Πριν ένα χρόνο περίπου (10 Αυγούστου 2022) δόθηκε στη δημοσιότητα μια «κοινή δήλωση για τον Αχελώο», υπογραμμένη από τέσσερα υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που πρόσθεσε ένα ακόμη λιθαράκι αβελτηρίας και ανευθυνότητας στην πονεμένη αυτή ιστορία.

Προφανώς δεν θα εμπλακούμε σε ατέρμονες συζητήσεις για την ουσία των θέσεων που οδήγησαν σε αυτή την «καυτή» (Αύγουστος γαρ…) ανακοίνωση. Θα περιοριστούμε σε ένα μόνο σχόλιο.

Στην δήλωση των στελεχών αυτών, τα οποία σημειωτέον υπηρέτησαν την κυβέρνηση Τσίπρα από θέσεις ευθύνης, περιέχεται μεταξύ άλλων το αίτημα για την «ακύρωση» του φράγματος Συκιάς και την «αποκατάσταση» στην περιοχή των ημιτελών έργων εκτροπής (φράγμα Συκιάς και σήραγγα μεταφοράς νερού προς Μουζάκι).

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και αδυσώπητα.

ü Γιατί η δήλωση αυτή έγινε τρία χρόνια ΜΕΤΑ την αποχώρηση της κυβέρνησης τους από την εξουσία ;

ü Γιατί δεν γίνεται σαφές εάν πρόκειται για μια θέση που δεσμεύει το κόμμα τους ;

ü Γιατί δεν διευκρινίζουν εάν με τον όρο «ακύρωση» εννοούν την κατεδάφιση των έργων Αχελώου ;

ü Γιατί κατά την διάρκεια της δικής τους θητείας δεν έκαναν πράξη το «ευγενικό» τους όραμα δημοπρατώντας την κατεδάφιση των έργων ;

ü Ομοίως, γιατί ως αντιπολίτευση δεν απαίτησαν το ίδιο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ;

ü Τέλος γιατί δεν επιχείρησαν μια δημόσια δημοκρατική συζήτηση στη Βουλή (και στη Θεσσαλία βεβαίως βεβαίως…) για τις, θετικές και αρνητικές, συνέπειες της κατεδάφισης, την παρουσίαση στοιχείων κόστους κλπ. ;

Μήπως πίσω από τις «παραλείψεις» αυτές και την πολιτική τους «αβλεψία» υποκρύπτεται κάποια άλλη σκοπιμότητα ;

Το βέβαιο είναι πως με όλα αυτά, ειδικά κατά την τελευταία δεκαετία με τις κυβερνήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, συνεχίζει να παραμένει ανοιχτό το μεγάλο θέμα μεταφοράς υδάτων προς ενίσχυση του υδατικού δυναμικού του ΥΔ Θεσσαλίας.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι σημαντικές αυτές επενδύσεις να παραμένουν αναξιοποίητες και «εγκαταλειμμένες», με τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στην εθνική οικονομία..

Και την ίδια ώρα όλοι γνωρίζουν πως πιθανή ακύρωση των έργων αυτών θα οδηγήσει στην συρρίκνωση των αρδευόμενων εκτάσεων στην Θεσσαλία, ίσως και έως ένα εκατομμύριο στρέμματα, κάτι που αρκετοί πολιτικοί δεν έχουν το θάρρος να παραδεχθούν δημοσίως.

Θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα που συχνά μας θέτουν πολλοί συμπολίτες σχετικά με τους λόγους που οι κυβερνήσεις «αμελούν» να λάβουν τις δέουσες αποφάσεις.

Προφανώς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πως ακριβώς σκέπτεται και ενεργεί η κάθε κυβέρνηση και ο κάθε πρωθυπουργός.

Θα παραθέσουμε συνεπώς κάποιες δικές μας, βάσιμες και λογικές όπως πιστεύουμε, εξηγήσεις.

Μια βασική παράμετρος για τις κυβερνήσεις είναι το λεγόμενο «πολιτικό κόστος».

Ας δούμε για παράδειγμα πως διαχειρίστηκαν οι δύο τελευταίες κυβερνήσεις τις γνωστές σε όλους αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας.

Τις αποφάσεις αυτές επικαλούνται υποκριτικά οι κ.κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης επί δέκα ολόκληρα χρόνια, ως ανυπέρβλητο εμπόδιο για την ολοκλήρωση των έργων Αχελώου και ταυτόχρονα αποκρύπτουν πως η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ έκανε δεκτή σχετική προσφυγή θεσσαλικών φορέων και με απόφαση της το 2011, «επιβάλλει» ουσιαστικά την συνέχιση των εργασιών και την ολοκλήρωση της σήραγγας μεταφοράς για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Παρόλα αυτά οι κυβερνήσεις ΔΕΝ αξιοποίησαν αυτή την απόφαση, ενώ τα τοπικά τους «στηρίγματα» στη Θεσσαλία αποφεύγουν ακόμη και να αναφερθούν (κατά μείζονα λόγο να πιέσουν έντονα, ως οφείλουν) για την ολοκλήρωση της απειλούμενης με κατάρρευση σήραγγας.

Ομοίως άγνωστο παραμένει στο ευρύ κοινό πως και η ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ (2014) για την εκτροπή μέσω του τ. Συκιάς αναφέρεται σε παλαιότερο σχεδιασμό που προέβλεπε μέγιστη ετήσια ποσότητα μεταφοράς προς το ΥΔΘ 600 εκατ. κ. μ. νερού, σχεδιασμός ο οποίος σήμερα δεν ισχύει, δεδομένου πως την ίδια κιόλας χρονιά η κυβέρνηση Σαμαρά μείωσε την ποσότητα εκτροπής σε 250 εκατ. κ. μ. νερού, καθιστώντας την «ακύρωση» της εκτροπής από το ΣτΕ ως μια απόφαση χωρίς αντίκρισμα !

Γιατί λοιπόν οι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να αποκρύπτουν όλα αυτά από τον Ελληνικό λαό ;

Η δική μας εκτίμηση είναι πως αμφότεροι ΑΠΕΦΕΥΓΑΝ την λήψη αποφάσεων που θα δημιουργούσε διαμάχες ακόμη και στο εσωτερικό των κομμάτων τους, όπως πχ. στις περιοχές Αιτωλοακαρνανίας και Θεσσαλίας.

Εκτός αυτού, η υπόθεση Αχελώου φαίνεται πως θα ήταν επιβλαβής και για το οικολογικό προφίλ που προσπαθεί να διαμορφώσει προς τα έξω ο κ. Μητσοτάκης, έστω και εάν πολλές άλλες από τις επιλογές του ουδόλως σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος (πχ. αιολικά πάρκα σε προστατευόμενες περιοχές, άφθονα φωτοβολταϊκά στον κάμπο, συνεχής επέκταση μονάδων φυσικού αερίου και ιδιαίτερα του τόσο βλαπτικού για το περιβάλλον LNG).

Αντίστοιχα στον ΣΥΡΙΖΑ κάνεις δεν επιθυμεί μια ανακίνηση της υπόθεσης του Αχελώου που θα «ενοχλήσει» τις δογματικές οικολογικές απόψεις και θα προκαλέσει πρόσθετες αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του κόμματος (και των επηρεαζόμενων ή/και συνεργαζόμενων οικολόγων), που όλοι αυτοί, στην «λάιτ» εκδοχή, ζητούν την «ακύρωση» των έργων εκτροπής και στην πιο ακραία εκδοχή την κατεδάφιση τους !

Μια επίσης εξήγηση στην συστηματική παράταση αυτής της εκκρεμότητας είναι (και) το οικονομικό κόστος που απαιτείται, είτε για την ολοκλήρωση των έργων, είτε για την κατεδάφιση τους.

Ας σημειωθεί πως στην πρώτη περίπτωση (ολοκλήρωση) θα απαιτηθούν ακόμη περίπου 300 εκατ. ευρώ, πιθανότατα από εθνικούς πόρους, ενώ για την κατεδάφιση, την απομάκρυνση τεράστιου όγκου χωματισμών και σκυροδεμάτων και την αποκατάσταση τοπίου και ποτάμιου οικοσυστήματος θα απαιτηθούν περίπου 200 εκατ. ευρώ, αποκλειστικά από εθνικούς πόρους.

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, και μόνο με βάση τις δυο αυτές παραμέτρους (πολιτικό και οικονομικό κόστος), οι δυο πρωθυπουργοί επέλεξαν κατά την θητεία τους την πιο εύκολη και συνάμα την πιο ΑΝΕΥΘΥΝΗ λύση, να εγκαταλείψουν δηλαδή τα έργα στην τύχη τους και να «σέρνουν» αυτή την υπόθεση με πρόσχημα το ΣτΕ, το «περιβάλλον» κλπ.

Επιπλέον συνέχισαν να καλλιεργούν συνειδητά συγχύσεις στην κοινή γνώμη μέσα από γενικόλογες τοποθετήσεις και αντιπαραθέσεις για τα δευτερεύοντα, μακριά από μια ουσιαστική ουσιαστική δημοκρατική συζήτηση στη ΒΟΥΛΗ, όπως ζήτησε η Ε.Δ.Υ.ΘΕ σε σχετική αναφορά της, αποφεύγοντας αμφότεροι μια δεσμευτική απόφαση επί του θέματος.

Με τέτοιες τακτικές, μόνο πικρά χαμόγελα προκαλούν οι πρόσφατες δηλώσεις (Εφ-Συν, 15-16 Ιουλίου) του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κ. Σ. Φάμελλου (ενός εκ των τεσσάρων εμπνευστών της ανακοίνωσης του περυσινού Αυγούστου) ότι «Οι πολλές φωνές και η δημοκρατία είναι πλούτος όταν συνθέτουν προτάσεις, όχι όμως όταν θολώνουν το μήνυμα και εμποδίζουν την κοινωνία να βρει λύσεις».

Πόσο δίκιο έχει….

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog

- Από την σελίδα μας στο fb