Για να μην μείνει ο Αχελώος ακόμη μία προεκλογική εξαγγελία - ποια βήματα πρέπει να γίνουν - Του Γιάννη Κολλάτου*

 

Θετική αποδοχή από τους Θεσσαλούς είχε το δημοσίευμα του «Ν.Α.» για την κυβερνητική πρόθεση ολοκλήρωσης του Αχελώου

Τα βήματα που πρέπει να γίνουν για τον Αχελώο

Θετική αποδοχή στους θεσσαλικούς φορείς είχε το δημοσίευμα του «Νέου Αγώνα» για την αλλαγή ρότας από την πλευρά της κυβέρνησης αναφορικά με την ολοκλήρωση των έργων του Αχελώου, σύμφωνα με εντολή που έδωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Βέβαια πέρα από την τεχνοκρατική προσέγγιση του θέματος, απαιτούνται και κάποια βήματα σε πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να έχει θετική έκβαση το έργο αυτό που αναμένουν εδώ και δεκαετίες οι Θεσσαλοί. Το πρώτο όπως αναφέρει συχνά - πυκνά με δημόσιες παρεμβάσεις και αρθρογραφία της και η επιτροπή φορέων που έχει συγκροτηθεί για την επίλυση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας (ΕΔΥΘΕ) είναι το θέμα να συζητηθεί στη Βουλή, όπως είχε δεσμευτεί προ διετίας και ο υπουργός Επικρατείας κ. Γεραπετρίτης στη σύσκεψη που είχε πραγματοποιηθεί τον Ιανουάριο του 2020 στη Βουλή.

Βήμα 1ο : Γιατί είναι σημαντικό να συζητηθεί στη Βουλή ;

Γιατί αφενός θα φέρει προ των ευθυνών τους όλα τα κόμματα της ελληνικής Βουλής, για την ολοκλήρωση η μη των έργων στο φράγμα στη Συκιά και τη μεταφορά νερού από την περίσσεια των υδάτων του Αχελώου προς τη θεσσαλική πεδιάδα. Αφετέρου όποιοι διαφωνούν θα πρέπει επιτέλους να αναλάβουν το πολιτικό κόστος της λύσης που θα προτείνουν ήτοι το γκρέμισμα των έργων και την περιβαλλοντική αποκατάσταση της περιοχής.
Η απόφαση της Βουλής εντωμεταξύ θα δεσμεύει και μελλοντικές κυβερνήσεις ώστε το έργο να ολοκληρωθεί. Τη συζήτηση αυτή στη Βουλή προς το παρόν η κυβέρνηση δεν δείχνει να την επιδιώκει πιθανόν φοβούμενη το πολιτικό κόστος από τις αντιδράσεις των Αιτωλοακαρνάνων, ωστόσο αντιλαμβάνεται πως τώρα περισσότερο από ποτέ με την ενεργειακή και την κλιματική κρίση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να μαίνονται, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την ολοκλήρωση του έργου, που θα δώσει ανάσα, όχι μόνο στη Θεσσαλία και το περιβάλλον της αλλά και στην εθνική οικονομία, καθώς πρόκειται όπως εξηγήσαμε και στο προηγούμενο σημείωμά μας για έργο εθνικής σημασίας
Αξίζει να τονιστεί ότι η απόφαση του ΣτΕ του 2014, δεν απαγορεύει εργασίες επένδυσης στη σήραγγα της Δρακότρυπας, για λόγους μείζονος σημασίας όπως η ασφάλεια του έργου σε περίπτωση κατάρρευσής της (απομένουν περί τα 11,5 χιλιόμετρα για να επενδυθεί, ενώ έχουν ήδη προχωρήσει τα πρώτα 3 χιλιόμετρα). Άρα μία κίνηση που θα αποδείκνυε ότι υπάρχει σαφής πολιτική βούληση για την ολοκλήρωση του έργου θα ήταν να ανατεθεί εργολαβία για την επένδυση της σήραγγας.

Βήμα 2ο ορισμός ενεργειακού εταίρου

Το δεύτερο και εξίσου καθοριστικό βήμα θα είναι να οριστεί ενεργειακός εταίρος (partner) ο οποίος θα αναλάβει την ολοκλήρωση των έργων και την εξυπηρέτηση της απαιτούμενης γραφειοκρατίας (κατάθεση φακέλων για όρους περιβαλλοντικούς, νομική υποστήριξη και φυσικά ολοκλήρωση των τεχνικών έργων και αναζήτηση κοινοτικής χρηματοδότησης για τη μετατροπή του σε έργο αντλησοταμίευσης, όπως και στην περίπτωση της Αμφιλοχίας κλπ).

Έχει αποδειχτεί ότι όταν αναλαμβάνει παρόμοια εγχειρήματα ο ιδιωτικός τομέας τα έργα προχωρούν με μεγαλύτερη ταχύτητα, ενώ είναι σημαντικό πως στην περίπτωση του φράγματος της Συκιάς δεν υπάρχουν απαλλοτριώσεις, όπως με τη Μεσοχώρα που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν και άλλο το έργο. Είναι ενδεικτικό ότι η Μεσοχώρα είναι έτοιμη από το 2001 και ακόμη δεν έχει λειτουργήσει.

Bήμα 3ο: Σαφές χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης των έργων και οδικός χάρτης

Σε γενικές γραμμές απαιτείται ο πρωθυπουργός να εξαγγείλει σαφές χρονοδιάγραμμα και οδικό χάρτη για την ολοκλήρωση των έργων, προκειμένου να πειστούν οι Θεσσαλοί για τις κυβερνητικές προθέσεις και ότι δεν πρόκειται για μια ακόμη προεκλογική εξαγγελία καθώς το αργότερο σε 15 μήνες θα έχουμε εκλογές.
Και τα παραπάνω βήματα δηλαδή η συζήτηση στη Βουλή και ο ορισμός «ενεργειακού εταίρου» σε συνδυασμό με την κατάθεση επιτέλους των διαχειριστικών σχεδίων από την πλευρά του υπουργού περιβάλλοντος και Ενέργειας θα έπειθαν και τον πλέον κακόπιστο ότι αυτή τη φορά υπάρχει σαφής πολιτική βούληση. Και φυσικά δεν εννοείται και ο υπουργός Υποδομών να μην έχει ακόμη προχωρήσει την εργολαβία των μόλις 2,5 εκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση του φράγματος της Συκιάς, που έχει δεχτεί απανωτά πλήγματα από τις θεομηνίες των τελευταίων 18 μηνών
Ο πρωθυπουργός ας γνωρίζει ότι στη δέσμευσή του αυτή για την ολοκλήρωση του Αχελώου, θα «λύσει το γόρδιο δεσμό» της παθογένειας που κατατρέχει την ελληνική πολιτική σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες, σχετικά με το πολύπαθο αυτό έργο, επιδιώκοντας το αυτονόητο και το πλέον ωφέλιμο για τη χώρα
Και θα βρει συμμάχους όλους τους Θεσσαλούς που ψηφίζουν ακόμη και κόμματα που είναι ενάντια στον Αχελώο. Αλλά και όλους τους Έλληνες που με ρεαλισμό και σύνεση προτάσσουν το εθνικό και συλλογικό συμφέρον πάνω από ιδεοληψίες και μικροτοπικισμούς.

*Ο Γιάννη Κολλάτος είναι δημοσιογράφος

ΠΗΓΗ : thessaliatv.gr

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

 

Νερά υπάρχουν ! Έργα για να αξιοποιηθούν λείπουν - Ε.Δ.Υ.ΘΕ*

 

Από τη δραματική πραγματικότητα που βίωσαν μεγάλες περιοχές της Θεσσαλίας με την επέλαση του «Διομήδη» προκύπτει ένα βασικό συμπέρασμα : ΝΕΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ !

Όμως, τα χρήματα που διατίθενται για τις αποζημιώσεις από τις καταστροφές θα μπορούσαν κάλλιστα, πριν τις καταστροφές, να είχαν χρησιμοποιηθεί δημιουργικά για την υλοποίηση έργων και όχι ως αντιπαραγωγικές δαπάνες αποζημιώσεων, οι οποίες βεβαίως είναι κοινωνικά αναγκαίες. 

Για να γίνουν όμως τα έργα απαιτείται προγραμματισμός και επιχειρησιακό σχέδιο (master plan), είτε πρόκειται για αντιπλημμυρικά έργα, είτε για έργα αρδευτικά, υδροηλεκτρικά κ.λπ., και φυσικά για έργα που μπορούν να συνδυάσουν τους παραπάνω στόχους. 

Αυτό υποστηρίζει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ., απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το πώς συνδέονται οι διεκδικήσεις της με την αντιπλημμυρική προστασία του Υδατικού Διαμερίσματος Θεσσαλίας. 

Όλες τις ερωτήσεις της «Ε.τ.Δ.» (από 20/9/2021) με τις σχετικές απαντήσεις της Επιτροπής για την Διεκδίκηση επίλυσης  Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.) μπορείτε να βρείτε εδώ

Πιο συγκεκριμένα:

 

ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:

Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα από τις πρόσφατες πλημμύρες στη Θεσσαλία («Διομήδης») ;

Πώς συνδέονται οι διεκδικήσεις της Ε.Δ.Υ.ΘΕ. με την αντιπλημμυρική προστασία του Υδατικού Διαμερίσματος Θεσσαλίας ;

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:

Από τη δραματική πραγματικότητα που βίωσαν μεγάλες περιοχές της Θεσσαλίας με την επέλαση του «Διομήδη» προκύπτει ένα βασικό συμπέρασμα : ΝΕΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ !

Συνεπώς, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια ευνομούμενη χώρα, επιβάλλεται να επικρατήσει η κοινή λογική και αφενός να προστατέψουμε τη Θεσσαλία από τις καταστροφές των πλημμυρών, αφετέρου να μετατρέψουμε το πρόβλημα σε «ευκαιρία», συγκεντρώνοντας (συστηματικά και προγραμματισμένα) τον υδάτινο αυτόν πλούτο και αξιοποιώντας τον δημιουργικά !

Ας σημειωθεί ότι ένα σημαντικό μέρος των πλημμυρικών ροών ΔΕΝ αφορά τις βροχοπτώσεις που αντιστοιχούν στις περιοχές που πρόσφατα επλήγησαν, αλλά πρόκειται για μεταφερόμενες ποσότητες υδάτων από τα ημιορεινά (γύρω από τον κάμπο), οι οποίες πολλαπλασιάζουν το μέγεθος των πλημμυρών και αυξάνουν κατακόρυφα τις καταστροφές σε κατοικημένες περιοχές, σε υποδομές (γέφυρες, δρόμοι κ.λπ.), σε κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, σε καλλιεργούμενες εκτάσεις κ.ο.κ.
Εάν τα «πρόσθετα» αυτά νερά είχαν συγκρατηθεί (ταμιευτεί) στις ως άνω περιοχές, κάτι που εδώ και δεκαετίες προτείνεται από τους ειδικούς, οι όποιες επιπτώσεις ή/και καταστροφές θα ήταν περιορισμένες και αντιμετωπίσιμες και δεν θα ήταν αναγκαίο οι κάθε είδους επικοινωνιολόγοι να προσπαθούν την παρατεταμένη ή/και έντονη βροχόπτωση, δηλαδή ένα συχνά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, να την εμφανίσουν ως «θεομηνία» !!

Να ένα παράδειγμα που επανειλημμένα έχουμε αναδείξει : Το φράγμα και ο ταμιευτήρας Σκοπιάς ή Ενιπέα Φαρσάλων, ο οποίος θα μπορούσε να συγκρατεί δεκάδες εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού κατά τις κρίσιμες περιόδους των βροχοπτώσεων, αν είχε κατασκευαστεί στο παρελθόν, θα υπήρχε ένα σημαντικό έργο «πολλαπλού σκοπού» (αντιπλημμυρικό, αρδευτικό, υδρευτικό, για οικολογική αποκατάσταση υπόγειων υδροφορέων, υδροηλεκτρικό κ.λπ.).

Δυστυχώς όμως ο ταμιευτήρας αυτός ΔΕΝ υφίσταται, με συνέπεια η ευρύτερη περιοχή των Φαρσάλων να βιώνει συχνά τις γνωστές καταστροφές.
Η σημερινή Κυβέρνηση δηλώνει ότι το έργο έχει ήδη δρομολογηθεί.
Η θλιβερή ιστορία όμως των υδατικών έργων στη Θεσσαλία μάς επιβάλλει να αντιμετωπίζουμε παρόμοιες εξαγγελίες με συγκρατημένη αισιοδοξία και (συχνά) με δυσπιστία…

Ανάλογες συζητήσεις γίνονται και για τον ταμιευτήρα Μουζακίου, η ύπαρξη του οποίου αντίστοιχα θα μείωνε καθοριστικά τις συνέπειες του «Ιανού» (στα τέλη του 2020) στην περιοχή.

Σε κάθε περίπτωση, τα χρήματα που διατίθενται για τις αποζημιώσεις από τις καταστροφές (το ίδιο θα συμβεί και με τον «Διομήδη») θα μπορούσαν κάλλιστα, πριν τις καταστροφές, να είχαν χρησιμοποιηθεί δημιουργικά για την υλοποίηση έργων και όχι ως αντιπαραγωγικές δαπάνες αποζημιώσεων, οι οποίες βεβαίως είναι κοινωνικά αναγκαίες.
Για να γίνουν όμως τα έργα, απαιτείται προγραμματισμός και επιχειρησιακό σχέδιο (master plan), είτε πρόκειται για αντιπλημμυρικά έργα, είτε για έργα αρδευτικά, υδροηλεκτρικά κ.λπ., και φυσικά για έργα που μπορούν να συνδυάσουν τους παραπάνω στόχους.
Επίσης θα ήταν αναγκαία και η αξιολόγηση της εφαρμογής των όποιων σχεδίων, αλλά και η επανεξέταση της αποτελεσματικότητας των έργων και των παρεμβάσεων, έτσι ώστε να βελτιώνονται ενδεχόμενες αδυναμίες ή/και αστοχίες του σχεδιασμού.

Δυστυχώς όμως, κάθε φορά που παρουσιάζονται τα σχετικά καιρικά φαινόμενα, οι αρμόδιοι σπεύδουν να κάνουν δηλώσεις, χορταίνουμε από υποσχέσεις για να κατευνάσουν την αγανάκτηση της κοινής γνώμης και τελικά εξαγγέλλονται ή προωθούνται πρόχειρα κάποια (μικρά συνήθως) έργα που υπάρχουν στα συρτάρια των Υπουργείων, παραμελώντας τον προγραμματισμό και διαιωνίζοντας τις αναποτελεσματικές πρακτικές τους.
Αυτός ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός των απαιτούμενων έργων και δράσεων για το υδατικό της Θεσσαλίας, αποτελεί μια βασική μας διεκδίκηση.
Επίσης έχουμε επανειλημμένα ζητήσει την υλοποίηση συγκεκριμένων έργων που περιλαμβάνονται στο ισχύον Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) Θεσσαλίας, στα οποία δυστυχώς οι κυβερνήσεις δεν εργάζονται συστηματικά για την «ωρίμανσή» τους, την εξασφάλιση οικονομικών πόρων κ.λπ.

Τέλος, να διευκρινίσουμε ότι οι πλημμύρες στη λεκάνη Πηνειού, όπως και αυτές που προέκυψαν από τον «Διομήδη», δεν σχετίζονται με τα νερά και τα έργα Άνω Αχελώου, τα οποία, ως γνωστόν, παρότι διοικητικά και γεωγραφικά βρίσκονται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, υπάγονται στο Υδατικό Διαμέρισμα Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.

Για την Ε.Δ.Υ.ΘΕ. :

Τάσος Μπαρμπούτης

Κώστας Γκούμας

 ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Μια ερώτηση, πολλές και αποκαλυπτικές απαντήσεις - (Κώστα Γιαννακού – Φάνη Γέμτου - Κώστα Γκούμα - Τάσου Μπαρμπούτη)*

 

Στις αρχές του νέου έτους ενημερωθήκαμε από τα ΜΜΕ (δες εδώ και εδώ τα σχετικά δημοσιεύματα) για τις απαντήσεις που έδωσαν τα αρμόδια Υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης (ΥΠΑΑΤ), Υποδομών (ΥΠΟΜΕ) και Ενέργειας και Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ) στην αναφορά που υπέβαλε στη Βουλή ο βουλευτής Λάρισας κ. Μ. Χαρακόπουλος, ζητώντας να ενημερωθεί για τις θέσεις της κυβέρνησης σχετικά με τα όσα περιλαμβάνονται στην ΑΝΑΦΟΡΑ που απέστειλε τον Οκτώβριο του 2021 στον Πρόεδρο της Βουλής η Επιτροπή Διεκδίκησης επίλυσης  Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ).

[Ως γνωστό η ΑΝΑΦΟΡΑ αφορούσε στις βασικές παραμέτρους του υδατικού – περιβαλλοντικού προβλήματος, στις κατευθύνσεις επίλυσής του (οι οποίες πρακτικά στηρίζονται στο ισχύον Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων και συγκεντρώνουν την ευρύτατη στήριξη κομμάτων και φορέων της Θεσσαλίας) και, τέλος, στην εκκρεμότητα σχετικά με τα εγκαταλειμμένα ημιτελή έργα Άνω Αχελώου (φράγμα Συκιάς και σήραγγα μεταφοράς νερού), με αίτημα να υπάρξει μία συζήτηση στη Βουλή και οριστική πολιτική απόφαση είτε για την ολοκλήρωση και λειτουργία των έργων (όπως εμείς επιδιώκουμε), είτε για την κατεδάφισή τους (όπως επιδιώκουν οι αρνητές της σκοπιμότητας τους), με παράλληλη αποκατάσταση του περιβάλλοντος στην περιοχή των εργοταξίων].

Τα συμπεράσματα από τις απαντήσεις των υπουργείων είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Μέσα από τις αντιφάσεις των θέσεων κατά υπουργείο και παρά την προσπάθεια εξωραϊσμού της πραγματικότητας, επιβεβαιώνονται πλήρως οι εκτιμήσεις της Ε.Δ.Υ.ΘΕ για την άθλια κατάσταση των υδάτινων οικοσυστημάτων της Θεσσαλίας, την έλλειψη προόδου σε αναγκαίες δράσεις και έργα για τη διαχείριση των υδάτων  (έργα ταμίευσης,  μεταφοράς, διανομής, εξοικονόμησης)  και τις οικολογικές επιπτώσεις και τους κινδύνους που έχει δημιουργήσει η αποτελμάτωση των έργων Αχελώου.

Ειδικότερα :

1. Ο Γενικός Γραμματέας Ενωσιακών Πόρων και Υποδομών του ΥΠΑΑΤ κ. Δημ. Παπαγιαννίδης σημειώνει πως «αποτελεί διαχρονική στρατηγική….η αειφόρος διαχείριση των υδατικών πόρων». Παραθέτει μάλιστα μία σειρά έργων (δες εδώ το σχετικό κείμενο) που «υλοποιεί» το Υπουργείο, προσφέροντας στους μη ενημερωμένους πολίτες μία εικόνα «ιεραρχημένων» παρεμβάσεων στα οικοσυστήματα που βρίσκονται σε «κρίσιμη κατάσταση». Εμείς όμως που ζούμε στη Θεσσαλία και βιώνουμε τα αποτελέσματα της απουσίας αναγκαίων έργων και αποτελεσματικών δράσεων, απορρίπτουμε την  εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάσει ο κ. Γενικός. Αντιθέτως προκρίνουμε ως απολύτως ρεαλιστική και ειλικρινή την εικόνα που παρουσιάζεται στην απάντηση του ΥΠΟΜΕ, όπου σημειώνεται πως «τα τελευταία χρόνια ο θεσσαλικός κάμπος μετατρέπεται σε “Σαχάρα” με τον Πηνειό ποταμό να έχει εξαφανιστεί πλέον σε ορισμένα σημεία της διαδρομής του, ενώ παράνομα φράγματα που στήνουν οι αγρότες με ξύλα, πέτρες, φερτά υλικά κλπ. κατά μήκος του εντείνουν το πρόβλημα της λειψυδρίας..» 

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος κ. Κ. Σκρέκα :

Ø Γιατί δεν εφαρμόζονται σήμερα (το ίδιο συνέβαινε και επί ΣΥΡΙΖΑ) τα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων  που επιβάλλουν την τήρηση του οικολογικού ορίου για την προστασία του Πηνειού ;

Ø Γιατί δεν προωθούνται έργα ταμίευσης γύρω από τον κάμπο (αδράνησε και ο ΣΥΡΙΖΑ) που θα καλύψουν εν μέρει τις αρδευτικές (και όχι μόνο) ανάγκες, θα αυξήσουν το επίπεδο ασφάλειας έναντι πλημμυρών και λειψυδρίας και θα μειώσουν τις πιέσεις που δέχεται ο Πηνειός και τα υπόγεια οικοσυστήματα ;

Ø Και επιτέλους ποια είναι η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την κάλυψη των υδατικών ελλειμμάτων και την αποκατάσταση των ταλαιπωρημένων υδατικών οικοσυστημάτων, εφόσον μετά από δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης ούτε το πρόγραμμα εξοικονόμησης νερού εφαρμόζεται συστηματικά, ούτε περιφερειακοί ταμιευτήρες προωθούνται, ούτε τα έργα Αχελώου ολοκληρώνονται ;

Ø Την πολιτική απραξία στο θέμα των υδάτων της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ την βιώσαμε και το κόστος της ανεπάρκειας του (οικολογικό και οικονομικό) το πληρώνουμε ακόμη. Άραγε νοιώθει περήφανη η κυβέρνηση της ΝΔ που  «αντιγράφει» την πολιτική των προκάτοχων της ;

2.   Σχετικά με το φιάσκο των έργων Αχελώου, τον τόνο στην απάντηση της κυβέρνησης προς τον ερωτώντα βουλευτή κ. Μ. Χαρακόπουλο δίνει ο υπουργός κ. Κ. Σκρέκας (δες εδώ την απάντηση), κάνοντας μια θλιβερή προσπάθεια να καλύψει την κυβερνητική απραξία. Επισημαίνει λοιπόν ότι «έχει ξεκινήσει η κατάρτιση της 2^ης Αναθεώρησης των ΣΔΛΑΠ (δηλαδή των  Σχεδίων Διαχείρισης), κατά την οποία ΘΑ ΕΞΕΤΑΣΤΟΥΝ (υπογράμμιση δική μας) όλα τα δυνατά σενάρια εντός του πλαισίου, το οποίο ορίζεται από την Οδηγία 2000/60 ΕΚ, τις αποφάσεις των δικαστηρίων…» κλπ.

Τι να πει κανείς… Μετά από τόσα χρόνια που ως αντιπολίτευση η ΝΔ δεσμεύονταν απέναντι στο λαό και πίεζε τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει τα έργα Αχελώου και μετά από δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης, ο θεσσαλός κ. Σκρέκας μας ενημερώνει ότι …θα εξεταστούν τα δυνατά σενάρια ! Και για να αργήσει όσο περισσότερο γίνεται η «εξέταση των σεναρίων» φροντίζει να κρατά στο συρτάρι την ανάθεση της αναθεώρησης των ΣΔΥ της Θεσσαλίας (που χάρη στην αντιδεοντολογική παρέμβαση του κ. Φάμελλου στη πρώτη αναθεώρηση των Σχεδίων αφαίρεσαν τη ήπια μεταφορά υδάτων από τον Αχελώο). Το ίδιο κάνει και ο ΥΠΟΜΕ κ. Καραμανλής που κρατά στο συρτάρι του το πρόγραμμα επείγουσας συντήρησης των έργων της Συκιάς που του άφησε ο προηγούμενος Υπουργός.

Αν αυτά τα συνδυάσουμε με το όσα ανέφερε ο κ. Πρωθυπουργός στην έκθεση Θεσσαλονίκης  μας δείχνουν την «κωλοτούμπα» της κυβέρνησης στο θέμα της ενίσχυσης του υδατικού διαμερίσματος της Θεσσαλίας και στη τάση εγκατάλειψης των έργων μέχρις ότου «καταρρεύσουν» μόνα τους.  Ευχόμαστε χωρίς πλημμύρες  που θα προκαλέσουν τεράστιες ζημιές.

Και επειδή πολλοί συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν, και για να μην επιτρέψουμε στους κυβερνητικούς παράγοντες (αλλά και στην αξιωματική αντιπολίτευση) να παίζουν το κρυφτούλι με τα έργα Αχελώου, θα ενημερώσουμε ότι :

α. Όλα τα «σενάρια» επίλυσης του υδατικού προβλήματος είναι γνωστά και έχουν καταγραφεί εδώ και πολλά χρόνια από υπουργεία, φορείς και επιστήμονες. Επιπλέον το ΣΔΛΑΠ του 2014 (κυβέρνηση Σαμαρά) έδωσε και θεσμική ισχύ στα σενάρια αυτά. Η τότε κυβέρνηση είχε επιλέξει ένα από αυτά, δηλαδή το σενάριο της μεταφοράς 250 εκατ. κυβικών μέτρων νερού από τον Αχελώο στον θεσσαλικό κάμπο.

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως κυβέρνηση επέλεξαν να μην γίνει η μεταφορά, μια απόφαση που η ΝΔ προεκλογικά υποσχέθηκε ότι  θα την  αλλάξει. Παρόλα αυτά η απαραίτητη αναθεώρηση του ΣΔΛΑΠ του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ακόμη, ούτε καν έχει υπογραφεί η σύμβαση με τους μελετητές (!) και οι πολιτικές ευθύνες βαρύνουν στο ακέραιο τους κ.κ. Μητσοτάκη και Σκρέκα. Το γεγονός αυτό από μόνο του πιστοποιεί την σαφέστατη πολιτική θέση της ΝΔ να μην προχωρήσουν τα έργα  μεταφοράς υδάτων, συμπίπτοντας αντικειμενικά  με τις ανεύθυνες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτό ακριβώς καταφεύγουν σε τέτοιες αόριστες απαντήσεις, γι’ αυτό η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ αρνήθηκε να συναντήσει την Ε.Δ.Υ.ΘΕ, γι’ αυτό έως σήμερα αρνούνται να φέρουν το θέμα για συζήτηση στη Βουλή ώστε να ληφθεί μία οριστική απόφαση είτε να ολοκληρωθούν είτε να κατεδαφιστούν τα έργα. Εξάλλου τέτοια «δυσάρεστα» διλήμματα συνήθως αποφεύγονται ενόψει εκλογών από αμφότερους τους εκλογικούς μονομάχους.

Όσο για την οικολογική υποβάθμιση του ποταμού Αχελώου, που στη θέση Συκιά είναι κυριολεκτικά κομμένος στα δυο και μπαζωμένος από τις ανεπιθύμητες (όπως φαίνεται) κατασκευές (προφράγματα, εκχειλιστής κλπ.), το γεγονός ότι η φυσιολογική ροή του ποταμού έχει διακοπεί και ότι οι κίνδυνοι από ισχυρές πλημμύρες που απειλούν την περιοχή παραμένουν, όλα αυτά η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ τα προσπερνάνε αδιάφορα…

β. Ο λαός μας λέει ότι όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει….Έτσι και ο κ. Σκρέκας αναφέρθηκε μόνο σε μία από τις προϋποθέσεις (εκείνη της αναθεώρησης των ΣΔΛΑΠ) που θα πρέπει να πληρούνται ώστε να προχωρήσουν τα έργα Αχελώου. Παρέλειψε όμως να προσθέσει ότι προς το παρόν δεν υφίσταται κυβερνητική απόφαση και ολοκληρωμένος σχεδιασμός ούτε και για την υδροηλεκτρική αξιοποίηση του ταμιευτήρα Συκιάς (σημ. : ο ΣΥΡΙΖΑ, με το ΕΣΕΚ του 2018, είχε αποκλείσει το ΥΗ έργο), δηλαδή τον άλλο πυλώνα του σύνθετου αυτού έργου και στοιχείο βασικό για την βιωσιμότητα του όλου σχεδίου «εκτροπής Αχελώου». Ομοίως αγνόησε την εκκρεμότητα της νέας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (του το «υπενθύμισε» το υπουργείο Υποδομών στη δική του απάντηση…) αλλά και της ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης που επιβάλλει η νομοθεσία και που ο ΣΥΡΙΖΑ, για ευνόητους λόγους, διέκοψε (!) την εκπόνησή της. Τέλος ακόμη περιμένουμε να ακούσουμε πως θα αντιμετωπίσουν την υπόθεση προστασίας του μοναστηριού στο Μυρόφυλλο, θέμα που θίγεται σε προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ, που όσο δεν το αντιμετωπίζουν  υπονομεύουν συνειδητά τις προοπτικές του έργου.

Με απλά λόγια, η επανέναρξη των έργων Αχελώου απαιτεί συστηματική δουλειά, με παράλληλες κινήσεις και αποφάσεις από τα όργανα της Διοίκησης, που δυστυχώς δεν προχωράνε. Κυρίως όμως δεν διαφαίνεται διάθεση για  επικαιροποίηση της πολιτικής απόφασης μέσω της Βουλής που θα (πρέπει να) εκφράζει την ανυποχώρητη βούληση για ολοκλήρωση και λειτουργία των έργων, όπως για παράδειγμα έγινε και με το ΥΗΕ Μεσοχώρας.

Είναι προφανές ότι όσο ο κ. Μητσοτάκης δεν προβαίνει σε μια σαφή εκδήλωση των προθέσεών του και όσο οι υπουργοί του υπηρετούν αυτή την πολιτική του «μετέωρου βήματος», εκτίθενται όλοι τους από κοινού, προσβάλλουν την νοημοσύνη των πολιτών (ειδικά στη Θεσσαλία) και βεβαίως παίζουν το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά την κυβερνητική του θητεία προσπάθησε (εν μέρει επιτυχώς) να απομακρύνει ή/και να ακυρώσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις επανεκκίνησης των έργων.

Και φυσικά δικαιώνουν και τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πρόσφατα από την Λάρισα απευθυνόμενος στον θεσσαλικό λαό, είπε ότι μας «παραμυθιάζουν» με την εκτροπή Αχελώου (σημ. : προφανώς την στιγμή εκείνη ο κ. Τσίπρας δεν κοίταζε στον καθρέπτη….και φυσικά   ο ίδιος και  το κόμμα του  δεν μας έχουν ακόμη ενημερώσει γιατί επί τεσσεράμισι χρόνια δεν κατεδάφισαν τα εγκαταλειμμένα έργα και - επιτέλους - σε πιθανή νέα κυβερνητική τους θητεία, τι προτίθενται να πράξουν για το ζήτημα αυτό).

Κλείνοντας λοιπόν το θέμα έργων Αχελώου, για πολλοστή φορά  ζητούμε από όλους σοβαρότητα, υπευθυνότητα και λιγότερη υποκρισία. Εάν οι κυβερνήσεις δεν έχουν σκοπό να ολοκληρώσουν τα έργα οφείλουν ΤΩΡΑ και ΕΥΘΕΩΣ να το πούνε στους πολίτες, να σταματήσουν αμέσως τις υποκριτικές εγκρίσεις και την κατασπατάληση οικονομικών πόρων που και οι δυο ανακοίνωσαν  δήθεν για συντήρηση των έργων (!).

Και στην περίπτωση αυτή έχουν χρέος να προχωρήσουν στις ανάλογες διαδικασίες (τεχνική μελέτη καθαίρεσης, περιβαλλοντικές μελέτες απομάκρυνσης των σκυροδεμάτων και των χωματισμών, μελέτες αποκατάστασης του τοπίου, αδειοδοτήσεις, χρηματοδότηση κλπ.), ώστε να σταματήσει αυτό το θέατρο του παραλόγου !

Και κανένας τους δεν πρέπει να βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι μόνο κάποιοι λίγοι επίμονοι ασκούν κριτική στην ανεύθυνη πολιτική τους. Τους διαβεβαιώνουμε ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας, από όλους τους πολιτικούς χώρους (συμπεριλαμβανομένης της ΝΔ), συμμερίζονται την αγανάκτησή μας, έστω και εάν δεν την εκφράζουν δημόσια.

Γι’ αυτό ας πάψουν να κρύβονται και ας πάρουν τις οριστικές τους αποφάσεις.

Δυστυχώς ούτε οι Θεσσαλοί ούτε  ο Αχελώος μπορούν να τους περιμένουν άλλο….

*Γιαννακός Κώστας, γεωπόνος, Πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας,

*Γέμτος Φάνης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,

*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κ.Ε,

*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ

Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb

Επιστροφή για τη χώρα και τη Θεσσαλία στη δεκαετία του ’50 ! - Του Γιάννη Κολλάτου*

 Η κατασκευή του φράγματος Πλαστήρα ολοκληρώθηκε το 1959

Η Ελλάδα μέσω του σχεδίου Ανάκαμψης αναζητεί να ανέβει στο τρένο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, όταν δεν έχει καν προσεγγίσει την αποβάθρα για την 3η … Η δεύτερη συντελέστηκε στη δεκαετία του ’50 με επιτυχία, παρά το γεγονός ότι η χώρα «έβγαινε από τις στάχτες» του Β Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφύλιου

Ένα φιλόδοξο και ρεαλιστικό σχέδιο αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’50, όταν προχώρησε ο εξηλεκτρισμός της χώρας και από πλευράς ΔΕΗ έγιναν τα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα, που έδωσαν αφενός μεν φθηνή ενέργεια στο σύστημα, εξισορρόπησαν με τα φορτία αιχμής την παραγωγή από τα λιγνιτικά θερμοηλεκτρικά εργοστάσια και κυρίως έδωσαν, όπου κατασκευάστηκαν, φθηνό νερό για άρδευση στους αγρότες που κι αυτοί με τη σειρά τους πέρα από τους βιομήχανους συνετέλεσαν στο μικρό οικονομικό θαύμα της χώρας, στις δεκαετίες του ’60 και του ’70...

Αυτή η πορεία ανακόπηκε από την πρώτη μεγάλη πετρελαϊκή κρίση στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Τώρα η χώρα και όλη η Ευρώπη βιώνει μία νέα ενεργειακή κρίση, η οποία απειλεί όχι μόνο με ενεργειακή φτώχεια, αλλά και με φρενάρισμα την πορεία ανάκαμψης της οικονομίας μετά τη δεκαετή λιτότητα των μνημονίων, αφού καθιστά μη ανταγωνιστικές τις εξαγωγικές μας επιχειρήσεις που εδράζονται κυρίως στον κλάδο των τροφίμων.

Για τη Θεσσαλία στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ολοκληρώθηκε το μοναδικό μεγάλο υδροηλεκτρικό - αρδευτικό έργο, το φράγμα Ταυρωπού που οραματίστηκε ο Πλαστήρας και ολοκλήρωσε ο Καραμανλής. Χωρίς αυτό είναι περιττό να λεχθεί ότι δεν θα είχαμε τη Θεσσαλία με αυτή τη δυναμική που απέκτησε τα τελευταία 60 χρόνια. Από μόνο του όμως αυτό το έργο δεν είναι αρκετό να υπηρετήσει περιφερειακούς και εθνικούς στόχους για την διατηρησιμότητα της οικονομικής ανάπτυξης. Στη δεκαετία του ’90 προστέθηκε και το μεσαίας κλίμακας φράγμα του Σμοκόβου και πλέον αναζητείται ένα σχέδιο που θα ικανοποιεί και τις σύγχρονες επιταγές για την αντιπλημμυρική θωράκιση του κάμπου και την παραγωγή φθηνής «πράσινης» ενέργειας που είναι το ζητούμενο των τελευταίων μηνών, καθώς οι λογαριασμοί ρεύματος «καίνε» νοικοκυριά, επιχειρήσεις και αγρότες.

Το σχεδόν ολοκληρωμένο φράγμα της Μεσοχώρας, έχει κατασκευαστεί από το 2001 και ενώ απομένουν κάποιες απαλλοτριώσεις στους κατοίκους του κατακλυζόμενου οικισμού του χωριού, δεν έχει ακόμη λειτουργήσει αποστερώντας μέχρι πρότινος ετησίως 30 εκατομμύρια ευρώ που θα εξοικονομούνταν από την παραγωγή ενέργειας, πλέον 80 εκατομμύρια ευρώ ετησίως με τις σημερινές τιμές της γιγαβατώρας. Συνολικά η ΔΕΗ και η εθνική οικονομία έχουν χάσει πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ από τη μη λειτουργία του τα τελευταία 20 χρόνια, ενώ έχουν δαπανηθεί και περίπου 400 εκατομμύρια ευρώ με σημερινές τιμές για την κατασκευή του.

Σύνολο ζημίας πάνω από 1 δις ευρώ, εξαιτίας της αδράνειας του πολιτικού μας συστήματος να φέρει εις πέρας ένα εθνικό στόχο, την αποδέσμευση της χώρας από το εισαγόμενο φυσικό αέριο, είτε από τη Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν, είτε εσχάτως από το υγροποιημένο LNG που θα φτάνει με καράβια από τις ΗΠΑ στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Κάτι ανάλογο ισχύει και με το φράγμα της Συκιάς, που είναι της ιδίας δυναμικής με αυτό της Μεσοχώρας αλλά και το κυρίως έργο που θα μεταφέρει την περίσσεια των χειμερινών νερών του Αχελώου -αυτών που πλημμυρίζουν το χειμώνα τον κάμπο της Αιτωλοακαρνανίας και στη συνέχεια χύνονται στη θάλασσα - στο θεσσαλικό κάμπο, προκειμένου να μπορούν να ποτίζουν οι αγρότες τις καλλιέργειές τους.
Να σημειώσουμε ότι στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν οι κάτοικοι των ορεινών χωριών του οροπεδίου της Νεβρόπολης όπου στη συνέχεια σχηματίστηκε η λίμνη Πλαστήρα, αντιδρούσαν για την κατασκευή του έργου και το ποσό των απαλλοτριώσεων, ο αείμνηστος τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής τους είχε επισκεφθεί με ελικόπτερο και έκοψε άπαξ το «γόρδιο δεσμό» με αποφασιστικότητα, προσφέροντας γενναίες για την εποχή αποζημιώσεις, θεωρώντας ότι η ωφέλεια από την ταχύτερη εκτέλεση του έργου θα ήταν πολλαπλάσια.

Προφανώς κάτι ανάλογο ισχύει και με τους κατοίκους της Μεσοχώρας, ενώ να θυμίσουμε πως και την περίοδο κατασκευής του φράγματος Σμοκόβου είχαν υπάρξει αντιδράσεις από τους κατοίκους της Κτημένης και της Λουτροπηγής, οι οποίες κάμφθηκαν όταν ορίστηκαν αποζημιώσεις μεγαλύτερες από τις τρέχουσες τιμές της εφορίας…
Συμπερασματικά απαιτείται πολιτική βούληση και νέα εθνική στόχευση, ώστε η χώρα πέρα από την είσοδό της στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση της πληροφορίας, της γνώσης και της τεχνολογίας, να φροντίσει και για την ενεργειακή και διατροφική της αυτάρκεια, που ήταν τα ζητούμενα της δεύτερης και της τρίτης και πλέον προβάλλουν μετά την πανδημία ως νέες απαιτήσεις και  δεδομένα στην παγκόσμια οικονομία.

Απαιτείται ένα νέο ΕΣΕΚ (εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το Κλίμα) που θα διορθώνει τις αστοχίες των δύο προηγούμενων του Σταθάκη και του Χατζηδάκη και θα βάζει στο παιχνίδι της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας τα υδροηλεκτρικά για τα οποία υπάρχει μόλις 35% αξιοποίηση, αντί του εισαγόμενου - πανάκριβου πλέον και για τα επόμενα τουλάχιστο δύο-τρία χρόνια σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν - φυσικού αερίου.

Ένα τέτοιο σχέδιο θα θέτει ως προτεραιότητα την ολοκλήρωση ή την κατασκευή σημαντικών έργων πολλαπλής σκοπιμότητας για τη Θεσσαλία, όπως τα δύο φράγματα κατά μήκος του Αχελώου (Μεσοχώρας και Συκιάς) τα φράγματα Μουζακίου και Σκοπιάς Φαρσάλων και το υδροηλεκτρικό στο Πευκόφυτο. Αυτά τα έργα θα δώσουν απαντήσεις και για την καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας, ώστε η ελληνική κοινωνία να μην επιστρέψει στα προ της δεκαετίας του ‘50 δεδομένα και η εθνική και τοπική οικονομία να αναπτυχθούν… Διαφορετικά επιστρέφουμε ολοταχώς στη δεκαετία των πολέμων, των εμφυλίων και του εθνικού μίσους…

*Ο Γιάννης Κολλάτος είναι δημοσιογράφος

ΠΗΓΗ : thessaliatv.gr

Το Ευρωδικαστήριο δεν απαγορεύει μεταφορά νερών από λεκάνη απορροής ποταμού σε άλλη - ΕΔΥΘΕ*

 

Στο κείμενο Συμπερασμάτων της πρόσφατης ημερίδας της ΠΕΔ για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, αναφέρεται ότι για τη μεταφορά υδάτων από μία λεκάνη απορροής ποταμού σε μία άλλη «η Ευρωπαϊκή Ένωση …είναι αρνητική για συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς λόγους». 

Πρόκειται για λάθος ! 

Η απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) στις 11 Σεπτεμβρίου του 2012, ρητά αποφαίνεται ότι «...Η οδηγία 2000/60 …δεν απαγορεύει, καταρχήν, εθνική ρύθμιση με την οποία επιτρέπεται …η μεταφορά ύδατος από μια λεκάνη απορροής ποταμού σε άλλη…» με την προϋπόθεση ότι «…η μεταφορά αυτή δεν πρέπει να είναι ικανή να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο την επίτευξη των σκοπών που επιδιώκει η οδηγία...».

Αυτό αναφέρει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ., απαντώντας σε σχετική ερώτηση για την επίδραση -και εν τέλει τη χρησιμότητα- της πρόσφατης ημερίδας της ΠΕΔ για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας και τις θέσεις Κυβέρνησης, κομμάτων, αυτοδιοίκησης γι’ αυτό, καθώς και τις προτάσεις τους για το τι πρέπει να γίνει από δω και στο εξής για την αντιμετώπισή του.

Όλες τις ερωτήσεις της «Ε.τ.Δ.» (από 20/9/2021) με τις σχετικές απαντήσεις της Επιτροπής για την Διεκδίκηση επίλυσης  Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.) μπορείτε να βρείτε εδώ

Πιο συγκεκριμένα :

ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:

Πριν μερικές εβδομάδες, με πρωτοβουλία της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ)/Θεσσαλίας πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα ημερίδα για το «Υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας» και πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν τα συμπεράσματά της.

Ποια είναι τα δικά σας σχόλια και τι πρέπει να γίνει από εδώ και στο εξής για την επίτευξη των στόχων των θεσσαλικών οργανώσεων ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:

Θεωρούμε σημαντικό το γεγονός της διοργάνωσης της ημερίδας της ΠΕΔ/Θ και τη συνεισφορά όλων των ομιλητών στην προσπάθεια υπέρβασης του άλυτου, έως σήμερα, υδατικού προβλήματος.
Συμμεριζόμαστε απόλυτα τη βασική επισήμανση των συμπερασμάτων ότι «το υδατικό έλλειμμα ...είναι το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, το οποίο θέτει περιορισμούς στη βιώσιμη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιφέρειας».
Επίσης είμαστε απόλυτα σύμφωνοι ότι «Με τη διαφαινόμενη κλιματική αλλαγή…το κλίμα θα γίνει θερμότερο και ξηρότερο, θα υπάρξει αύξηση ακραίων υδρολογικών φαινομένων (πλημμύρες και ξηρασίες), …οι γεωργικές υδατικές ανάγκες θα αυξηθούν, …το υδατικό έλλειμμα να αυξηθεί» και ότι «…Η κατάσταση αυτή δεν είναι βιώσιμη και δεν μπορεί να συνεχιστεί», κάτι που οδηγεί στο βάσιμο συμπέρασμα ότι «…απαιτούνται άμεσα μέτρα και δράσεις», τα οποία και οι συντάκτες των συμπερασμάτων κατηγοριοποιούν ως εξής :

Πρώτον, αναφέρονται «…μέτρα για τη μείωση της ζήτησης του νερού» (εξοικονόμηση), που μπορεί να επιτευχθεί με την «...ανάπτυξη νέων σύγχρονων δικτύων άρδευσης και εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων δικτύων».
Δεύτερον, σημειώνεται ότι απαιτείται «...η κατασκευή ταμιευτήρων και λιμνοδεξαμενών» εντός της λεκάνης απορροής του Πηνειού.
Εμείς εκτιμούμε ότι όλα τα έργα που έχουν έως σήμερα καταγραφεί και προταθεί από τους μελετητές των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) Θεσσαλίας το 2014 και το 2017 (αναθεώρηση), αποτελούν τη βάση ενός αναγκαίου προγράμματος έργων που πρέπει βραχυ-μεσοπρόθεσμα να εκπονηθεί, να εγκριθεί από τα αρμόδια όργανα και να προωθηθεί σταδιακά - και με ορθολογικά κριτήρια προτεραιότητας/αναγκαιότητας - η υλοποίησή τους.

Η ακατάσχετη υποσχεσιολογία σχετικά με έργα που «θα» γίνουν, οι διαγκωνισμοί των πολιτικών με τοπικιστικού χαρακτήρα προτάσεις καθώς και η αλλαγή θέσης – άποψης κάθε φορά που αλλάζει ένας υπουργός ή μια κυβέρνηση πρέπει να σταματήσουν.

Επίσης, σε κάθε περίπτωση, τα μικρής κλίμακας έργα που αναλαμβάνει να υλοποιήσει η Αυτοδιοίκηση (Α’ ή Β’ βαθμού) με τους περιορισμένους οικονομικούς πόρους τους, υπολείπονται κατά πολύ από τις ανάγκες που έχουν διαμορφωθεί και από την κρισιμότητα των συσσωρευμένων προβλημάτων, που τώρα πλέον επιτείνονται από τα κλιματικά φαινόμενα και την ενεργειακή κρίση (αυξημένες τιμές ηλεκτρικού ρεύματος κ.λπ.).
Και βεβαίως, σχετικά με τα έργα που ανακοινώθηκαν είτε από το ΥΠΑΑΤ είτε από πολιτικούς παράγοντες (π.χ. Μουζάκι), τίποτα έως αυτή τη στιγμή δεν έχει οριστικοποιηθεί και δρομολογηθεί χωρίς να υπάρχει φόβος προβλημάτων ή/και πισωγυρίσματος.

Τρίτον, τα συμπεράσματα της ημερίδας αναφέρονται και στα έργα ενίσχυσης του υδατικού δυναμικού της θεσσαλικής λεκάνης, γνωστά ως έργα «εκτροπής Αχελώου».

Το θέμα είναι γνωστό και οι διαφορετικές απόψεις έχουν εδώ και δεκαετίες κατατεθεί.
Μία επιμέρους παρατήρηση - διόρθωση εάν θέλετε στο κείμενο των συμπερασμάτων - οφείλουμε στην τοποθέτηση ότι, στη μεταφορά υδάτων από μία λεκάνη απορροής ποταμού σε μία άλλη «η Ευρωπαϊκή Ένωση …είναι αρνητική για συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς λόγους».

Πρόκειται για λάθος !

Η απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) στις 11 Σεπτεμβρίου του 2012, ρητά αποφαίνεται ότι: «...Η οδηγία 2000/60 …δεν απαγορεύει, καταρχήν, εθνική ρύθμιση με την οποία επιτρέπεται …η μεταφορά ύδατος από μια λεκάνη απορροής ποταμού σε άλλη…» με την προϋπόθεση ότι «…η μεταφορά αυτή δεν πρέπει να είναι ικανή να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο την επίτευξη των σκοπών που επιδιώκει η οδηγία...».
Επειδή όμως το ζήτημα των έργων Αχελώου είναι κρίσιμο γενικότερα, ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε (τα συμπεράσματα δεν το αναφέρουν) ότι ο αρμόδιος υπουργός που χαιρέτισε την ημερίδα δεν ανέφερε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ για το θέμα αυτό, παρότι ο ίδιος προσωπικά, το κόμμα του και ο σημερινός πρωθυπουργός είχαν επανειλημμένα υποσχεθεί ότι τα έργα μεταφοράς (εκτροπής) θα ολοκληρωθούν και θα λειτουργήσουν.
Αντίθετα (και σε αυτό επίσης δεν αναφέρονται τα συμπεράσματα) ΟΛΟΙ οι βουλευτές που παρευρέθηκαν, αναφέρθηκαν στο θέμα, επέμειναν στην ανάγκη ενίσχυσης των υδάτων της θεσσαλικής λεκάνης και στην ολοκλήρωση των έργων, δηλαδή του φράγματος (ταμιευτήρα) Συκιάς και της σήραγγας μεταφοράς (~18 χλμ.) προς το Μουζάκι.

Επιπλέον, σχεδόν όλοι, ζήτησαν να πραγματοποιηθεί άμεσα συζήτηση στη Βουλή για το θέμα αυτό.

Αυτή είναι και η δική μας θέση. Εκεί που έφτασαν τα πράγματα και εφόσον ο ποταμός Αχελώος παραμένει επί πολλά χρόνια μπαζωμένος (ενώ τα εργοτάξια είναι κλειστά), αφενός δημιουργούνται τεράστιοι κίνδυνοι υλικών ζημιών (και όχι μόνο) από πιθανά ισχυρά πλημμυρικά φαινόμενα, αφετέρου δημιουργείται σοβαρό οικολογικό πρόβλημα (παρεμπόδιση ροής Αχελώου, βλάβη στο υδάτινο οικοσύστημα), αλλά και προφανές ηθικό και πολιτικό θέμα.

Είναι πλέον υπερώριμο το αίτημα για λήψη μιας οριστικής πολιτικής απόφασης σχετικά με την ολοκλήρωση ή την κατεδάφιση των έργων και κάθε αναβολή ή πολιτικάντικη «παράκαμψη» αυτής της υποχρέωσης, είτε από την Κυβέρνηση είτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, συνιστά ένα έγκλημα για τη Θεσσαλία.

Τέλος, θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένες ανάλογες πρωτοβουλίες από την ΠΕΔ/Θεσσαλίας, σαν συνέχεια της ημερίδας που διοργάνωσε, ώστε το πολιτικό σύστημα να ανταποκριθεί στο δίκαιο αίτημα των Θεσσαλών για οριστικές πολιτικές αποφάσεις σχετικά με τα έργα Αχελώου.
 

*Για την Ε.Δ.Υ.ΘΕ. :

Κώστας Γιαννακός, 

Κώστας Γκούμας

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 Ενημερωθείτε για τα νέα του blog "Νερά - Γεωργία - Περιβάλλον" :

- Από την σελίδα μας στο fb​

- Από την ομάδα μας στο fb