσης)»  στο υπό αναθεώρηση ΣΔΛΑΠ.

Να όμως που το ΣΔΛΑΠ αναρτήθηκε στον ιστότοπο του αρμόδιου Υπουργείου (ΥΠΕΝ) προς διαβούλευση στις 31 Μαρτίου του 2023.

Συνεπώς το σχόλιο πως η κυβέρνηση ενήργησε «τελευταία στιγμή» είναι εντελώς αβάσιμο, ίσως και υποβολιμαίο.

Άλλωστε, όσοι παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις αυτές και συμμετείχαμε στον δημόσιο διάλογο, γνωρίζουμε πως η διαβούλευση στη Θεσσαλία υπήρξε πολύ ουσιαστική και συνέβαλαν σε αυτήν δεκάδες φορείς επιστημόνων και αγροτών, επιμελητήρια, τοπικές οργανώσεις κομμάτων, αυτοδιοικητικές παρατάξεις κοκ.

Θυμίζω ακόμη πως στην Λάρισα στις 20 Μαρτίου 2023, με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού, διοργανώθηκε από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, σε συνεργασία με την ΠΕΔ/Θεσσαλίας και το ΓΕΩΤΕΕ/Κ. Ελλάδος, ειδική εκδήλωση στην οποία κλήθηκαν οι μελετητές του ΣΔΛΑΠ να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους και έγιναν ομιλίες και από άλλους αξιόλογους επιστήμονες.

Άλλη μια αντίστοιχη εκδήλωση, η «επίσημη» αυτή τη φορά, έλαβε χώρα στην Λάρισα στην αίθουσα της ΔΕΥΑΛ τον περασμένο μήνα, με προσκεκλημένο τον Γενικό Γραμματέα Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος κ. Βαρελίδη, παρουσία και πάλι των μελετητών του επικεφαλής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, του Περιφερειάρχη, της ΠΕΔ/Θ, των νεοεκλεγέντων Περιφερειάρχη και Δημάρχου Λαρισαίων και πολλών άλλων.

Μετά από όλα αυτά είναι απορίας άξιο που ο κ. ΒΖ  στηρίζει την εκτίμηση του ότι η διαβούλευση επί του ΣΔΛΑΠ ξεκίνησε στο «παραένα της λήξης της προθεσμίας» !

Ερωτήματα επίσης προκαλεί το γεγονός πως  ο ίδιος δεν συμμετείχε σε αυτές τις διαδικασίες, ούτε φυσικά στον δημόσιο διάλογο, αν και έως πριν λίγες εβδομάδες ήταν  επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την παράταξη του εκλεγέντος Περιφερειάρχη κ. Κουρέτα !

Άραγε περίμενε πρώτα να φθάσει ο χρόνος της διαβούλευσης «στο παραένα», να αποφασίσει την αποχώρηση του από τον Σ-ΠΣ και μετά να τοποθετηθεί δημόσια για το ΣΔΛΑΠ ;

Φαίνεται όμως πως η παρέμβαση του κ. ΒΖ σαν κύριο στόχο της είχε τα έργα μεταφοράς νερού από τον Αχελώο (έργα «εκτροπής» όπως είναι ο επίσημος τίτλος τους), θέμα με το οποίο ασχολήθηκε επανειλημμένα (με το ίδιο μένος κατά των έργων) και στο παρελθόν.

Σε αυτά αναφέρεται το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου του, ενώ το γεγονός πως προτάθηκαν εκ νέου στο υπό διαβούλευση ΣΔΛΑΠ είναι αυτό που προκάλεσε όχι μόνο την «έκπληξη» (όπως ο ίδιος δηλώνει) αλλά και μια ανομολόγητη και ακατανόητη σε εμάς, εχθρική στάση απέναντι σε αυτά.

Έστω και εάν διαφωνώ τελείως, σέβομαι την  τοποθέτηση του κ. ΒΖ που ανοικτά δηλώνει πως η μεταφορά νερού προς ενίσχυση του υδατικού δυναμικού του ΥΔ Θεσσαλίας δεν είναι χρήσιμη και αναγκαία.

Ας τον κρίνουν για την θέση του αυτή οι αγρότες, οι αυτοδιοικητικοί και οι φορείς της Θεσσαλίας που ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ έχουν ταχθεί υπέρ της ολοκλήρωσης και λειτουργίας των έργων αυτών, είτε με στόχο την δημιουργία ισχυρών αποθεμάτων ασφάλειας απέναντι σε (πολύ πιθανή) παρατεταμένη λειψυδρία, είτε ως αποθέματα προς αποκατάσταση του συσσωρευμένων ελλειμμάτων ύψους 3 δις κ. μ. υπόγειου νερού (δες ΣΔΛΑΠ 2017 - υπουργού Σ. Φάμελλου), είτε για την ενίσχυση των διαθέσιμων ποσοτήτων προς άρδευση, τουλάχιστον έως ότου κατασκευασθούν οι ταμιευτήρες πέριξ του κάμπου και επιτύχουμε τους στόχους της εξοικονόμησης (185 εκατ. κ. μ. - ΣΔΛΑΠ 2017) με νέα σύγχρονα έργα μεταφοράς νερού και αρδευτικών δικτύων.

Επίσης, με αυτές τις απόψεις που παρουσιάζει, ας φροντίσει  ο ίδιος να διαφοροποιηθεί από την Περιφερειακή παράταξη με την οποία πολιτεύτηκε και να αποστασιοποιηθεί ξεκάθαρα από τον Περιφερειάρχη κ. Κουρέτα που με πρόσφατες δηλώσεις του τεκμηριώνει την αναγκαιότητα των έργων.

Προφανώς λοιπόν θα αποφύγω την παραπέρα παράθεση επιχειρημάτων «υπέρ» των έργων, μια ανούσια πλέον διαδικασία, η οποία αντικειμενικά «πριμοδοτεί» την στασιμότητα και απαλλάσσει μερικώς τις κυβερνήσεις από τις ευθύνες τους επί του πρακτέου.

Ούτε επίσης πρόκειται να συμβαδίσω με  την λογική του κ. ΒΖ που χωρίς να προσφέρει στους αναγνώστες συγκεκριμένα στοιχεία προβαίνει σε αστήρικτους ισχυρισμούς για «απόρριψη» των έργων από την ΕΕ, για «διαφωνία» της ΕΕ που «μπορεί να τινάξει στον αέρα (!!) το σύνολο των σχεδίων», για τα ΣΔΛΑΠ της κυβέρνησης Σαμαρά που δήθεν «απορρίφθηκαν από την ΕΕ» και άλλες παρόμοιες ανακρίβειες (επιεικώς ο χαρακτηρισμός αυτός….).

Θα σταθώ όμως σε πιο ουσιαστικά ζητήματα.

1. Απουσιάζει εντελώς από την τοποθέτηση του κ. ΒΖ το «δια ταύτα», δηλαδή τι προτείνει ο ίδιος για τα έργα αυτά.

Όπως είναι σαφές και ευκολονόητο, τα έργα Αχελώου είτε άμεσα θα ολοκληρωθούν και θα λειτουργήσουν, είτε θα «ακυρωθούν» όπως ανέκαθεν μας έλεγε ο Σ-ΠΣ.

Αυτό σημαίνει πως ΑΜΕΣΑ το ημιτελές φράγμα Συκιάς ΠΡΕΠΕΙ να κατεδαφιστεί και να αποκατασταθεί το κατεστραμμένο οικοσύστημα στον Αχελώο, ενώ η σήραγγα μεταφοράς (μήκους 17.400 μ.) ΠΡΕΠΕΙ να ολοκληρωθεί και να σφραγιστεί με τα προβλεπόμενα θυροφράγματα. 

Ποια από τις δυο αντίθετες και άκρως αποκλίνουσες αυτές επιλογές προκρίνει ο κ. ΒΖ ; Μήπως σαν δημόσιο πρόσωπο όφειλε όλα αυτά τα χρόνια να το έχει ξεκαθαρίσει ώστε ούτε αυτός ούτε οι βουλευτές και τα στελέχη του Σ-ΠΣ να μην «εξαπατούν τους αγρότες της Θεσσαλίας», όπως εκείνος κατηγορεί άλλα πολιτικά πρόσωπα ;

2. Ο κ. ΒΖ θεωρεί πως «τα προτεινόμενα έργα στα σχέδια διαχείρισης με τον νόμο Φάμελλου είναι υπεραρκετά» και πως «η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν ειλικρινής με τους θεσσαλούς αγρότες».

Κρίνει επίσης πως η μεταφορά νερού από τον Αχελώο «φαντάζει απραγματοποίητο όνειρο», ενώ ταυτόχρονα «η απόφαση του ΣτΕ δεν κρίνει οικονομικά σκόπιμη την ολοκλήρωση των έργων».

Γιατί λοιπόν, μπροστά σε τόσα «ανυπέρβλητα» εμπόδια και εφόσον η «ειλικρινής» θέση τους ήταν η «ακύρωση» των έργων, οι αρμόδιοι υπουργοί δεν επέσπευσαν τις σχετικές τεχνικές μελέτες καθαίρεσης των εγκαταλειμμένων έργων, την έγκριση προϋπολογισμού εκτέλεσης τους και την παράλληλη εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων χρηματοδότησης αυτής της καθαίρεσης ;

Γιατί η τότε κυβέρνηση δεν προώθησε επειγόντως την απόλυτα συμβατή με τις θέσεις της και τόσο αναγκαία περιβαλλοντική μελέτη  αποκατάστασης του τοπίου στην περιοχή Αχελώου και την δρομολόγηση τη σχετικής διαβούλευσης σύμφωνα με τον νόμο ;

Που και γιατί «χάθηκε» η περιβόητη ευαισθησία τους για την προστασία του περιβάλλοντος στον ποταμό  Αχελώο ;

Και ακόμη γιατί ο κ. Β Ζ που εξέφραζε τους θεσσαλούς δεν πίεσε με παρρησία δημόσια τον Σ-ΠΣ και την τότε κυβέρνηση να κάνει κάτι για την προστασία του οικοσυστήματος στο μπαζωμένο ποτάμι ;

3.Ο κ. ΒΖ κρίνει επίσης πως το ΣΔΛΑΠ του 2017 περιλάμβανε «….μικρά κατά βάση έργα, που κάλυπταν πάνω κάτω τις ανάγκες ….» και «είχε ρεαλισμό στην επιλογή των αρδευτικών έργων».

Ας μας πει λοιπόν ποια και πόσα έργα προώθησε προς υλοποίηση η κυβέρνηση Τσίπρα.

Και για να προλάβω τυχόν κοινοτυπίες και δικαιολογίες για έλλειψη χρημάτων, διευκρινίζω πως «προώθηση» θεωρώ και την εκπόνηση τεχνικών και περιβαλλοντικών μελετών, την έναρξη διαβούλευσης για την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων, την έναρξη διαδικασίας δημοπράτησης κοκ.

Να του θυμίσω επίσης πως σε κάποια έργα πολλές από αυτές τις διαδικασίες ήταν ήδη σε εξέλιξη όταν ανέλαβε ο κ. Τσίπρας.

Για παράδειγμα το σημαντικό έργο του ταμιευτήρα Πύλης Τρικάλων διέθετε προ Τσίπρα οριστική τεχνική και περιβαλλοντική μελέτη καθώς και περιβαλλοντική αδειοδότηση.

Μήπως ο κ. ΒΖ είδε κάτι να κινείται στην Πύλη επί Σ-ΠΣ που εμείς οι άλλοι δεν είδαμε ;

Μήπως έστω κάποιο άλλο έργο παραδόθηκε στην επόμενη κυβέρνηση σε φάση δημοπράτησης ;  

Και εάν όχι, που βρίσκεται η «κριτική» του διάθεση με την οποία τότε ο ίδιος την είχε χάσει, ενώ τώρα καλεί τους «άλλους» να πορευτούν κρητικά απέναντι στην σημερινή κυβέρνησή ;

Πάντως όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι εμείς ως θεσσαλοί είμαστε ικανοποιημένοι από την σημερινή  κυβέρνηση σχετικά με τις εξελίξεις στα υδατικά έργα.

Όμως όλοι οι φορείς  και εγώ προσωπικά είχαμε το θάρρος, είτε μέσα από την συλλογική προσπάθεια της Επιτροπής Διεκδίκησης (Ε.Δ.Υ.ΘΕ), είτε κατά την διαβούλευση του ΣΔΛΑΠ (δες σχετικές τοποθετήσεις), είτε απευθείας μέσα στη Βουλή, να παρουσιάσουμε την πραγματική εικόνα της κατάστασης στη Θεσσαλία, χωρίς διάθεση να δικαιολογήσουμε όσους ευθύνονται για αυτήν.

Το να προσπαθούν όμως κάποιοι να παρουσιάζουν το άσπρο μαύρο και να αποφεύγουν να πούνε, έστω και τώρα,  με ειλικρίνεια τι ακριβώς προτείνουν για την τεράστια εκκρεμότητα των έργων Αχελώου, μάλλον δεν τους τιμά ιδιαίτερα.

*Κώστας Γιαννακός, Πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog

- Από την σελίδα μας στο fb

- Από την ομάδα μας στο fb 

Σύγκριση χρήσης Μη Συμβατικών Υδατικών Πόρων με αυτούς Φραγμάτων στην Κύπρο - (Ανδρέα Ν. Αγγελάκη)*

 

Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό καθιερώθηκε το 1992 στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη και έκτοτε κάθε χρόνο η 22η Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα υπενθύμισης της τεράστιας σημασίας του νερού για την ανθρωπότητα.

Το καθαρό νερό και η χρήση μη συμβατικών υδατικών πόρων αποτελούν στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης που ο ΟΗΕ φιλοδοξεί να επιτύχει μέχρι το 2030.

Οι κλιματικές συνθήκες της ΝΑ Ελλάδας, και ιδιαίτερα της ανατολικής Κρήτης, δεν διαφέρουν πολύ από αυτές της Κύπρου. 

Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι περίπου 463 mm με έντονη ανισοκατανομή, όπως στην Ανατολική Κρήτη. 

Για την αντιμετώπιση των αυξημένων υδατικών αναγκών, από τις αρχές του περασμένου αιώνα (1900) μέχρι τις αρχές του τρέχοντα, η Κύπρος εστιάστηκε στην κατασκευή φραγμάτων. 

Έτσι, στις ελεύθερες περιοχής της Κυπριακής Δημοκρατίας υπάρχουν 108 φράγματα και τεχνητές λίμνες, που θεωρείται πολύ υψηλή πυκνότητα φραγμάτων παγκοσμίως. 

Η συνολική ωφέλιμη χωρητικότητά τους είναι 331.951.000 m3, που σε περίπτωση πληρότητάς τους υπερκαλύπτουν τις ανάγκες της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Τα φράγματα αποτελούσαν την κύρια πηγή νερού για ύδρευση και άρδευση στη χώρα μέχρι το τέλος του περασμένου αιώνα. 

Όμως, η μεταβλητότητα των βροχοπτώσεων έκαναν σαφές ότι τα φράγματα δεν μπορούσαν να καλύψουν τις υδατικές ανάγκες της χώρας και από τη δεκαετία του 1990 επιβλήθηκαν περιορισμοί στη χρήση νερού.

Αρχικά η Κυπριακή Κυβέρνηση προσπάθησε να συμπληρώσει το έλλειμμα κυρίως υδρευτικού νερού μεταφέροντας νερό από την Ελλάδα, που κόστιζε, όμως, 10 φορές περισσότερο από ό,τι το κόστος του αφαλατωμένου νερού. 

Για να αντιμετωπιστεί το οξύτατο πρόβλημα της λειψυδρίας, προωθήθηκε πρόγραμμα χρήσης μη συμβατικών υδατικών πόρων (ΜΣΥΠ), ως βιώσιμων μεθόδων παροχής νερού στην Κύπρο, που στις περιπτώσεις λειψυδρίας συμβάλλουν στη διατήρηση των οικοσυστημάτων και την προσαρμογή τους στις σημερινές συνθήκες.

Έτσι από το 1997 μέχρι σήμερα άρχισε να κατασκευάζει μονάδες αφαλάτωσης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν περίοδοι παρατεταμένης ξηρασίας, που το αποθηκευμένο νερό σε φράγματα είναι ανεπαρκές. 

Μέχρι σήμερα έχουν κατασκευασθεί πέντε μονάδες αφαλάτωσης, στη Δεκέλεια, τη Λεμεσό (Επισκοπή), το Βασιλικό, τη Λάρνακα και την Πάφο, συνολικής δυναμικότητας πάνω από 100 εκατ. m3 αφαλατωμένου νερού/έτος. Σημειώνεται, επίσης, ότι ο χρόνος και το κόστος κατασκευής αυτών των έργων είναι υποπολλαπλάσιο από αυτό ισοδυνάμων φραγμάτων (Αγγελάκης, 2023). 

Σήμερα η Κύπρος βασίζεται στην αφαλάτωση για τα 80,3 εκατ. m3/έτος πόσιμου νερού, που καταναλώνει.

Η τεχνική της αφαλάτωσης χρησιμοποιείται παγκοσμίως μέχρι σήμερα, με πάνω από 20.000 μονάδες αφαλάτωσης με παροχή 120 εκατ. m3/ημερησίως, που λειτουργούν επί του παρόντος σε περισσότερες από 170 χώρες (Angelakis et al., 2021). Οι δέκα μεγαλύτερες μονάδες βρίσκονται στη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Καλιφόρνια και το Ισραήλ.

Τελικά, το ερώτημα εάν η δυνατότητα αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού μπορεί να σώσει τον κόσμο, το μόνο σίγουρο είναι πως, παρά τα τυχόν μειονεκτήματα, η χρήση της τάχιστα εξελισσόμενης τεχνολογίας της αφαλάτωσης αναμένεται να αυξηθεί ταχύτατα στον 21ο αιώνα, για δύο τουλάχιστον λόγους : 

(α) Η έρευνα και η καινοτομία θα συνεχίσουν να κάνουν την αφαλάτωση λιγότερο ενεργοβόρα, πιο ανταγωνιστική από οικονομική άποψη και πιο φιλική στο περιβάλλον. Και 

(β) η αυξανόμενη ζήτηση λόγω της αύξησης του πληθυσμού, της οικονομικής ανάπτυξης και της αστικοποίησης, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ταχέως αυξανόμενες ανάγκες υδρευτικού νερού, ιδιαίτερα σε παράκτιες και άλλες περιοχές με πρόσβαση σε αλατούχα νερά.

Ο άλλος μη συμβατικός υδατικός πόρος, που χρησιμοποιείται σημαντικά στην Κύπρο είναι οι επεξεργασμένες εκροές αστικών υγρών αποβλήτων. Η επαναχρησιμοποίηση του νερού, η οποία εφαρμόζεται πάνω από 20 χρόνια στην Κύπρο, παρέχει σημαντική προστασία από την ξηρασία και μειώνει την εξάρτηση της παροχής νερού από τις καιρικές συνθήκες, ενώ επιπλέον συμβάλλει στον στρατηγικό στόχο της χώρας, όσον αφορά την προσαρμογή στις αυξανόμενες υδατικές ανάγκες και την πρόληψη των κινδύνων, στη διαχείριση του υδατικού ισοζυγίου και στην κυκλική οικονομία.

Εκτιμάται ότι στην Κύπρο χρησιμοποιούνται περισσότερα από 65 εκατ. m3 ανακυκλωμένο νερό από επτά Μονάδες Αστικών Υγρών Αποβλήτων (ΜΑΥΑ) υψηλής δυναμικότητας. Στη ΜΑΥΑ Λεμεσού το σύνολο της εκροής κατ’ έτος χρησιμοποιείται για άρδευση τη θερινή περίοδο. 

Επίσης, το 2008, ως πρόεδρος της EUREAU (Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εθνικών Ενώσεων Υπηρεσιών Νερού και Υγρών Αποβλήτων), τους είχα προτείνει οι επεξεργασμένες εκροές από τη ΜΑΥΑ Λεμεσού να αποθηκεύονται τη χειμερινή περίοδο στο φράγμα Πολεμηδίων και να χρησιμοποιούνται για άρδευση τη θερινή περίοδο. Επίσης, στη ΜΑΥΑ Πάφου οι επεξεργασμένες εκροές χρησιμοποιούνται για άρδευση τη θερινή και τη χειμερινή περίοδο για εμπλουτισμό υπόγειου υδροφορέα, που προστατεύεται από υφαλμύρινση και αντλούνται και χρησιμοποιούνται για άρδευση τη θερινή περίοδο. 

Μετά από τα παραπάνω, σήμερα η Κύπρος έχει καταστεί πρωτοπόρος χώρα επαναχρησιμοποίησης του νερού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ δυστυχώς εμείς είμαστε ουραγοί.

*O Ανδρέας Ν. Αγγελάκης είναι επίτιμο μέλος και διακεκριμένο fellow της Παγκόσμιας Εταιρείας Υδατικών Πόρων

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog

- Από την σελίδα μας στο fb

- Από την ομάδα μας στο fb 

Κόκκινα φανάρια και …..κόκκινες γραμμές - (Κώστας Γκούμας - Τάσος Μπαρμπούτης)*

 

Άναψε για τα καλά και πάλι η συζήτηση για τα έργα Αχελώου.

Την περίοδο αυτή, στα υπό αναθεώρηση Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών  (ΣΔΛΑΠ) των Υδατικών Διαμερισμάτων (ΥΔ) της Θεσσαλίας αλλά και της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, προτείνεται η ολοκλήρωση των έργων μεταφοράς νερού από τον Άνω Αχελώο προς το ΥΔ Θεσσαλίας, γνωστά στην κοινή γνώμη ως έργα «Εκτροπής Αχελώου».

Με την υλοποίηση των έργων αναμένεται η αξιοποίηση αποθεμάτων νερού ύψους 250 εκατ. κ. μ. ετησίως, δηλαδή κάτι λιγότερο από το 6%  της συνολικής μέσης ετησίας παροχής του ποταμού Αχελώου (4,3 δισεκατομμύρια κ. μ. νερού).

Οι προτάσεις αυτές των ΣΔΛΑΠ για τα δυο όμορα ΥΔ προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από τους γείτονες μας στην  Αιτωλοακαρνανία, οι οποίοι έθεσαν «βέτο» και  απειλούν με «εμφύλιο πόλεμο» την κυβέρνηση εάν εγκρίνει οριστικά τα υπό διαβούλευση Σχέδια.

Υπενθυμίζουμε πως τα έργα αυτά βρίσκονται σε σημαντικό βαθμό εκτέλεσης του φυσικού τους αντικειμένου (65% στο φράγμα Συκιάς και 85% στην πλήρως διανοιγμένη σήραγγα μεταφοράς μήκους 17,4 χιλιομέτρων !) και πως έχουν διατεθεί για αυτά από δημόσιες επενδύσεις περίπου 500 εκατ. ευρώ σε σημερινές αξίες.

Με την αδειοδότηση των έργων το  1995, ως  ανώτερο όριο μεταφοράς υδάτων από τον Αχελώο προς το ΥΔΘ  είχαν τεθεί τα 600 εκατ. κ. μ. νερού ετησίως.

Τα έργα εκτελέστηκαν έως το 2010, οπότε διακόπηκε η πορεία ολοκλήρωσης τους, καθώς  το ΣτΕ, ενόψει της τελικής του απόφασης σε προσφυγή που είχε υποβληθεί κατά της ολοκλήρωσης των έργων.

Τότε το Δικαστήριο αποφάσισε την προσωρινή αναστολή των εργασιών του φράγματος Συκιάς.

Αντίθετα στο έργο της σήραγγας μεταφοράς νερού το 2011 το ίδιο δικαστήριο ανακάλεσε παλαιότερη απόφαση του για αναστολή των εργασιών  και αποδέχθηκε  πως, ειδικά η σήραγγα, πρέπει να ολοκληρωθεί (εσωτερική επένδυση και θυροφράγματα) προς «αποτροπή της πλήρους απαξίωσης του τεχνικού έργου ....(και)…καταστάσεων μη επανορθώσιμων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην σχετική απόφαση του ΣτΕ.

Δυστυχώς όμως  οι ηγέτες της Θεσσαλίας (Περιφερειάρχης, Δήμαρχοι, βουλευτές) σχεδόν ποτέ δεν προβάλαν επίμονα ως αίτημα και δεν πίεσαν αναλόγως ώστε να εφαρμοστεί η απόφαση αυτή και να ολοκληρωθούν οι εργασίες στην σήραγγα που κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Οι δε κυβερνήσεις που ακολούθησαν, στα λόγια «ξεχείλιζαν» από σεβασμό στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, στην πράξη όμως έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια και την απόφαση του ΣτΕ, και τους κινδύνους κατάρρευσης του εγκαταλειμμένου έργου.

Και για να κλείσουμε με το σύντομο αυτό ιστορικό των έργων Αχελώου, το 2014 το ΣτΕ ακύρωσε την περιβαλλοντική αδειοδότηση των «έργων εκτροπής» για όριο ετήσιας μεταφοράς 600 εκατ. κ. μ. νερού, επειδή (μεταξύ άλλων) έκρινε πως οι στόχος των έργων θα μπορούσε να επιτευχθεί με «καλύτερη περιβαλλοντική επιλογή» !

Λίγους μήνες αργότερα η κυβέρνηση Σαμαρά, ανταποκρινόμενη στις αιτιάσεις της απόφασης του ΣτΕ, μείωσε μέσω του ΣΔΛΑΠ τον όγκο μεταφοράς νερού στα 250 εκατ. κ. μ. ετησίως, παρακάμπτοντας ουσιαστικά την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου.

Έκτοτε, με τις κυβερνήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, η κατάσταση παραμένει στάσιμη αφού προφανώς τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις των δυο αυτών κυβερνήσεων ήταν αντίθετες με την ολοκλήρωση του έργου.

Πάντως τώρα το θέμα αυτό επανέρχεται σε συζήτηση με θεσμοθετημένες διαδικασίες μέσω του νέου ΣΔΛΑΠ.

Όλα αυτά τα χρόνια ζήσαμε στη Θεσσαλία διάφορα «σόου» και ακούσαμε «βαριές» δηλώσεις «υπέρ» των έργων Αχελώου, χωρίς όμως να υπάρξει πρόοδος στο θέμα.

Μετά όμως το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών ήταν θέμα χρόνου να βρεθεί αντιμέτωπος με ερωτήματα σχετικά με τα έργα Αχελώου και ο φίλος Δημήτρης Κουρέτας (ΔΚ), ο οποίος σε τρεις εβδομάδες θα αναλάβει επισήμως τα ηνία της Περιφέρειας και που με την ευκαιρία ειλικρινά ελπίζουμε και ευχόμαστε να πετύχει στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνει στην  δύσκολη αυτή συγκυρία.

Πριν λίγες ημέρες στις 4/12/23, ο ΔΚ κλήθηκε από την εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ της Πάτρας να σχολιάσει δηλώσεις του Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας κ. Νεκταρίου Φαρμάκη σχετικά με το θέμα αυτό.

Ο νέος Περιφερειάρχης φέρεται να απάντησε πως «το θέμα της εκτροπής του Αχελώου έχει σταματήσει από το ΣτΕ» και συνεπώς «δεν έχει κανένα νόημα οποιαδήποτε κουβέντα περί Αχελώου».

Πάντοτε δε παραστατικός ο ΔΚ δήλωσε πως «Είναι σαν να έχουμε ένα κόκκινο φανάρι μπροστά μας και να συζητάμε αν θα περάσουμε ή όχι. Αφού είναι κόκκινο, δεν μπορούμε να περάσουμε».

Επίσης δυο ημέρες νωρίτερα είχε δηλώσει στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» πως «θέλουμε συναινέσεις, όχι άλλες συγκρούσεις».

Είναι προφανές πως ο ΔΚ βρίσκεται σε φάση ενημέρωσης και προετοιμασίας λίγο πριν την ανάληψη των καθηκόντων του, οπότε  δικαιούται την επιείκεια  όλων μας, σίγουρα τη δική μας, αφενός για την άγνοια του γύρω από την πονεμένη υπόθεση των έργων Αχελώου, αφετέρου για την μεγάλη σύγχυση που προκάλεσαν οι δηλώσεις του.

Φιλικά τον συμβουλεύουμε να λάβει υπόψη του το ιστορικό που παραθέσαμε στο σημερινό μας άρθρο, αλλά και να διαβάσει πιο προσεκτικά το ΣΔΛΑΠ Θεσσαλίας του οποίου την διαβούλευση παρακολούθησε με φυσική παρουσία στις 24/11.

Μάλιστα από ειδική αναφορά του ΣΔΛΑΠ, μπορεί να πληροφορηθεί τον οδικό χάρτη επανεκκίνησης των έργων Αχελώου, όπως το παραθέτουν οι μελετητές και η Γραμματεία Υδάτων του ΥΠΕΝ.

Τότε εύκολα θα αντιληφθεί πως βεβαίως και «έχει νόημα» αλλά και μέγιστη πολιτική σημασία να ασχοληθεί σοβαρά και υπεύθυνα με το θέμα.

Εκεί επίσης θα αντιληφθεί πως ορθώς ο κ. Ν. Φαρμάκης ανησυχεί για τις εξελίξεις στα έργα Αχελώου και πως χρέος του ΔΚ είναι, αντί να καθησυχάζει τον ομόλογο του από την Αιτωλοακαρνανία, να εργασθεί με όλες τις θεσσαλικές οργανώσεις για την επίλυση του ακανθώδους αυτού ζητήματος.

Από την άλλη μεριά όμως θα συμφωνήσουμε με τον φίλο Δ. Κουρέτα πως οι συγκρούσεις και οι αντιπαραθέσεις στο θέμα αυτό δεν οδηγούν σε λύσεις.

Και μιας και βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο ο Περιφερειάρχης Δ. Ελλάδας, μας έρχεται στο νου η σκληρή, και θα λέγαμε «εκτός ορίων», τηλεοπτική αντιπαράθεση του κ. Ν. Φαρμάκη πριν λίγα χρόνια με το Κώστα Αγοραστό.

Και τώρα που το ξανασκεφτόμαστε, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε πως ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, ο οποίος σημειωτέον στα έργα Αχελώου ακολούθησε απαρέγκλιτα την πολιτική απαξίωσης τους και της στασιμότητας, όπως και η κυβέρνηση Τσίπρα, την ώρα του καβγά των περιφερειαρχών  θα έτριβε τα χέρια του με ικανοποίηση, αφού κατάφερε να βάλει να τσακώνονται άσκοπα δυο ολόκληρες περιφέρειες, ενώ ο ίδιος, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό κόστος,  επέβαλε την ….σιωπή  στο κόμμα του και την συνειδητή ακινησία στην υπόθεση ολοκλήρωσης των έργων Αχελώου.

Έτσι, σε αγαστή σύμπλευση με την αξιωματική αντιπολίτευση, φρόντισε να εξυπηρετήσει τους δικούς του στόχους, σε βάρος της ασφάλειας και της οικολογικής ισορροπίας των οικοσυστημάτων της Θεσσαλίας και σε βάρος του περιβάλλοντος στο ποτάμιο οικοσύστημα του Αχελώου.

Με δυο λόγια, ανούσιοι καβγάδες για το θεαθήναι και «χοντρό» παραμύθιασμα των θεσσαλών.

Γι’ αυτό και εμείς, μέσω της Επιτροπής Διεκδίκησης επίλυσης του Υδατικού στη Θεσσαλία (Ε.Δ.Υ.ΘΕ), που μετά το νέο έτος θα μας δοθεί ελπίζουμε η δυνατότητα να ενημερώσουμε επίσημα τον νέο Περιφερειάρχη, σκεπτόμαστε να του ζητήσουμε συνεργασία, όχι βέβαια για συνέχιση της τακτικής των ατέλειωτων όρκων «υπέρ της εκτροπής» και των  ανούσιων «καβγάδων» που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια.

Στη σκέψη μας έχουμε την δική μας ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, όπου η  Θεσσαλία με επικεφαλής τον νέο Περιφερειάρχη, μαζί με το Περιφερειακό Συμβούλιο και όλους τους φορείς, θα θέσουν επιτακτικά στον ΠΘ κ. Μητσοτάκη το αδιαπραγμάτευτο αίτημα για μια ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ μέσα στη Βουλή σχετικά με τα εγκαταλειμμένα έργα.

Εάν η Βουλή αποφασίσει πως αυτά είναι απαραίτητα, τότε η κυβέρνηση ΟΦΕΙΛΕΙ να εφαρμόσει την πρόταση του ΣΔΛΑΠ για την ολοκλήρωση τους.

Εάν αντίθετα αυτά κριθούν ως μη αναγκαία, τότε να απορριφθούν οι προτάσεις του ΣΔΛΑΠ και να δρομολογηθούν ΑΜΕΣΑ οι διαδικασίες καθαίρεσης τους, ώστε να «απελευθερωθεί» και ο Αχελώος από την απίστευτη οικολογική καταστροφή που σήμερα βιώνει.

Να μπει λοιπόν μπροστά ο Δημήτρης Κουρέτας, όχι για αντιπαραθέσεις αλλά για ΕΠΙΛΥΣΗ της τόσο σημαντικής αυτής εκκρεμότητας.

Και εάν αυτό το πράξει, τότε  θα επιβεβαιώσει και την δική μας εκτίμηση πως οι πρόσφατες ατυχείς δηλώσεις του  οφείλονταν σε ειλικρινή άγνοια και όχι σε πρόθεση να συνεχίσει και αυτός τα απαράδεκτα πολιτικάντικα παιχνίδια με τον Αχελώο, σαν αυτά που ζήσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια.

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,

 

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog

- Από την σελίδα μας στο fb

- Από την ομάδα μας στο fb