Τέξας θα γίνουμε ;

Έκπληξη προκάλεσε στην παγκόσμια κοινή γνώμη το «μπλάκ-αουτ» στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας της πολιτείας του Τέξας, στις Ηνωμένες Πολιτείες, δηλαδή στην πρώτη οικονομική και τεχνολογική δύναμη του πλανήτη.

Εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν για αρκετές ημέρες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς θέρμανση και μάλιστα μέσα σε μια, τελείως ασυνήθιστη για την πολιτεία βαρυχειμωνιά.

Να λοιπόν που παρόμοια προβλήματα δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα («μπλάκ-αουτ» πολλών ημερών στην Αττική), αλλά σε όλο τον κόσμο.

Αξίζει λοιπόν να προσεγγίσουμε κάποιες από τις πλευρές αυτών των φαινομένων, που έχουν κοινά χαρακτηριστικά και παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους πολίτες σε όλο τον κόσμο.

Κλιματική αλλαγή

Οι παγωμένοι άνεμοι από την Αρκτική, που συνήθως περιδινούνται γύρω από τον Βόρειο πόλο, τούτη τη φορά, λόγω της υπερθέρμανσης της Αρκτικής, μετατοπίστηκαν προς νότο και μετέφεραν εκεί το πολικό ψύχος.

Και, όπως λένε οι επιστήμονες, πρόκειται για φαινόμενα που αναμένεται να συμβαίνουν όλο και συχνότερα, σε όλο τον πλανήτη.

Είμαστε λοιπόν έτοιμοι, εδώ στη χώρα μας να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και να αφήσουμε κατά μέρος τις δικαιολογίες, που κάθε φορά επικαλούνται οι αρμόδιοι κυβερνήτες, για «θεομηνίες», για ακραία φαινόμενα «χιλιετίας» και άλλα παρόμοια ;

Και το κυριότερο, θα επανασχεδιάσουμε από μηδενική βάση, όλες τις πολιτικές μας, τις άμυνές μας, τα συστήματα και τις υποδομές μας που επηρεάζονται, άμεσα ή έμμεσα, από τα κλιματικά φαινόμενα ;

Τα δίκτυα

Μετά την εντυπωσιακή κατάρρευση του συστήματος μεταφοράς ενέργειας στην περιοχή Αττικής, κανείς πλέον δεν αμφιβάλλει για την άμεση ανάγκη σημαντικών επενδύσεων για τις αντίστοιχες υποδομές.

Παρατηρούμε όμως, εδώ και πολλά χρόνια, ότι η βασική επικέντρωση των κυβερνήσεων είναι πως θα προσελκύσουν επενδύσεις στα βουνά και τα χωράφια μας από ιδιωτικές εταιρείες που «φιλοδοξούν» να γεμίσουμε εμείς την χώρα από ανεμογεννήτριες και να γεμίσουν αυτοί, άκοπα, τις τσέπες τους με κέρδη.

Την ίδια ώρα, δημόσιες υποδομές μας «βρίσκονται» ακόμη στην δεκαετία του 1970, ο αριθμός των εργαζομένων στον τομέα συρρικνώνεται συνεχώς, ενώ ταυτόχρονα η ανθεκτικότητα και η αξιοπιστία (ιδιαίτερα μπροστά στα κλιματικά φαινόμενα) των δικτύων κατρακυλά χωρίς σταματημό.

Μήπως κάποτε πρέπει να ξανασκεφτούμε τον κοινωνικό χαρακτήρα των δικτύων ενέργειας αλλά και των μονάδων παραγωγής, που εδώ και δεκαετίες, «δεξιές», «κεντρώες» και «αριστερές» κυβερνήσεις τις έχουν «ξεφορτωθεί» στους ιδιώτες ;

Τιμή

Και ενώ στην Ελλάδα είμαστε οι «πρωταθλητές» όσον αφορά στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας, φαίνεται ότι οι προοπτικές είναι δυσοίωνες.

Με την απαγόρευση (και μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο) της λιγνιτικής παραγωγής, με την διείσδυση όλο και περισσότερων μονάδων από αιολικά και φωτοβολταϊκά, που λόγω της ισχυρής μεταβλητότητας τους, απαιτούν νέα σύνθετα δίκτυα μεταφοράς, με τις συνεχείς επεκτάσεις του εισαγόμενου φυσικού αερίου για παραγωγή ενέργειας, αλλά και την συνεχή υποχώρηση του κοινωνικού τομέα στην παραγωγή ενέργειας υπέρ ισχυρών ολιγοπωλίων, μοιραία οδηγούμαστε στην διατήρηση και πιθανότατα αύξηση των τιμών.

Είμαστε σε θέση, οι απλοί πολίτες και καταναλωτές, να τις αντέξουμε ;

Μπορεί να σταθεί ανταγωνιστικά η βιομηχανία αλλά και η αγροτική μας παραγωγή ;

Μήπως πρέπει τα κατευθυνόμενα «ενεργειακά σχέδια» από πολιτικές και οικονομικές ελίτ, μέσα στην «καρδιά» της ΕΕ και ιδίως των οικονομικά ισχυρών χωρών της, που τα γνωρίσαμε από «αριστερές» και «δεξιές» κυβερνήσεις, ΤΩΡΑ να τα συζητήσουμε πιο σοβαρά, να τα επανεξετάσουμε και, γιατί όχι, να τα αντικαταστήσουμε με άλλα που θα ταιριάζουν στα πραγματικά κοινωνικά συμφέροντά μας ;

Ο αιρετικός