Κάντο όπως η Πορτογαλία ! - Του Γιάννη Κολλάτου*

Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης από την «κλάση των PIGS «(Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία) που εδέησε να κρατήσει τον έλεγχο του ΔΝΤ επί 9 χρόνια, με 3 μάλιστα μνημόνια. Στις υπόλοιπες χώρες που δέχθηκαν την παρέμβασή του, της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης, και με εξαίρεση την Ισπανία της οποία η οικονομία κρίθηκε από τους «φωστήρες» του Eurogroup, πολύ μεγάλη για να σωθεί με δανεικά και για τούτο ενεργοποιήθηκε (μαζί με Ιταλία, Γαλλία) η ποσοτική χαλάρωση, είχαμε μόλις ένα μνημόνιο. 

Ο λόγος είναι ότι συνεννοήθηκαν όλα τα πολιτικά κόμματα, να «βάλουν πλάτη» για να τελειώσει μία ώρα αρχύτερα η «υποτέλεια» στο ΔΝΤ .

Ας πάρουμε το παράδειγμα της Πορτογαλίας που είναι μία χώρα παρόμοια πληθυσμιακά με την Ελλάδα. 

Η Πορτογαλία λοιπόν αρχικά παρότι προσχώρησε αργότερα από την Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ (μετέπειτα Ε.Ε.) το 1986, μαζί με τη Ισπανία έβαλε όρους στην Τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας στα τέλη της δεκαετίας του ’80 να διατηρήσουν κάποια προνόμια έναντι του ανταγωνισμού για τα δικά της εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ελληνική κλωστοϋφαντουργία που τη δεκαετία του ’90 απασχολούσε 350.000 εργαζομένους μην μπορώντας να ανταποκριθεί τον ανταγωνισμό και το «ντάμπιγκ» καθώς συνορεύει με την Τουρκία, να συρρικνωθεί σε μόλις 2 με 3 χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ το ελληνικό βαμβάκι ο αποκαλούμενος και «λευκός χρυσός» να καταλήγει σε ποσοστό που έφτανε μέχρι και το 80% σε τουρκικά κλωστήρια και η Τουρκική οικονομία να καρπούται μεγάλο μέρος της υπεραξίας του. 

Ακόμη μεγαλύτερο μέρος όμως καρπώνονται Πορτογαλικές και Ισπανικές βιομηχανίες έτοιμων βαμβακερών ενδυμάτων με Brandt ονόματα από το χώρο της μόδας, που διατήρησαν αυτά τα προνόμια που λέγαμε, ενώ η Ελλάδα δεν τα διεκδίκησε καν.
Αποτέλεσμα αυτού και πολλών άλλων που έχουν να κάνουν με το γιατί οι Πορτογάλοι το κάνουν διαφορετικά (ή κάντο όπως η Πορτογαλία) , είναι η Πορτογαλία να έχει εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων που υπερβαίνουν τα 80 δις ευρώ ετησίως, ενώ η Ελλάδα μόλις 25 δις ευρώ.

Τι άλλο κάνουν διαφορετικά οι Πορτογάλοι ;
Είναι η χώρα εκείνη που έχει άρει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων εδώ και χρόνια και έχει εισάγει την αξιολόγησή τους από Ανεξάρτητη διακομματική αρχή, κάτι που εδώ το αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας ο εγχώριος συνδικαλισμός και φυσικά έχουν και κατά 20% υψηλότερους μισθούς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα από ότι η Ελλάδα, χωρίς τις τόσο υψηλές εργοδοτικές εισφορές που αποτελούν τροχοπέδη και για το επιχειρείν στη χώρα μας και για τους ίδιους τους εργαζόμενους, αφού προτιμούν ένα μέρος αυτών να πηγαίνει στους μισθούς. 

Το μη μισθολογικό κόστος του εργαζόμενου στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα υψηλό σε σχέση με αυτό της Πορτογαλίας. Συγκεκριμένα ένας εργαζόμενος που κοστίζει 1.500 ευρώ στην Πορτογαλία, καρπώνεται τα 1300. Ενώ αντίστοιχα στην Ελλάδα τα 850 ευρώ. 

Και σημειωτέο ότι η αγοραστική δύναμη του Πορτογάλου είναι μεγαλύτερη από εκείνη του Έλληνα καθώς εκεί ο πληθωρισμός «τρέχει « το καλοκαίρι με 8% αντί του 12%

Και ερχόμαστε στο πλέον σημαντικό :
Στην Πορτογαλία ολοκληρώθηκε η κατασκευή έξι μεγάλων υδροηλεκτρικών ταμιευτήρων με εθνική χρηματοδότηση, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα κατά την διάρκεια σχεδιασμού και υλοποίησης των έργων. 

Πορτογαλία Tamega hydroelectric 2

Οι φορείς της χώρας συζήτησαν γύρω από ένα τραπέζι και έλυσαν άμεσα μικρά και μεγάλα διαχειριστικά και περιβαλλοντικά ζητήματα των νέων έργων. Έτσι έφτασαν στο σημείο να κατασκευάζουν πλέον το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό έργο στην Ευρώπη για να δώσουν λύση στην ενεργειακή κρίση στον ποταμό Tamega. Μάλιστα το έργο αυτό θα λειτουργεί και ως αποθήκη ενέργειας με τη μέθοδο της άντλησης – ταμίευσης, όπως ακριβώς θα μπορούσε να λειτουργεί και το φράγμα της Συκιάς, αν και το εγχώριο πολιτικό σύστημα μπορούσε να συνεννοηθεί όπως και στην Πορτογαλία, για τα αυτονόητα. Αλλά εμείς εδώ προτιμήσαμε τρία αντί για ένα μνημόνια και ολίγη από λιγνίτη και πάλι και πολύ περισσότερο εισαγόμενο φυσικό αέριο, πότε από Ρωσία και εσχάτως υγροποιημένο σε μορφή LNG από ΗΠΑ, για να έχει να πορεύεται και το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω κατηγορεί η Ουκρανία ότι συνεχίζει να έχει συναλλαγές με Ρωσία και να μεταφέρει και Ρωσικά προϊόντα ανά την υφήλιο, στις φιλικές χώρες, στις οποίες πλέον δεν συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα.

Και μιας και ο λόγος περί εθνικής συνεννόησης σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ενεργειακή απεξάρτηση της χώρας, δείτε τι έγινε με τα υδροηλεκτρικά και στην Ινδία :
Στις αρχές της δεκαετίας 2000, στην Ινδία ξεκίνησε το μεγαλύτερο παγκοσμίως υδραυλικό έργο με το τίτλο «Εθνικό Πρόγραμμα Ένωσης Ποταμών», το οποίο ενδεικτικά περιλαμβάνει την κατασκευή 3.000 ταμιευτήρων. Το Ινδικό Συμβούλιο Επικρατείας όχι μόνο δεν στάθηκε με δυσπιστία απέναντι στο θέμα, αλλά το 2002 κάλεσε την Ινδική Κυβέρνηση να ιδρύσει μία taskforce και να εξασφαλίσει την έγκαιρη ολοκλήρωση των έργων για λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Κάντο όπως η Πορτογαλία λοιπόν ή έστω η Ινδία γιατί έρχεται χειμώνας βαρύς για νοικοκυριά και επιχειρήσεις και μετά τα κουπόνια τύπου energy ή fuell pass, θα έχουμε και δελτίο καυσίμων και αερίου ή ρεύματος…

* Ο Γιάννης Κολλάτος είναι δημοσιογράφος

ΠΗΓΗ : thessaliatv.gr

Eνημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb

​- Από την ομάδα μας στο fb