Η συμβολή της γεωργίας στη μείωση εκπομπών αερίων θερμοκηπίου - Του Φάνη Γέμτου*

 

Στο προηγούμενο σημείωμα αναφέρθηκα σε μια μηχανή για ακατεργασία. Σε επόμενο σημείωμα θα αναφερθώ σε στοιχεία χρήσης και κόστους. Ένα από τα πλεονεκτήματά της είναι η μειωμένη αναμόχλευση του εδάφους που μειώνει την αποδόμηση της οργανικής ουσίας του εδάφους και την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα που είναι ένα από τα αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή.

Όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι η κλιματική κρίση είναι αποτέλεσμα ανθρωπογενών δράσεων που εκπέμπουν αέρια του θερμοκηπίου (ΑτΘ), που είναι το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο και το υποξείδιο του αζώτου. Τα αέρια αυτά εγκλωβίζουν την ηλιακή ακτινοβολία και προκαλούν αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Να ξεκαθαρίσουμε ότι χάρη στο φαινόμενο του θερμοκηπίου ο πλανήτης διατηρεί τις θερμοκρασίες που κάνουν δυνατή την επιβίωσή μας. Το πρόβλημα είναι ότι η κατάσταση ξέφυγε από τα όρια ομαλής λειτουργίας του συστήματος. Το φαινόμενο άρχισε με τη βιομηχανική επανάσταση και τη χρήση ορυκτών καυσίμων, που αύξησαν το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Στο ίδιο διάστημα πολλαπλασιάστηκαν τα εκτρεφόμενα ζώα που παράγουν μεθάνιο (κυρίως μηρυκαστικά), ενώ πολλές διαδικασίες, όπως οι μηχανές εσωτερικής καύσης, αλλά και τα αζωτούχα λιπάσματα που εφαρμόζουμε σε μεγάλες ποσότητες παράγουν οξείδια του αζώτου. Μέχρι σήμερα τα ΑτΘ έχουν αυξηθεί σημαντικά και εκτιμάται ότι η θερμοκρασία έχει ήδη ανεβεί κατά 1,1οC από τα επίπεδα πριν από τη βιομηχανική επανάσταση.

Στη διάσκεψη του Παρισιού πριν λίγα χρόνια συμφωνήθηκε να μειωθούν οι εκπομπές ΑτΘ σε επίπεδα που δεν θα επιτρέψουν τη θερμοκρασία να ανεβεί περισσότερο από 1,5οC ή το πολύ 2οC.

Με βάση μοντέλα πρόβλεψης καθορίστηκαν τα όρια εκπομπών για να αποτρέψουμε μεγαλύτερη αύξηση. Η συμφωνία επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη διάσκεψη στη Σκωτία. Για να επιτευχθεί ο περιορισμός της ανόδου της θερμοκρασίας, πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές ΑτΘ και μέχρι το 2050 να πετύχουμε μηδενικές εκπομπές.

Τι σημαίνει μηδενικές εκπομπές ; Ουσιαστικά δεν σημαίνει να σταματήσουμε να παράγουμε ΑτΘ, αλλά όσα παράγουμε να μπορούμε να τα αφαιρέσουμε από την ατμόσφαιρα με κάποια μέθοδο. Επομένως ένα μέρος της επιτυχίας του στόχου θα προέλθει από τη μείωση των εκπομπών, π.χ. παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, χρήση του παραγόμενου ηλεκτρισμού για τις μεταφορές ή για παραγωγή υδρογόνου, μόνωση κτιρίων για μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, ανάπτυξη μιας κυκλικής οικονομίας που αξιοποιεί όλα τα υπολείμματα δράσεών μας κ.λπ. Ένα μέρος θα προέλθει από μεθόδους αφαίρεσης αερίων του Θερμοκηπίου από την ατμόσφαιρα και είτε αποθήκευσης, είτε χρήσης για παραγωγή χρήσιμων υλικών. Ερευνώνται διάφορες ιδέες για την αφαίρεση αυτή. Μία από αυτές αφορά την ευρύτερη διαχείριση των χρήσεων γης, δηλαδή τα δάση, τη διαχείριση εδαφών με τύρφη, τη διαχείριση υγροτόπων και την καλλιέργεια εδαφών.

Σε μια μελέτη που έκανε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σε συνεργασία με τη McKinsley προτείνουν «φυσικές λύσεις για το κλίμα» (Natural Climate Solutions (NCS)). Τι είναι αυτές ; Είναι μέθοδοι διαχείρισης και χρήσεων γης με συντήρηση, αποκατάσταση και γενικότερα μεθόδους που από τη μία πλευρά αυξάνουν την αποθήκευση άνθρακα, είτε σε μορφή βλάστησης, είτε στο έδαφος ως οργανική ουσία και από την άλλη αποφεύγουν ή μειώνουν τις εκπομπές ΑτΘ. Η μελέτη τονίζει ότι οι χρήσεις γης συμβάλλουν στο 1/4 των εκπομπών ΑτΘ ενώ μπορούν να συμβάλλουν με την αποθήκευση άνθρακα στο 1/3 της απαιτούμενης ποσότητας μέχρι το 2030 ώστε να μην αυξηθεί η θερμοκρασία πάνω από 1,5 ή το πολύ 2οC. Εκτιμούν ότι για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, θα πρέπει να μειωθούν οι εκπομπές κατά 23 δισ. τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα κάθε έτος από το επίπεδο του 2019. Από αυτά τα 6,7 δισ. εκτιμάται ότι μπορούν να επιτευχθούν από φυσικές διεργασίες. Όπως δείχνει το διάγραμμα (με πράσινο χρώμα παριστάνονται μειώσεις ή ενσωματώσεις σε δάση, με μπλε σε υγροτόπους και με κόκκινο στη γεωργία) 3,6 δισ. θα προέλθουν από την αποτροπή καταστροφής δασών (βλέπε Αμαζόνιος, περιορισμός πυρκαγιών), 1 δισ. από αναδασώσεις (εκτός από τη βλάστηση υπολογίζεται και η δημιουργία στρώματος οργανικού υλικού στο έδαφος από τα φύλλα κ.λπ.), 1,3 δισ. από διαχείριση υγροτόπων, τα 0,8 δισ. από τη γεωργία, 0,5, από καλλιέργειες φυτοκάλυψης και 0,3 δισ. από φύτευση δέντρων (οπωροφόρων ή άλλων).

Όπως φαίνεται οι εκτιμήσεις της μελέτης δεν περιλαμβάνουν ενσωμάτωση του άνθρακα στο έδαφος, αλλά αναφέρεται κυρίως στην ενσωμάτωση στη βλάστηση. Σε κάθε περίπτωση οι αγρότες μπορούν να επωφεληθούν, καθώς θα χρησιμοποιούν καλλιέργειες φυτοκάλυψης είτε θα φυτέψουν δέντρα (οπωροφόρα ή μη), που όπως θα αναπτύσσονται θα ενσωματώνουν άνθρακα. Οι ποσότητες αυτές θα πρέπει να πιστοποιηθούν και να πιστωθούν στον αγρότη.

Στη συνέχεια μπορούν να πωληθούν σε εταιρείες που θέλουν να μειώσουν τις εκπομπές ΑτΘ και να πληρωθούν. Η όλη ιδέα δημιουργεί ένα παγκόσμιο πλαίσιο ενσωμάτωσης άνθρακα με φυσικές διεργασίες που ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζεται με αναδασώσεις σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Παράλληλα υπάρχουν προσπάθειες για περιορισμό της καταστροφής δασών.

Αλλά σε πολλές περιοχές υπάρχουν προγράμματα ενσωμάτωσης άνθρακα στο έδαφος με έναν συνδυασμό μειωμένης διατάραξης του εδάφους, χρήση καλλιεργειών φυτοκάλυψης, ανακύκλωση οργανικών υλικών, αλλά σε αυτά θα αναφερθώ σε επόμενα σημειώματα.

*Φάνης Γέμτος, γεωπόνος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Οι καλλιέργειες υψηλής αξίας μπορούν να εκτοξεύσουν τα εισοδήματα - Ε.Δ.Υ.ΘΕ*

 

Η οικονομία της Θεσσαλίας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο εισόδημα από τη γεωργία που βασίζεται στον υψηλότερο κύκλο εργασιών ανά στρέμμα στη χώρα.

Μια μετατροπή εκτάσεων από αρδευόμενες σε ξηρικές θα προκαλούσε σημαντική μείωση του κύκλου εργασιών (οι ξηρικές καλλιέργειες έχουν λιγότερο από το 1/3 του κύκλου εργασιών των αρδευόμενων). Ενώ οι καλλιέργειες υψηλής αξίας που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν τον κύκλο εργασιών προς τα 1.000 ευρώ/στρ. και ακόμα περισσότερο θα αποκλείονταν. Και αυτές οι καλλιέργειες θα εκτόξευαν τη μεταποιητική βιομηχανία και τις εξαγωγές της χώρας, ενώ θα τροφοδοτούσαν και τον τουρισμό, ώστε μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του εισρέουν στη χώρα να παραμένουν στους πολίτες της. Αυτό υποστηρίζει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ., απαντώντας στο ερώτημα για το εάν και κατά πόσο μπορεί η αναδιάρθρωση καλλιεργειών να συμβάλλει στην επίλυση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας.

Όλες τις ερωτήσεις της «Ε.τ.Δ.» (από 20/9/2021) με τις σχετικές απαντήσεις της Επιτροπής για την Διεκδίκηση επίλυσης  Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.) μπορείτε να βρείτε εδώ

Πιο συγκεκριμένα :

ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:

Μπορεί η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών της Θεσσαλίας να συμβάλλει στην επίλυση του υδατικού προβλήματος της περιοχής ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ. :

Το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας ξεκινά από την παραδοχή ότι θα συνεχίσουν να αρδεύονται τα 2.500.000 στρέμματα. Αυτό είναι μια παραδοχή όλων των πολιτικών οργανισμών της χώρας. Ακόμη και πολέμιοι της μεταφοράς μιας μικρής ποσότητας νερού από τη λεκάνη του Αχελώου, όπως οι κ. Φάμελλος για τον ΣΥΡΙΖΑ και Αρσένης του ΜέΡΑ25 αποδέχονται τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης της γεωργίας μας με το 50% των εκτάσεων να καλύπτονται από αρδευόμενες καλλιέργειες.
Φυσικά υπάρχουν και άλλες πλευρές που δεν συμφωνούν. Μάλιστα η αναδιάρθρωση αποτελεί ένα ακόμα θέμα του διαλόγου που από τους μαχητές κατά του Αχελώου παρουσιάζεται ως λύση στη μείωση των ελλειμμάτων, ταυτίζοντας κατά κάποιον τρόπο την αναδιάρθρωση με την εξοικονόμηση νερού. Ενδεικτικά παραθέτουμε απόσπασμα από την τοποθέτηση των Οικολόγων-Πρασίνων (Κ. Κούτσικος, Ελευθερία 7/10/17) :
«Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένα οξύτατο υδατικό πρόβλημα στη θεσσαλική πεδιάδα με επιπτώσεις στους αγρότες. Το πρόβλημα είναι επιλήψιμο, στη βάση όμως μιας άλλης νοοτροπίας που στηρίζεται στην εξοικονόμηση νερού, στην αποτελεσματική διαχείριση της ζήτησης και στην επιστημονικά τεκμηριωμένη αναδιάρθρωση των καλλιεργειών».
Εμείς θεωρούμε ότι η αναδιάρθρωση δεν αποτελεί στοιχείο της πολιτικής εξοικονόμησης, αλλά εντάσσεται στον τομέα της οικονομικής πολιτικής της χώρας των εξαγωγών, του πρωτογενούς τομέα και βεβαίως εξαρτάται από άλλους εξωγενείς παράγοντες (παγκοσμιοποίηση, ΚΑΠ, Ε.Ε., προσδιορισμός διεθνώς των τιμών στα αγροτικά προϊόντα, εξασφάλιση των διατροφικών αναγκών του πληθυσμού ιδιαίτερα με την κλιματική κρίση κ.ο.κ.). Επιπρόσθετα, ένα άλλο θέμα που διαρκώς αφήνουν έξω από τη συζήτηση οι φορείς αυτών των απόψεων είναι η διαφορετική χρονική διάρκεια εντός της οποίας αναπτύσσεται μία καλλιέργεια σε σχέση με την αντίστοιχη διάρκεια ζωής των έργων ταμίευσης υδάτων.
Η επιλογή των καλλιεργειών έχει συχνά βραχυπρόθεσμο και στην καλύτερη περίπτωση μεσοπρόθεσμο χαρακτήρα. Πρακτικά αφορά σε επιλογές διαρκείας 1-5 ετών και σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. δενδρώδεις καλλιέργειες) μερικών ετών παραπάνω.

Αντίθετα η διάρκεια ζωής ενός ταμιευτήρα συχνά υπερβαίνει τα 70-100 χρόνια (π.χ. Ν. Πλαστήρας είναι σήμερα σχεδόν 60 έτη, Μαραθώνας σχεδόν 90 έτη κ.ο.κ.). Σε μια τόσο μεγάλη διάρκεια ετών είναι προφανές ότι οι επιλογές καλλιεργειών θα μεταβάλλονται πολλές φορές. Συνεπώς η επιλογή για την προώθηση τέτοιων έργων ταμίευσης έχει να κάνει με τη γενική παραδοχή ότι ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΔΕΝ ΖΟΥΝΕ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ, κάτι που σημαίνει ότι όσοι περισσότεροι υδατικοί πόροι αξιοποιηθούν τόσο πιο κοντά θα είμαστε σε αυτό που ονομάζουμε «βιώσιμη αειφόρο ανάπτυξη», προσφέροντας παράλληλα τις αναγκαίες υποδομές στις επόμενες γενιές και ταυτόχρονα τη δυνατότητα, με τις συνθήκες που θα ισχύουν τότε και με βάση τα δικά τους κριτήρια, να διαχειριστούν τις αναγκαίες ποσότητες υδάτων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομία της Θεσσαλίας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο εισόδημα από τη γεωργία που βασίζεται στον υψηλότερο κύκλο εργασιών ανά στρέμμα στη χώρα. Μια μετατροπή εκτάσεων από αρδευόμενες σε ξηρικές θα προκαλούσε σημαντική μείωση του κύκλου εργασιών (οι ξηρικές καλλιέργειες έχουν λιγότερο από το 1/3 του κύκλου εργασιών των αρδευόμενων).

Ενώ οι καλλιέργειες υψηλής αξίας που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν τον κύκλο εργασιών προς τα 1.000 ευρώ/στρ. και ακόμα περισσότερο θα αποκλείονταν. Και αυτές οι καλλιέργειες θα εκτόξευαν τη μεταποιητική βιομηχανία και τις εξαγωγές της χώρας, ενώ θα τροφοδοτούσαν και τον τουρισμό, ώστε μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του εισρέουν στη χώρα να παραμένουν στους πολίτες της.

Για να το πούμε και με αριθμούς, αν μεταφέρουμε 1.000.000 στρέμματα από αρδευόμενες σε ξηρικές καλλιέργειες θα χάσει η Θεσσαλία τουλάχιστον 200.000.000 ευρώ κάθε χρόνο, κάτι που θα πονέσει ιδιαίτερα την αγορά, καθώς τα χρήματα αυτά διαχέονται σε όλη την οικονομία. Αντίθετα αν μεταφέρουμε τα ίδια στρέμματα σε καλλιέργειες υψηλής αξίας θα έχουμε τουλάχιστον 700.000.000 ευρώ αύξηση του ακαθαρίστου εισοδήματος της περιοχής, χωρίς να υπολογίσουμε τα επιπλέον εισοδήματα από μεταφορές, μεταποίηση κ.λπ.

Αυτό συνήθως αποκρύπτουν οι οικολόγοι του όχι, που χωρίς θέσεις αρνούνται τα πάντα και οδηγούν τη χώρα σε αδυναμία να αναπτυχθεί.

Το έχουν αντιληφθεί αυτό τα κόμματα ; Φοβόμαστε πως όχι. Κυρίως γιατί χρειάζεται μακροχρόνιος προγραμματισμός και προσπάθεια που τα αποφεύγουν.
Κλείνουμε με μια άποψη που διατυπώνουν επιστήμονες του ΕΜΠ στο Open Water Journal (2017) για το θέμα αυτό: «Το κόστος για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας κλειστών αρδευτικών δικτύων στη Θεσσαλία είναι υψηλό και ακόμη και με εξορθολογισμό των αρδευτικών καταναλώσεων, το πρόβλημα υπεράντλησης των υπόγειων υδροφόρων δεν θα λυθεί».

 

Για την Ε.Δ.Υ.ΘΕ. :

Κώστας Γιαννακός, πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας.
Φάνης Γέμτος, ομότιμος καθηγητής του Π.Θ.

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Επίσκεψη υφυπουργού κ. Τριαντόπουλου στα έργα Αχελώου. Μία από τα ίδια ; (Κώστας Γκούμας)*

 

Το Οκτώβριο του 2017, ο τότε κορυφαίος υπουργός και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τσίπρα, ο κ. Γιάννη Δραγασάκης, συνοδευόμενος από ένα φίλα προσκείμενο αυτοδιοικητικό στέλεχος, τον δήμαρχο Λαρισαίων κ. Απ. Καλογιάννη, περιόδευσαν τα έργα της «εκτροπής Αχελώου» (το ημιτελές φράγμα Συκιάς στο Ν. Καρδίτσας, την σήραγγα εκτροπής κλπ.).

Για την επίσκεψη αυτή, η οποία όπως ήταν φυσικό δεν πέρασε απαρατήρητη, κανένας από τους δύο πολιτικούς δεν έκανε την παραμικρή ανακοίνωση (ή έστω κάποια δήλωση) σχετικά με τον σκοπό της παρουσίας τους στα εγκαταλειμμένα έργα, ούτε βεβαίως μας ενημέρωσαν (όπως κατά την άποψη μου επιβάλλει το καθήκον τους για δημοκρατία και διαφάνεια) για το συμπέρασμα που αποκόμισαν από την επιτόπια αυτοψία και  την ενημέρωση που τους παρασχέθηκε από την αρμόδια υπηρεσία επίβλεψης.

Το γεγονός καταγράφηκε σαν μία επίσκεψη – ινκόγκνιτο (!), λες και επρόκειτο για κάποιο ιδιωτικό πικνίκ χωρίς πολιτική σημασία…..

Στην πραγματικότητα ο τότε  υπουργός δεν έκανε κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άτοπο. Το αντίθετο, εκείνη την ημέρα έκανε απλά την δουλειά του, εφόσον, έστω και με καθυστέρηση σχεδόν τριών ετών, κάποιος υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αισθάνθηκε την υποχρέωση να αποκτήσει μία ολοκληρωμένη εικόνα για το πολύπαθο αυτό έργο και (όπως εγώ τουλάχιστον σκέφθηκα) να μεταφέρει στον πρωθυπουργό του μία πρόταση τι θα πράξει η κυβέρνησή τους στο θέμα αυτό.

Δυστυχώς αξιολόγησα λαθεμένα τον βαθμό υπευθυνότητας της τότε κυβέρνησης. Τελικά, όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα, η έλλειψη πολιτικού θάρρους  δεν τους επέτρεψε ούτε καν να αγγίξουν το ζήτημα, με τον προφανή φόβο να μην «ξυπνήσουν» τον αρρωστημένο δογματισμό και τις ιδεοληψίες  που χαρακτηρίζουν ένα μέρος των στελεχών του κόμματός τους.

Έτσι η περίοδος εκείνης της διακυβέρνησης παρήλθε εντελώς άπρακτη και τελείωσε με δήθεν συναντήσεις ή προβληματισμό για εναλλακτική αξιοποίηση του ταμιευτήρα Συκιάς ως υδροηλεκτρικού έργου, κάτι φυσικά που ουδέποτε συνέβη, αφού λίγους μήνες πριν τις εκλογές οι αρμόδιοι υπουργοί Ενέργειας κ.κ. Σταθάκης και Φάμελλος, ανακοινώνοντας τον ενεργειακό σχεδιασμό (ΕΣΕΚ) της κυβέρνησής τους, δήλωσαν ότι το μόνο ΥΗ έργο που θα λειτουργήσει εφεξής στην χώρα θα είναι ο ΥΗΣ Μεσοχώρας (δες σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα ΥΠΕΝ, 20 Νοεμβρίου 2018), αποκλείοντας οριστικά αυτή την εναλλακτική «διέξοδο» , απογοητεύοντας παράλληλα ακόμη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως πχ. την τότε βουλευτή Καρδίτσας κα Παναγιώτα Βράντζα, η οποία σταθερά και τεκμηριωμένα ζητούσε την ολοκλήρωση και λειτουργία του ΥΗ έργου Συκιάς, ανεξάρτητα από την μεταφορά (εκτροπή) των υδάτων.

Τεσσεράμισι χρόνια αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου 2022, γινόμαστε μάρτυρες μίας παρόμοιας επίσκεψης στα έργα, αυτή τη φορά από τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Χρ. Τριαντόπουλο, με τη συνοδεία του φίλα προσκείμενου και κορυφαίου αυτοδιοικητικού κ. Κώστα Αγοραστού (δες karditsalive.net, 31/1 και 2/2/2022).

Οι ομοιότητες με την επίσκεψη Δραγασάκη πολλές. Και πάλι η παρουσία του υπουργού δεν ανακοινώθηκε (ήταν «κλειστή» όπως γράφηκε) και πάλι η κυβέρνηση άφησε να περάσουν πάνω από δύο χρόνια έως ότου προβεί σε κάποια κίνηση για το θέμα Αχελώου και φυσικά δεν έγινε επίσημα γνωστός ο σκοπός της παρουσίας του κ. υφυπουργού στα εγκαταλειμμένα έργα.

Υπήρξαν όμως δημοσιεύματα (ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ, Καρδίτσα, 27/1/2022) που προανήγγειλαν μία κινητικότητα από την κυβέρνηση, τα οποία πάντως επιμελώς απέφυγε να επιβεβαιώσει οποιοσδήποτε εκπρόσωπός της.

Και για να τελειώνουμε. Η ολοκλήρωση άλλης μιας κυβερνητικής θητείας χωρίς πρωτοβουλία ουσιαστικής υπέρβασης της απραξίας σχετικά με τα εγκαταλειμμένα έργα Αχελώου είναι απολύτως ΜΗ αποδεκτή.

Επίσης, επειδή πολλά ακούγονται για εκλογές, ίσως εντός του 2022, η κυβέρνηση οφείλει να αποστασιοποιηθεί από ενδεχόμενα προεκλογικά τεχνάσματα αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος της για τα έργα Αχελώου, εκτός και εάν πράγματι υπεύθυνα αποφάσισε να κάνει κάτι ουσιαστικό, αποφεύγοντας να μιμηθεί τις πρακτικές της μεθοδευμένης εγκατάλειψης και τις παλινωδίες που βιώσαμε στην περασμένη κυβερνητική θητεία.

Ο μόνος τρόπος να κερδίσει την (χαμένη κατά την άποψή μου) αξιοπιστία της στο θέμα των έργων Αχελώου είναι :

α) Να δηλώσει επίσημα εάν πράγματι έχει δοθεί σχετική εντολή από τον Πρωθυπουργό στον κ. Τριαντόπουλο και προς ποια κατεύθυνση να ενεργήσει. Μια τέτοια απόφαση θα την υποδεχθούμε θετικά και θα συμβάλλουμε αναλόγως.

β) Να φέρει ΑΜΕΣΑ και χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση το θέμα για συζήτηση στη Βουλή ώστε να ληφθεί η βασική πολιτική απόφαση, είτε για επανεκκίνηση των έργων (επιβεβαιώνοντας τους σκοπούς της άρδευσης, της παραγωγής ενέργειας, της προστασίας των οικοσυστημάτων κλπ.), είτε για την καθαίρεσή των έργων, στο βαθμό που (όπως ισχυρίζονται οι αντίπαλοι τους) οι προαναφερθέντες στόχοι  έχουν ξεπεραστεί.

Την πραγματοποίηση αυτής ακριβώς της επιβεβλημένης συζήτησης  και απόφασης ζητούν  η Ε.Δ.Υ.ΘΕ, η ΠΕΔ, πολλοί άλλοι φορείς της Θεσσαλίας, καθώς και  βουλευτέςτης συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης.

Τότε μόνο θα αποκατασταθεί η εικόνα μίας κυβέρνησης που θα είναι σοβαρή, έντιμη και ειλικρινής προς τους Θεσσαλούς πολίτες (και όχι μόνο).

Εάν το πράξουν θα έχουν την αμέριστη στήριξη όλων των καλοπροαίρετων πολιτών.

Η εκκρεμότητα των έργων Αχελώου δεν μπορεί άλλο να συνεχιστεί.

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Πλημμύρες στη Φαλάνη και φράγμα Γυρτώνης στη Βουλή

 

Ερώτηση προς την κυβέρνηση υπέβαλλε ο  αρχηγός της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ και βουλευτής Λάρισας Κυρ. Βελόπουλος για τις πλημμύρες στο Νομό Λάρισας κλπ. (δες ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 3/2/2022).

Ανάμεσα στα ζητήματα που θίγει η ερώτηση είναι και δύο γνωστές παθογένειες που συνδέονται με την λειτουργία του ταμιευτήρα Κάρλας.

Συγκεκριμένα έως σήμερα, το Υπουργείο Υποδομών δεν έχει δώσει λύση στον ορθολογικό και επιβεβλημένο τρόπο μεταφοράς του νερού (που υποδεικνύει και σχετική μελέτη), δηλαδή με βαρύτητα, μέσω αγωγού από το θυρόφραγμα Γυρτώνης έως τον ταμιευτήρα. 

Μετά από τόσα χρόνια και παρά το γεγονός ότι έχουμε επανειλημμένα αναδείξει τα διάφορα προβλήματα της Κάρλας με αφιερώματα και  με σχετικά άρθρα μας, δεν έχει σημειωθεί η παραμικρή πρόοδος !

Δυστυχώς μέχρι σήμερα το έργο λειτουργεί με υψηλό κόστος ενέργειας δεδομένου ότι η τροφοδότηση με νερό του ταμιευτήρα, πραγματοποιείται με την λειτουργία δύο (2) αντλιοστασίων (και συνεπώς δύο αντλήσεις), δηλαδή ένα στον Πηνειό ποταμό και ένα στο δυτικό ανάχωμα του ταμιευτήρα Κάρλας (κεντρικό αντλιοστάσιο «Πέτρας»).

Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και στο επείγον ζήτημα της ανάληψης της ευθύνης λειτουργίας του ταμιευτήρα και του θυροφράγματος Γυρτώνης, ακόμη αναζητείται ο φορέας που θα είναι υπεύθυνος για την λειτουργία τους (!).

Άντε να δούμε πότε θα δοθεί λύση….

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Το υδατικό Θεσσαλίας στην συνάντηση Ε.Δ.Υ.ΘΕ με την Γραμματεία της Νομαρχιακής Οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας

 

Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας της Ε.Δ.Υ.ΘΕ για συναντήσεις με οργανώσεις και φορείς της Θεσσαλίας με στόχο την προβολή των διεκδικήσεων και αιτημάτων της, πραγματοποιήθηκε την 1^η Φεβρουαρίου 2022 συνάντηση εκπροσώπων της Ε.Δ.Υ.ΘΕ με την Γραμματεία της Νομαρχιακής Οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην συνάντηση επικράτησε θετικό κλίμα και ειλικρινής διάθεση ενημέρωσης και των δύο πλευρών για τις θέσεις τους σχετικά με το μείζον υδατικό – περιβαλλοντικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, καθώς και για το περιεχόμενο της σχετικής ΑΝΑΦΟΡΑΣ που υπέβαλλε η Ε.Δ.Υ.ΘΕ προς τον Πρόεδρο της Βουλής και κοινοποίησε στα κόμματα, στους βουλευτές, στους φορείς κ.ο.κ.

Οι εκπρόσωποι της Ε.Δ.Υ.ΘΕ περιέγραψαν με αδιαμφισβήτητα στοιχεία την «κατάσταση συναγερμού» την οποία βιώνει η Θεσσαλία, τα προβλήματα υδατικής ασφάλειας και το πόσο ανοχύρωτοι βρισκόμαστε απέναντι στους κινδύνους ξηρασίας αλλά και πλημμυρών, καθώς και τις τεράστιες πιέσεις που δέχονται τα υδάτινα οικοσυστήματα της περιοχής μας, είτε πρόκειται για τους ποταμούς (ο Πηνειός κυριολεκτικά «πεθαίνει» κάθε καλοκαίρι), είτε πρόκειται για τους υπόγειους υδροφορείς, από τους οποίους (λόγω περιορισμένης προσφοράς επιφανειακού νερού  από ταμιευτήρες) αντλούνται υπερβολικές ποσότητες νερού κάθε χρόνο και μάλιστα από τα μόνιμα (μη ανανεούμενα) αποθέματα τους, με ανυπολόγιστες οικολογικές επιπτώσεις.

Επιπλέον από την Ε.Δ.Υ.ΘΕ παρουσιάστηκε συνοπτικά και η δραματική κατάσταση του πρωτογενούς τομέα λόγω των ελλειμμάτων νερού και του υψηλού κόστους άρδευσης, οι επιπτώσεις στην διατροφική ασφάλεια και στο εισόδημα των αγροτών (και ευρύτερα των τομέων της οικονομίας που συνδέονται με την αγροτική παραγωγή), στην μεταποίηση, στην απασχόληση κλπ.

Όσον αφορά στις λύσεις των προβλημάτων, η Ε.Δ.Υ.ΘΕ εξήγησε ότι οι διεκδικήσεις της για έργα και δράσεις συμβαδίζουν με τις κατευθύνσεις και τους στόχους του εγκεκριμένου Σχεδίου Διαχείρισης Υδάτων (ΣΔΛΑΠ) και ειδικότερα με την εξοικονόμηση των υδατικών πόρων (κυρίως μέσω του εκσυγχρονισμού των υφιστάμενων και της κατασκευής νέων αναγκαίων έργων μεταφοράς και διανομής νερού), με την δημιουργία πρόσθετων ταμιευτήρων στα ημιορεινά της λεκάνης απορροής Πηνειού (Ενιπέας, Μουζάκι, Πύλη, Ελασσόνα, Νεοχώρι και άλλα μικρότερου όγκου), με την προστασία των οικοσυστημάτων και με έλεγχο ως προς τις υπεραντλήσεις και ως προς την παραβίαση των οικολογικών τους ορίων, με την εξοικονόμηση ή/και εξεύρεση υδατικών πόρων για αποκατάσταση των μόνιμων αποθεμάτων που έχουν επί δεκαετίες αντληθεί από υπόγειους υδροφορείς, με την διατήρηση της άρδευσης 2,5 εκατ. στρεμμάτων (περίπου) στον θεσσαλικό κάμπο, κ.ο.κ.

Για την υλοποίηση των προτάσεων του ΣΔΛΑΠ η Ε.Δ.Υ.ΘΕ, ως γνωστόν, διεκδικεί την εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου εφαρμοστικού σχεδίου (masterplan) για τα αναγκαία έργα και δράσεις, καθώς και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου διαχείρισης των υδάτων, με αντίστοιχη ενίσχυση των δομών της διοίκησης και εξασφάλιση της συμμετοχής των χρηστών στην λήψη των αποφάσεων και ελέγχου.

Η αίσθηση που αποκομίσαμε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι σε όλα τα παραπάνω θέματα συμπίπτουν απόλυτα οι απόψεις μας και ότι (όπως μας δήλωσαν) συντάσσονται με τους στόχους και τις αντίστοιχες διεκδικήσεις.

Ένα άλλο ζήτημα που απασχόλησε τους συμμετέχοντες στην συνάντηση ήταν η αναγκαιότητα της ενίσχυσης του υδατικού δυναμικού στο Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας (ΥΔΘ), με την μεταφορά υδάτων – την γνωστή εκτροπή – από τον Αχελώο ποταμό.

Στο θέμα αυτό η Ε.Δ.Υ.ΘΕ ανέφερε ότι, εάν δεν πραγματοποιηθεί η μεταφορά υδάτων από τον Αχελώο, πολλοί από εμάς διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την αποτελεσματικότητα του ισχύοντος ΣΔΛΑΠ, ως προς την δυνατότητα να καλυφθούν οι αρδευτικές ανάγκες των 2,5 εκατ. στρ. και παράλληλα να διατίθενται σημαντικές ποσότητες οικολογικής αποκατάστασης των υδροφορέων (κυρίως των υπόγειων).

Διευκρινίσαμε πάντως πως βασική μας θέση είναι ότι το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας δεν ταυτίζεται αποκλειστικά με την «εκτροπή Αχελώου» και ότι παραμένουμε σταθεροί στην διεκδίκηση υλοποίησης των στόχων του ΣΔΛΑΠ που προαναφέραμε, ανεξάρτητα από την επί μέρους διαφωνία με όσους αντιτίθενται στην περαιτέρω ενίσχυση της Θεσσαλίας με νερά από τον Αχελώο.

Επιπλέον τέθηκε επί τάπητος και η τεράστια εκκρεμότητα σχετικά με τα ημιτελή έργα επί του Αχελώου (φράγμα Συκιάς και σήραγγα μεταφοράς).

Οι εκπρόσωποι της Ε.Δ.Υ.ΘΕ παρουσίασαν αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται άμεσα η υπέρβαση της απραξίας και της εγκατάλειψης των έργων, είτε διότι στον «μπαζωμένο» ποταμό, με την διακοπή της φυσιολογικής του ροής στο φράγμα Συκιάς δημιουργούνται ανυπέρβλητα οικολογικά προβλήματα, είτε λόγω των σοβαρότατων κινδύνων από επικείμενες καταστροφές λόγω πλημμυρών (σημ. επικαλεστήκαμε την έκθεση εμπειρογνωμόνων που είχε εκπονηθεί με πρωτοβουλία του πρώην υπουργού Υποδομών κ. Σπίρτζη), είτε ακόμη και για λόγους πολιτικής ηθικής, δεδομένου ότι όλες οι κυβερνήσεις, από το 2010 έως σήμερα, για προφανείς λόγους πολιτικού κόστους, αποφεύγουν να δώσουν μία οριστική λύση, επιλέγοντας την ολοκλήρωση και λειτουργία των έργων η την κατεδάφισή τους (εάν βεβαίως επικρατήσει η άποψη ότι δεν υφίσταται ο σκοπός της αρδευτικής, οικολογικής ή/και ενεργειακής τους αξιοποίησης).

Στη βάση αυτή παρουσιάσαμε στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ το βασικό αίτημα της Ε.Δ.Υ.ΘΕ να γίνει, χωρίς άλλη καθυστέρηση, συζήτηση στη Βουλή για το υδατικό – περιβαλλοντικό πρόβλημα της Θεσσαλίας και να ληφθούν οριστικές αποφάσεις για τα ημιτελή έργα του Αχελώου.

Από την πλευρά τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν ειλικρινή κατανόηση στον προβληματισμό μας, μας διαβεβαίωσαν ότι θα διαβιβάσουν την πρότασή μας αυτή στους βουλευτές και στα κεντρικά όργανα του κόμματός τους για την λήψη μίας οριστικής πολιτικής απόφασης και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης μας ενημέρωσαν ότι έχουν ήδη αναλάβει πρωτοβουλία για μια συνάντηση της Ε.Δ.Υ.ΘΕ με την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, κάτι για το οποίο εκ των προτέρων τους ευχαριστούμε.

Κλείνοντας, αποδεικνύεται ότι στο θέμα των υδάτων, μέσα από τον ειλικρινή διάλογο και παρά τις όποιες διαφορετικές απόψεις, είναι πολλά εκείνα που μας ενώνουν και που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο  κοινής δράσης από το σύνολο των φορέων και οργανώσεων της Θεσσαλίας, ανεξάρτητα από πολιτικές – κομματικές θέσεις.

Φάνης Γέμτος

Ηλίας Κοτσιμπογεώργος

Τάσος Μπαρμπούτης

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Ο Αχελώος και οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας - Γράφει ο «Όμηρος»

 

Επανέρχεται ο έγκριτος νομικός Αποστόλης Βλιτσάκης (Α.Β.) στο θέμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με τις γνωστές, αμφισβητούμενης αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας αποφάσεις του, καθώς και σε άλλες πτυχές που επηρέασαν την πορεία των έργων «εκτροπής Αχελώου».

Τα σχετικά δημοσιεύματα κατά χρονολογική σειρά είναι :

 «Ιστορία μου, Αμαρτία μου» I, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 1/2/2022).

«Ιστορία μου, Αμαρτία μου» IΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 8/2/2022).

Με λόγο σαρωτικό αλλά και τεκμηριωμένα επιχειρήματα ο Α.Β. αφήνει την αγανάκτησή του να ξεπηδήσει για τις πρακτικές του Δικαστηρίου, τις «συνέργειες» των οργανώσεων που με τον «οικολογικό» δογματισμό τους προκαλούν (μέσω προσφυγών) όλες αυτές τις αποφάσεις, την απουσία παρεμβάσεων από τις κυβερνήσεις που αδυνατούν (ή μήπως δεν επιθυμούν ;) να διαχειριστούν τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της δυστοπίας.

Πραγματικά μια σειρά από απολαυστικά και διαφωτιστικά κείμενα….

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Το master plan για το υδατικό πρόβλημα σκοντάφτει στην "ευελιξία" των πολιτικών - Ε.Δ.Υ.ΘΕ*

Συχνά γινόμαστε μάρτυρες επιλογής έργων που «ξαφνιάζουν» με τα απροκάλυπτα τοπικιστικά ή/και πελατειακά χαρακτηριστικά τους.

Και αυτό, μπορεί να εξηγεί σε έναν βαθμό, γιατί οι πολιτικοί όλων των κομμάτων που κυβερνούν, για να αποφεύγουν τις δεσμεύσεις ενός σχεδιασμού και να είναι επαρκώς «ευέλικτοι» στις επιλογές τους, κλείνουν τα αυτιά τους μπροστά στο υπερώριμο αίτημά μας για εκπόνηση ενός μάστερ πλαν. Και εάν σκεφθεί κανείς ότι η εκπόνηση ενός σχεδιασμού σε μια δημοκρατική χώρα θα είχε ως φυσιολογική συνέπεια τη διαβούλευση με τους πολίτες και τους φορείς μιας περιοχής (αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια κ.λπ.) και θα περιόριζε τη δυνατότητα επιλογής έργων με τα συνήθη πελατειακά κριτήρια, ίσως τότε η απάντηση στον προβληματισμό μας γίνεται ακόμα πιο εύκολη. 

Αυτό υποστηρίζει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ. για τα σημερινά αδιέξοδα στην αντιμετώπιση του υδατικού προβλήματος στη Θεσσαλία και την αναγκαιότητα εκπόνησης ενός συνολικού και τεκμηριωμένου επιστημονικά σχεδίου διαχείρισής του.

Όλες τις ερωτήσεις της «Ε.τ.Δ.» (από 20/9/2021) με τις σχετικές απαντήσεις της Επιτροπής για την Διεκδίκηση επίλυσης  Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.) μπορείτε να βρείτε εδώ

Πιο συγκεκριμένα :

ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:

Στις βασικές διεκδικήσεις της Ε.Δ.Υ.ΘΕ. περιλαμβάνεται και «η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου πλάνου (master plan) έργων και δράσεων» σχετικά με το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας.
Σε τι ειδικότερα θα αποσκοπούσε ένα τέτοιο σχέδιο ; Σε τι θα διέφερε από το εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων (ΣΔΛΑΠ) Θεσσαλίας ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ. :

Η αντιμετώπιση του υδατικού - περιβαλλοντικού προβλήματος της ελλειμματικής σε νερό θεσσαλικής λεκάνης είναι ένα σύνθετο ζήτημα με πολλές παραμέτρους.

Εάν σε αυτά προστεθούν η ενεργειακή του διάσταση (ΥΗ έργα) και η ανάγκη προστασίας από την ξηρασία και τις πλημμύρες (θέματα υδατικής ασφάλειας), είναι προφανές ότι απαιτείται επιστημονικός σχεδιασμός και ολοκληρωμένο πλάνο έργων και δράσεων, που συνοπτικά το αποκαλούμε master plan (m.p.).

Στην εκπόνηση ενός τέτοιου πλάνου είναι απαραίτητο να τεθούν κριτήρια ως προς τη σημασία των διάφορων έργων ή/και παρεμβάσεων, το κόστος τους, τον απαιτούμενο χρόνο ολοκλήρωσής τους, τις υπάρχουσες δυνατότητες εξασφάλισης χρηματοδότησης κ.ο.κ.

Μόνο έτσι είναι δυνατό να συνδεθεί η επίλυση του υδατικού με τους ΣΤΟΧΟΥΣ που τίθενται, είτε από τα γενικότερα πλάνα στα οποία δεσμεύεται η χώρα μας (π.χ. απανθρακοποίηση), είτε από τις ευρωπαϊκές οδηγίες (π.χ. Οδηγία 60/2000 για τα νερά), είτε από το εγκεκριμένο ΣΔΛΑΠ της Θεσσαλίας, το οποίο (υποτίθεται) υπηρετούν και οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, το εγκεκριμένο ΣΔΛΑΠ/Θεσσαλίας (2017) δεν είναι δυνατό να υποκαταστήσει τον αναγκαίο σφαιρικό, αναλυτικό και λεπτομερή προγραμματισμό μελετών και έργων, που δυστυχώς δεν υφίσταται.

Εξάλλου τα ΣΔΛΑΠ επί της ουσίας εκπονούνται για να καταγράψουν την υφιστάμενη κατάσταση σε κάθε υδατικό διαμέρισμα και για να υποδείξουν κατευθύνσεις έργων και δράσεων που περιοριστικά θα εξυπηρετούν τον στόχο της Οδηγίας 60/2000 για την προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων, την αποτροπή της περαιτέρω υποβάθμισής τους και την αποκατάσταση όσων οικοσυστημάτων βρίσκονται σε επιβαρυμένη/κακή κατάσταση (όπως σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει στη Θεσσαλία - Πηνειός, υπόγειοι υδροφορείς κ.λπ.).

Εάν μάλιστα ληφθεί υπόψη και η πρόσφατη εμπειρία αναθεώρησης του ΣΔΛΑΠ (2017), όπου με παρεμβάσεις πολιτικών στο έργο των επιστημόνων (ενδεικτικά, με εντολή Σ. Φάμελλου υποχρεώθηκαν οι μελετητές του ΣΔΛΑΠ να εξαιρέσουν τα έργα μεταφοράς νερού από τον Αχελώο προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι γνωστές ιδεοληψίες του πολιτικού του χώρου), καθώς και το γεγονός ότι θέτουν συχνά τις μικροκομματικές σκοπιμότητες πιο πάνω από την ευθύνη τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και την προστασία από τους κινδύνους που απειλούν μια περιοχή (π.χ. απειλή ξηρασίας στη Θεσσαλία), τότε τα ΣΔΛΑΠ αντικειμενικά υποβαθμίζονται και αδυνατούν να ανταποκριθούν ακόμη και στους βασικούς στόχους της Οδηγίας 60/200.
Όπως και εάν έχουν τα πράγματα, ο αναγκαίος ουσιαστικός σχεδιασμός για την αντιμετώπιση του υδατικού προβλήματος στη Θεσσαλία απουσιάζει.
Έτσι γινόμαστε συχνά μάρτυρες επιλογής έργων που «ξαφνιάζουν» με τα απροκάλυπτα τοπικιστικά ή/και πελατειακά χαρακτηριστικά τους, τον περιορισμένο βαθμό ωριμότητας σε κάποια από αυτά (που τελικά καρκινοβατούν για πολλά χρόνια ή και εγκαταλείπονται - τυπικό παράδειγμα το φράγμα Αγιονερίου Ελασσόνας), τη χαμηλή προτεραιότητά τους ή/και το μεγαλύτερο κόστος (ανά κ.μ. νερού ταμίευσης) σε σχέση με άλλα πολύ πιο σημαντικά έργα, κ.ο.κ.
Ίσως τα παραπάνω να εξηγούν σε έναν βαθμό γιατί οι πολιτικοί όλων των κομμάτων που κυβερνούν, για να αποφεύγουν τις δεσμεύσεις ενός σχεδιασμού και να είναι επαρκώς «ευέλικτοι» στις επιλογές τους, κλείνουν τα αυτιά τους μπροστά στο υπερώριμο αίτημά μας για εκπόνηση ενός m.p. Και εάν σκεφθεί κανείς ότι η εκπόνηση ενός σχεδιασμού σε μια δημοκρατική χώρα θα είχε ως φυσιολογική συνέπεια τη διαβούλευση με τους πολίτες και τους φορείς μιας περιοχής (αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια κ.λπ.) και θα περιόριζε τη δυνατότητα επιλογής έργων με τα συνήθη πελατειακά κριτήρια, ίσως τότε η απάντηση στον προβληματισμό μας γίνεται ακόμα πιο εύκολη.

Ενδεχομένως σε κάποιους θα ακουστεί απόλυτο και βαρύ : Όμως για εμάς σοβαρή κυβέρνηση σημαίνει και σοβαρός προγραμματισμός και σχεδιασμός για τα μεγάλα θέματα του τόπου και της κάθε περιοχής, ιδιαίτερα όταν σε κάποιες από αυτές (όπως π.χ. στη Θεσσαλία) έχουν συσσωρευτεί δυσεπίλυτα προβλήματα και αποδεδειγμένα πολλαπλοί κίνδυνοι για την ασφάλεια των πολιτών και τη βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων.
Γι’ αυτό και θα επιμείνουμε στη διεκδίκησή μας αυτή.

Για την Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:

Τάσος Μπαρμπούτης, Κώστας Γκούμας

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb